Tekstaro de Esperanto

1

1  La genealogi'a registr'o de Jesuo Krist'o, fil'o de David, fil'o de Abraham.

2  Al Abraham nask'iĝ'is Isaak, kaj al Isaak nask'iĝ'is Jakob, kaj al Jakob nask'iĝ'is Jehuda kaj li'a'j frat'o'j, 3  kaj al Jehuda nask'iĝ'is Perec kaj Zeraĥ el Tamar, kaj al Perec nask'iĝ'is Ĥecron, kaj al Ĥecron nask'iĝ'is Ram, 4  kaj al Ram nask'iĝ'is Aminadab, kaj al Aminadab nask'iĝ'is Naĥŝon, kaj al Naĥŝon nask'iĝ'is Salm'a, 5  kaj al Salm'a nask'iĝ'is Boaz el Raĥab, kaj al Boaz nask'iĝ'is Obed el Rut, kaj al Obed nask'iĝ'is Jiŝaj, 6  kaj al Jiŝaj nask'iĝ'is David, la reĝ'o.

Kaj al David nask'iĝ'is Salomono el la edz'in'o de Urija, 7  kaj al Salomono nask'iĝ'is Reĥabeam, kaj al Reĥabeam nask'iĝ'is Abija, kaj al Abija nask'iĝ'is As'a, 8  kaj al As'a nask'iĝ'is Jehoŝafat, kaj al Jehoŝafat nask'iĝ'is Joram, kaj al Joram nask'iĝ'is Uzija, 9  kaj al Uzija nask'iĝ'is Jotam, kaj al Jotam nask'iĝ'is Aĥaz, kaj al Aĥaz nask'iĝ'is Ĥizkija, 10  kaj al Ĥizkija nask'iĝ'is Manase, kaj al Manase nask'iĝ'is Am'o'n, kaj al Am'o'n nask'iĝ'is Joŝija, 11  kaj al Joŝija nask'iĝ'is Jeĥonja kaj li'a'j frat'o'j, je la temp'o de la trans'loĝ'iĝ'o en Babelon.

12  Kaj post la trans'loĝ'iĝ'o en Babelon, al Jeĥonja nask'iĝ'is Ŝealtiel, kaj al Ŝealtiel nask'iĝ'is Zerubabel, 13  kaj al Zerubabel nask'iĝ'is Abiud, kaj al Abiud nask'iĝ'is Eljakim, kaj al Eljakim nask'iĝ'is Azor, 14  kaj al Azor nask'iĝ'is Cadok, kaj al Cadok nask'iĝ'is Aĥim, kaj al Aĥim nask'iĝ'is Eliud, 15  kaj al Eliud nask'iĝ'is Eleazar, kaj al Eleazar nask'iĝ'is Mattan, kaj al Mattan nask'iĝ'is Jakob, 16  kaj al Jakob nask'iĝ'is Jozef, edz'o de Maria, el kiu est'is nask'it'a Jesuo, kiu est'as nom'at'a Krist'o.

17  Tial ĉiu'j generaci'o'j de Abraham ĝis David est'as dek kvar generaci'o'j, kaj de David ĝis la trans'loĝ'iĝ'o en Babelon dek kvar generaci'o'j, kaj de la trans'loĝ'iĝ'o en Babelon ĝis la Krist'o dek kvar generaci'o'j.

18  Kaj la nask'iĝ'o de Jesuo Krist'o est'is tia'manier'e: kiam li'a patr'in'o Maria est'is fianĉ'in'ig'it'a al Jozef, antaŭ ol ili kun'ven'is, ŝi trov'iĝ'is graved'a per la Sankt'a Spirit'o. 19  Kaj ŝi'a edz'o Jozef, est'ant'e just'ul'o, kaj ne vol'ant'e met'i ŝi'n al publik'a mal'honor'o, vol'is ŝi'n sekret'e for'send'i. 20  Sed kiam li pri'pens'is tio'n, jen anĝel'o de la Etern'ul'o aper'is al li en sonĝ'o, dir'ant'e: Jozef, fil'o de David, ne tim'u pren'i al vi vi'a'n edz'in'o'n Maria; ĉar tio, kio nask'iĝ'os de ŝi, est'as per la Sankt'a Spirit'o. 21  Kaj ŝi nask'os fil'o'n; kaj vi nom'os li'n JESUO; ĉar li sav'os si'a'n popol'o'n de ĝi'a'j pek'o'j. 22  Kaj ĉio tio okaz'is, por ke plen'um'iĝ'u tio, kio'n la Etern'ul'o parol'is per la profet'o, dir'ant'e:

tio est'as, Di'o kun ni. 24  Kaj Jozef, lev'iĝ'int'e el si'a dorm'o, far'is, kiel ordon'is al li la anĝel'o de la Etern'ul'o, kaj pren'is al si si'a'n edz'in'o'n; 25  kaj li ne ek'kon'is ŝi'n, ĝis ŝi nask'is fil'o'n; kaj li don'is al li la nom'o'n JESUO.

2

1  Kaj kiam Jesuo est'is nask'it'a en Bet-Leĥem de Jud'uj'o en la temp'o de la reĝ'o Herodo, jen saĝ'ul'o'j el la orient'o ven'is al Jerusalem, dir'ant'e: 2  Kie est'as tiu, kiu est'as nask'it'a Reĝ'o de la Jud'o'j? ĉar ni vid'is li'a'n stel'o'n en la orient'o, kaj ven'is, por ador'klin'iĝ'i al li. 3  Kaj kiam la reĝ'o Herodo tio'n aŭd'is, li mal'trankvil'iĝ'is, kaj la tut'a Jerusalem kun li. 4  Kaj kun'ven'ig'int'e ĉiu'j'n ĉef'pastr'o'j'n kaj skrib'ist'o'j'n de la popol'o, li demand'is al ili, kie la Krist'o dev'as nask'iĝ'i. 5  Kaj ili dir'is al li: En Bet-Leĥem de Jud'uj'o, ĉar per la profet'o est'as skrib'it'e jen'e:

7  Tiam Herodo sekret'e ven'ig'is la saĝ'ul'o'j'n, kaj preciz'e sci'iĝ'is de ili pri la temp'o, kiam aper'is la stel'o. 8  Kaj li send'is ili'n al Bet-Leĥem, dir'ant'e: Ir'u kaj el'serĉ'u zorg'e pri la knab'et'o; kaj kiam vi li'n trov'os, sci'ig'u al mi, por ke mi ankaŭ ven'u kaj ador'klin'iĝ'u al li. 9  Kaj aŭd'int'e la reĝ'o'n, ili ek'voj'ir'is; kaj jen la stel'o, kiu'n ili vid'is en la orient'o, antaŭ'ir'is ili'n, ĝis ĝi ven'is kaj star'is super la lok'o, kie est'is la jun'a knab'et'o. 10  Kaj vid'ant'e la stel'o'n, ili ĝoj'is kun tre grand'a ĝoj'o. 11  Kaj ven'int'e en la dom'o'n, ili vid'is la knab'et'o'n kun li'a patr'in'o Maria, kaj ador'klin'iĝ'is al li; kaj mal'ferm'int'e si'a'j'n trezor'o'j'n, ili fal'ig'is si'n kaj prezent'is al li donac'o'j'n: or'o'n kaj oliban'o'n kaj mirh'o'n. 12  Kaj avert'it'e de Di'o en sonĝ'o, ke ili ne ir'u re'turn'e al Herodo, ili for'ir'is per ali'a voj'o al si'a land'o.

13  Kaj post ili'a for'ir'o jen anĝel'o de la Etern'ul'o aper'is en sonĝ'o al Jozef, dir'ant'e: Lev'iĝ'u, kaj pren'u la knab'et'o'n kaj li'a'n patr'in'o'n, kaj for'rapid'u en Egipt'uj'o'n, kaj rest'u tie, ĝis mi parol'os al vi; ĉar Herodo serĉ'os la knab'et'o'n, por li'n pere'ig'i. 14  Kaj li lev'iĝ'is, kaj pren'is la knab'et'o'n kaj li'a'n patr'in'o'n nokt'e, kaj migr'is en Egipt'uj'o'n, 15  kaj rest'is tie ĝis la mort'o de Herodo; por ke plen'um'iĝ'u tio, kio'n la Etern'ul'o parol'is per la profet'o, dir'ant'e: El Egipt'uj'o Mi vok'is Mi'a'n fil'o'n. 16  Tiam Herodo, ek'vid'int'e, ke li est'as tromp'it'a de la saĝ'ul'o'j, tre koler'is; kaj send'int'e, li mort'ig'is ĉiu'j'n knab'o'j'n en Bet-Leĥem kaj en ĉiu'j ĝi'a'j ĉirkaŭ'aĵ'o'j, hav'ant'a'j'n du jar'o'j'n aŭ mal'pli, laŭ la temp'o, pri kiu li preciz'e sci'iĝ'is de la saĝ'ul'o'j. 17  Tiam plen'um'iĝ'is tio, kio est'is dir'it'a per la profet'o Jeremia, nom'e:

19  Sed kiam Herodo mort'is, jen anĝel'o de la Etern'ul'o aper'is en sonĝ'o al Jozef en Egipt'uj'o, dir'ant'e: 20  Lev'iĝ'u, kaj pren'u la knab'et'o'n kaj li'a'n patr'in'o'n, kaj ir'u en la land'o'n de Izrael; ĉar mort'is tiu'j, kiu'j atenc'is la viv'o'n de la knab'et'o. 21  Kaj li lev'iĝ'is, kaj pren'is la knab'et'o'n kaj li'a'n patr'in'o'n, kaj ven'is en la land'o'n de Izrael. 22  Sed kiam li aŭd'is, ke Arĥelao reĝ'as en Jud'uj'o anstataŭ si'a patr'o Herodo, li tim'is ir'i tie'n; kaj avert'it'e de Di'o en sonĝ'o, li for'tir'is si'n en la region'o'j'n de Galile'o, 23  kaj ven'is al kaj loĝ'is en urb'o nom'at'a Nazaret, por ke plen'um'iĝ'u tio, kio est'is dir'it'a per la profet'o'j, ke li est'os nom'at'a Nazaret'an'o.

3

1  En tiu'j tag'o'j ven'is Johano, la Baptist'o, predik'ant'e en la dezert'o de Jud'uj'o, 2  kaj dir'ant'e: Pent'u, ĉar al'proksim'iĝ'is la regn'o de la ĉiel'o. 3  Ĉar li est'as tiu, pri kiu est'is dir'it'e per la profet'o Jesaja:

4  Kaj tiu Johano hav'is si'a'n vest'aĵ'o'n el kamel'a'j har'o'j, kaj led'a'n zon'o'n ĉirkaŭ si'a'j lumb'o'j, kaj li'a nutr'aĵ'o est'is akrid'o'j kaj sovaĝ'a miel'o. 5  Tiam el'ir'is al li Jerusalem kaj la tut'a Jud'uj'o kaj la tut'a ĉirkaŭ'aĵ'o de Jordan; 6  kaj ili est'is bapt'it'a'j de li en la river'o Jordan, konfes'ant'e si'a'j'n pek'o'j'n. 7  Kaj vid'ant'e mult'a'j'n el la Farise'o'j kaj Saduke'o'j ven'ant'a'j'n al li'a bapt'ad'o, li dir'is al ili: Ho vipur'id'o'j! kiu vi'n avert'is for'kur'i de la ven'ont'a koler'o? 8  Don'u do frukt'o'j'n taŭg'a'j'n por pent'o; 9  kaj ne pens'u dir'i en vi: Ni hav'as Abrahamon kiel patr'o'n; ĉar mi dir'as al vi, ke Di'o pov'as el ĉi tiu'j ŝton'o'j star'ig'i id'o'j'n al Abraham. 10  Kaj jam la hak'il'o kuŝ'as ĉe la radik'o de la arb'o'j; tial ĉiu arb'o, kiu ne don'as bon'a'n frukt'o'n, est'as de'hak'at'a, kaj ĵet'at'a en fajr'o'n. 11  Mi ja vi'n bapt'as per akv'o por pent'o; sed tiu, kiu ven'as post mi, est'as pli potenc'a ol mi; li'a'j'n ŝu'o'j'n mi ne est'as ind'a port'i; li vi'n bapt'os per la Sankt'a Spirit'o kaj per fajr'o; 12  li'a vent'um'il'o est'as en li'a man'o, kaj li el'pur'ig'os si'a'n draŝ'ej'o'n, kaj li kolekt'os si'a'n tritik'o'n en la gren'ej'o'n; sed la gren'vent'um'aĵ'o'n li brul'ig'os per fajr'o ne'esting'ebl'a.

13  Tiam ven'is Jesuo el Galile'o al Jordan al Johano, por est'i bapt'at'a de li. 14  Sed tiu li'n mal'akcept'is, dir'ant'e: Mi bezon'as est'i bapt'at'a de vi, kaj ĉu vi ven'as al mi? 15  Sed Jesuo respond'e dir'is al li: Las'u do, ĉar tiel dec'as al ni plen'um'i ĉi'a'n just'ec'o'n. Tiam li las'is li'n. 16  Kaj Jesuo, bapt'it'e, supr'e'n'ir'is tuj el la akv'o; kaj jen la ĉiel'o mal'ferm'iĝ'is, kaj li vid'is la Spirit'o'n de Di'o mal'supr'e'n'ir'ant'a'n kiel kolomb'o, kaj ven'ant'a'n sur li'n; 17  kaj jen voĉ'o el la ĉiel'o, dir'ant'e: Ĉi tiu est'as Mi'a Fil'o, la am'at'a, en kiu Mi hav'as plezur'o'n.

4

1  Tiam Jesuo est'is konduk'it'a supr'e'n de la Spirit'o en la dezert'o'n, por est'i tent'at'a de la diabl'o. 2  Kaj fast'int'e kvar'dek tag'o'j'n kaj kvar'dek nokt'o'j'n, li post'e mal'sat'is. 3  Kaj la tent'ant'o ven'is, kaj dir'is al li: Se vi est'as Fil'o de Di'o, ordon'u, ke tiu'j ŝton'o'j far'iĝ'u pan'o'j. 4  Sed respond'e li dir'is: Est'as skrib'it'e: Ne per la pan'o sol'e viv'as hom'o, sed per ĉiu vort'o, kiu el'ir'as el la buŝ'o de Di'o. 5  Post'e la diabl'o port'is li'n en la sankt'a'n urb'o'n, kaj star'ig'is li'n sur la tegment'a pint'o de la templ'o, 6  kaj dir'is al li: Se vi est'as Fil'o de Di'o, ĵet'u vi'n mal'supr'e'n, ĉar est'as skrib'it'e:

7  Jesuo dir'is al li: Ankaŭ est'as skrib'it'e: Ne prov'u la Etern'ul'o'n, vi'a'n Di'o'n. 8  De'nov'e la diabl'o port'is li'n al mont'o tre alt'a, kaj montr'is al li ĉiu'j'n regn'o'j'n de la mond'o kaj ili'a'n glor'o'n, 9  kaj dir'is al li: Ĉio'n tio'n mi don'os al vi, se vi fal'ig'os vi'n kaj ador'klin'iĝ'os al mi. 10  Tiam Jesuo dir'is al li: For'ir'u, Satan'o! ĉar est'as skrib'it'e: Al la Etern'ul'o, vi'a Di'o, vi ador'klin'iĝ'u, kaj al Li sol'a vi serv'u. 11  Tiam la diabl'o for'las'is li'n, kaj jen anĝel'o'j ven'is kaj serv'ad'is al li.

12  Kaj aŭd'int'e, ke Johano est'as arest'it'a, li for'ir'is en Galile'o'n; 13  kaj las'int'e Nazareton, li ven'is al kaj loĝ'is en Kapernaum apud'mar'a, en la lim'o'j de Zebulun kaj Naftali; 14  por ke plen'um'iĝ'u tio, kio est'is dir'it'a per la profet'o Jesaja, nom'e:

17  De tiam Jesuo komenc'is predik'i, kaj dir'i: Pent'u, ĉar la regn'o de la ĉiel'o al'proksim'iĝ'is.

18  Kaj pied'ir'ant'e apud la mar'o de Galile'o, li vid'is du frat'o'j'n, Simonon, kiu est'is nom'at'a Petro, kaj Andre'o'n, li'a'n frat'o'n, ĵet'ant'a'j'n ret'o'n en la mar'o'n, ĉar ili est'is fiŝ'kapt'ist'o'j. 19  Kaj li dir'is al ili: Ven'u post mi, kaj mi far'os vi'n kapt'ist'o'j de hom'o'j. 20  Kaj ili tuj for'las'is la ret'o'j'n, kaj sekv'is li'n. 21  Kaj antaŭ'e'n'ir'int'e de tie, li vid'is ali'a'j'n du frat'o'j'n, Jakobon, fil'o'n de Zebedeo, kaj Johanon, li'a'n frat'o'n, en la ŝip'et'o kun ili'a patr'o Zebedeo, ripar'ant'a'j'n si'a'j'n ret'o'j'n; kaj li vok'is ili'n. 22  Kaj ili tuj for'las'is la ŝip'et'o'n kaj si'a'n patr'o'n, kaj sekv'is li'n.

23  Kaj Jesuo tra'ir'is tra la tut'a Galile'o, instru'ant'e en ili'a'j sinagog'o'j, kaj predik'ant'e la evangeli'o'n de la regn'o, kaj kurac'ant'e ĉi'a'n mal'san'o'n kaj ĉi'a'n mal'fort'aĵ'o'n inter la popol'o. 24  Kaj li'a fam'o dis'vast'iĝ'is en la tut'a Sirio; kaj oni al'konduk'is al li ĉiu'j'n mal'san'ul'o'j'n, mal'fort'ig'it'a'j'n de divers'a'j mal'san'o'j kaj turment'o'j, demon'hav'ant'o'j'n, epilepsi'ul'o'j'n, kaj paraliz'ul'o'j'n, kaj li re'san'ig'is ili'n. 25  Kaj grand'a'j hom'amas'o'j li'n sekv'is el Galile'o kaj Dekapol'is kaj Jerusalem kaj Jud'uj'o kaj el trans Jordan.

5

1  Kaj vid'int'e la hom'amas'o'j'n, li supr'e'n'ir'is sur la mont'o'n, kaj kiam li sid'iĝ'is, li'a'j disĉipl'o'j ven'is al li; 2  kaj mal'ferm'int'e la buŝ'o'n, li instru'is ili'n, dir'ant'e:

3  Feliĉ'a'j est'as la mal'riĉ'a'j en spirit'o, ĉar ili'a est'as la regn'o de la ĉiel'o.

4  Feliĉ'a'j est'as la plor'ant'a'j, ĉar ili konsol'iĝ'os.

5  Feliĉ'a'j est'as la humil'a'j, ĉar ili hered'os la ter'o'n.

6  Feliĉ'a'j est'as tiu'j, kiu'j mal'sat'as kaj soif'as just'ec'o'n, ĉar ili sat'iĝ'os.

7  Feliĉ'a'j est'as la kompat'em'a'j, ĉar ili ricev'os kompat'o'n.

8  Feliĉ'a'j est'as la kor'e pur'a'j, ĉar ili vid'os Di'o'n.

9  Feliĉ'a'j est'as la pac'ig'ant'o'j, ĉar fil'o'j de Di'o ili est'os nom'at'a'j.

10  Feliĉ'a'j est'as tiu'j, kiu'j est'as persekut'it'a'j pro just'ec'o, ĉar ili'a est'as la regn'o de la ĉiel'o. 11  Feliĉ'a'j est'as vi, kiam oni vi'n riproĉ'os kaj persekut'os kaj fals'e vi'n kalumni'os pro mi. 12  Ĝoj'u kaj rav'iĝ'u, ĉar vi'a rekompenc'o est'os grand'a en la ĉiel'o; ĉar tiel oni persekut'is la profet'o'j'n, kiu'j est'is antaŭ vi.

13  Vi est'as la sal'o de la ter'o; sed se la sal'o sen'gust'iĝ'is, per kio ĝi est'os sal'it'a? ĝi jam taŭg'as por neni'o, krom por est'i el'ĵet'it'a kaj pied'prem'it'a de hom'o'j. 14  Vi est'as la lum'o de la mond'o. Urb'o star'ig'it'a sur mont'o ne pov'as est'i kaŝ'it'a. 15  Kiam oni brul'ig'as lamp'o'n, oni met'as ĝi'n ne sub gren'mezur'il'o'n, sed sur la lamp'ing'o'n; kaj ĝi lum'as sur ĉiu'j'n, kiu'j est'as en la dom'o. 16  Tiel sam'e vi'a lum'o lum'u antaŭ hom'o'j, por ke ili vid'u vi'a'j'n bon'a'j'n far'o'j'n, kaj glor'u vi'a'n Patr'o'n, kiu est'as en la ĉiel'o.

17  Ne pens'u, ke mi ven'is, por detru'i la leĝ'o'n aŭ la profet'o'j'n; mi ven'is, ne por detru'i, sed por plen'um'i. 18  Ver'e mi dir'as al vi: Ĝis la ĉiel'o kaj la ter'o for'pas'os, nek unu jot'o nek unu strek'et'o for'pas'os de la leĝ'o, ĝis ĉio plen'um'iĝ'os. 19  Tial, kiu mal'observ'os unu el ĉi tiu'j plej mal'grand'a'j ordon'o'j kaj tiel instru'os hom'o'j'n, tiu est'os nom'at'a la plej mal'grand'a en la regn'o de la ĉiel'o; sed kiu far'os ili'n kaj instru'os, tiu est'os nom'at'a grand'a en la regn'o de la ĉiel'o. 20  Ĉar mi dir'as al vi, ke se vi'a just'ec'o ne super'os la just'ec'o'n de la skrib'ist'o'j kaj la Farise'o'j, vi tut'e ne en'ir'os en la regn'o'n de la ĉiel'o.

21  Vi aŭd'is, ke est'as dir'it'e al la antikv'ul'o'j: Ne mort'ig'u, kaj kiu mort'ig'os, tiu est'os en danĝer'o de juĝ'ad'o; 22  sed mi dir'as al vi, ke kiu koler'as kontraŭ si'a frat'o, tiu est'os en danĝer'o de juĝ'ad'o; kaj kiu dir'os al si'a frat'o: Rak'a, tiu est'os en danĝer'o de la sinedri'o; kaj kiu dir'os: Mal'saĝ'ul'o, tiu est'os en danĝer'o de Gehen'a de fajr'o. 23  Tial, se vi prezent'as vi'a'n ofer'o'n ĉe la altar'o, kaj tie memor'as, ke vi'a frat'o hav'as i'o'n kontraŭ vi, 24  las'u tie vi'a'n ofer'o'n antaŭ la altar'o, kaj for'ir'u, unu'e pac'iĝ'u kun vi'a frat'o, kaj post'e ven'u kaj prezent'u vi'a'n ofer'o'n. 25  Konsent'u rapid'e kun vi'a kontraŭ'ul'o, dum vi est'as kun li sur la voj'o, por ke la kontraŭ'ul'o ne trans'don'u vi'n al la juĝ'ist'o, kaj la juĝ'ist'o al la sub'ul'o, kaj por ke vi ne est'u ĵet'it'a en mal'liber'ej'o'n. 26  Ver'e mi dir'as al vi, ke vi neniel el'ir'os el tie, ĝis vi pag'os la last'a'n kodranton.

27  Vi aŭd'is, ke est'as dir'it'e: Ne adult'u; 28  sed mi dir'as al vi, ke ĉiu, kiu rigard'as vir'in'o'n, por dezir'i ŝi'n, jam adult'is je ŝi en si'a kor'o. 29  Kaj se vi'a dekstr'a okul'o fal'ig'as vi'n, el'ŝir'u kaj for'ĵet'u ĝi'n; ĉar est'us pli bon'e por vi, se unu el vi'a'j membr'o'j pere'us, ol se vi'a tut'a korp'o est'us ĵet'it'a en Gehen'a'n. 30  Kaj se vi'a dekstr'a man'o fal'ig'as vi'n, de'tranĉ'u kaj for'ĵet'u ĝi'n; ĉar est'us pli bon'e por vi, se unu el vi'a'j membr'o'j pere'us, ol se vi'a tut'a korp'o ir'us en Gehen'a'n. 31  Est'as ankaŭ dir'it'e: Kiu for'send'os si'a'n edz'in'o'n, tiu don'u al ŝi eks'edz'ig'a'n leter'o'n; 32  sed mi dir'as al vi, ke ĉiu, kiu for'send'as si'a'n edz'in'o'n, krom pro mal'ĉast'ec'o, ig'as ŝi'n adult'i; kaj kiu edz'iĝ'os kun for'send'it'in'o, tiu adult'as.

33  Plu'e, vi aŭd'is, ke est'as dir'it'e al la antikv'ul'o'j: Ne romp'u ĵur'o'j'n, sed plen'um'u vi'a'j'n ĵur'o'j'n antaŭ la Etern'ul'o; 34  sed mi dir'as al vi: Tut'e ne ĵur'u; nek per la ĉiel'o, ĉar ĝi est'as la tron'o de Di'o; 35  nek per la ter'o, ĉar ĝi est'as la benk'et'o de Li'a'j pied'o'j; nek per Jerusalem, ĉar ĝi est'as urb'o de la grand'a Reĝ'o. 36  Nek ĵur'u per vi'a kap'o, ĉar vi ne pov'as far'i eĉ unu har'o'n blank'a aŭ nigr'a. 37  Sed vi'a parol'o est'u: Jes, jes, ne, ne; ĉio ekster tio est'as el mal'bon'o.

38  Vi aŭd'is, ke est'as dir'it'e: Okul'o'n pro okul'o, kaj dent'o'n pro dent'o; 39  sed mi dir'as al vi: Ne rezist'u al mal'bon'o; sed al tiu, kiu frap'as vi'a'n dekstr'a'n vang'o'n, turn'u ankaŭ la ali'a'n. 40  Kaj se iu dezir'as proces'i kontraŭ vi, por for'pren'i vi'a'n tunik'o'n, las'u li'n pren'i ankaŭ vi'a'n mantel'o'n. 41  Kaj se iu dev'ig'as vi'n ir'i unu mejl'o'n, ir'u kun li du. 42  Don'u al tiu, kiu pet'as de vi; kaj ne de'turn'u vi'n de tiu, kiu dezir'as prunt'i de vi.

43  Vi aŭd'is, ke est'as dir'it'e: Am'u vi'a'n proksim'ul'o'n, kaj mal'am'u vi'a'n mal'amik'o'n; 44  sed mi dir'as al vi: Am'u vi'a'j'n mal'amik'o'j'n, kaj preĝ'u por vi'a'j persekut'ant'o'j; 45  por ke vi est'u fil'o'j de vi'a Patr'o, kiu est'as en la ĉiel'o; ĉar Li lev'as Si'a'n sun'o'n sur la mal'bon'ul'o'j'n kaj bon'ul'o'j'n, kaj send'as pluv'o'n sur la just'ul'o'j'n kaj la mal'just'ul'o'j'n. 46  Ĉar se vi am'as tiu'j'n, kiu'j am'as vi'n, kia'n rekompenc'o'n vi hav'as? ĉu ne tio'n sam'a'n far'as eĉ la impost'ist'o'j? 47  Kaj se vi salut'as nur sol'e vi'a'j'n frat'o'j'n, kio'n ekstr'a'n vi far'as? ĉu ne tio'n sam'a'n far'as eĉ la naci'an'o'j? 48  Est'u do perfekt'a'j, kiel ankaŭ vi'a ĉiel'a Patr'o est'as perfekt'a.

6

1  Gard'u vi'n, ke vi ne far'u vi'a'n just'aĵ'o'n antaŭ hom'o'j, por est'i al'rigard'at'a'j de ili; ali'e vi ne hav'as rekompenc'o'n ĉe vi'a Patr'o, kiu est'as en la ĉiel'o.

2  Tial, kiam vi don'os almoz'o'n, ne son'ig'u trumpet'o'n antaŭ vi, kiel far'as la hipokrit'ul'o'j en la sinagog'o'j kaj sur la strat'o'j, por hav'i glor'o'n ĉe hom'o'j. Ver'e mi dir'as al vi: Ili jam ricev'as si'a'n rekompenc'o'n. 3  Sed kiam vi don'as almoz'o'n, ne las'u vi'a'n mal'dekstr'a'n man'o'n sci'i, kio'n far'as vi'a dekstr'a; 4  por ke vi'a almoz'o est'u en sekret'o; kaj vi'a Patr'o, kiu vid'as en sekret'o, vi'n rekompenc'os.

5  Kaj kiam vi preĝ'as, ne est'u kiel la hipokrit'ul'o'j; ĉar ili am'as preĝ'i, star'ant'e en la sinagog'o'j kaj ĉe la angul'o'j de la strat'o'j, por montr'i si'n al hom'o'j. Ver'e mi dir'as al vi: Ili jam ricev'as si'a'n rekompenc'o'n. 6  Sed vi, kiam vi preĝ'as, en'ir'u en vi'a'n ĉambr'et'o'n, kaj ŝlos'int'e vi'a'n pord'o'n, preĝ'u al vi'a Patr'o, kiu est'as en sekret'o; kaj vi'a Patr'o, kiu vid'as en sekret'o, vi'n rekompenc'os. 7  Kaj dum vi'a preĝ'ad'o ne vant'e ripet'ad'u, kiel la naci'an'o'j; ĉar ili supoz'as, ke ili est'os aŭskult'it'a'j pro si'a mult'vort'ec'o. 8  Ne est'u simil'a'j al ili; ĉar vi'a Patr'o sci'as, kio'n vi bezon'as, antaŭ ol vi pet'as de Li. 9  Vi do preĝ'u jen'e: Patr'o ni'a, kiu est'as en la ĉiel'o, Vi'a nom'o est'u sankt'ig'it'a. 10  Ven'u Vi'a regn'o, plen'um'iĝ'u Vi'a vol'o, kiel en la ĉiel'o, tiel ankaŭ sur la ter'o. 11  Ni'a'n pan'o'n ĉiu'tag'a'n don'u al ni hodiaŭ. 12  Kaj pardon'u al ni ni'a'j'n ŝuld'o'j'n, kiel ankaŭ ni pardon'as al ni'a'j ŝuld'ant'o'j. 13  Kaj ne konduk'u ni'n en tent'o'n, sed liber'ig'u ni'n de la mal'bon'o. 14  Ĉar se vi pardon'as al hom'o'j ili'a'j'n kulp'o'j'n, vi'a Patr'o ĉiel'a ankaŭ pardon'os al vi. 15  Sed se vi ne pardon'as al hom'o'j ili'a'j'n kulp'o'j'n, vi'a Patr'o ankaŭ ne pardon'os vi'a'j'n kulp'o'j'n.

16  Kaj kiam vi fast'as, ne est'u kiel la hipokrit'ul'o'j, kun mal'ĝoj'a mien'o; ĉar ili mal'bel'ig'as si'a'n vizaĝ'o'n, por ke al hom'o'j ili ŝajn'u fast'i. Ver'e mi dir'as al vi: Ili jam ricev'as si'a'n rekompenc'o'n. 17  Sed fast'ant'e, vi ole'u vi'a'n kap'o'n kaj lav'u vi'a'n vizaĝ'o'n; 18  por ke vi ne al hom'o'j ŝajn'u fast'i, sed al vi'a Patr'o en sekret'o; kaj vi'a Patr'o, kiu vid'as en sekret'o, vi'n rekompenc'os.

19  Ne proviz'u al vi trezor'o'j'n sur la ter'o, kie tine'o kaj rust'o konsum'as, kaj kie ŝtel'ist'o'j tra'fos'as kaj ŝtel'as; 20  sed proviz'u al vi trezor'o'j'n en la ĉiel'o, kie nek tine'o nek rust'o konsum'as, kaj kie ŝtel'ist'o'j nek tra'fos'as nek ŝtel'as; 21  ĉar kie est'as vi'a trezor'o, tie est'os ankaŭ vi'a kor'o. 22  La lamp'o de la korp'o est'as la okul'o; se do vi'a okul'o est'as sen'difekt'a, vi'a tut'a korp'o est'os lum'a. 23  Sed se vi'a okul'o est'as mal'bon'a, vi'a tut'a korp'o est'os mal'lum'a. Se do la lum'o en vi est'as mal'lum'o, kiel dens'a est'as la mal'lum'o! 24  Neni'u pov'as est'i sklav'o por du sinjor'o'j; ĉar aŭ li mal'am'os unu kaj am'os la ali'a'n, aŭ li al'iĝ'os al unu kaj mal'estim'os la ali'a'n. Vi ne pov'as serv'i al Di'o kaj al Mamon'o! 25  Tial mi dir'as al vi: Ne zorg'u pri vi'a viv'o, kio'n vi manĝ'u, aŭ kio'n vi trink'u; nek pri vi'a korp'o, kio'n vi sur'met'u. Ĉu la viv'o ne est'as pli ol nutr'aĵ'o, kaj la korp'o pli ol vest'aĵ'o? 26  Rigard'u la bird'o'j'n de la ĉiel'o, ke ili ne sem'as, nek rikolt'as, nek kolekt'as en gren'ej'o'j'n, kaj vi'a Patr'o ĉiel'a ili'n nutr'as. Ĉu vi ne mult'e pli valor'as ol ili? 27  Kaj kiu el vi per zorg'ad'o pov'as al'don'i unu uln'o'n al si'a statur'o? 28  Kaj kial vi zorg'as pri vest'aĵ'o? Pri'pens'u la lili'o'j'n de la kamp'o, kiel ili kresk'as; ili ne labor'as, nek ŝpin'as; 29  tamen mi dir'as al vi, ke eĉ Salomono en si'a tut'a glor'o ne est'is ornam'it'a, kiel unu el ĉi tiu'j. 30  Sed se Di'o tiel vest'as la kamp'a'n herb'aĵ'o'n, kiu ekzist'as hodiaŭ, kaj morgaŭ est'os ĵet'at'a en forn'o'n, kiom pli cert'e Li vest'os vi'n, ho mal'grand'fid'ul'o'j? 31  Tial ne zorg'u, dir'ant'e: Kio'n ni manĝ'u? aŭ: Kio'n ni trink'u? aŭ: Kio'n ni sur'met'u? 32  Ĉar pri ĉio tio serĉ'as la naci'an'o'j; ĉar vi'a Patr'o ĉiel'a sci'as, ke vi bezon'as ĉio'n tio'n. 33  Sed cel'u unu'e Li'a'n regn'o'n kaj Li'a'n just'ec'o'n, kaj ĉio tio est'os al'don'it'a al vi. 34  Tial ne zorg'u pri la morgaŭ'a tag'o, ĉar la morgaŭ'a tag'o zorg'os pri si mem. Sufiĉ'a por la tag'o est'as ĝi'a propr'a mal'bon'o.

7

1  Ne juĝ'u, por ke vi ne est'u juĝ'at'a'j. 2  Ĉar per kia juĝ'o vi juĝ'os, per tia vi est'os juĝ'it'a'j; kaj per kia mezur'o vi mezur'os, per tia oni mezur'os al vi. 3  Kaj kial vi rigard'as la lign'er'et'o'n en la okul'o de vi'a frat'o, kaj ne pri'pens'as la trab'o'n en vi'a okul'o? 4  Kiel vi dir'os al vi'a frat'o: Las'u mi'n el'tir'i la lign'er'et'o'n el vi'a okul'o; kaj jen la trab'o en vi'a propr'a okul'o? 5  Hipokrit'ul'o, el'ig'u unu'e la trab'o'n el vi'a okul'o, kaj tiam vi klar'e vid'os, por el'tir'i la lign'er'et'o'n el la okul'o de vi'a frat'o.

6  Ne don'u sankt'aĵ'o'n al la hund'o'j, nek ĵet'u vi'a'j'n perl'o'j'n antaŭ la pork'o'j; por ke ili ne prem'u ili'n sub la pied'o'j, nek post'e, si'n turn'int'e, dis'ŝir'u vi'n.

7  Pet'u, kaj est'os don'it'e al vi; serĉ'u, kaj vi trov'os; frap'u, kaj est'os mal'ferm'it'e al vi; 8  ĉar ĉiu pet'ant'o ricev'as, kaj la serĉ'ant'o trov'as, kaj al la frap'ant'o est'os mal'ferm'it'e. 9  Plu'e, kiu hom'o el vi, kies fil'o de li pet'os pan'o'n, don'os al li ŝton'o'n; 10  aŭ se li pet'os fiŝ'o'n, don'os al li serpent'o'n? 11  Se do vi, est'ant'e mal'bon'a'j, sci'as don'i bon'a'j'n donac'o'j'n al vi'a'j fil'o'j, kiom pli cert'e vi'a Patr'o, kiu est'as en la ĉiel'o, don'os bon'aĵ'o'j'n al tiu'j, kiu'j pet'as de Li? 12  Ĉio'n ajn do, kio'n vi dezir'as, ke la hom'o'j far'u al vi, vi ankaŭ far'u al ili; ĉar ĉi tio est'as la leĝ'o kaj la profet'o'j.

13  En'ir'u tra la mal'larĝ'a pord'o, ĉar larĝ'a est'as la pord'eg'o kaj vast'a est'as la voj'o konduk'ant'a al la pere'o, kaj mult'a'j tra ĝi en'ir'as. 14  Ĉar mal'larĝ'a est'as la pord'o kaj mal'vast'ig'it'a est'as la voj'o konduk'ant'a al la viv'o, kaj mal'mult'a'j ĝi'n trov'as.

15  Gard'u vi'n kontraŭ la fals'a'j profet'o'j, kiu'j ven'as al vi en ŝaf'a'j fel'o'j, sed intern'e est'as rab'em'a'j lup'o'j. 16  Per ili'a'j frukt'o'j vi kon'os ili'n. Ĉu el dorn'arb'et'o'j oni kolekt'as vin'ber'o'j'n, aŭ el kard'o'j fig'o'j'n? 17  Tiel ĉiu bon'a arb'o don'as bon'a'j'n frukt'o'j'n, sed putr'a arb'o don'as mal'bon'a'j'n frukt'o'j'n. 18  Bon'a arb'o ne pov'as don'i mal'bon'a'j'n frukt'o'j'n, nek putr'a arb'o don'i bon'a'j'n frukt'o'j'n. 19  Ĉiu arb'o, kiu ne don'as bon'a'n frukt'o'n, est'as de'hak'at'a kaj ĵet'at'a en fajr'o'n. 20  Tial per ili'a'j frukt'o'j vi kon'os ili'n. 21  Ne ĉiu, kiu dir'as al mi: Sinjor'o, Sinjor'o, en'ir'os en la regn'o'n de la ĉiel'o; sed tiu, kiu plen'um'as la vol'o'n de mi'a Patr'o, kiu est'as en la ĉiel'o. 22  Mult'a'j dir'os al mi en tiu tag'o: Sinjor'o, Sinjor'o, ĉu ni ne profet'is en vi'a nom'o, kaj en vi'a nom'o el'pel'is demon'o'j'n, kaj en vi'a nom'o far'is mult'a'j'n potenc'aĵ'o'j'n? 23  Kaj tiam mi konfes'os al ili: Mi neniam kon'is vi'n; for'iĝ'u de mi, vi far'ant'o'j de mal'just'ec'o. 24  Tial ĉiu, kiu aŭd'as ĉi tiu'j'n mi'a'j'n parol'o'j'n kaj plen'um'as ili'n, est'os kompar'at'a al saĝ'a vir'o, kiu konstru'is si'a'n dom'o'n sur rok'o; 25  kaj fal'is pluv'o, kaj ven'is inund'o'j, kaj blov'is vent'o'j, kaj al'bat'is tiu'n dom'o'n, kaj ĝi ne fal'is; ĉar ĝi est'is fond'it'a sur rok'o. 26  Kaj ĉiu, kiu aŭd'as ĉi tiu'j'n mi'a'j'n parol'o'j'n kaj ne plen'um'as ili'n, est'os kompar'at'a al vir'o mal'saĝ'a, kiu konstru'is si'a'n dom'o'n sur la sabl'o; 27  kaj fal'is pluv'o, kaj ven'is inund'o'j, kaj blov'is vent'o'j, kaj si'n ĵet'is sur tiu'n dom'o'n, kaj ĝi fal'is; kaj grand'a est'is ĝi'a fal'o.

28  Kaj kiam Jesuo fin'is tiu'j'n parol'o'j'n, la hom'amas'o'j mir'eg'is pri li'a instru'ad'o; 29  ĉar li instru'is ili'n, kiel hav'ant'a aŭtoritat'o'n, kaj ne kiel ili'a'j skrib'ist'o'j.

8

1  Kaj kiam li mal'supr'e'n'ir'is de la mont'o, li'n sekv'is grand'a'j hom'amas'o'j. 2  Kaj jen ven'is al li lepr'ul'o kaj ador'klin'iĝ'is al li, dir'ant'e: Sinjor'o, se vi vol'as, vi pov'as mi'n pur'ig'i. 3  Kaj li etend'is la man'o'n kaj tuŝ'is li'n, dir'ant'e: Mi vol'as; est'u pur'ig'it'a. Kaj tuj li'a lepr'o est'is pur'ig'it'a. 4  Kaj Jesuo dir'is al li: Zorg'u, ke vi dir'u al neni'u. Sed ir'u, montr'u vi'n al la pastr'o, kaj ofer'u la don'o'n, kiu'n Moseo ordon'is, por atest'o al ili.

5  Kaj kiam li en'ir'is en Kapernaumon, ven'is al li cent'estr'o, pet'ant'e li'n, 6  kaj dir'ant'e: Sinjor'o, mi'a knab'o kuŝ'as paraliz'ul'o en la dom'o, kaj terur'e sufer'as. 7  Kaj li dir'is al li: Mi ven'os, kaj san'ig'os li'n. 8  Kaj la cent'estr'o respond'e dir'is: Sinjor'o, mi ne est'as ind'a, ke vi ven'u sub mi'a'n tegment'o'n; sed nur parol'u vort'e, kaj mi'a knab'o san'iĝ'os. 9  Ĉar mi ankaŭ est'as hom'o sub aŭtoritat'o, hav'ant'e soldat'o'j'n sub mi; kaj mi dir'as al ĉi tiu: Ir'u; kaj li ir'as; kaj al ali'a: Ven'u; kaj li ven'as; kaj al mi'a sklav'o: Far'u ĉi tio'n; kaj li ĝi'n far'as. 10  Kaj kiam Jesuo tio'n aŭd'is, li mir'is, kaj dir'is al la sekv'ant'o'j: Ver'e mi dir'as al vi, ke ĉe neni'u en Izrael mi trov'is tiom da fid'o. 11  Kaj mi dir'as al vi, ke mult'a'j ven'os el la orient'o kaj la okcident'o, kaj sid'iĝ'os kun Abraham kaj Isaak kaj Jakob en la regn'o de la ĉiel'o; 12  sed la fil'o'j de la regn'o est'os el'ĵet'it'a'j en la ekster'a'n mal'lum'o'n; tie est'os la plor'ad'o kaj la grinc'ad'o de dent'o'j. 13  Kaj Jesuo dir'is al la cent'estr'o: Ir'u; kiel vi kred'is, tiel est'u far'it'e al vi. Kaj li'a knab'o san'iĝ'is en tiu sam'a hor'o.

14  Kaj kiam Jesuo ven'is en la dom'o'n de Petro, li vid'is li'a'n bo'patr'in'o'n kuŝ'ant'a, mal'san'a de febr'o. 15  Kaj li tuŝ'is ŝi'a'n man'o'n, kaj la febr'o for'las'is ŝi'n; kaj ŝi lev'iĝ'is kaj serv'is al li. 16  Kaj kiam vesper'iĝ'is, oni ven'ig'is al li mult'a'j'n demon'hav'ant'o'j'n; kaj li el'pel'is la spirit'o'j'n per vort'o, kaj san'ig'is ĉiu'j'n mal'san'ul'o'j'n; 17  por ke plen'um'iĝ'u tio, kio est'is dir'it'a per la profet'o Jesaja, nom'e: Li mem pren'is ni'a'j'n mal'fort'aĵ'o'j'n kaj port'is ni'a'j'n mal'san'o'j'n.

18  Kaj kiam Jesuo vid'is ĉirkaŭ si grand'a'n hom'amas'o'n, li ordon'is trans'ir'i al la ali'a bord'o. 19  Kaj ven'is unu skrib'ist'o, kaj dir'is al li: Majstr'o, mi vi'n sekv'os, kie'n ajn vi ir'os. 20  Kaj Jesuo dir'is al li: La vulp'o'j hav'as kav'o'j'n, kaj la bird'o'j de la ĉiel'o hav'as ripoz'ej'o'j'n; sed la Fil'o de hom'o ne hav'as, kie kuŝ'ig'i si'a'n kap'o'n. 21  Kaj ali'a el la disĉipl'o'j dir'is al li: Sinjor'o, permes'u al mi unu'e ir'i kaj en'ter'ig'i mi'a'n patr'o'n. 22  Sed Jesuo dir'is al li: Sekv'u mi'n, kaj las'u la mort'int'o'j'n en'ter'ig'i si'a'j'n mort'int'o'j'n.

23  Kaj kiam li en'ir'is en ŝip'et'o'n, li'a'j disĉipl'o'j li'n sekv'is. 24  Kaj jen okaz'is grand'a mal'seren'o sur la mar'o, tiel ke la ŝip'et'o est'is kovr'it'a de la ond'o'j; sed li dorm'ad'is. 25  Kaj ili ven'is, kaj vek'is li'n, dir'ant'e: Sinjor'o, sav'u; ni pere'as. 26  Kaj li dir'is al ili: Kial vi est'as tim'em'a'j, ho mal'grand'fid'ul'o'j? Tiam li lev'iĝ'is, kaj admon'is la vent'o'j'n kaj la mar'o'n; kaj far'iĝ'is grand'a seren'o. 27  Kaj la hom'o'j mir'eg'is, dir'ant'e: Kia est'as ĉi tiu, ke eĉ la vent'o'j kaj la mar'o li'n obe'as?

28  Kaj kiam li ven'is al la ali'a bord'o, en la land'o'n de la Gadaranoj, li'n renkont'is du demon'hav'ant'o'j, el'ven'ant'e el inter la tomb'o'j, tre furioz'a'j, tiel, ke neni'u pov'is preter'pas'i per tiu voj'o. 29  Kaj jen ili kri'is, dir'ant'e: Kio est'as inter ni kaj vi, ho Fil'o de Di'o? ĉu vi ven'is ĉi tie'n, por turment'i ni'n antaŭ la temp'o? 30  Kaj mal'proksim'e de ili est'is grand'a greg'o da pork'o'j, paŝt'iĝ'ant'a'j tie. 31  Kaj la demon'o'j pet'eg'is li'n, dir'ant'e: Se vi el'pel'os ni'n, for'send'u ni'n en la greg'o'n da pork'o'j. 32  Kaj li dir'is al ili: Ir'u. Kaj el'ir'int'e, ili for'ir'is en la pork'o'j'n; kaj jen kur'is la tut'a greg'o mal'supr'e'n de la krut'aĵ'o en la mar'o'n, kaj pere'is en la akv'o'j. 33  Kaj la paŝt'ist'o'j for'kur'is kaj ir'is en la urb'o'n, kaj rakont'is ĉio'n, kaj pri la demon'hav'int'o'j. 34  Kaj jen la tut'a urb'o el'ven'is renkont'e al Jesuo; kaj vid'int'e li'n, ili pet'eg'is, ke li trans'ir'u el ili'a'j lim'o'j.

9

1  Kaj en'ir'int'e en ŝip'et'o'n, li trans'ir'is, kaj ven'is en si'a'n propr'a'n urb'o'n. 2  Kaj jen oni al'port'is al li paraliz'ul'o'n, kuŝ'ant'a'n sur lit'o; kaj Jesuo, vid'int'e ili'a'n fid'o'n, dir'is al la paraliz'ul'o: Kuraĝ'u, fil'o, vi'a'j pek'o'j est'as pardon'it'a'j. 3  Kaj jen iu'j el la skrib'ist'o'j dir'is en si: Ĉi tiu blasfem'as. 4  Kaj Jesuo, ek'sci'ant'e ili'a'j'n pens'o'j'n, dir'is: Kial vi pens'as mal'bon'o'n en vi'a'j kor'o'j? 5  Ĉar kio est'as pli facil'a, dir'i: Vi'a'j pek'o'j est'as pardon'it'a'j; aŭ dir'i: Lev'iĝ'u kaj pied'ir'u? 6  Sed por ke vi sci'u, ke la Fil'o de hom'o hav'as aŭtoritat'o'n sur la ter'o pardon'i pek'o'j'n—tiam li dir'is al la paraliz'ul'o: Lev'iĝ'u, pren'u vi'a'n lit'o'n, kaj ir'u al vi'a dom'o. 7  Kaj li lev'iĝ'is, kaj ir'is al si'a dom'o. 8  Kaj vid'int'e tio'n, la hom'amas'o'j tim'is, kaj glor'is Di'o'n, kiu don'is tia'n aŭtoritat'o'n al hom'o'j.

9  Kaj Jesuo, for'pas'ant'e de tie, vid'is vir'o'n nom'at'a'n Mateo, sid'ant'a'n ĉe la impost'ej'o; kaj li dir'is al li: Sekv'u mi'n. Kaj li star'iĝ'is, kaj sekv'is li'n.

10  Kaj dum li sid'is ĉe manĝ'o en la dom'o, jen mult'a'j impost'ist'o'j kaj pek'ul'o'j ven'is kaj sid'iĝ'is tie kun Jesuo kaj li'a'j disĉipl'o'j. 11  Kaj vid'int'e tio'n, la Farise'o'j dir'is al li'a'j disĉipl'o'j: Kial vi'a instru'ist'o manĝ'as kun impost'ist'o'j kaj pek'ul'o'j? 12  Kaj aŭd'int'e tio'n, li dir'is: Ne la san'ul'o'j bezon'as kurac'ist'o'n, sed la mal'san'ul'o'j. 13  Sed ir'u, kaj lern'u, kio'n signif'as ĉi tio: Mi dezir'as bon'farad'o'n, sed ne ofer'o'n; ĉar mi ven'is, por al'vok'i ne just'ul'o'j'n, sed pek'ul'o'j'n.

14  Tiam al'ven'is al li la disĉipl'o'j de Johano, dir'ant'e: Kial ni kaj la Farise'o'j fast'as oft'e, sed vi'a'j disĉipl'o'j ne fast'as? 15  Kaj Jesuo dir'is al ili: Ĉu la fil'o'j de la edz'iĝ'ej'o pov'as mal'ĝoj'i, dum la fianĉ'o est'as kun ili? Sed ven'os tag'o'j, kiam la fianĉ'o est'os pren'it'a for de ili, kaj tiam ili fast'os. 16  Kaj neni'u al'kudr'as flik'aĵ'o'n el ne'ful'it'a drap'o sur mal'nov'a'n vest'o'n, ĉar la plen'ig'aĵ'o for'pren'as de la vest'o, kaj pli mal'bon'a ŝir'aĵ'o far'iĝ'as. 17  Ankaŭ oni ne en'verŝ'as nov'a'n vin'o'n en mal'nov'a'j'n fel'sak'o'j'n; ali'e la fel'sak'o'j krev'os, kaj la vin'o el'flu'os, kaj la fel'sak'o'j detru'iĝ'os; sed oni en'verŝ'as nov'a'n vin'o'n en nov'a'j'n fel'sak'o'j'n, kaj ambaŭ konserv'iĝ'as.

18  Dum li tio'n parol'is al ili, jen unu estr'o, al'ven'int'e, ador'klin'iĝ'is al li, dir'ant'e: Mi'a fil'in'o ĵus mort'is; sed ven'u kaj met'u vi'a'n man'o'n sur ŝi'n, kaj ŝi viv'os. 19  Kaj Jesuo lev'iĝ'is, kaj sekv'is li'n, kaj ankaŭ li'a'j disĉipl'o'j. 20  Kaj jen vir'in'o, kiu jam dek du jar'o'j'n hav'is sang'o'flu'o'n, ven'is mal'antaŭ li'n kaj tuŝ'is la rand'o'n de li'a mantel'o; 21  ĉar ŝi dir'is en si: Se mi nur tuŝ'os li'a'n mantel'o'n, mi est'os san'ig'it'a. 22  Kaj Jesuo, si'n turn'int'e kaj vid'int'e ŝi'n, dir'is: Kuraĝ'u, fil'in'o; vi'a fid'o vi'n sav'is. Kaj en tiu sam'a hor'o la vir'in'o re'san'iĝ'is. 23  Kaj Jesuo, ven'int'e en la dom'o'n de la estr'o kaj vid'int'e la flut'ist'o'j'n kaj la hom'amas'o'n bru'ant'a'j'n, 24  dir'is: For'ir'u; ĉar la knab'in'et'o ne mort'is, sed dorm'as. Kaj ili mok'rid'is li'n. 25  Sed kiam la hom'amas'o est'is el'pel'it'a, li en'ir'is, kaj pren'is ŝi'a'n man'o'n; kaj la knab'in'et'o lev'iĝ'is. 26  Kaj dis'ir'is tiu fam'o en tiu'n tut'a'n region'o'n.

27  Kaj kiam Jesuo for'ir'is de tie, du blind'ul'o'j sekv'is li'n, kri'ant'e kaj dir'ant'e: Kompat'u ni'n, ho fil'o de David. 28  Kaj kiam li ven'is en la dom'o'n, la blind'ul'o'j al'ven'is al li, kaj Jesuo dir'is al ili: Ĉu vi kred'as, ke mi pov'as far'i ĉi tio'n? Ili dir'is al li: Jes, Sinjor'o. 29  Tiam li tuŝ'is ili'a'j'n okul'o'j'n, dir'ant'e: Est'u al vi laŭ vi'a fid'o. 30  Kaj ili'a'j okul'o'j mal'ferm'iĝ'is. Kaj Jesuo sever'e ordon'is al ili: Gard'u vi'n, ke neni'u tio'n sci'u. 31  Sed el'ir'int'e, ili dis'vast'ig'is li'a'n fam'o'n en tiu tut'a region'o.

32  Kaj dum ili el'ir'is, jen oni al'port'is al li mut'a'n demon'hav'ant'o'n. 33  Kaj kiam la demon'o est'is el'pel'it'a, la mut'ul'o parol'is; kaj la hom'amas'o'j mir'is, dir'ant'e: Neniam tia afer'o est'as vid'it'a en Izrael. 34  Sed la Farise'o'j dir'is: Per la estr'o de la demon'o'j li el'pel'as demon'o'j'n.

35  Kaj Jesuo tra'ir'is ĉiu'j'n urb'o'j'n kaj vilaĝ'o'j'n, instru'ant'e en ili'a'j sinagog'o'j, kaj predik'ant'e la evangeli'o'n de la regn'o, kaj san'ig'ant'e ĉi'a'n mal'san'o'n kaj ĉi'a'n mal'fort'aĵ'o'n. 36  Kaj vid'ant'e la hom'amas'o'j'n, li est'is kor'tuŝ'it'a pri ili, ĉar ili est'is mizer'ig'it'a'j kaj dis'ig'it'a'j, kiel ŝaf'o'j ne hav'ant'a'j paŝt'ist'o'n. 37  Tiam li dir'is al si'a'j disĉipl'o'j: La rikolt'o ja est'as abund'a, sed la labor'ant'o'j est'as mal'mult'a'j. 38  Pet'u do la Sinjor'o'n de la rikolt'o, ke Li send'u labor'ant'o'j'n en Si'a'n rikolt'o'n.

10

1  Kaj li al'vok'is al si la dek du disĉipl'o'j'n, kaj don'is al ili aŭtoritat'o'n super mal'pur'a'j spirit'o'j, por el'pel'i ili'n, kaj por san'ig'i ĉi'a'n mal'san'o'n kaj ĉi'a'n mal'fort'aĵ'o'n.

2  Kaj la nom'o'j de la dek du apostol'o'j est'as jen'a'j: la unu'a, Sim'o'n, kiu est'is nom'at'a Petro, kaj li'a frat'o Andre'o, Jakobo, fil'o de Zebedeo, kaj li'a frat'o Johano, 3  Filip'o kaj Bartolome'o, Tomas'o, kaj Mateo, impost'ist'o, Jakobo, fil'o de Alfeo, kaj Tade'o, 4  Sim'o'n, la Fervor'ul'o, kaj Jud'as Iskariot'a, kiu ankaŭ perfid'is li'n. 5  Ĉi tiu'j'n dek du Jesuo for'send'is, kaj ordon'is al ili, dir'ant'e:

Ne ir'u sur voj'o'n de naci'an'o'j, kaj ne en'ir'u en urb'o'n de Samari'an'o'j; 6  sed ir'u prefer'e al la perd'it'a'j ŝaf'o'j de la dom'o de Izrael. 7  Kaj dum vi ir'os, predik'u, dir'ant'e: La regn'o de la ĉiel'o al'proksim'iĝ'is. 8  Mal'san'ul'o'j'n san'ig'u, mort'int'o'j'n lev'u, lepr'ul'o'j'n pur'ig'u, demon'o'j'n el'pel'u: donac'e vi ricev'is, donac'e don'u. 9  Ne proviz'u or'o'n nek arĝent'o'n nek kupr'o'n en vi'a'j'n zon'o'j'n, 10  nek sak'et'o'n por vojaĝ'o, nek du tunik'o'j'n, nek ŝu'o'j'n, nek baston'o'n; ĉar la labor'ant'o merit'as si'a'n nutr'aĵ'o'n. 11  Kaj en iu ajn urb'o aŭ vilaĝ'o, en kiu'n vi en'ir'os, demand'u, kiu tie est'as ind'a; kaj loĝ'u tie, ĝis vi for'ir'os. 12  Kaj ven'ant'e en la dom'o'n, salut'u ĝi'n. 13  Kaj se la dom'o est'as ind'a, vi'a pac'o ven'u sur ĝi'n; sed se ĝi ne est'as ind'a, vi'a pac'o re'ven'u al vi. 14  Kaj se iu ne akcept'os vi'n, nek aŭskult'os vi'a'j'n vort'o'j'n, tiam for'ir'ant'e el tiu dom'o aŭ tiu urb'o, de'sku'u la polv'o'n de vi'a'j pied'o'j. 15  Ver'e mi dir'as al vi: Pli el'port'ebl'e est'os por la land'o de Sodom kaj Gomora en la tag'o de juĝ'ad'o, ol por tiu urb'o.

16  Jen mi for'send'as vi'n kiel ŝaf'o'j'n mez'e de lup'o'j; est'u do prudent'a'j kiel serpent'o'j, kaj simpl'a'j kiel kolomb'o'j. 17  Sed gard'u vi'n kontraŭ la hom'o'j; ĉar ili trans'don'os vi'n al sinedri'o'j, kaj en si'a'j sinagog'o'j ili vi'n skurĝ'os; 18  kaj antaŭ provinc'estr'o'j'n kaj reĝ'o'j'n vi est'os konduk'it'a'j pro mi, por atest'o al ili kaj al la naci'an'o'j. 19  Sed kiam ili trans'don'os vi'n, ne zorg'u, kiel aŭ kio'n vi parol'os; ĉar est'os don'it'a al vi en tiu hor'o tio, kio'n vi parol'os. 20  Ĉar parol'as ne vi, sed la Spirit'o de vi'a Patr'o parol'as en vi. 21  Kaj frat'o trans'don'os frat'o'n al mort'o, kaj patr'o fil'o'n; kaj infan'o'j ribel'os kontraŭ ge'patr'o'j kaj mort'ig'os ili'n. 22  Kaj vi est'os mal'am'at'a'j de ĉiu'j pro mi'a nom'o; sed kiu persist'os ĝis la fin'o, tiu est'os sav'it'a. 23  Kaj kiam oni vi'n persekut'os en unu urb'o, for'kur'u en ali'a'n; ĉar ver'e mi dir'as al vi: Vi ne tra'ir'os la urb'o'j'n de Izrael, antaŭ ol ven'os la Fil'o de hom'o.

24  Disĉipl'o ne est'as super si'a instru'ant'o, nek sklav'o super si'a sinjor'o. 25  Sufiĉ'as por la disĉipl'o, ke li est'u kiel li'a instru'ant'o, kaj la sklav'o, kiel li'a sinjor'o. Se oni nom'is la dom'mastr'o'n Baal-Zebub, kiom pli ankaŭ li'a'j'n dom'an'o'j'n! 26  Tial ne tim'u ili'n, ĉar neni'o est'as kovr'it'a, kio ne est'os el'montr'it'a, kaj neni'o kaŝ'it'a, kio ne est'os kon'ig'it'a. 27  Kio'n mi dir'as al vi en la mal'lum'o, tio'n parol'u en la lum'o; kaj kio'n vi aŭd'as en la orel'o'n, tio'n proklam'u sur la tegment'o'j. 28  Kaj ne tim'u tiu'j'n, kiu'j mort'ig'as la korp'o'n, sed ne pov'as mort'ig'i la anim'o'n; sed prefer'e tim'u Tiu'n, kiu pov'as pere'ig'i kaj anim'o'n kaj korp'o'n en Gehen'a. 29  Ĉu oni ne vend'as du paser'o'j'n por asaro? tamen unu el ili ne fal'os ter'e'n sen vi'a Patr'o; 30  sed eĉ la har'o'j de vi'a kap'o est'as ĉiu'j kalkul'it'a'j. 31  Tial ne tim'u; vi valor'as pli, ol mult'a'j paser'o'j. 32  Ĉiu'n do, kiu konfes'os mi'n antaŭ hom'o'j, mi ankaŭ konfes'os antaŭ mi'a Patr'o, kiu est'as en la ĉiel'o. 33  Sed kiu mal'konfes'os mi'n antaŭ hom'o'j, tiu'n mi ankaŭ mal'konfes'os antaŭ mi'a Patr'o, kiu est'as en la ĉiel'o.

34  Ne supoz'u, ke mi ven'is, por en'konduk'i pac'o'n sur la ter'o'n; mi ven'is, por en'konduk'i ne pac'o'n, sed glav'o'n. 35  Ĉar mi ven'is, por kontraŭ'met'i vir'o'n kontraŭ li'a'n patr'o'n, kaj fil'in'o'n kontraŭ ŝi'a'n patr'in'o'n, kaj bo'fil'in'o'n kontraŭ ŝi'a'n bo'patr'in'o'n; 36  kaj la dom'an'o'j de hom'o est'os li'a'j mal'amik'o'j. 37  Kiu am'as patr'o'n aŭ patr'in'o'n pli ol mi'n, tiu ne est'as ind'a je mi; kaj kiu am'as fil'o'n aŭ fil'in'o'n pli ol mi'n, tiu ne est'as ind'a je mi. 38  Kaj kiu ne pren'as si'a'n kruc'o'n kaj sekv'as post mi, tiu ne est'as ind'a je mi. 39  Kiu trov'as si'a'n viv'o'n, tiu ĝi'n perd'os; kaj kiu perd'as si'a'n viv'o'n pro mi, tiu ĝi'n trov'os.

40  Kiu vi'n akcept'as, tiu mi'n akcept'as; kaj kiu mi'n akcept'as, tiu akcept'as Tiu'n, kiu mi'n send'is. 41  Kiu akcept'as profet'o'n en la nom'o de profet'o, tiu ricev'os rekompenc'o'n de profet'o; kaj kiu akcept'as just'ul'o'n en la nom'o de just'ul'o, tiu ricev'os rekompenc'o'n de just'ul'o. 42  Kaj kiu trink'ig'os nur tas'o'n da mal'varm'a akv'o al unu el ĉi tiu'j mal'grand'ul'o'j en la nom'o de disĉipl'o, ver'e mi dir'as al vi, tiu neniel perd'os si'a'n rekompenc'o'n.

11

1  Kaj kiam Jesuo fin'is si'a'j'n ordon'o'j'n al si'a'j dek du disĉipl'o'j, li for'ir'is de tie, por instru'i kaj predik'i en ili'a'j urb'o'j.

2  Kaj kiam Johano aŭd'is en la mal'liber'ej'o pri la far'o'j de Krist'o, li send'is per si'a'j disĉipl'o'j, 3  por dir'i al li: Ĉu vi est'as la ven'ont'o, aŭ ĉu ni atend'u ali'a'n? 4  Kaj Jesuo respond'e dir'is al ili: Ir'u kaj sci'ig'u al Johano tio'n, kio'n vi aŭd'as kaj vid'as: 5  blind'ul'o'j ricev'as vid'pov'o'n, kaj lam'ul'o'j marŝ'as, lepr'ul'o'j est'as pur'ig'it'a'j, kaj surd'ul'o'j aŭd'as, kaj mort'int'o'j lev'iĝ'as, kaj al mal'riĉ'ul'o'j evangeli'o est'as predikat'a. 6  Kaj feliĉ'a est'as ĉiu, kiu ne fal'puŝ'iĝ'as pro mi. 7  Kaj kiam ili for'ir'is, Jesuo komenc'is parol'i al la hom'amas'o'j pri Johano: Kio'n vi el'ir'is en la dezert'o'n por rigard'i? ĉu junk'o'n sku'at'a'n de la vent'o? 8  Sed kio'n vi el'ir'is por vid'i? ĉu hom'o'n mol'e vest'it'a'n? Jen tiu'j, kiu'j port'as mol'a'j'n vest'o'j'n, trov'iĝ'as en dom'o'j de reĝ'o'j. 9  Sed kio'n vi el'ir'is por vid'i? ĉu profet'o'n? Jes, mi dir'as al vi, kaj mult'e pli ol profet'o'n. 10  Ĉar li est'as tiu, pri kiu est'as skrib'it'e:

11  Ver'e mi dir'as al vi: Inter nask'it'o'j de vir'in'o'j ne aper'is iu pli grand'a ol Johano, la Baptist'o; tamen tiu, kiu est'as nur mal'grand'a en la regn'o de la ĉiel'o, est'as pli grand'a ol li. 12  Kaj de post la tag'o'j de Johano, la Baptist'o, ĝis nun, la regn'o de la ĉiel'o est'as per'fort'at'a, kaj per'fort'ul'o'j kapt'as ĝi'n. 13  Ĉar ĉiu'j profet'o'j kaj la leĝ'o profet'is ĝis Johano. 14  Kaj se vi vol'as tio'n ricev'i, tiu est'as Elija, kiu est'is ven'ont'a. 15  Kiu hav'as orel'o'n por aŭd'i, tiu aŭd'u. 16  Sed al kio mi kompar'u ĉi tiu'n generaci'o'n? Ĝi simil'as al infan'o'j, kiu'j sid'as sur la plac'o'j, kaj vok'as al la ceter'a'j, 17  dir'ant'e: Ni flut'is al vi, kaj vi ne danc'is; ni lament'is, kaj vi ne plor'is. 18  Ĉar ven'is Johano, nek manĝ'ant'e nek trink'ant'e, kaj ili dir'as: Li hav'as demon'o'n. 19  La Fil'o de hom'o ven'is, manĝ'ant'e kaj trink'ant'e, kaj ili dir'as: Jen manĝ'eg'ul'o kaj vin'drink'ul'o, amik'o de impost'ist'o'j kaj pek'ul'o'j! Kaj la saĝ'ec'o est'as prav'ig'it'a de si'a'j far'o'j.

20  Tiam li komenc'i riproĉ'i la urb'o'j'n, en kiu'j est'is far'it'a'j la plej mult'a'j el li'a'j potenc'a'j far'o'j; ĉar ili ne pent'is. 21  Ve al vi, Ĥorazin! Ve al vi, Betsaida! Ĉar se en Tir'o kaj Cid'o'n est'us far'it'a'j tiu'j potenc'aĵ'o'j, kiu'j est'as far'it'a'j en vi, antaŭ long'e ili jam pent'us en sak'aĵ'o kaj cindr'o. 22  Tamen mi dir'as al vi: Est'os pli el'port'ebl'e por Tir'o kaj Cid'o'n en la tag'o de juĝ'ad'o, ol por vi. 23  Kaj vi, Kapernaum! ĉu vi est'os alt'ig'it'a ĝis la ĉiel'o? vi mal'supr'e'n'iĝ'os ĝis Hades; ĉar se en Sodom est'us far'it'a'j tiu'j potenc'aĵ'o'j, kiu'j est'as far'it'a'j en vi, ĝi rest'us ĝis hodiaŭ. 24  Tamen mi dir'as al vi: Est'os pli el'port'ebl'e por la land'o de Sodom en la tag'o de juĝ'ad'o, ol por vi.

25  En tiu temp'o Jesuo ek'parol'is kaj dir'is: Mi Vi'n glor'as, ho Patr'o, Sinjor'o de la ĉiel'o kaj la ter'o, ke tio'n Vi kaŝ'is for de saĝ'ul'o'j kaj prudent'ul'o'j, kaj mal'kaŝ'is al infan'o'j; 26  jes, Patr'o, ĉar tiel est'is bon'e antaŭ Vi. 27  Ĉio est'as trans'don'it'a al mi de mi'a Patr'o, kaj neni'u kon'as la Fil'o'n krom la Patr'o, nek iu kon'as la Patr'o'n krom la Fil'o, kaj tiu, al kiu la Fil'o vol'as mal'kaŝ'i Li'n. 28  Ven'u al mi ĉiu'j, kiu'j est'as labor'ant'a'j kaj ŝarĝ'it'a'j, kaj mi vi'n ripoz'ig'os. 29  Met'u sur vi'n mi'a'n jug'o'n, kaj lern'u ĉe mi, ĉar mi est'as mild'a kaj kor'humil'a; kaj vi trov'os ripoz'o'n por vi'a'j anim'o'j. 30  Ĉar mi'a jug'o est'as facil'a, kaj mi'a ŝarĝ'o est'as mal'pez'a.

12

1  En tiu temp'o Jesuo ir'is en sabat'o tra la gren'kamp'o'j, kaj li'a'j disĉipl'o'j mal'sat'is, kaj komenc'is de'ŝir'i spik'o'j'n, kaj manĝ'i. 2  Sed la Farise'o'j, vid'int'e, dir'is al li: Jen vi'a'j disĉipl'o'j far'as tio'n, kio ne est'as permes'at'a en sabat'o. 3  Sed li dir'is al ili: Ĉu vi ne leg'is, kio'n far'is David, kiam mal'sat'is li kaj li'a'j kun'ul'o'j? 4  ke li en'ir'is en la dom'o'n de Di'o, kaj manĝ'is la pan'o'j'n de propon'o, kiu'j'n manĝ'i ne est'is permes'at'e al li, nek al li'a'j kun'ul'o'j, sed nur al la pastr'o'j? 5  Kaj ĉu vi ne leg'is en la leĝ'o, kiel en sabat'o la pastr'o'j en la templ'o profan'as la sabat'o'n kaj est'as sen'kulp'a'j? 6  Sed mi dir'as al vi, ke al'est'as ĉi tie io pli grand'a ol la templ'o. 7  Sed se vi kompren'us, kio'n signif'as ĉi tio: Mi dezir'as bon'farad'o'n, sed ne ofer'o'n; vi ne kondamn'us la sen'kulp'a'j'n. 8  Ĉar la Fil'o de hom'o est'as sinjor'o de la sabat'o.

9  Kaj li for'ir'is de tie, kaj en'ir'is en ili'a'n sinagog'o'n; 10  kaj jen vir'o, hav'ant'a man'o'n velk'int'a'n. Kaj oni demand'is al li, dir'ant'e: Ĉu est'as permes'at'e san'ig'i en sabat'o? por ke ili pov'u li'n akuz'i. 11  Kaj li dir'is al ili: Kiu el vi, hav'ant'a unu ŝaf'o'n, se ĝi fal'os en fos'aĵ'o'n en sabat'o, ne ek'pren'os kaj lev'os ĝi'n? 12  Kiom do vir'o super'as ŝaf'o'n! Tial est'as permes'at'e bon'far'i en sabat'o. 13  Tiam li dir'is al la vir'o: Etend'u vi'a'n man'o'n. Kaj ĉi tiu etend'is ĝi'n, kaj ĝi tut'e re'san'iĝ'is kiel la ali'a. 14  Sed la Farise'o'j el'ir'is, kaj konsil'iĝ'is kontraŭ li, kia'manier'e li'n pere'ig'i. 15  Kaj Jesuo, ek'sci'ant'e, for'ir'is de tie, kaj mult'a'j li'n sekv'is; kaj li san'ig'is ili'n ĉiu'j'n, 16  kaj admon'is ili'n, ke ili ne kon'at'ig'u li'n; 17  por ke plen'um'iĝ'u tio, kio est'is dir'it'a per la profet'o Jesaja, nom'e:

22  Tiam oni konduk'is al li demon'hav'ant'o'n, blind'a'n kaj mut'a'n; kaj li san'ig'is li'n, tiel ke la mut'ul'o parol'is kaj vid'is. 23  Kaj mir'is ĉiu'j hom'amas'o'j, kaj dir'is: Ĉu ĉi tiu est'as la fil'o de David? 24  Sed la Farise'o'j, aŭd'int'e, dir'is: Ĉi tiu ne el'pel'as demon'o'j'n krom per Baal-Zebub, estr'o de la demon'o'j. 25  Kaj sci'ant'e ili'a'j'n pens'o'j'n, li dir'is al ili: Ĉiu regn'o divid'it'a kontraŭ si dezert'iĝ'as, kaj ĉiu urb'o aŭ dom'o divid'it'a kontraŭ si ne star'ad'os; 26  kaj se Satan'o el'pel'as Satan'o'n, li est'as divid'it'a kontraŭ si; kiel do star'os li'a regn'o? 27  Kaj se mi per Baal-Zebub el'pel'as demon'o'j'n, per kiu vi'a'j fil'o'j el'pel'as ili'n? tial ili est'os vi'a'j juĝ'ant'o'j. 28  Sed se mi per la Spirit'o de Di'o el'pel'as demon'o'j'n, tiam la regn'o de Di'o est'as ven'int'a sur vi'n. 29  Kaj kiel oni pov'as en'ir'i en la dom'o'n de la fort'ul'o kaj tra'rab'i li'a'j'n posed'aĵ'o'j'n, se unu'e li ne lig'os la fort'ul'o'n? kaj post'e li tra'rab'os li'a'n dom'o'n. 30  Kiu ne est'as kun mi, tiu est'as kontraŭ mi; kaj kiu ne kolekt'as kun mi, tiu dis'ĵet'as. 31  Tial mi dir'as al vi: Ĉia pek'o kaj ĉia blasfem'o est'os pardon'it'a el hom'o'j; sed la blasfem'o kontraŭ la Spirit'o ne est'os pardon'it'a. 32  Kaj al iu, kiu parol'os vort'o'n kontraŭ la Fil'o de hom'o, tio est'os pardon'it'a; sed al iu, kiu parol'os kontraŭ la Sankt'a Spirit'o, tio ne est'os pardon'it'a en ĉi tiu mond'o, nek en la ven'ont'a. 33  Aŭ far'u la arb'o'n bon'a kaj ĝi'a'n frukt'o'n bon'a, aŭ far'u la arb'o'n mal'bon'a kaj ĝi'a'n frukt'o'n mal'bon'a; ĉar la arb'o est'as kon'at'a per la frukt'o. 34  Ho vipur'id'o'j! kiel vi pov'as parol'i bon'aĵ'o'j'n, est'ant'e mal'bon'a'j? ĉar el la abund'o de la kor'o la buŝ'o parol'as. 35  La bon'a hom'o el si'a bon'a trezor'o el'met'as bon'aĵ'o'j'n; kaj la mal'bon'a hom'o el si'a mal'bon'a trezor'o el'met'as mal'bon'aĵ'o'j'n. 36  Kaj mi dir'as al vi, ke pro ĉiu sen'util'a vort'o, kiu'n hom'o'j parol'os, ili don'os respond'o'n en la tag'o de juĝ'ad'o. 37  Ĉar laŭ vi'a'j vort'o'j vi est'os prav'ig'it'a'j, kaj laŭ vi'a'j vort'o'j vi est'os kondamn'it'a'j.

38  Tiam iu'j el la skrib'ist'o'j kaj Farise'o'j respond'is al li, dir'ant'e: Majstr'o, ni dezir'as vid'i sign'o'n de vi. 39  Sed li respond'is kaj dir'is al ili: Mal'bon'a kaj adult'em'a generaci'o serĉ'as sign'o'n; kaj neni'u sign'o est'os don'it'a al ĝi krom la sign'o de la profet'o Jon'a; 40  ĉar kiel Jon'a est'is tri tag'o'j'n kaj tri nokt'o'j'n en la ventr'o de la mar'monstr'o, tiel la Fil'o de hom'o est'os tri tag'o'j'n kaj tri nokt'o'j'n en la kor'o de la ter'o. 41  Vir'o'j Nineveanoj star'os en la juĝ'ad'o kun ĉi tiu generaci'o, kaj kondamn'os ĝi'n; ĉar ili pent'is pro la predik'ad'o de Jon'a; kaj jen iu pli grand'a ol Jon'a est'as ĉi tie. 42  La reĝ'in'o de la sud'o lev'iĝ'os en la juĝ'ad'o kun ĉi tiu generaci'o, kaj kondamn'os ĝi'n; ĉar ŝi ven'is el la fin'o'j de la ter'o, por aŭskult'i la saĝ'o'n de Salomono; kaj jen iu pli grand'a ol Salomono est'as ĉi tie. 43  Sed kiam la mal'pur'a spirit'o el'ir'as el hom'o, ĝi tra'ir'as tra sen'akv'a'j lok'o'j, serĉ'ant'e ripoz'o'n, sed ne trov'as ĝi'n. 44  Tiam ĝi dir'as: Mi re'ir'os al mi'a dom'o, el kie mi el'ir'is. Kaj al'ven'int'e, ĝi trov'as ĝi'n vak'ant'a, bala'it'a, kaj ornam'it'a. 45  Tiam ĝi ir'as, kaj kun'pren'as al si sep ali'a'j'n spirit'o'j'n pli mal'bon'a'j'n ol ĝi mem, kaj ili en'ir'as kaj loĝ'as tie; kaj la fin'a stat'o de tiu hom'o far'iĝ'as pli mal'bon'a, ol la unu'a. Tiel est'os ankaŭ al ĉi tiu mal'bon'a generaci'o.

46  Dum li ankoraŭ parol'is al la hom'amas'o'j, jen li'a patr'in'o kaj li'a'j frat'o'j star'is ekster'e, dezir'ant'a'j parol'i kun li. 47  Kaj iu dir'is al li: Jen vi'a patr'in'o kaj vi'a'j frat'o'j star'as ekster'e, dezir'ant'a'j parol'i kun vi. 48  Sed li respond'e dir'is al tiu, kiu parol'is al li: Kiu est'as mi'a patr'in'o? kaj kiu'j est'as mi'a'j frat'o'j? 49  Kaj etend'int'e la man'o'n al si'a'j disĉipl'o'j, li dir'is: Jen mi'a patr'in'o kaj mi'a'j frat'o'j! 50  Ĉar kiu ajn far'os la vol'o'n de mi'a Patr'o, kiu est'as en la ĉiel'o, tiu est'as mi'a frat'o kaj mi'a frat'in'o kaj mi'a patr'in'o.

13

1  En tiu tag'o Jesuo el'ir'is el la dom'o kaj sid'iĝ'is apud la mar'o. 2  Kaj kolekt'iĝ'is al li grand'a'j hom'amas'o'j, tiel ke li en'ir'is en ŝip'et'o'n, kaj sid'is; kaj la tut'a hom'amas'o star'is sur la mar'bord'o. 3  Kaj li mult'e parol'is al ili per parabol'o'j, dir'ant'e: Jen sem'ist'o el'ir'is, por sem'i; 4  kaj dum li sem'is, iu'j sem'o'j fal'is apud la voj'o, kaj la bird'o'j ven'is kaj for'manĝ'is ili'n; 5  kaj ali'a'j fal'is sur ŝton'a'j'n lok'o'j'n, kie ili ne hav'is mult'e da ter'o; kaj tuj ili ek'kresk'is, ĉar ili ne hav'is profund'ec'o'n de ter'o; 6  kaj kiam la sun'o lev'iĝ'is, ili brul'sek'iĝ'is, kaj ĉar ili ne hav'is radik'o'n, ili for'velk'is. 7  Kaj ali'a'j fal'is inter dorn'o'j'n, kaj la dorn'o'j kresk'is kaj sufok'is ili'n; 8  kaj ali'a'j fal'is sur la bon'a'n ter'o'n, kaj don'is frukt'o'n, jen cent'obl'e, jen ses'dek'obl'e, jen tri'dek'obl'e. 9  Kiu hav'as orel'o'j'n, tiu aŭd'u.

10  Kaj la disĉipl'o'j ven'is, kaj dir'is al li: Kial vi parol'as al ili per parabol'o'j? 11  Kaj li respond'is kaj dir'is al ili: Al vi est'as don'it'e sci'i la mister'o'j'n de la regn'o de la ĉiel'o, sed al ili ne est'as don'it'e. 12  Ĉar kiu ajn hav'as, al tiu est'os don'it'e, kaj li hav'os abund'o'n; sed kiu ajn ne hav'as, for de tiu est'os pren'it'a eĉ tio, kio'n li hav'as. 13  Tial mi parol'as al ili per parabol'o'j; ĉar vid'ant'e, ili ne rimark'as, kaj aŭd'ant'e, ili ne aŭd'as nek kompren'as. 14  Kaj por ili plen'um'iĝ'is tiu profet'aĵ'o de Jesaja, kiu dir'as:

16  Sed feliĉ'a'j est'as vi'a'j okul'o'j, ĉar ili vid'as; kaj vi'a'j orel'o'j, ĉar ili aŭd'as. 17  Ver'e mi dir'as al vi, ke mult'a'j profet'o'j kaj just'ul'o'j dezir'is vid'i tio'n, kio'n vi vid'as, sed ili ne vid'is; kaj aŭd'i tio'n, kio'n vi aŭd'as, sed ili ne aŭd'is. 18  Vi do aŭd'u la parabol'o'n de la sem'ist'o. 19  Kiam iu aŭd'as la vort'o'n de la regn'o kaj ne kompren'as ĝi'n, tiam ven'as la mal'bon'ul'o, kaj for'pren'as tio'n, kio est'as sem'it'a en li'a kor'o. Ĉi tiu est'as la ricev'int'a sem'o'n apud la voj'o. 20  Kaj tiu, kiu ricev'is sem'o'n sur la ŝton'a'j lok'o'j, est'as tiu, kiu aŭd'as la vort'o'n kaj tuj kun ĝoj'o akcept'as ĝi'n; 21  sed li ne hav'as radik'o'n en si, sed rest'as nur por'temp'e, kaj kiam ven'as sufer'o aŭ persekut'o pro la vort'o, tuj li fal'puŝ'iĝ'as. 22  Kaj kiu ricev'is sem'o'n inter la dorn'o'j, est'as tiu, kiu aŭd'as la vort'o'n; sed la zorg'o'j de la mond'o kaj la tromp'o de riĉ'o sufok'as la vort'o'n, kaj li far'iĝ'as sen'frukt'a. 23  Kaj kiu ricev'is sem'o'n sur la bon'a ter'o, est'as tiu, kiu aŭd'as la vort'o'n kaj kompren'as ĝi'n; kaj tiu ja port'as frukt'o'n, kaj don'as, jen cent'obl'e, jen ses'dek'obl'e, jen tri'dek'obl'e.

24  Ali'a'n parabol'o'n li propon'is al ili, dir'ant'e: La regn'o de la ĉiel'o simil'as al hom'o, kiu sem'is bon'a'n sem'o'n en si'a kamp'o; 25  sed dum hom'o'j dorm'is, li'a mal'amik'o ven'is kaj sem'is lol'o'n mez'e de la tritik'o, kaj for'ir'is. 26  Kaj kiam la trunk'et'o kresk'is kaj don'is frukt'o'n, tiam aper'is ankaŭ la lol'o. 27  Kaj la sklav'o'j de la dom'mastr'o ven'is, kaj dir'is al li: Sinjor'o, ĉu vi ne sem'is bon'a'n sem'o'n en vi'a kamp'o? De kie do ĝi hav'as lol'o'n? 28  Kaj li dir'is al ili: Iu mal'amik'o far'is tio'n. Kaj la sklav'o'j dir'is al li: Ĉu vi do vol'as, ke ni ir'u kaj kolekt'u ĝi'n? 29  Sed li dir'is: Ne; por ke, kolekt'ant'e la lol'o'n, vi ne el'radik'ig'u ankaŭ la tritik'o'n. 30  Las'u al ambaŭ kresk'i kun'e ĝis la rikolt'o; kaj en la temp'o de la rikolt'o mi dir'os al la rikolt'ist'o'j: Kolekt'u unu'e la lol'o'n, kaj lig'u ĝi'n en fask'o'j'n, por brul'ig'i ĝi'n; sed kolekt'u la tritik'o'n en mi'a'n gren'ej'o'n.

31  Ali'a'n parabol'o'n li propon'is al ili, dir'ant'e: La regn'o de la ĉiel'o simil'as al sinap'a sem'et'o, kiu'n vir'o pren'is kaj sem'is en si'a kamp'o; 32  ĝi ver'e est'as pli mal'grand'a ol ĉiu'j sem'o'j, sed kresk'int'e, ĝi est'as pli grand'a ol la legom'o'j, kaj far'iĝ'as arb'o, tiel ke ven'as la bird'o'j de la ĉiel'o kaj loĝ'as en ĝi'a'j branĉ'o'j.

33  Ali'a'n parabol'o'n li parol'is al ili: La regn'o de la ĉiel'o simil'as al ferment'aĵ'o, kiu'n vir'in'o pren'is kaj kaŝ'is en tri mezur'o'j'n da farun'o, ĝis la tut'o ferment'is.

34  Ĉio'n tio'n parol'is Jesuo per parabol'o'j al la hom'amas'o'j, kaj sen parabol'o li parol'is neni'o'n al ili; 35  por ke plen'um'iĝ'u tio, kio est'is dir'it'a per la profet'o, nom'e:

36  Tiam for'send'int'e la hom'amas'o'j'n, li ven'is en la dom'o'n; kaj li'a'j disĉipl'o'j ven'is al li, dir'ant'e: Klar'ig'u al ni la parabol'o'n pri la lol'o de la kamp'o. 37  Kaj respond'e li dir'is: Tiu, kiu sem'as la bon'a'n sem'o'n, est'as la Fil'o de hom'o; 38  kaj la kamp'o est'as la mond'o; kaj la bon'a'j sem'o'j est'as la fil'o'j de la regn'o; kaj la lol'o est'as la fil'o'j de la mal'bon'ul'o; 39  kaj la mal'amik'o, kiu ili'n sem'is, est'as la diabl'o; kaj la rikolt'o est'as la fin'o de la mond'aĝ'o; kaj la rikolt'ist'o'j est'as anĝel'o'j. 40  Kiel do la lol'o est'as kolekt'it'a kaj brul'ig'it'a per fajr'o, tiel est'os ĉe la fin'o de la mond'aĝ'o. 41  La Fil'o de hom'o el'send'os si'a'j'n anĝel'o'j'n, kaj ili kolekt'os el li'a regn'o ĉiu'n fal'puŝ'il'o'n, kaj ĉiu'j'n, kiu'j far'as mal'just'ec'o'n, 42  kaj ĵet'os ili'n en la forn'o'n de fajr'o; tie est'os la plor'ad'o kaj la grinc'ad'o de dent'o'j. 43  Tiam la just'ul'o'j bril'os kiel la sun'o en la regn'o de si'a Patr'o. Kiu hav'as orel'o'j'n, tiu aŭd'u.

44  La regn'o de la ĉiel'o simil'as al kaŝ'it'a en kamp'o trezor'o, kiu'n vir'o trov'is kaj kaŝ'is, kaj pro ĝoj'o li ir'as kaj vend'as ĉio'n, kio'n li posed'as, kaj aĉet'as tiu'n kamp'o'n.

45  Ceter'e, la regn'o de la ĉiel'o simil'as al komerc'ist'o, serĉ'ant'a bel'a'j'n perl'o'j'n; 46  kaj trov'int'e unu mult'e'valor'a'n perl'o'n, li ir'is kaj vend'is ĉio'n, kio'n li posed'is, kaj aĉet'is ĝi'n.

47  Plu'e, la regn'o de la ĉiel'o simil'as al ret'o, kiu est'is ĵet'it'a en la mar'o'n kaj kolekt'is el ĉiu spec'o, 48  kaj kiu'n, kiam ĝi plen'iĝ'is, oni supr'e'n'tir'is al la mar'bord'o; kaj sid'iĝ'int'e, ili kolekt'is la bon'a'j'n en uj'o'j'n, sed la mal'bon'a'j'n ili ĵet'is ekster'e'n. 49  Tiel est'os en la fin'o de la mond'aĝ'o: la anĝel'o'j el'ir'os, kaj apart'ig'os la mal'bon'ul'o'j'n el inter la just'ul'o'j, 50  kaj ĵet'os ili'n en la forn'o'n de fajr'o; tie est'os la plor'ad'o kaj la grinc'ad'o de dent'o'j.

51  Ĉu vi kompren'is ĉio'n tio'n? Ili dir'is al li: Jes. 52  Kaj li dir'is al ili: Tial ĉiu skrib'ist'o, disĉipl'ig'it'a en la regn'o'n de la ĉiel'o, simil'as al dom'mastr'o, kiu el'port'as el si'a trezor'ej'o objekt'o'j'n nov'a'j'n kaj mal'nov'a'j'n.

53  Kaj kiam Jesuo fin'is tiu'j'n parabol'o'j'n, li for'ir'is de tie. 54  Kaj ven'int'e en si'a'n patr'uj'o'n, li instru'is ili'n en ili'a sinagog'o, tiel ke ili mir'is, kaj dir'is: De kie ĉi tiu vir'o hav'as tia'n saĝ'ec'o'n kaj la potenc'aĵ'o'j'n? 55  Ĉu ĉi tiu ne est'as la fil'o de la ĉarpent'ist'o? ĉu li'a patr'in'o ne est'as nom'at'a Maria? kaj li'a'j frat'o'j Jakobo kaj Joses kaj Sim'o'n kaj Jud'as? 56  Kaj ĉu li'a'j frat'in'o'j ne est'as ĉiu'j ĉe ni? De kie do li ĉio'n tio'n hav'as? 57  Kaj ili ofend'iĝ'is pro li. Sed Jesuo dir'is al ili: Profet'o ne est'as sen honor'o, krom en si'a patr'uj'o kaj en si'a dom'o. 58  Kaj pro ili'a ne'kred'em'o li far'is tie ne mult'a'j'n potenc'aĵ'o'j'n.

14

1  En tiu temp'o la tetrarĥo Herodo aŭd'is la fam'o'n pri Jesuo, 2  kaj dir'is al si'a'j serv'ant'o'j: Tiu est'as Johano, la Baptist'o; li lev'iĝ'is el la mort'int'o'j, kaj tial tiu'j potenc'aĵ'o'j energi'as en li. 3  Ĉar Herodo jam arest'is Johanon kaj lig'is li'n kaj met'is li'n en mal'liber'ej'o'n pro Herodias, kiu est'is edz'in'o de li'a frat'o Filip'o. 4  Ĉar Johano dir'is al li: Ne dec'as, ke vi hav'u ŝi'n. 5  Kaj dezir'ant'e mort'ig'i li'n, li tim'is la popol'o'n, ĉar oni opini'is li'n profet'o. 6  Sed kiam ven'is la nask'o'tag'a fest'o de Herodo, la fil'in'o de Herodias danc'is en la mez'o, kaj plaĉ'is al Herodo. 7  Tiam li ĵur'e promes'is don'i al ŝi i'o'n ajn, kio'n ŝi pet'os. 8  Kaj ŝi, instig'it'e de si'a patr'in'o, dir'is: Don'u al mi ĉi tie sur plad'o la kap'o'n de Johano, la Baptist'o. 9  Kaj la reĝ'o mal'ĝoj'is; tamen pro si'a'j ĵur'o'j kaj pro la kun'manĝ'ant'o'j li ordon'is don'i ĝi'n; 10  kaj send'int'e, li sen'kap'ig'is Johanon en la mal'liber'ej'o. 11  Kaj oni al'port'is li'a'n kap'o'n sur plad'o, kaj don'is ĝi'n al la knab'in'o, kaj ŝi al'port'is ĝi'n al si'a patr'in'o. 12  Kaj li'a'j disĉipl'o'j ven'is kaj for'port'is la korp'o'n kaj en'ter'ig'is ĝi'n, kaj ili ir'is kaj rakont'is tio'n al Jesuo.

13  Kaj Jesuo, aŭd'int'e, for'ir'is de tie en ŝip'et'o al dezert'a lok'o apart'e; kaj la hom'amas'o'j, aŭd'int'e, sekv'is li'n, pied'ir'ant'e el la urb'o'j. 14  Kaj li el'ven'is, kaj vid'is grand'a'n hom'amas'o'n, kaj li kor'tuŝ'iĝ'is pri ili, kaj san'ig'is ili'a'j'n mal'san'ul'o'j'n. 15  Kaj kiam ven'is la vesper'o, li'a'j disĉipl'o'j ven'is al li, dir'ant'e: La lok'o est'as dezert'a, kaj la hor'o jam pas'is; for'send'u la hom'amas'o'n, por ke ili ir'u en la vilaĝ'o'j'n kaj aĉet'u por si manĝ'aĵ'o'n. 16  Sed Jesuo dir'is al ili: Ili ne bezon'as for'ir'i; vi don'u al ili manĝ'i. 17  Kaj ili dir'is al li: Ni neni'o'n hav'as ĉi tie, krom kvin pan'o'j kaj du fiŝ'o'j. 18  Kaj li dir'is: Al'port'u ili'n ĉi tie'n al mi. 19  Kaj li ordon'is al la hom'amas'o'j sid'iĝ'i sur la herb'o; kaj li pren'is la kvin pan'o'j'n kaj la du fiŝ'o'j'n, kaj supr'e'n'rigard'int'e al la ĉiel'o, li ben'is kaj dis'pec'ig'is la pan'o'j'n, kaj don'is al la disĉipl'o'j, kaj la disĉipl'o'j al la hom'amas'o'j. 20  Kaj ĉiu'j manĝ'is kaj sat'iĝ'is; kaj oni kolekt'is da post'rest'int'a'j fragment'o'j dek du plen'a'j'n korb'o'j'n. 21  Kaj la manĝ'ant'o'j est'is ĉirkaŭ kvin mil vir'o'j, krom vir'in'o'j kaj infan'o'j.

22  Kaj tuj li dev'ig'is la disĉipl'o'j'n en'ir'i en la ŝip'et'o'n kaj ir'i antaŭ li al la ali'a bord'o, ĝis li for'send'os la hom'amas'o'n. 23  Kaj for'send'int'e la hom'amas'o'n, li supr'e'n'ir'is sur la mont'o'n sol'a, por preĝ'i; kaj kiam vesper'iĝ'is, li est'is tie sol'a. 24  Sed la ŝip'et'o jam est'is mez'e de la mar'o, turment'at'a de la ond'o'j; ĉar la vent'o est'is kontraŭ'a. 25  Kaj en la kvar'a gard'o'part'o de la nokt'o li ven'is al ili, ir'ant'e sur la mar'o. 26  Sed la disĉipl'o'j, vid'ant'e li'n ir'ant'a sur la mar'o, mal'trankvil'iĝ'is, dir'ant'e: Jen fantom'o; kaj ili ek'kri'is pro tim'o. 27  Sed tuj Jesuo parol'is al ili, dir'ant'e: Kuraĝ'u; ĝi est'as mi; ne tim'u. 28  Kaj respond'e al li Petro dir'is: Sinjor'o, se ĝi est'as vi, ordon'u mi'n ven'i al vi sur la akv'o. 29  Kaj li dir'is: Ven'u. Kaj Petro, mal'supr'e'n'ir'int'e el la ŝip'et'o, ir'is sur la akv'o, por ven'i al Jesuo. 30  Sed vid'ant'e la vent'o'n, li tim'is, kaj komenc'ant'e sub'akv'iĝ'i, li ek'kri'is, dir'ant'e: Sinjor'o, sav'u mi'n. 31  Kaj tuj Jesuo etend'is la man'o'n kaj ek'ten'is li'n, dir'ant'e al li: Ho mal'grand'fid'ul'o, kial vi dub'is? 32  Kaj kiam ili supr'e'n'ir'is en la ŝip'et'o'n, la vent'o ĉes'iĝ'is. 33  Kaj tiu'j, kiu'j est'is en la ŝip'et'o, ador'klin'iĝ'is al li, dir'ant'e: Ver'e vi est'as Fil'o de Di'o.

34  Kaj trans'ir'int'e, ili al'ven'is ter'e'n ĉe Genesaret. 35  Kaj kiam la vir'o'j de tiu lok'o ek'kon'is li'n, ili send'is en la tut'a'n ĉirkaŭ'aĵ'o'n, kaj ven'ig'is al li ĉiu'j'n mal'san'ul'o'j'n; 36  kaj ili pet'is li'n, ke ili nur tuŝ'u la rand'o'n de li'a mantel'o; kaj ĉiu'j, kiu'j tuŝ'is, est'is tut'e re'san'ig'it'a'j.

15

1  Tiam al'ven'is al Jesuo el Jerusalem Farise'o'j kaj skrib'ist'o'j, dir'ant'e: 2  Kial vi'a'j disĉipl'o'j trans'paŝ'as la tradici'o'n de la antaŭ'ul'o'j? ĉar ili ne lav'as si'a'j'n man'o'j'n, kiam ili manĝ'as pan'o'n. 3  Kaj li respond'e dir'is al ili: Kial vi ankaŭ trans'paŝ'as la ordon'o'n de Di'o per vi'a tradici'o? 4  Ĉar Di'o dir'is: Respekt'u vi'a'n patr'o'n kaj vi'a'n patr'in'o'n; kaj: Kiu mal'ben'as si'a'n patr'o'n aŭ si'a'n patr'in'o'n, tiu nepr'e mort'u. 5  Sed vi dir'as: Se iu dir'os al si'a patr'o aŭ al si'a patr'in'o: Ofer'don'o est'u tio, per kio vi pov'us profit'i de mi, 6  tiu ne dev'as respekt'i si'a'n patr'o'n aŭ si'a'n patr'in'o'n. Kaj vi vant'ig'is la vort'o'n de Di'o per vi'a tradici'o. 7  Ho hipokrit'ul'o'j, bon'e profet'is Jesaja pri vi, dir'ant'e:

10  Kaj al'vok'int'e al si la hom'amas'o'n, li dir'is al ili: Aŭskult'u kaj kompren'u: 11  Ne tio, kio en'ir'as en la buŝ'o'n, profan'as la hom'o'n; sed kio el'ir'as el la buŝ'o, tio profan'as la hom'o'n. 12  Tiam ven'int'e, la disĉipl'o'j dir'is al li: Ĉu vi sci'as, ke la Farise'o'j ofend'iĝ'is, kiam ili aŭd'is tiu'n dir'o'n? 13  Sed li respond'e dir'is: Ĉiu kresk'aĵ'o, kiu'n mi'a ĉiel'a Patr'o ne plant'is, est'os el'radik'ig'it'a. 14  Las'u ili'n; ili est'as blind'a'j konduk'ant'o'j de blind'ul'o'j. Kaj se blind'ul'o konduk'os blind'ul'o'n, ambaŭ fal'os en fos'aĵ'o'n. 15  Kaj Petro respond'e dir'is al li: Klar'ig'u al ni tiu'n parabol'o'n. 16  Kaj li dir'is: Ĉu vi ankaŭ est'as eĉ ankoraŭ sen kompren'o? 17  Ĉu vi ne konsci'as, ke ĉio, en'ir'ant'a en la buŝ'o'n, pas'as en la ventr'o'n kaj est'as el'ĵet'at'a en apart'a'n lok'o'n? 18  Sed tio, kio el'ir'as el la buŝ'o, el'ven'as el la kor'o, kaj profan'as la hom'o'n. 19  Ĉar el la kor'o el'ir'as mal'virt'a'j pens'o'j, mort'ig'o'j, adult'o'j, mal'ĉast'aĵ'o'j, ŝtel'o'j, fals'atest'o'j, blasfem'o'j: 20  jen tio, kio profan'as la hom'o'n, sed manĝ'i kun man'o'j ne'lav'it'a'j ne profan'as la hom'o'n.

21  Kaj el'ir'int'e de tie, Jesuo for'ir'is en la region'o'j'n apud Tir'o kaj Cid'o'n. 22  Kaj jen vir'in'o Kanaana, ven'int'e el tiu'j lim'land'o'j, kri'is, dir'ant'e: Ho Sinjor'o, fil'o de David, kompat'u mi'n; mi'a fil'in'o est'as terur'e turment'at'a de demon'o. 23  Sed li ne respond'is al ŝi eĉ unu vort'o'n. Kaj al'ven'int'e, li'a'j disĉipl'o'j pet'is li'n, dir'ant'e: For'send'u ŝi'n, ĉar ŝi kri'as post ni. 24  Kaj li respond'e dir'is: Mi ne est'as send'it'a, krom al la perd'it'a'j ŝaf'o'j el la dom'o de Izrael. 25  Sed ŝi ven'is kaj ador'klin'iĝ'is al li, dir'ant'e: Sinjor'o, help'u mi'n. 26  Sed li respond'e dir'is: Ne dec'as pren'i la pan'o'n de la infan'o'j kaj ĵet'i ĝi'n al la hund'et'o'j. 27  Sed ŝi dir'is: Jes, Sinjor'o; ĉar eĉ la hund'et'o'j manĝ'as el la pan'pec'et'o'j, kiu'j fal'as de la tabl'o de ili'a'j sinjor'o'j. 28  Tiam respond'e Jesuo dir'is al ŝi: Ho vir'in'o, grand'a est'as vi'a fid'o; est'u al vi, kiel vi vol'as. Kaj ŝi'a fil'in'o est'is san'ig'it'a de post tiu hor'o.

29  Kaj trans'ir'int'e de tie, Jesuo ven'is apud la mar'o'n de Galile'o; kaj supr'e'n'ir'int'e sur la mont'o'n, li sid'iĝ'is tie. 30  Kaj al'ven'is al li grand'a'j hom'amas'o'j, hav'ant'e kun si hom'o'j'n lam'a'j'n, blind'a'j'n, mut'a'j'n, kripl'a'j'n, kun mult'a'j ali'a'j, kaj met'is ili'n apud li'a'j'n pied'o'j'n; kaj li san'ig'is ili'n; 31  tiel ke la hom'amas'o mir'is, vid'ant'e mut'ul'o'j'n parol'ant'a'j, kripl'ul'o'j'n san'a'j, kaj lam'ul'o'j'n pied'ir'ant'a'j, kaj blind'ul'o'j'n vid'ant'a'j; kaj ili glor'is la Di'o'n de Izrael.

32  Kaj Jesuo, al'vok'int'e al si si'a'j'n disĉipl'o'j'n, dir'is: Mi kor'tuŝ'iĝ'as pro la hom'amas'o, ĉar jam tri tag'o'j'n ili rest'as ĉe mi, kaj neni'o'n hav'as manĝ'i; kaj mi ne vol'as for'send'i ili'n fast'ant'a'j, por ke ili ne lac'iĝ'u sur la voj'o. 33  Kaj la disĉipl'o'j dir'is al li: De kie ni pov'as ricev'i en la dezert'o tiom da pan'o'j, por sat'ig'i tiom da hom'o'j? 34  Kaj Jesuo dir'is al ili: Kiom da pan'o'j vi hav'as? Kaj ili dir'is: Sep, kaj kelk'a'j'n mal'grand'a'j'n fiŝ'o'j'n. 35  Kaj li ordon'is al la hom'amas'o sid'iĝ'i sur la ter'o; 36  kaj li pren'is la sep pan'o'j'n kaj la fiŝ'o'j'n; kaj don'int'e dank'o'n, li dis'pec'ig'is ili'n, kaj don'is al la disĉipl'o'j, kaj la disĉipl'o'j al la hom'amas'o'j. 37  Kaj ĉiu'j manĝ'is kaj sat'iĝ'is; kaj oni kolekt'is da post'rest'int'a'j fragment'o'j sep korb'eg'o'j'n plen'a'j'n. 38  Kaj la manĝ'ant'o'j est'is kvar mil vir'o'j, krom vir'in'o'j kaj infan'o'j. 39  Kaj for'send'int'e la hom'amas'o'j'n, li en'ir'is en la ŝip'et'o'n, kaj ven'is en la region'o'j'n de Magadan.

16

1  Kaj al'ven'is la Farise'o'j kaj la Saduke'o'j, kaj por prov'i li'n postul'is, ke li montr'u al ili sign'o'n el la ĉiel'o. 2  Kaj respond'e li dir'is al ili: Kiam vesper'iĝ'as, vi dir'as: Est'os bon'a veter'o, ĉar la ĉiel'o ruĝ'iĝ'as; 3  kaj fru'maten'e: Est'os hodiaŭ mal'bon'a veter'o, ĉar la ĉiel'o ruĝ'iĝ'as koler'e. La vizaĝ'o'n de la ĉiel'o vi pov'as juĝ'i, sed la sign'o'j'n de la temp'o vi ne pov'as. 4  Generaci'o mal'bon'a kaj adult'em'a serĉ'as sign'o'n; kaj sign'o ne est'os don'it'a al ĝi, krom la sign'o de Jon'a. Kaj las'int'e ili'n, li for'ir'is.

5  Kaj la disĉipl'o'j, trans'ir'int'e al la ali'a bord'o, forges'is pren'i pan'o'j'n. 6  Sed Jesuo dir'is al ili: Zorg'u, kaj gard'u vi'n kontraŭ la ferment'aĵ'o de la Farise'o'j kaj Saduke'o'j. 7  Kaj ili diskut'is inter si, dir'ant'e: Ĉar ni ne pren'is pan'o'j'n. 8  Sed Jesuo, ek'sci'ant'e tio'n, dir'is: Kial vi diskut'as inter vi, ho mal'grand'fid'ul'o'j, pro tio, ke vi ne pren'is pan'o'j'n? 9  Ĉu vi ankoraŭ ne konsci'as, nek memor'as la kvin pan'o'j'n de la kvin mil, kaj kiom da korb'o'j vi kolekt'is? 10  Nek la sep pan'o'j'n de la kvar mil, kaj kiom da korb'eg'o'j vi kolekt'is? 11  Kial vi ne kompren'as, ke ne pri pan'o'j mi dir'is al vi: Gard'u vi'n kontraŭ la ferment'aĵ'o de la Farise'o'j kaj Saduke'o'j? 12  Tiam ili ek'kompren'is, ke li admon'is ili'n si'n gard'i ne kontraŭ la ferment'aĵ'o de pan'o'j, sed kontraŭ la instru'ad'o de la Farise'o'j kaj Saduke'o'j.

13  Kaj Jesuo, ven'int'e en la region'o'j'n de Cezarea Filip'i, demand'is si'a'j'n disĉipl'o'j'n, dir'ant'e: Kiu, dir'as la hom'o'j, ke mi, la Fil'o de hom'o, est'as? 14  Kaj ili dir'is: Laŭ iu'j: Johano, la Baptist'o; laŭ ali'a'j: Elija; kaj laŭ ali'a'j: Jeremia, aŭ unu el la profet'o'j. 15  Li dir'is al ili: Sed vi, kiu vi dir'as, ke mi est'as? 16  Kaj respond'e Sim'o'n Petro dir'is: Vi est'as la Krist'o, la Fil'o de la viv'ant'a Di'o. 17  Kaj Jesuo respond'e dir'is al li: Feliĉ'a vi est'as, Sim'o'nBar-Jon'a; ĉar ne karn'o kaj sang'o tio'n mal'kaŝ'is al vi, sed mi'a Patr'o, kiu est'as en la ĉiel'o. 18  Kaj mi dir'as al vi, ke vi est'as Petro, kaj sur ĉi tiu rok'o mi konstru'os mi'a'n eklezi'o'n; kaj pord'eg'o'j de Hades ne super'fort'os ĝi'n. 19  Mi don'os al vi la ŝlos'il'o'j'n de la regn'o de la ĉiel'o; kaj kio'n ajn vi lig'os sur la ter'o, tio est'os lig'it'a en la ĉiel'o; kaj kio'n ajn vi mal'lig'os sur la ter'o, tio est'os mal'lig'it'a en la ĉiel'o. 20  Tiam li admon'is la disĉipl'o'j'n, ke ili dir'u al neni'u, ke li est'as la Krist'o.

21  De post tiu temp'o Jesuo komenc'is montr'i al si'a'j disĉipl'o'j, ke li dev'as ir'i al Jerusalem, kaj mult'e sufer'i ĉe la pli'aĝ'ul'o'j kaj ĉef'pastr'o'j kaj skrib'ist'o'j, kaj est'i mort'ig'it'a, kaj la tri'a'n tag'o'n re'lev'iĝ'i. 22  Kaj Petro pren'is li'n, kaj komenc'is admon'i li'n, dir'ant'e: Kompat'o'n al vi, Sinjor'o! tio ne est'u al vi! 23  Sed turn'int'e si'n, li dir'is al Petro: Ir'u mal'antaŭ mi'n, Satan'o; vi est'as fal'ig'il'o por mi, ĉar vi hav'as pens'o'j'n ne laŭ Di'o, sed laŭ hom'o'j. 24  Tiam Jesuo dir'is al si'a'j disĉipl'o'j: Se iu vol'as ven'i post mi, li abnegaci'u si'n, kaj lev'u si'a'n kruc'o'n, kaj sekv'u mi'n; 25  ĉar kiu vol'os sav'i si'a'n anim'o'n, tiu ĝi'n perd'os; kaj kiu perd'os si'a'n anim'o'n pro mi, tiu ĝi'n trov'os. 26  Ĉar kiel profit'us hom'o, se li gajn'us la tut'a'n mond'o'n kaj perd'us si'a'n anim'o'n? Aŭ kio'n hom'o don'u inter'ŝanĝ'e por si'a anim'o? 27  Ĉar la Fil'o de hom'o ven'os en la glor'o de si'a Patr'o kun si'a'j anĝel'o'j, kaj tiam li re'don'os al ĉiu laŭ li'a'j far'o'j. 28  Ver'e mi dir'as al vi: Inter la ĉi tie star'ant'a'j est'as iu'j, kiu'j neniel gust'um'os mort'o'n, antaŭ ol ili vid'os la Fil'o'n de hom'o ven'ant'a'n en si'a regn'o.

17

1  Kaj post ses tag'o'j Jesuo pren'is kun si Petron, kaj Jakobon, kaj Johanon, li'a'n frat'o'n, kaj konduk'is ili'n sur alt'a'n mont'o'n apart'e; 2  kaj li est'is ali'form'it'a antaŭ ili, kaj li'a vizaĝ'o lum'is kiel la sun'o, kaj li'a'j vest'o'j far'iĝ'is blank'a'j kiel la lum'o. 3  Kaj jen aper'is al ili Moseo kaj Elija, parol'ant'a'j kun li. 4  Kaj Petro respond'e dir'is al Jesuo: Sinjor'o, est'as bon'e por ni est'i ĉi tie. Se vi vol'as, mi far'os ĉi tie tri laŭb'o'j'n: unu por vi, kaj unu por Moseo, kaj unu por Elija. 5  Dum li ankoraŭ parol'is, jen lum'a nub'o super'ombr'is ili'n; kaj jen voĉ'o el la nub'o, dir'ant'e: Ĉi tiu est'as Mi'a Fil'o, la am'at'a, en kiu Mi hav'as plezur'o'n; aŭskult'u li'n. 6  Kaj aŭd'int'e tio'n, la disĉipl'o'j fal'is sur si'a'n vizaĝ'o'n, kaj tre tim'is. 7  Kaj Jesuo al'ven'is kaj ek'tuŝ'is ili'n, kaj dir'is: Lev'iĝ'u, kaj ne tim'u. 8  Kaj lev'int'e si'a'j'n okul'o'j'n, ili vid'is neniu'n krom Jesuo sol'a.

9  Kaj dum ili mal'supr'e'n'ir'is de la mont'o, Jesuo ordon'is al ili, dir'ant'e: Rakont'u al neni'u la vizi'o'n, ĝis la Fil'o de hom'o re'lev'iĝ'os el la mort'int'o'j. 10  Kaj li'a'j disĉipl'o'j demand'is li'n, dir'ant'e: Kial do dir'as la skrib'ist'o'j, ke Elija dev'as ven'i antaŭ'e? 11  Kaj li respond'e dir'is: Ver'e Elija ven'as antaŭ'e, kaj re'star'ig'os ĉio'n; 12  sed mi dir'as al vi, ke Elija jam ven'is, kaj oni ne kon'is li'n, sed far'is al li ĉio'n, kio'n ili vol'is. Tiel ankaŭ la Fil'o de hom'o est'as sufer'ont'a sub ili. 13  Tiam la disĉipl'o'j kompren'is, ke li parol'is al ili pri Johano, la Baptist'o.

14  Kaj kiam li ven'is al la hom'amas'o, ven'is al li vir'o, genu'ant'e antaŭ li, kaj dir'ant'e: 15  Sinjor'o, kompat'u mi'a'n fil'o'n, ĉar li frenez'as kaj fort'e sufer'as; ĉar oft'e li fal'as en la fajr'o'n kaj oft'e en la akv'o'n. 16  Kaj mi ven'ig'is li'n al vi'a'j disĉipl'o'j, kaj ili ne pov'is li'n san'ig'i. 17  Kaj Jesuo respond'e dir'is: Ho sen'fid'a kaj pervers'a generaci'o, ĝis kiam mi est'os kun vi? ĝis kiam mi toler'os vi'n? ven'ig'u li'n al mi ĉi tie'n. 18  Kaj Jesuo sever'e admon'is li'n; kaj la demon'o el'ir'is el li, kaj la knab'o re'san'iĝ'is en tiu sam'a hor'o. 19  Tiam la disĉipl'o'j, ven'int'e al Jesuo apart'e, dir'is: Pro kio ni ne pov'is el'pel'i ĝi'n? 20  Kaj li respond'is al ili: Pro la mal'grand'ec'o de vi'a fid'o; ĉar ver'e mi dir'as al vi: Se vi hav'as fid'o'n, kiel sem'er'o de sinap'o, vi dir'os al ĉi tiu mont'o: Trans'lok'iĝ'u tie'n de ĉi tie, kaj ĝi trans'lok'iĝ'os; kaj neni'o est'os ne'ebl'a por vi. 21  Sed ĉi tiu spec'o ne el'ir'as, krom per preĝ'ad'o kaj fast'ad'o.

22  Kaj kiam ili kolekt'iĝ'is en Galile'o, Jesuo dir'is al ili: La Fil'o de hom'o est'os trans'don'it'a en la man'o'j'n de hom'o'j; 23  kaj ili mort'ig'os li'n, kaj la tri'a'n tag'o'n li lev'iĝ'os. Kaj ili tre mal'ĝoj'is.

24  Kaj kiam ili ven'is en Kapernaumon, ven'is al Petro la ricev'ist'o'j de la du draĥm'o'j, kaj dir'is: Ĉu vi'a majstr'o pag'as la du draĥm'o'j'n? 25  Li respond'is: Jes. Kaj kiam li ven'is en la dom'o'n, Jesuo unu'e parol'is al li, dir'ant'e: Kiel ŝajn'as al vi, Sim'o'n? de kiu'j pren'as la reĝ'o'j de la ter'o impost'o'n aŭ tribut'o'n? de si'a'j fil'o'j aŭ de la fremd'ul'o'j? 26  Kaj kiam li dir'is: De la fremd'ul'o'j; Jesuo dir'is: Sekv'e la fil'o'j est'as liber'a'j. 27  Sed, por ke ni ne ofend'u ili'n, ir'u al la mar'o kaj ĵet'u hok'et'o'n, kaj pren'u la fiŝ'o'n unu'e ven'int'a'n, kaj mal'ferm'int'e ĝi'a'n buŝ'o'n, vi trov'os stateron. Pren'u ĝi'n, kaj don'u al ili por mi kaj vi.

18

1  En tiu hor'o la disĉipl'o'j ven'is al Jesuo, dir'ant'e: Kiu do est'as la plej grand'a en la regn'o de la ĉiel'o? 2  Kaj al'vok'int'e al si infan'o'n, li star'ig'is ĝi'n mez'e de ili, 3  kaj dir'is: Ver'e mi dir'as al vi: Se vi ne turn'iĝ'os kaj ne far'iĝ'os kiel infan'o'j, vi neniel en'ir'os en la regn'o'n de la ĉiel'o. 4  Kiu do humil'ig'os si'n, kiel ĉi tiu infan'o, tiu est'as la plej grand'a en la regn'o de la ĉiel'o. 5  Kaj kiu akcept'os unu tia'n infan'o'n en mi'a nom'o, tiu akcept'as mi'n; 6  sed kiu ig'os fal'i unu el ĉi tiu'j mal'grand'ul'o'j, kiu'j kred'as al mi, est'us pli bon'e por tiu, se grand'a muel'ŝton'o est'us pend'ig'it'a ĉirkaŭ li'a kol'o, kaj se li est'us sub'akv'ig'it'a en la profund'o'n de la mar'o. 7  Ve al la mond'o pro fal'il'o'j! ĉar est'as neces'e, ke ven'u fal'il'o'j, sed ve al tiu hom'o, per kiu la fal'il'o ven'as! 8  Kaj se vi'a man'o aŭ vi'a pied'o fal'ig'as vi'n, de'tranĉ'u ĝi'n kaj for'ĵet'u ĝi'n de vi: est'as bon'e por vi en'ir'i en viv'o'n kripl'a aŭ lam'a prefer'e ol, hav'ant'e du man'o'j'n aŭ du pied'o'j'n, est'i en'ĵet'it'a en la etern'a'n fajr'o'n. 9  Kaj se vi'a okul'o fal'ig'as vi'n, el'ŝir'u ĝi'n kaj for'ĵet'u ĝi'n de vi; est'as bon'e por vi en'ir'i en viv'o'n unu'okul'a prefer'e ol, hav'ant'e du okul'o'j'n, est'i en'ĵet'it'a en Gehen'a'n de fajr'o. 10  Gard'u vi'n, ke vi ne mal'estim'u unu el tiu'j mal'grand'ul'o'j; ĉar mi dir'as al vi, ke ili'a'j anĝel'o'j en la ĉiel'o ĉiam rigard'as la vizaĝ'o'n de mi'a Patr'o, kiu est'as en la ĉiel'o. 11  Ĉar la Fil'o de hom'o ven'is, por sav'i tio'n, kio est'is perd'it'a. 12  Kiel vi pens'as? Se vir'o hav'as cent ŝaf'o'j'n, kaj unu el ili erar'vag'is, ĉu li ne las'as la naŭ'dek naŭ, kaj ir'as al la mont'o'j, kaj serĉ'as tiu'n, kiu erar'vag'is? 13  Kaj se okaz'as, ke li trov'as ĝi'n, ver'e mi dir'as al vi, li pli'mult'e ĝoj'as pri ĝi, ol pri la naŭ'dek naŭ, kiu'j ne erar'vag'is. 14  Tiel sam'e ne est'as la vol'o de vi'a Patr'o, kiu est'as en la ĉiel'o, ke unu el ĉi tiu'j mal'grand'ul'o'j pere'u.

15  Kaj se vi'a frat'o pek'os kontraŭ vi, ir'u kaj montr'u al li la kulp'o'n inter vi kaj li sol'a. Se li aŭskult'os vi'n, vi gajn'os vi'a'n frat'o'n. 16  Sed se li ne aŭskult'os, pren'u ankaŭ unu aŭ du kun vi, por ke per la buŝ'o de du aŭ tri atest'ant'o'j ĉiu vort'o est'u konfirm'it'a. 17  Kaj se li rifuz'os aŭskult'i ili'n, dir'u la afer'o'n al la eklezi'o; kaj se li ankaŭ rifuz'os aŭskult'i la eklezi'o'n, li est'u por vi kiel fremd'ul'o kaj impost'ist'o. 18  Ver'e mi dir'as al vi, ke ĉio, kio'n vi lig'os sur la ter'o, est'os lig'it'a en la ĉiel'o; kaj ĉio, kio'n vi mal'lig'os sur la ter'o, est'os mal'lig'it'a en la ĉiel'o. 19  Ceter'e mi dir'as al vi, ke se du el vi konsent'os sur la ter'o pri ia pri'pet'ot'a afer'o, ĝi est'os far'it'a al ili de mi'a Patr'o, kiu est'as en la ĉiel'o. 20  Ĉar kie du aŭ tri kun'ven'as en mi'a nom'o, tie mi est'as mez'e de ili.

21  Tiam Petro ven'is kaj dir'is al li: Sinjor'o, kiom'foj'e pov'u pek'i mi'a frat'o kontraŭ mi, kaj mi pardon'u li'n? ĝis sep foj'o'j? 22  Jesuo dir'is al li: Mi ne dir'as al vi: Ĝis sep foj'o'j; sed: Ĝis sep'dek'obl'e sep foj'o'j. 23  Tial la regn'o de la ĉiel'o simil'as al reĝ'o, kiu vol'is far'i kalkul'o'n kun si'a'j serv'ist'o'j. 24  Kaj kiam li komenc'is la kun'kalkul'ad'o'n, oni al'konduk'is al li unu, kiu est'is ŝuld'ant'o por dek mil talant'o'j. 25  Sed ĉar li ne hav'is, per kio pag'i, li'a sinjor'o ordon'is, ke est'u vend'it'a'j li kaj li'a edz'in'o kaj li'a'j infan'o'j, kaj ĉio, kio'n li posed'is, kaj ke est'u pag'o. 26  Tiam la serv'ist'o, fal'int'e, klin'iĝ'is antaŭ li, dir'ant'e: Sinjor'o, pacienc'u pri mi, kaj mi pag'os al vi ĉio'n. 27  Kaj la sinjor'o de tiu serv'ist'o, kor'tuŝ'it'e, liber'ig'is li'n kaj pardon'is al li la ŝuld'o'n. 28  Sed el'ir'int'e, tiu serv'ist'o trov'is kun'serv'ist'o'n, kiu ŝuld'is al li cent denar'o'j'n; kaj li kapt'is kaj ek'sufok'is li'n, dir'ant'e: Pag'u tio'n, kio'n vi ŝuld'as. 29  Kaj fal'int'e antaŭ li, la kun'serv'ist'o pet'eg'is li'n, dir'ant'e: Pacienc'u pri mi, kaj mi pag'os al vi. 30  Sed li ne vol'is; sed for'ir'is kaj ĵet'is li'n en mal'liber'ej'o'n, ĝis li pag'os tio'n, kio est'as ŝuld'at'a. 31  Tiam li'a'j kun'serv'ist'o'j, vid'int'e tio'n, kio okaz'is, tre ĉagren'iĝ'is; kaj ven'int'e, rakont'is al si'a sinjor'o ĉio'n, kio okaz'is. 32  Tiam li'a sinjor'o, al'vok'int'e li'n, dir'is: Vi mal'bon'a serv'ist'o, mi pardon'is al vi tiu'n tut'a'n ŝuld'o'n, ĉar vi pet'eg'is mi'n; 33  ĉu vi ankaŭ ne dev'is kompat'i vi'a'n kun'serv'ist'o'n, kiel mi kompat'is vi'n? 34  Kaj li'a sinjor'o koler'is, kaj trans'don'is li'n al la turment'ist'o'j, ĝis li pag'os ĉio'n al li ŝuld'at'a'n. 35  Tiel sam'e mi'a ĉiel'a Patr'o far'os al vi, se vi ne pardon'as el vi'a'j kor'o'j, ĉiu al si'a frat'o.

19

1  Kaj kiam Jesuo fin'is ĉi tiu'j'n parol'o'j'n, li for'ir'is el Galile'o, kaj ven'is en la lim'o'j'n de Jud'uj'o trans Jordan; 2  kaj grand'a'j hom'amas'o'j li'n sekv'is, kaj li san'ig'is ili'n tie.

3  Kaj ven'is al li Farise'o'j, prov'ant'e li'n, kaj dir'ant'e: Ĉu est'as permes'at'e for'send'i si'a'n edz'in'o'n pro ĉia kaŭz'o? 4  Kaj respond'e li dir'is: Ĉu vi ne leg'is, ke en la komenc'o la Kre'int'o far'is ili'n vir'a kaj vir'in'a, 5  kaj dir'is: Tial vir'o for'las'os si'a'n patr'o'n kaj si'a'n patr'in'o'n, kaj al'iĝ'os al si'a edz'in'o; kaj ili est'os unu karn'o? 6  Sekv'e ili jam est'as ne du, sed unu karn'o. Kio'n do Di'o kun'ig'is, tio'n hom'o ne dis'ig'u. 7  Ili dir'is al li: Kial do Moseo ordon'is don'i eks'edz'ig'a'n leter'o'n, kaj for'send'i ŝi'n? 8  Li dir'is al ili: Moseo, pro la mal'mol'ec'o de vi'a kor'o, permes'is al vi for'send'i vi'a'j'n edz'in'o'j'n; sed ne est'is tiel de la komenc'o. 9  Sed mi dir'as al vi: Kiu for'send'os si'a'n edz'in'o'n krom pro mal'ĉast'ec'o, kaj edz'iĝ'os kun ali'a, tiu adult'as; kaj kiu edz'iĝ'as kun la for'send'it'in'o, tiu adult'as. 10  La disĉipl'o'j dir'is al li: Se tia est'as la rilat'o de vir'o al vir'in'o, ne est'as oportun'e edz'iĝ'i. 11  Sed li dir'is al ili: Ne ĉiu'j hom'o'j akcept'as ĉi tiu'n dir'o'n, sed nur tiu'j, al kiu'j tio est'as don'it'a. 12  Ĉar est'as eŭnuk'o'j, kiu'j est'as nask'it'a'j tia'j el la patr'in'a ventr'o; kaj est'as eŭnuk'o'j, kiu'j est'is eŭnuk'ig'it'a'j de hom'o'j; kaj est'as eŭnuk'o'j, kiu'j eŭnuk'ig'is si'n pro la regn'o de la ĉiel'o. Kiu pov'as tio'n akcept'i, tiu akcept'u.

13  Tiam oni ven'ig'is al li infan'o'j'n, por ke li met'u la man'o'j'n sur ili'n kaj preĝ'u; kaj la disĉipl'o'j admon'is ili'n. 14  Sed Jesuo dir'is: Las'u la infan'o'j'n, kaj ne mal'help'u ili'n, ven'i al mi; ĉar el tia'j est'as la regn'o de la ĉiel'o. 15  Kaj met'int'e la man'o'j'n sur ili'n, li for'ir'is de tie.

16  Kaj jen unu vir'o, ven'int'e al li, dir'is: Majstr'o, kia'n bon'o'n mi far'u, por ke mi ricev'u etern'a'n viv'o'n? 17  Li dir'is al li: Kial vi mi'n demand'as pri bon'o? Ekzist'as Unu, kiu est'as bon'a; sed se vi dezir'as en'ir'i en la viv'o'n, observ'u la ordon'o'j'n. 18  Li dir'is al li: Kiu'j'n? Kaj Jesuo dir'is: Ne mort'ig'u; Ne adult'u; Ne ŝtel'u; Ne parol'u mal'ver'a'n atest'o'n; 19  Respekt'u vi'a'n patr'o'n kaj vi'a'n patr'in'o'n; kaj: Am'u vi'a'n proksim'ul'o'n kiel vi'n mem. 20  La jun'ul'o dir'is al li: Ĉio'n tio'n mi observ'is; kio ankoraŭ mank'as al mi? 21  Jesuo dir'is al li: Se vi dezir'as est'i perfekt'a, ir'u, vend'u vi'a'j'n posed'aĵ'o'j'n, kaj don'u al mal'riĉ'ul'o'j, kaj vi hav'os trezor'o'n en la ĉiel'o; kaj ven'u, sekv'u mi'n. 22  Sed aŭd'int'e tiu'n dir'o'n, la jun'ul'o for'ir'is mal'ĝoj'a, ĉar li hav'is mult'a'j'n posed'aĵ'o'j'n.

23  Kaj Jesuo dir'is al si'a'j disĉipl'o'j: Ver'e mi dir'as al vi: Mal'facil'e riĉ'ul'o en'ir'os en la regn'o'n de la ĉiel'o. 24  Kaj ceter'e mi dir'as al vi: Est'as pli facil'e por kamel'o ir'i tra tru'et'o'n de kudr'il'o, ol por riĉ'ul'o en'ir'i en la regn'o'n de Di'o. 25  Kiam la disĉipl'o'j tio'n aŭd'is, ili fort'e mir'eg'is, dir'ant'e: Kiu do pov'as est'i sav'it'a? 26  Kaj Jesuo, rigard'ant'e ili'n, dir'is al ili: Ĉe hom'o'j tio est'as ne'ebl'a, sed ĉe Di'o ĉio est'as ebl'a. 27  Tiam Petro respond'e dir'is al li: Jen ni ĉio'n for'las'is, kaj vi'n sekv'is; kio'n do ni hav'os? 28  Jesuo dir'is al ili: Ver'e mi dir'as al vi, ke vi, kiu'j mi'n sekv'is, en la re'nask'ad'o, kiam la Fil'o de hom'o sid'os sur la tron'o de si'a glor'o, vi ankaŭ sid'os sur dek du tron'o'j, juĝ'ant'e la dek du trib'o'j'n de Izrael. 29  Kaj ĉiu, kiu for'las'is dom'o'j'n aŭ frat'o'j'n aŭ frat'in'o'j'n aŭ patr'o'n aŭ patr'in'o'n aŭ infan'o'j'n aŭ kamp'o'j'n pro mi'a nom'o, ricev'os mult'obl'e kaj hered'os etern'a'n viv'o'n. 30  Sed mult'a'j unu'a'j est'os last'a'j, kaj last'a'j est'os unu'a'j.

20

1  Ĉar la regn'o de la ĉiel'o simil'as al dom'o'mastr'o, kiu el'ir'is fru'maten'e, por dung'i labor'ist'o'j'n por si'a vin'ber'ĝarden'o. 2  Kaj kontrakt'int'e kun la labor'ist'o'j po unu denar'o por la tag'o, li ili'n send'is en si'a'n vin'ber'ej'o'n. 3  Kaj el'ir'int'e ĉirkaŭ la tri'a hor'o, li vid'is ali'a'j'n star'ant'a'j'n sen'okup'e sur la plac'o; 4  kaj li dir'is al ili: Vi ankaŭ ir'u en la vin'ber'ej'o'n, kaj kiom est'as just'a, tiom mi don'os al vi. Kaj ili ir'is. 5  De'nov'e el'ir'int'e ĉirkaŭ la ses'a hor'o kaj la naŭ'a, li ag'is simil'e. 6  Kaj el'ir'int'e ĉirkaŭ la dek-unu'a hor'o, li trov'is ali'a'j'n star'ant'a'j'n; kaj li dir'is al ili: Kial vi star'as ĉi tie sen'okup'e la tut'a'n tag'o'n? 7  Ili dir'is al li: Ĉar neni'u ni'n dung'is. Li dir'is al ili: Vi ankaŭ ir'u en la vin'ber'ej'o'n. 8  Kaj kiam vesper'iĝ'is, la sinjor'o de la vin'ber'ej'o dir'is al si'a administr'ant'o: Al'vok'u la labor'ist'o'j'n, kaj don'u al ili la salajr'o'n, komenc'ant'e de la last'a'j ĝis la unu'a'j. 9  Kaj ven'is tiu'j, kiu'j est'is dung'it'a'j ĉirkaŭ la dek-unu'a hor'o, kaj ili ricev'is po unu denar'o. 10  Kaj kiam la unu'a'j ven'is, ili supoz'is, ke ili ricev'os pli; kaj ili ankaŭ ricev'is po unu denar'o. 11  Kaj tio'n ricev'int'e, ili murmur'is kontraŭ la dom'o'mastr'o, 12  dir'ant'e: Tiu'j last'a'j labor'is nur unu hor'o'n, kaj vi far'is ili'n egal'a'j kun ni, kiu'j el'port'is la ŝarĝ'o'n de la tag'o kaj la varm'eg'o'n. 13  Sed li respond'e dir'is al unu el ili: Amik'o, mi ne far'as al vi mal'just'aĵ'o'n; ĉu vi ne kontrakt'is kun mi por unu denar'o? 14  Pren'u do la vi'a'n kaj for'ir'u; mi vol'as don'i al ĉi tiu last'a tiel sam'e, kiel al vi. 15  Ĉu ne est'as permes'at'e al mi, far'i kun la mi'a tio'n, kio'n mi vol'as? aŭ ĉu vi'a okul'o est'as mal'bon'a tial, ke mi est'as bon'a? 16  Tiel la last'a'j est'os unu'a'j, kaj la unu'a'j est'os last'a'j.

17  Kaj supr'e'n'ir'ant'e al Jerusalem, Jesuo pren'is la dek du disĉipl'o'j'n apart'e, kaj sur la voj'o li dir'is al ili: 18  Jen ni supr'e'n'ir'as al Jerusalem; kaj la Fil'o de hom'o est'os trans'don'it'a al la ĉef'pastr'o'j kaj skrib'ist'o'j; kaj ili kondamn'os li'n al mort'o, 19  kaj trans'don'os li'n al la naci'an'o'j, por mok'i kaj skurĝ'i kaj kruc'um'i; kaj la tri'a'n tag'o'n li re'lev'iĝ'os.

20  Tiam ven'is al li la patr'in'o de la fil'o'j de Zebedeo, kun si'a'j fil'o'j, ador'klin'iĝ'ant'e kaj far'ant'e al li pet'o'n. 21  Li dir'is al ŝi: Kio'n vi vol'as? Ŝi dir'is al li: Ordon'u, ke ĉi tiu'j mi'a'j du fil'o'j pov'u sid'i, unu dekstr'e de vi kaj la du'a mal'dekstr'e, en vi'a regn'o. 22  Sed Jesuo respond'e dir'is: Vi ne sci'as, kio'n vi pet'as. Ĉu vi pov'as trink'i la kalik'o'n, kiu'n mi trink'os? Ili dir'is al li: Ni pov'as. 23  Li dir'is al ili: Mi'a'n kalik'o'n vi ja trink'os; sed sid'i dekstr'e de mi kaj mal'dekstr'e, tio'n don'i ne aparten'as al mi, sed ĝi est'as por tiu'j, por kiu'j ĝi est'as prepar'it'a de mi'a Patr'o. 24  Kaj aŭd'int'e, la dek indign'is kontraŭ la du frat'o'j. 25  Sed Jesuo, al'vok'int'e ili'n al si, dir'is: Vi sci'as, ke la reg'ant'o'j de la naci'o'j kondut'as kiel sinjor'o'j super ili, kaj ili'a'j grand'ul'o'j ekzerc'as aŭtoritat'o'n super ili. 26  Ne tiel est'os inter vi; sed kiu vol'as est'i grand'a inter vi, tiu est'u vi'a serv'ant'o; 27  kaj kiu vol'as est'i la unu'a inter vi, tiu est'u vi'a serv'ist'o; 28  sam'e kiel la Fil'o de hom'o ven'is, ne por est'i serv'at'a, sed por serv'i, kaj por don'i si'a'n viv'o'n kiel el'aĉet'o'n por mult'a'j.

29  Kaj kiam ili el'ir'is el Jeriĥ'o, grand'a hom'amas'o li'n sekv'is. 30  Kaj jen du blind'ul'o'j, sid'ant'a'j apud la voj'o, aŭd'int'e, ke Jesuo preter'pas'as, ek'kri'is, dir'ant'e: Sinjor'o, kompat'u ni'n, ho fil'o de David. 31  Kaj la hom'amas'o admon'is ili'n, ke ili silent'u, sed ili pli'mult'e kri'is, dir'ant'e: Sinjor'o, kompat'u ni'n, ho fil'o de David. 32  Kaj Jesuo, halt'int'e, al'vok'is ili'n, kaj dir'is: Kio'n vi vol'as, ke mi far'u al vi? 33  Ili dir'is al li: Sinjor'o, ke ni'a'j okul'o'j est'u mal'ferm'it'a'j. 34  Kaj Jesuo, kor'tuŝ'it'e, tuŝ'is ili'a'j'n okul'o'j'n; kaj tuj ili ricev'is vid'pov'o'n, kaj sekv'is li'n.

21

1  Kaj kiam ili al'proksim'iĝ'is al Jerusalem, kaj ven'is al Betfage, al la mont'o Oliv'arb'a, tiam Jesuo send'is du disĉipl'o'j'n, 2  dir'ant'e al ili: Ir'u en la vilaĝ'o'n, kiu est'as kontraŭ vi, kaj vi tuj trov'os azen'in'o'n lig'it'a'n, kaj azen'id'o'n kun ĝi. Ili'n mal'lig'u kaj al'konduk'u al mi. 3  Kaj se iu dir'os i'o'n al vi, respond'u: La Sinjor'o bezon'as ili'n; kaj tuj li send'os ili'n. 4  Kaj ĉi tio okaz'is, por ke plen'um'iĝ'u tio, kio est'is dir'it'a per la profet'o, nom'e:

6  Kaj la disĉipl'o'j ir'is, kaj far'is, kiel Jesuo ordon'is al ili, 7  kaj al'konduk'is la azen'in'o'n kaj la azen'id'o'n, kaj sur'met'is sur ili'n si'a'j'n vest'o'j'n; kaj li sid'is sur tio'n. 8  Kaj la pli grand'a part'o de la hom'amas'o stern'is si'a'j'n vest'o'j'n sur la voj'o; kaj ali'a'j de'tranĉ'is branĉ'o'j'n de la arb'o'j, kaj dis'met'is ili'n sur la voj'o'n. 9  Kaj la hom'amas'o, kiu ir'is antaŭ li, kaj kiu sekv'is li'n, kri'is, dir'ant'e: Hos'an'a al la Fil'o de David! Est'u ben'at'a tiu, kiu ven'as en la nom'o de la Etern'ul'o; Hos'an'a en la super'a alt'o! 10  Kaj li en'ir'is en Jerusalemon, kaj la tut'a urb'o mal'kviet'iĝ'is, dir'ant'e: Kiu est'as ĉi tiu? 11  Kaj la hom'amas'o'j dir'is: Ĉi tiu est'as la profet'o, Jesuo el Nazaret en Galile'o.

12  Kaj Jesuo en'ir'is en la templ'o'n de Di'o, kaj el'pel'is ĉiu'j'n vend'ant'o'j'n kaj aĉet'ant'o'j'n en la templ'o, kaj renvers'is la tabl'o'j'n de la mon'ŝanĝ'ist'o'j, kaj la seĝ'o'j'n de la vend'ant'o'j de kolomb'o'j; 13  kaj li dir'is al ili: Est'as skrib'it'e: Mi'a dom'o est'as nom'at'a dom'o de preĝ'o; sed vi far'is ĝi'n kavern'o de rab'ist'o'j. 14  Kaj blind'ul'o'j kaj lam'ul'o'j ven'is al li en la templ'o, kaj li san'ig'is ili'n. 15  Sed la ĉef'pastr'o'j kaj skrib'ist'o'j, vid'int'e la mir'ind'aĵ'o'j'n, kiu'j'n li far'is, kaj la knab'o'j'n kri'ant'a'j'n en la templ'o, kaj dir'ant'a'j'n: Hos'an'a al la Fil'o de David, indign'is, 16  kaj dir'is al li: Ĉu vi aŭd'as, kio'n ĉi tiu'j dir'as? Kaj Jesuo dir'is al ili: Jes; ĉu vi neniam leg'is: El la buŝ'o de jun'a'j infan'o'j kaj suĉ'infan'o'j Vi perfekt'ig'is laŭd'o'n? 17  Kaj las'int'e ili'n, li el'ir'is el la urb'o al Betania, kaj tie loĝ'is.

18  Kaj maten'e, dum li re'ven'is al la urb'o, li mal'sat'is. 19  Kaj vid'ant'e fig'arb'o'n apud la voj'o, li ir'is al ĝi, kaj trov'is sur ĝi neni'o'n krom foli'o'j; kaj li dir'is al ĝi: Ne plu est'u frukt'o sur vi por etern'e. Kaj tuj la fig'arb'o for'velk'is. 20  Kaj kiam la disĉipl'o'j vid'is, ili mir'is, dir'ant'e: Kiel rapid'e la fig'arb'o for'velk'is! 21  Kaj Jesuo respond'e dir'is al ili: Ver'e mi dir'as al vi: Se vi hav'os fid'o'n kaj ne dub'os, vi ne nur far'os la afer'o'n de la fig'arb'o, sed eĉ se vi dir'os al ĉi tiu mont'o: Est'u for'mov'it'a kaj ĵet'it'a en la mar'o'n; tio plen'um'iĝ'os. 22  Kaj ĉio'n, kio'n vi pet'os per preĝ'ad'o, kred'ant'e, vi ricev'os.

23  Kaj kiam li jam ven'is en la templ'o'n, la ĉef'pastr'o'j kaj la pli'aĝ'ul'o'j de la popol'o ven'is al li, dum li instru'is, kaj ili dir'is: Laŭ kia aŭtoritat'o vi far'as ĉi tio'n? kaj kiu don'is al vi tia'n aŭtoritat'o'n? 24  Kaj Jesuo respond'e dir'is al ili: Mi ankaŭ far'os al vi unu demand'o'n; kaj se vi tio'n dir'os al mi, mi ankaŭ dir'os al vi, laŭ kia aŭtoritat'o mi far'as ĉi tio'n. 25  La bapt'ad'o de Johano, de kie ĝi est'is? El la ĉiel'o, aŭ el hom'o'j? Kaj ili diskut'is inter si, dir'ant'e: Se ni dir'os: El la ĉiel'o, li dir'os al ni: Kial do vi ne kred'is al li? 26  Sed se ni dir'os: El hom'o'j, ni tim'as la popol'o'n, ĉar ĉiu'j opini'as Johanon profet'o. 27  Kaj ili respond'e dir'is al Jesuo: Ni ne sci'as. Li ankaŭ dir'is al ili: Kaj mi ne dir'as al vi, laŭ kia aŭtoritat'o mi far'as ĉi tio'n. 28  Kiel ŝajn'as al vi? Unu vir'o hav'is du fil'o'j'n; kaj li ven'is al la unu'a, kaj dir'is: Fil'o, ir'u hodiaŭ kaj labor'u en la vin'ber'ĝarden'o. 29  Kaj li respond'is kaj dir'is: Mi ne vol'as; sed post'e li pent'is kaj ir'is. 30  Kaj li ven'is al la du'a, kaj dir'is tio'n sam'a'n. Kaj li respond'e dir'is: Mi ir'os, sinjor'o; kaj ne ir'is. 31  Kiu el la du plen'um'is la vol'o'n de la patr'o? Ili dir'is: La unu'a. Jesuo dir'is al ili: Ver'e mi dir'as al vi, ke la impost'ist'o'j kaj mal'ĉast'ist'in'o'j ir'as antaŭ vi en la regn'o'n de Di'o. 32  Ĉar Johano ven'is al vi en voj'o de just'ec'o, kaj vi ne kred'is al li; sed la impost'ist'o'j kaj mal'ĉast'ist'in'o'j kred'is al li. Kaj vi, kiam vi vid'is, eĉ ne pent'is post'e, por kred'i al li.

33  Aŭskult'u ali'a'n parabol'o'n: Est'is vir'o dom'mastr'o, kiu plant'is vin'ber'ĝarden'o'n, kaj ĉirkaŭ'met'is plekt'o'bar'il'o'n, kaj fos'is en ĝi vin'prem'ej'o'n, kaj konstru'is tur'o'n, kaj lu'ig'is ĝi'n al kultiv'ist'o'j, kaj for'vojaĝ'is. 34  Kaj kiam al'proksim'iĝ'is la sezon'o de frukt'o'j, li send'is si'a'j'n sklav'o'j'n al la kultiv'ist'o'j, por ricev'i si'a'j'n frukt'o'j'n. 35  Kaj la kultiv'ist'o'j, kapt'int'e li'a'j'n sklav'o'j'n, skurĝ'is unu, kaj mort'ig'is ali'a'n, kaj ŝton'bat'is ali'a'n. 36  Li send'is ankoraŭ ali'a'j'n sklav'o'j'n, pli mult'a'j'n ol la unu'a'j; kaj ili far'is al ili tiel sam'e. 37  Sed post'e li send'is al ili si'a'n fil'o'n, dir'ant'e: Ili respekt'os mi'a'n fil'o'n. 38  Sed la kultiv'ist'o'j, vid'ant'e la fil'o'n, dir'is inter si: Ĉi tiu est'as la hered'ont'o; ven'u, ni li'n mort'ig'u, kaj pren'u li'a'n hered'aĵ'o'n. 39  Kaj ili kapt'is li'n, el'ĵet'is li'n el la vin'ber'ej'o, kaj mort'ig'is li'n. 40  Kiam do ven'os la sinjor'o de la vin'ber'ej'o, kio'n li far'os al tiu'j kultiv'ist'o'j? 41  Ili dir'is al li: Tiu'j'n mal'bon'ul'o'j'n li mizer'e pere'ig'os, kaj li lu'ig'os la vin'ber'ej'o'n al ali'a'j kultiv'ist'o'j, kiu'j don'os al li la frukt'o'j'n en ili'a'j sezon'o'j. 42  Jesuo dir'is al ili: Ĉu vi neniam leg'is en la Skrib'o'j:

43  Tial mi dir'as al vi: La regn'o de Di'o est'os pren'it'a for de vi, kaj est'os don'it'a al naci'o, kiu liver'os ĝi'a'j'n frukt'o'j'n. 44  Kaj kiu fal'as sur tiu'n ŝton'o'n, tiu romp'iĝ'os; sed sur kiu'n ĝi fal'os, ĝi tiu'n polv'ig'os. 45  Kaj la ĉef'pastr'o'j kaj la Farise'o'j, aŭd'int'e li'a'j'n parabol'o'j'n, kompren'is, ke li parol'as pri ili. 46  Kaj cel'ant'e kapt'i li'n, ili tim'is la popol'o'n, ĉar oni opini'is li'n profet'o.

22

1  Kaj respond'ant'e, Jesuo de'nov'e parol'is al ili parabol'e, dir'ant'e: 2  La regn'o de la ĉiel'o simil'as al unu reĝ'o, kiu far'is edz'iĝ'a'n fest'o'n por si'a fil'o, 3  kaj send'is si'a'j'n sklav'o'j'n, por vok'i la invit'it'o'j'n al la edz'iĝ'a fest'o; kaj ili ne vol'is ven'i. 4  Post'e li send'is ali'a'j'n sklav'o'j'n, dir'ant'e: Dir'u al la invit'it'o'j: Jen mi prepar'is la manĝ'o'n; mi'a'j bov'o'j kaj mi'a'j gras'ig'it'a'j brut'o'j est'as buĉ'it'a'j, kaj ĉio est'as pret'a; ven'u al la edz'iĝ'a fest'o. 5  Sed ili mal'atent'is, kaj for'ir'is, unu al si'a bien'o, ali'a al si'a komerc'ad'o; 6  kaj la ceter'a'j, kapt'int'e li'a'j'n sklav'o'j'n, per'fort'is kaj mort'ig'is ili'n. 7  Kaj la reĝ'o koler'is; kaj send'int'e si'a'j'n arme'o'j'n, li pere'ig'is tiu'j'n mort'ig'int'o'j'n kaj brul'ig'is ili'a'n urb'o'n. 8  Tiam li dir'is al si'a'j sklav'o'j: La edz'iĝ'a fest'o est'as pret'a, sed la invit'it'o'j ne est'is ind'a'j. 9  Ir'u do al la dis'ir'ej'o'j de la voj'o'j, kaj ĉiu'j'n, kiu'j'n vi trov'os, invit'u al la edz'iĝ'a fest'o. 10  Kaj tiu'j sklav'o'j, el'ir'int'e sur la voj'o'j'n, kun'ven'ig'is ĉiu'j'n, kiu'j'n ili trov'is, mal'bon'a'j'n kaj bon'a'j'n; kaj la edz'iĝ'a fest'o plen'iĝ'is de gast'o'j. 11  Sed la reĝ'o, en'ven'int'e por rigard'i la gast'o'j'n, tie vid'is vir'o'n, kiu ne hav'is sur si edz'iĝ'o'fest'a'n vest'o'n; 12  kaj li dir'is al li: Amik'o, kiel vi en'ven'is ĉi tie'n, ne hav'ant'e edz'iĝ'o'fest'a'n vest'o'n? Kaj li silent'ad'is. 13  Tiam la reĝ'o dir'is al si'a'j serv'ant'o'j: Lig'u li'n man'e kaj pied'e, kaj el'ĵet'u li'n en la ekster'a'n mal'lum'o'n; tie est'os la plor'ad'o kaj la grinc'ad'o de dent'o'j. 14  Ĉar mult'a'j est'as vok'it'a'j, sed mal'mult'a'j est'as elekt'it'a'j.

15  Tiam ir'is la Farise'o'j, kaj konsil'iĝ'is, kiel ili pov'os implik'i li'n per inter'parol'ad'o. 16  Kaj ili send'is al li si'a'j'n disĉipl'o'j'n kun la Herodanoj, por dir'i: Majstr'o, ni sci'as, ke vi est'as ver'am'a, kaj instru'as laŭ ver'o la voj'o'n de Di'o, kaj ne zorg'as pri iu ajn; ĉar vi ne favor'as la person'o'n de hom'o'j. 17  Dir'u do al ni, kiel ŝajn'as al vi? ĉu konven'as don'i tribut'o'n al Cezar'o, aŭ ne? 18  Sed Jesuo, sci'ant'e ili'a'n ruz'ec'o'n, dir'is: Kial vi mi'n prov'as, hipokrit'ul'o'j? 19  Montr'u al mi la tribut'a'n mon'er'o'n. Kaj ili al'port'is al li denar'o'n. 20  Kaj li dir'is al ili: Kies est'as ĉi tiu bild'o kaj la sur'skrib'aĵ'o? 21  Ili dir'is al li: De Cezar'o. Tiam li dir'is al ili: Re'don'u do al Cezar'o la propr'aĵ'o'n de Cezar'o, kaj al Di'o la propr'aĵ'o'n de Di'o. 22  Kaj aŭd'int'e, ili mir'is, kaj li'n las'is kaj for'ir'is.

23  En tiu sam'a tag'o al'ven'is al li Saduke'o'j, kiu'j dir'as, ke ne est'as re'lev'iĝ'o; kaj ili demand'is li'n, dir'ant'e: 24  Majstr'o, Moseo dir'is: Se iu mort'as, ne hav'ant'e infan'o'j'n, li'a frat'o edz'iĝ'u kun li'a edz'in'o kaj nask'ig'u id'ar'o'n al si'a frat'o. 25  Est'is ĉe ni sep frat'o'j; kaj la unu'a edz'iĝ'is kaj mort'is, kaj ne hav'ant'e id'ar'o'n, las'is si'a'n edz'in'o'n al si'a frat'o; 26  tiel sam'e ankaŭ la du'a, kaj la tri'a, ĝis la sep'a. 27  Kaj post ĉiu'j la vir'in'o mort'is. 28  En la re'lev'iĝ'o do, por kiu el la sep ŝi est'os edz'in'o? ĉar ĉiu'j ŝi'n hav'is. 29  Sed Jesuo respond'e dir'is: Vi erar'as, ne sci'ant'e la Skrib'o'j'n, nek la potenc'o'n de Di'o. 30  Ĉar en la re'lev'iĝ'o oni nek edz'iĝ'as nek edz'in'iĝ'as, sed est'as kiel anĝel'o'j en la ĉiel'o. 31  Sed pri la re'lev'iĝ'o el la mort'int'o'j, ĉu vi ne leg'is tio'n, kio est'is dir'it'a al vi de Di'o, nom'e: 32  Mi est'as la Di'o de Abraham kaj la Di'o de Isaak kaj la Di'o de Jakob? Di'o est'as Di'o ne de la mort'int'o'j, sed de la viv'ant'o'j. 33  Kaj kiam la hom'amas'o tio'n aŭd'is, ili mir'eg'is pro li'a instru'ad'o.

34  Sed la Farise'o'j, aŭd'int'e, ke li silent'ig'is la Saduke'o'j'n, kun'e kolekt'iĝ'is. 35  Kaj unu el ili, leĝ'ist'o, demand'is li'n, prov'ant'e li'n: 36  Majstr'o, kiu est'as la grand'a ordon'o en la leĝ'o? 37  Kaj li dir'is al li: Am'u la Etern'ul'o'n, vi'a'n Di'o'n, per vi'a tut'a kor'o kaj per vi'a tut'a anim'o kaj per vi'a tut'a mens'o. 38  Ĉi tiu est'as la grand'a kaj la unu'a ordon'o. 39  Kaj du'a est'as simil'a al ĝi: Am'u vi'a'n proksim'ul'o'n kiel vi'n mem. 40  De ĉi tiu'j du ordon'o'j de'pend'as la tut'a leĝ'o kaj la profet'o'j.

41  Kaj kiam la Farise'o'j jam kun'ven'is, Jesuo ili'n demand'is, 42  dir'ant'e: Kio'n vi pens'as pri la Krist'o? kies fil'o li est'as? Ili dir'is al li: De David. 43  Li dir'is al ili: Kial do David, en la Spirit'o, li'n nom'as Sinjor'o, dir'ant'e:

45  Se do David nom'as li'n Sinjor'o, kiel li est'as li'a fil'o? 46  Kaj neni'u pov'is respond'i unu vort'o'n al li, nek iu post tiu tag'o plu kuraĝ'is far'i al li demand'o'n.

23

1  Tiam parol'is Jesuo al la hom'amas'o'j kaj al si'a'j disĉipl'o'j, dir'ant'e: 2  La skrib'ist'o'j kaj la Farise'o'j sid'as sur la seĝ'o de Moseo: 3  ĉio'n do, kio'n ili ordon'as al vi, far'u kaj observ'u; sed ne ag'u laŭ ili'a'j far'o'j, ĉar ili ordon'as, sed ne far'as. 4  Ili lig'as pez'a'j'n ŝarĝ'o'j'n mal'facil'e port'ebl'a'j'n, kaj met'as ili'n sur la ŝultr'o'j'n de hom'o'j; sed ili mem ne vol'as mov'i ili'n per si'a fingr'o. 5  Sed ĉiu'j'n si'a'j'n ag'o'j'n ili far'as, por est'i rigard'at'a'j de hom'o'j; ĉar ili larĝ'ig'as si'a'j'n filakteri'o'j'n kaj grand'ig'as la franĝ'o'j'n de si'a'j vest'o'j, 6  kaj am'as la ĉe'flok'o'j'n ĉe festen'o'j, kaj la ĉef'seĝ'o'j'n en la sinagog'o'j, 7  kaj salut'o'j'n sur la plac'o'j, kaj est'i nom'at'a'j de hom'o'j Raben'o. 8  Sed vi ne est'u nom'at'a'j Raben'o; ĉar unu est'as vi'a instru'ant'o, kaj vi ĉiu'j est'as frat'o'j. 9  Kaj nom'u neniu'n sur la ter'o vi'a patr'o; ĉar Unu, kiu est'as en la ĉiel'o, est'as vi'a Patr'o. 10  Kaj ne est'u nom'at'a'j eduk'ant'o'j; ĉar unu, la Krist'o, est'as vi'a eduk'ant'o. 11  Sed la pli grand'a el vi est'os vi'a serv'ant'o. 12  Kaj kiu si'n pli'alt'ig'os, tiu est'os humil'ig'it'a; kaj kiu si'n humil'ig'os, tiu est'os pli'alt'ig'it'a.

13  Sed ve al vi, skrib'ist'o'j kaj Farise'o'j, hipokrit'ul'o'j! ĉar vi ŝlos'as la regn'o'n de la ĉiel'o kontraŭ la hom'o'j; ĉar vi mem ne en'ir'as, nek las'as al la en'ir'ant'o'j en'ir'i. 14  Ve al vi, skrib'ist'o'j kaj Farise'o'j, hipokrit'ul'o'j! ĉar vi for'manĝ'as dom'o'j'n de vidv'in'o'j, kaj por pretekst'o vi long'e preĝ'as; tial vi ricev'os pli sever'a'n kondamn'o'n.

15  Ve al vi, skrib'ist'o'j kaj Farise'o'j, hipokrit'ul'o'j! ĉar vi ĉirkaŭ'ir'as mar'o'n kaj ter'o'n, por varb'i unu prozelit'o'n; kaj kiam li tia far'iĝ'is, vi li'n far'as fil'o de Gehen'a, du'obl'e kiom vi mem.

16  Ve al vi, blind'a'j gvid'ant'o'j! kiu'j dir'as: Se iu ĵur'as per la sankt'ej'o, tio est'as neni'o; sed kiu ĵur'as per la or'o de la sankt'ej'o, tiu est'as ŝuld'ant'o. 17  Vi mal'saĝ'a'j kaj blind'a'j! ĉar kio est'as pli grand'a, la or'o, aŭ la sankt'ej'o, kiu sankt'ig'as la or'o'n? 18  Kaj: Se iu ĵur'as per la altar'o, tio est'as neni'o; sed kiu ĵur'as per la ofer'o, kuŝ'ant'a sur ĝi, tiu est'as ŝuld'ant'o. 19  Vi blind'ul'o'j! ĉar kio est'as pli grand'a, la ofer'o, aŭ la altar'o, kiu sankt'ig'as la ofer'o'n? 20  Tiu do, kiu ĵur'as per la altar'o, ĵur'as per ĝi, kaj per ĉio, kuŝ'ant'a sur ĝi. 21  Kaj tiu, kiu ĵur'as per la sankt'ej'o, ĵur'as per ĝi, kaj per Tiu, kiu loĝ'as en ĝi. 22  Kaj tiu, kiu ĵur'as per la ĉiel'o, ĵur'as per la tron'o de Di'o, kaj per Tiu, kiu sid'as sur ĝi.

23  Ve al vi, skrib'ist'o'j kaj Farise'o'j, hipokrit'ul'o'j! ĉar vi pag'as dek'on'aĵ'o'j'n de ment'o kaj de aniz'o kaj de kumin'o, kaj for'las'is la pli grav'a'j'n afer'o'j'n de la leĝ'o: juĝ'o'n kaj kompat'o'n kaj fid'o'n. Sed ĉi tiu'j'n vi dev'us far'i, kaj la ali'a'j'n ne preter'las'i. 24  Vi blind'a'j gvid'ant'o'j! kiu'j el'kribr'as la kul'o'n kaj glut'as la kamel'o'n.

25  Ve al vi, skrib'ist'o'j kaj Farise'o'j, hipokrit'ul'o'j! ĉar vi pur'ig'as la ekster'o'n de la kalik'o kaj de la plad'o; sed intern'e ili est'as plen'a'j de rab'ad'o kaj mal'moder'ec'o. 26  Vi blind'a Farise'o! pur'ig'u unu'e la intern'o'n de la kalik'o kaj de la plad'o, por ke ili'a ekster'o ankaŭ far'iĝ'u pur'a.

27  Ve al vi, skrib'ist'o'j kaj Farise'o'j, hipokrit'ul'o'j! ĉar vi simil'as al tomb'o'j blank'ig'it'a'j, kiu'j ekster'e ŝajn'as bel'a'j, sed intern'e est'as plen'a'j de ost'o'j de mort'int'o'j kaj de ĉia mal'pur'ec'o. 28  Tiel ankaŭ vi ekster'e ŝajn'as just'a'j antaŭ hom'o'j, sed intern'e vi est'as plen'a'j de hipokrit'ec'o kaj mal'just'ec'o.

29  Ve al vi, skrib'ist'o'j kaj Farise'o'j, hipokrit'ul'o'j! ĉar vi konstru'as la tomb'o'j'n de la profet'o'j kaj ornam'as la monument'o'j'n de la just'ul'o'j, kaj dir'as: 30  Se ni viv'us en la tag'o'j de ni'a'j patr'o'j, ni ne part'o'pren'us kun ili en la sang'o de la profet'o'j. 31  Tial vi atest'as pri vi mem, ke vi est'as fil'o'j de tiu'j, kiu'j mort'ig'is la profet'o'j'n. 32  Vi do plen'ig'u la mezur'o'n de vi'a'j patr'o'j. 33  Serpent'o'j, vipur'id'o'j! kiel vi pov'os evit'i la juĝ'o'n de Gehen'a? 34  Jen do mi send'as al vi profet'o'j'n kaj saĝ'ul'o'j'n kaj skrib'ist'o'j'n; iu'j'n el ili vi mort'ig'os kaj kruc'um'os, kaj ali'a'j'n el ili vi skurĝ'os en vi'a'j sinagog'o'j kaj persekut'os de urb'o al urb'o; 35  por ke ven'u sur vi'n la tut'a just'a sang'o el'verŝ'it'a sur la ter'o'n, de la sang'o de la just'ul'o Habel ĝis la sang'o de Zeĥarja, fil'o de Bereĥja, kiu'n vi mort'ig'is inter la sankt'ej'o kaj la altar'o. 36  Ver'e mi dir'as al vi: Ĉio tio ven'os sur ĉi tiu'n generaci'o'n.

37  Ho Jerusalem, Jerusalem, kiu mort'ig'as la profet'o'j'n, kaj pri'ĵet'as per ŝton'o'j tiu'j'n, kiu'j est'as send'it'a'j al ĝi! kiom oft'e mi vol'is kolekt'i vi'a'j'n infan'o'j'n, kiel kok'in'o kolekt'as si'a'n id'ar'o'n sub la flug'il'o'j'n, kaj vi ne vol'is. 38  Jen vi'a dom'o est'as las'it'a al vi dezert'a. 39  Ĉar mi dir'as al vi: De nun vi ne vid'os mi'n, ĝis vi dir'os: Est'u ben'at'a tiu, kiu ven'as en la nom'o de la Etern'ul'o.

24

1  Kaj Jesuo, el'ir'int'e, ek'for'ir'is de la templ'o; kaj li'a'j disĉipl'o'j ven'is al li, por montr'i al li la konstru'aĵ'o'j'n de la templ'o. 2  Sed li respond'e dir'is al ili: Ĉu vi ne vid'as ĉio'n tio'n? ver'e mi dir'as al vi: Ne est'os las'it'a ĉi tie ŝton'o sur ŝton'o, kiu ne est'os de'ĵet'it'a.

3  Kaj dum ili sid'is sur la mont'o Oliv'arb'a, la disĉipl'o'j ven'is apart'e al li, dir'ant'e: Dir'u al ni, kiam tio est'os? Kaj kio est'as la sign'o de vi'a al'est'o kaj de la matur'iĝ'o de la mond'aĝ'o? 4  Kaj Jesuo, respond'ant'e, dir'is al ili: Gard'u vi'n, ke neni'u vi'n for'log'u. 5  Ĉar mult'a'j ven'os en mi'a nom'o, dir'ant'e: Mi est'as la Krist'o; kaj ili for'log'os mult'a'j'n. 6  Kaj vi aŭd'os pri milit'o'j kaj fam'o'j de milit'o'j. Zorg'u, ke vi ne mal'trankvil'iĝ'u; ĉar tio dev'as okaz'i; sed ankoraŭ ne est'as la fin'o. 7  Ĉar lev'iĝ'os naci'o kontraŭ naci'o'n, kaj regn'o kontraŭ regn'o'n; kaj est'os mal'sat'o'j kaj ter'trem'o'j en divers'a'j lok'o'j. 8  Sed ĉio tio est'as komenc'o de sufer'o'j. 9  Tiam oni trans'don'os vi'n al aflikt'ad'o, kaj mort'ig'os vi'n; kaj vi est'os mal'am'at'a'j de ĉiu'j naci'o'j pro mi'a nom'o. 10  Tiam mult'a'j ofend'iĝ'os, kaj perfid'os unu la ali'a'n, kaj mal'am'os unu la ali'a'n. 11  Kaj mult'a'j fals'a'j profet'o'j lev'iĝ'os, kaj for'log'os mult'a'j'n. 12  Kaj pro la mult'obl'ig'o de mal'just'ec'o, la am'o de la pli'mult'o mal'varm'iĝ'os. 13  Sed kiu persist'os ĝis la fin'o, tiu est'os sav'it'a. 14  Kaj ĉi tiu evangeli'o de la regn'o est'os predik'it'a tra la tut'a mond'o, kiel atest'o al ĉiu'j naci'o'j; kaj tiam ven'os la fin'o.

15  Kiam do vi vid'os la abomen'ind'aĵ'o'n de dezert'ec'o, pri kiu est'as dir'it'e de la profet'o Daniel, star'ant'a'n sur la sankt'a lok'o (la leg'ant'o kompren'u), 16  tiam tiu'j, kiu'j est'as en Jud'uj'o, for'kur'u al la mont'o'j; 17  kiu est'as sur la tegment'o, tiu ne mal'supr'e'n'ir'u, por pren'i i'o'n el si'a dom'o; 18  kaj kiu est'as sur la kamp'o, tiu ne re'ven'u, por pren'i si'a'n mantel'o'n. 19  Sed ve al la graved'ul'in'o'j kaj al la suĉ'ig'ant'in'o'j en tiu'j tag'o'j! 20  Kaj preĝ'u, ke vi'a for'kur'ad'o ne est'u en vintr'o nek en sabat'o; 21  ĉar tiam est'os grand'a aflikt'o tia, kia ne est'is de la komenc'o de la mond'o ĝis nun, nek iam est'os. 22  Kaj se tiu'j tag'o'j ne est'us mal'long'ig'it'a'j, neni'u karn'o est'us sav'it'a; sed pro la elekt'it'o'j tiu'j tag'o'j est'os mal'long'ig'it'a'j. 23  Tiam se iu dir'os al vi: Jen ĉi tie la Krist'o, aŭ: Tie; ne kred'u; 24  ĉar lev'iĝ'os fals'a'j krist'o'j kaj fals'a'j profet'o'j kaj far'os grand'a'j'n sign'o'j'n kaj mirakl'o'j'n, tiel ke ili for'log'us, se ebl'e, eĉ la elekt'it'o'j'n. 25  Jen mi antaŭ'dir'is al vi. 26  Se oni do dir'os al vi: Jen li est'as en la dezert'o; ne el'ir'u; aŭ: Jen li est'as en sekret'a'j ĉambr'o'j; ne kred'u. 27  Ĉar kiel la fulm'o ven'as el la orient'o kaj montr'iĝ'as ĝis la okcident'o, tiel ankaŭ est'os la al'est'o de la Fil'o de hom'o. 28  Kie ajn est'os la kadavr'o, tie'n kolekt'iĝ'os la agl'o'j.

29  Sed tuj post la aflikt'o de tiu'j tag'o'j la sun'o mal'lum'iĝ'os, kaj la lun'o ne don'os si'a'n lum'o'n, kaj la stel'o'j fal'os el la ĉiel'o, kaj la potenc'o'j de la ĉiel'o ŝancel'iĝ'os; 30  kaj tiam aper'os sur la ĉiel'o la sign'o de la Fil'o de hom'o, kaj tiam plor'os ĉiu'j gent'o'j de la ter'o, kaj oni vid'os la Fil'o'n de hom'o, ven'ant'a'n en la nub'o'j de la ĉiel'o kun potenc'o kaj grand'a glor'o. 31  Kaj li el'send'os si'a'j'n anĝel'o'j'n kun grand'a son'o de trumpet'o, kaj ili kolekt'os li'a'j'n elekt'it'o'j'n el la kvar vent'o'j, el lim'o ĝis lim'o de la ĉiel'o.

32  De la fig'arb'o lern'u ĝi'a'n parabol'o'n: kiam ĝi'a branĉ'o jam mol'iĝ'is kaj aper'ig'as foli'o'j'n, tiam vi sci'as, ke la somer'o est'as proksim'a; 33  tiel sam'e vi, kiam vi vid'os ĉio'n tio'n, tiam sci'u, ke li est'as proksim'a, ĉe la pord'o'j. 34  Ver'e mi dir'as al vi: Ĉi tiu generaci'o ne for'pas'os, ĝis ĉio tio plen'um'iĝ'os. 35  La ĉiel'o kaj la ter'o for'pas'os, sed mi'a'j vort'o'j ne for'pas'os. 36  Sed pri tiu tag'o kaj la hor'o sci'as neni'u, eĉ ne la anĝel'o'j de la ĉiel'o, nek la Fil'o, sed la Patr'o sol'a. 37  Sed kiel la tag'o'j de No'a, tiel est'os la al'est'o de la Fil'o de hom'o. 38  Ĉar kiel dum la tag'o'j, kiu'j est'is antaŭ la diluv'o, oni manĝ'is kaj trink'is, edz'iĝ'is kaj edz'in'iĝ'is, ĝis la tag'o, kiam No'a en'ir'is en la arke'o'n, 39  kaj oni ne ek'sci'is, ĝis la diluv'o ven'is kaj for'pren'is ĉiu'j'n; tiel est'os la al'est'o de la Fil'o de hom'o. 40  Tiam du vir'o'j est'os sur kamp'o: unu est'os pren'it'a, kaj la ali'a las'it'a; 41  du vir'in'o'j est'os muel'ant'a'j apud muel'il'o: unu est'os pren'it'a, kaj la ali'a las'it'a. 42  Tial vigl'u; ĉar vi ne sci'as, en kiu tag'o vi'a Sinjor'o ven'os. 43  Sed sci'u tio'n, ke se la dom'mastr'o sci'us, en kiu gard'o'part'o ven'os la ŝtel'ist'o, li vigl'us kaj ne las'us si'a'n dom'o'n tra'fos'iĝ'i. 44  Tial vi ankaŭ est'u pret'a'j; ĉar en hor'o, kiam vi ne atend'as, la Fil'o de hom'o ven'as. 45  Kiu do est'as la fidel'a kaj prudent'a serv'ist'o, kiu'n la sinjor'o star'ig'is super si'a'j'n dom'an'o'j'n, por don'i al ili nutr'aĵ'o'n ĝust'a'temp'e? 46  Feliĉ'a est'as tiu serv'ist'o, kiu'n li'a sinjor'o, ven'int'e, trov'os tiel far'ant'a. 47  Ver'e mi dir'as al vi, ke super si'a'n tut'a'n hav'o'n li star'ig'os li'n. 48  Sed se tiu mal'bon'a serv'ist'o dir'os en si'a kor'o: Mi'a sinjor'o mal'fru'as; 49  kaj komenc'os bat'i si'a'j'n kun'serv'ist'o'j'n, kaj manĝ'i kaj trink'i kun la drink'ul'o'j, 50  la sinjor'o de tiu serv'ist'o ven'os en tag'o, kiam li ne atend'as, kaj en hor'o, kiam li ne sci'as, 51  kaj dis'tranĉ'os li'n, kaj difin'os li'a'n part'o'n kun la hipokrit'ul'o'j; tie est'os la plor'ad'o kaj la grinc'ad'o de dent'o'j.

25

1  Tiam la regn'o de la ĉiel'o est'os kompar'at'a al dek virg'ul'in'o'j, kiu'j pren'is si'a'j'n lamp'o'j'n kaj el'ir'is renkont'e al la fianĉ'o. 2  Kaj kvin el ili est'is mal'prudent'a'j, kaj kvin est'is prudent'a'j. 3  La mal'prudent'a'j, pren'ant'e la lamp'o'j'n, ne pren'is ole'o'n kun si; 4  sed la prudent'a'j pren'is ole'o'n en la vaz'o'j kun si'a'j lamp'o'j. 5  Kaj kiam la fianĉ'o mal'fru'is, ili ĉiu'j mal'vigl'is kaj dorm'is. 6  Sed je la nokt'o'mez'o est'is ek'kri'o: Jen la fianĉ'o! el'ir'u al li renkont'e. 7  Tiam ĉiu'j tiu'j virg'ul'in'o'j lev'iĝ'is, kaj ord'ig'is si'a'j'n lamp'o'j'n. 8  Kaj la mal'prudent'a'j dir'is al la prudent'a'j: Don'u al ni el vi'a ole'o, ĉar ni'a'j lamp'o'j esting'iĝ'as. 9  Sed la prudent'a'j respond'is, dir'ant'e: Ebl'e ne est'os sufiĉ'e por ni kaj vi; ir'u prefer'e al la vend'ist'o'j, kaj aĉet'u por vi mem. 10  Kaj dum ili ir'is, por aĉet'i, al'ven'is la fianĉ'o; kaj tiu'j, kiu'j est'is pret'a'j, en'ir'is kun li al la edz'iĝ'a fest'o, kaj la pord'o est'is ferm'it'a. 11  Post'e ven'is ankaŭ la ceter'a'j virg'ul'in'o'j, dir'ant'e: Sinjor'o, sinjor'o, mal'ferm'u al ni. 12  Sed li respond'e dir'is: Ver'e mi dir'as al vi: Mi vi'n ne kon'as. 13  Tial vigl'u, ĉar vi ne sci'as la tag'o'n nek la hor'o'n.

14  Ĉar tiel est'as, kvazaŭ vir'o, for'vojaĝ'ont'e, al'vok'is si'a'j'n serv'ist'o'j'n, kaj komisi'is al ili si'a'j'n posed'aĵ'o'j'n. 15  Kaj al unu li don'is kvin talant'o'j'n, al ali'a du, al ali'a unu; al ĉiu laŭ li'a kapabl'ec'o; kaj li tuj for'vojaĝ'is. 16  Kaj tiu, kiu ricev'is la kvin talant'o'j'n, ir'is kaj negoc'ad'is per ili, kaj gajn'is plu'a'j'n kvin talant'o'j'n. 17  Tiel sam'e ankaŭ tiu, kiu ricev'is la du, gajn'is plu'a'j'n du. 18  Sed tiu, kiu ricev'is la unu, for'ir'is kaj fos'is en la ter'o, kaj kaŝ'is la mon'o'n de si'a sinjor'o. 19  Kaj post long'a temp'o la sinjor'o de tiu'j serv'ist'o'j ven'is, kaj far'is kun ili kalkul'o'n. 20  Kaj tiu, kiu ricev'is la kvin talant'o'j'n, ven'is kaj al'port'is plu'a'j'n kvin talant'o'j'n, dir'ant'e: Sinjor'o, vi komisi'is al mi kvin talant'o'j'n; jen mi gajn'is plu'a'j'n kvin talant'o'j'n. 21  Li'a sinjor'o dir'is al li: Bon'e, vi bon'a kaj fidel'a serv'ist'o; vi est'is fidel'a pri mal'mult'a'j afer'o'j, mi star'ig'os vi'n super mult'a'j; en'ven'u en la ĝoj'o'n de vi'a sinjor'o. 22  Kaj ven'is ankaŭ tiu, kiu ricev'is la du talant'o'j'n, kaj dir'is: Sinjor'o, vi komisi'is al mi du talant'o'j'n; jen mi gajn'is plu'a'j'n du talant'o'j'n. 23  Li'a sinjor'o dir'is al li: Bon'e, vi bon'a kaj fidel'a serv'ist'o; vi est'is fidel'a pri mal'mult'a'j afer'o'j, mi star'ig'os vi'n super mult'a'j; en'ven'u en la ĝoj'o'n de vi'a sinjor'o. 24  Kaj ven'is ankaŭ tiu, kiu ricev'is la unu talant'o'n, kaj dir'is: Sinjor'o, mi sci'is, ke vi est'as sever'a hom'o, rikolt'ant'a, kie vi ne sem'is, kaj kolekt'ant'a, kie vi ne dis'ŝut'is; 25  kaj mi tim'is, kaj for'ir'is, kaj kaŝ'is vi'a'n talant'o'n en la ter'o; jen vi hav'as vi'a'n propr'aĵ'o'n. 26  Sed li'a sinjor'o respond'e dir'is al li: Vi mal'bon'a kaj mal'labor'em'a serv'ist'o, vi sci'is, ke mi rikolt'as, kie mi ne sem'is, kaj kolekt'as, kie mi ne dis'ŝut'is; 27  pro tio vi dev'us don'i mi'a'n mon'o'n al la bank'ist'o'j, kaj ven'int'e, mi ricev'us mi'a'n propr'aĵ'o'n kun procent'o. 28  For'pren'u de li do la talant'o'n, kaj don'u ĝi'n al tiu, kiu hav'as la dek talant'o'j'n. 29  Ĉar al ĉiu, kiu hav'as, est'os don'it'e, kaj li hav'os abund'eg'o'n; sed for de tiu, kiu ne hav'as, eĉ tio, kio'n li hav'as, est'os pren'it'a. 30  Kaj el'ĵet'u la sen'util'a'n serv'ist'o'n en la ekster'a'n mal'lum'o'n; tie est'os la plor'ad'o kaj la grinc'ad'o de dent'o'j.

31  Sed kiam la Fil'o de hom'o ven'os en si'a glor'o, kaj ĉiu'j anĝel'o'j kun li, tiam li sid'os sur la tron'o de si'a glor'o; 32  kaj antaŭ li kolekt'iĝ'os ĉiu'j naci'o'j, kaj li apart'ig'os ili'n unu de ali'a, kiel paŝt'ist'o apart'ig'as la ŝaf'o'j'n for de la kapr'o'j; 33  kaj li star'ig'os la ŝaf'o'j'n dekstr'e de li, kaj la kapr'o'j'n mal'dekstr'e. 34  Tiam dir'os la Reĝ'o al tiu'j, kiu'j star'as dekstr'e de li: Ven'u, vi ben'at'a'j de mi'a Patr'o, hered'u la regn'o'n prepar'it'a'n por vi de post la komenc'o de la mond'o; 35  ĉar mi mal'sat'is, kaj vi don'is al mi manĝ'i; mi soif'is, kaj vi don'is al mi trink'i; mi est'is fremd'a, kaj vi gast'ig'is mi'n; 36  nud'a, kaj vi vest'is mi'n; mi mal'san'is, kaj vi vizit'is mi'n; mi est'is en mal'liber'ej'o, kaj vi ven'is al mi. 37  Tiam respond'os al li la just'ul'o'j, dir'ant'e: Sinjor'o, kiam ni vi'n vid'is mal'sat'a, kaj vi'n sat'ig'is? aŭ soif'ant'a, kaj trink'ig'is vi'n? 38  Kaj kiam ni vid'is vi'n fremd'a kaj gast'ig'is vi'n? aŭ nud'a, kaj vi'n vest'is? 39  Kaj kiam ni vid'is vi'n mal'san'a aŭ en mal'liber'ej'o, kaj ven'is al vi? 40  Kaj la Reĝ'o respond'os kaj dir'os al ili: Ver'e mi dir'as al vi: Kiom vi far'is al unu el ĉi tiu'j mi'a'j frat'o'j la plej mal'grand'a'j, tiom vi far'is al mi. 41  Tiam li dir'os al tiu'j, kiu'j star'as mal'dekstr'e: For de mi, vi mal'ben'it'a'j, en la etern'a'n fajr'o'n, kiu est'as prepar'it'a por la diabl'o kaj li'a'j anĝel'o'j; 42  ĉar mi mal'sat'is, kaj vi ne don'is al mi manĝ'i; mi soif'is, kaj vi ne don'is al mi trink'i; 43  mi est'is fremd'a, kaj vi ne gast'ig'is mi'n; nud'a, kaj vi ne vest'is mi'n; mal'san'a kaj en mal'liber'ej'o, kaj vi ne vizit'is mi'n. 44  Tiam ili ankaŭ respond'os, dir'ant'e: Sinjor'o, kiam ni vid'is vi'n mal'sat'a, aŭ soif'ant'a, aŭ fremd'a, aŭ nud'a, aŭ mal'san'a, aŭ en mal'liber'ej'o, kaj ne serv'is al vi? 45  Tiam li respond'os al ili, dir'ant'e: Ver'e mi dir'as al vi: Kiom vi ne far'is al unu el ĉi tiu'j la plej mal'grand'a'j, tiom vi ne far'is al mi. 46  Kaj ĉi tiu'j for'ir'os en etern'a'n pun'o'n, sed la just'ul'o'j en etern'a'n viv'o'n.

26

1  Kaj kiam Jesuo fin'is ĉiu'j'n tiu'j'n vort'o'j'n, li dir'is al si'a'j disĉipl'o'j: 2  Vi sci'as, ke post du tag'o'j okaz'os la Pask'o, kaj la Fil'o de hom'o est'os trans'don'it'a, por est'i kruc'um'it'a. 3  Tiam kun'ven'is la ĉef'pastr'o'j kaj la pli'aĝ'ul'o'j de la popol'o, en la kort'o de la ĉef'pastr'o, kies nom'o est'is Kajafas; 4  kaj ili konsil'iĝ'is, por ke ili pov'u per ruz'o kapt'i Jesuon, kaj mort'ig'i li'n. 5  Sed ili dir'is: Ne dum la fest'o, por ke ne lev'iĝ'u tumult'o ĉe la popol'o.

6  Kaj kiam Jesuo est'is en Betania, en la dom'o de Sim'o'n, lepr'ul'o, 7  ven'is al li vir'in'o, hav'ant'a alabastr'a'n vaz'o'n da mult'e'kost'a ŝmir'aĵ'o, kaj ŝi verŝ'is ĝi'n sur li'a'n kap'o'n, dum li sid'is ĉe manĝ'o. 8  Sed kiam la disĉipl'o'j tio'n vid'is, ili indign'is, dir'ant'e: 9  Por kio est'as ĉi tiu mal'ŝpar'o? Ĉar ĉi tiu'n ŝmir'aĵ'o'n oni pov'us vend'i por grand'a prez'o, kaj don'i al mal'riĉ'ul'o'j. 10  Sed Jesuo, tio'n sci'ant'e, dir'is al ili: Kial vi ĝen'as la vir'in'o'n? ŝi far'is bon'a'n far'o'n al mi. 11  Ĉar la mal'riĉ'ul'o'j'n vi ĉiam hav'as kun vi, sed mi'n vi ne ĉiam hav'as. 12  Ĉar verŝ'ant'e ĉi tiu'n ŝmir'aĵ'o'n sur mi'a'n korp'o'n, ŝi tio'n far'is por mi'a en'tomb'ig'o. 13  Ver'e mi dir'as al vi: Kie ajn est'os predikat'a ĉi tiu evangeli'o en la tut'a mond'o, tio ankaŭ, kio'n far'is ĉi tiu vir'in'o, est'os pri'parol'at'a, por memor'aĵ'o de ŝi.

14  Tiam unu el la dek du, nom'at'a Jud'as Iskariot'a, ir'is al la ĉef'pastr'o'j, 15  kaj dir'is: Kio'n vi vol'as don'i al mi, se mi li'n trans'don'os al vi? Kaj ili pes'is por li tri'dek arĝent'a'j'n mon'er'o'j'n. 16  Kaj de tiam li serĉ'is okaz'o'n, por trans'don'i li'n.

17  Kaj en la unu'a tag'o de mac'o'j la disĉipl'o'j ven'is al Jesuo, dir'ant'e: Kie vi vol'as, ke ni pret'ig'u por vi, por manĝ'i la Pask'o'n? 18  Kaj li dir'is: Ir'u en la urb'o'n al trov'ot'ul'o, kaj dir'u al li: La Majstr'o dir'as: Mi'a temp'o est'as proksim'a; mi far'os la Pask'o'n ĉe vi, kun mi'a'j disĉipl'o'j. 19  Kaj la disĉipl'o'j far'is, kiel Jesuo ordon'is al ili, kaj ili pret'ig'is la Pask'o'n. 20  Kaj kiam vesper'iĝ'is, li sid'is ĉe manĝ'o kun la dek du disĉipl'o'j; 21  kaj dum ili manĝ'is, li dir'is: Ver'e mi dir'as al vi, ke unu el vi perfid'os mi'n. 22  Kaj ili tre mal'ĝoj'is, kaj ĉiu komenc'is dir'i al li: Sinjor'o, ĉu ebl'e mi? 23  Kaj li respond'is kaj dir'is: Tiu, kiu tremp'is kun mi la man'o'n en la plad'o'n, perfid'os mi'n. 24  La Fil'o de hom'o ir'os, kiel est'as skrib'it'e pri li; sed ve al tiu vir'o, de kiu la Fil'o de hom'o est'os perfid'it'a! se tiu hom'o ne est'us nask'it'a, est'us bon'e por li. 25  Kaj Jud'as, kiu est'is li'n perfid'ont'a, respond'e dir'is: Ĉu ebl'e mi, Raben'o? Li dir'is al li: Vi dir'is. 26  Kaj dum ili manĝ'is, Jesuo pren'is pan'o'n, kaj ben'int'e, dis'pec'ig'is ĝi'n kaj don'is al la disĉipl'o'j, kaj dir'is: Pren'u, manĝ'u; ĉi tio est'as mi'a korp'o. 27  Kaj li pren'is kalik'o'n, kaj don'int'e dank'o'n, don'is al ili, dir'ant'e: Vi ĉiu'j trink'u el ĝi; 28  ĉar ĉi tio est'as mi'a sang'o de la inter'lig'o, kiu est'as el'verŝ'at'a por mult'a'j, por la pardon'ad'o de pek'o'j. 29  Sed mi dir'as al vi: De nun mi ne trink'os el ĉi tiu frukt'o de la vin'ber'arb'o, ĝis tiu tag'o, kiam mi trink'os ĝi'n nov'a'n kun vi en la regn'o de mi'a Patr'o.

30  Kaj kant'int'e himn'o'n, ili for'ir'is al la mont'o Oliv'arb'a.

31  Tiam dir'is Jesuo al ili: Vi ĉiu'j ofend'iĝ'os pro mi dum ĉi tiu nokt'o; ĉar est'as skrib'it'e: Mi frap'os la paŝt'ist'o'n, kaj la ŝaf'o'j de la greg'o dis'kur'os. 32  Tamen, post mi'a re'lev'iĝ'o mi ir'os antaŭ vi en Galile'o'n. 33  Sed Petro respond'e dir'is al li: Eĉ se ĉiu'j ofend'iĝ'os pro vi, mi neniam ofend'iĝ'os. 34  Jesuo dir'is al li: Ver'e mi dir'as al vi, ke en ĉi tiu nokt'o, antaŭ ol kri'os kok'o, vi tri'foj'e mal'konfes'os mi'n. 35  Petro dir'is al li: Eĉ se mi dev'os mort'i kun vi, mi neniel vi'n mal'konfes'os. Tiel sam'e dir'is ĉiu'j disĉipl'o'j.

36  Tiam ven'is Jesuo kun ili al lok'o nom'at'a Getsemane, kaj dir'is al si'a'j disĉipl'o'j: Sid'iĝ'u ĉi tie, dum mi ir'os tie'n, por preĝ'i. 37  Kaj li pren'is kun si Petron kaj la du fil'o'j'n de Zebedeo, kaj komenc'is mal'ĝoj'i kaj mal'trankvil'iĝ'i. 38  Tiam li dir'is al ili: Tre mal'ĝoj'a est'as mi'a anim'o, eĉ ĝis mort'o; rest'u ĉi tie, kaj vigl'u kun mi. 39  Kaj ir'int'e iom antaŭ'e'n, li fal'is sur si'a'n vizaĝ'o'n, preĝ'ant'e, kaj dir'ant'e: Ho mi'a Patr'o, se pov'as est'i, ĉi tiu kalik'o pas'u for de mi; tamen ne kiel mi vol'as, sed kiel Vi vol'as. 40  Kaj li ven'is al la disĉipl'o'j kaj trov'is ili'n dorm'ant'a'j, kaj dir'is al Petro: Ĉu vi do ne hav'is fort'o'n vigl'i kun mi eĉ unu hor'o'n? 41  Vigl'u kaj preĝ'u, por ke vi ne en'ir'u en tent'o'n; la spirit'o ja est'as fervor'a, sed la karn'o est'as mal'fort'a. 42  De'nov'e la du'a'n foj'o'n for'ir'int'e, li preĝ'is, dir'ant'e: Ho mi'a Patr'o, se ĉi tio ne pov'os for'pas'i, krom se mi trink'os ĝi'n, Vi'a vol'o plen'um'iĝ'u. 43  Kaj de'nov'e re'ven'int'e, li trov'is ili'n dorm'ant'a'j, ĉar ili'a'j okul'o'j pez'iĝ'is. 44  Kaj li de'nov'e las'is ili'n kaj for'ir'is, kaj la tri'a'n foj'o'n preĝ'is, de'nov'e dir'ant'e la sam'a'j'n vort'o'j'n. 45  Tiam li ven'is al la disĉipl'o'j, kaj dir'is al ili: Dorm'u nun kaj ripoz'u: jen la hor'o al'proksim'iĝ'is, kaj la Fil'o de hom'o est'as perfid'at'a en la man'o'j'n de pek'ul'o'j. 46  Lev'iĝ'u, ni ir'u; jen mi'a perfid'ant'o al'proksim'iĝ'as.

47  Kaj dum li ankoraŭ parol'is, jen ven'is Jud'as, unu el la dek du; kaj kun li grand'a hom'amas'o kun glav'o'j kaj baston'o'j ven'is de la ĉef'pastr'o'j kaj pli'aĝ'ul'o'j de la popol'o. 48  Kaj li'a perfid'ant'o jam aranĝ'is kun ili sign'o'n, dir'ant'e: Kiu'n mi kis'os, tiu est'as li; kapt'u li'n. 49  Kaj tuj ven'int'e al Jesuo, li dir'is: Salut'o'n, Raben'o; kaj kis'is li'n. 50  Kaj Jesuo dir'is al li: Amik'o, por kio vi ven'is? Tiam ili ven'is, kaj met'is man'o'j'n sur Jesuon kaj arest'is li'n. 51  Kaj jen unu el tiu'j, kiu'j est'is kun Jesuo, etend'is si'a'n man'o'n kaj el'tir'is si'a'n glav'o'n, kaj frap'is la sklav'o'n de la ĉef'pastr'o, kaj de'tranĉ'is li'a'n orel'o'n. 52  Tiam dir'is Jesuo al li: Re'met'u vi'a'n glav'o'n en ĝi'a'n ing'o'n; ĉar ĉiu'j, kiu'j glav'o'n pren'as, per glav'o pere'os. 53  Ĉu vi do supoz'as, ke mi ne pov'as al'vok'i mi'a'n Patr'o'n, kaj Li tuj liver'os al mi pli ol dek du legi'o'j'n da anĝel'o'j? 54  Sed kiel plen'um'iĝ'us la Skrib'o'j, ke tiel dev'as okaz'i? 55  En tiu hor'o Jesuo dir'is al la hom'amas'o'j: Ĉu vi el'ven'is kvazaŭ kontraŭ rab'ist'o'n, kun glav'o'j kaj baston'o'j, por kapt'i mi'n? Ĉiu'tag'e mi sid'is en la templ'o, instru'ant'e, kaj vi ne arest'is mi'n. 56  Sed ĉio tio okaz'is, por ke plen'um'iĝ'u la Skrib'o'j de la profet'o'j. Tiam ĉiu'j disĉipl'o'j for'las'is li'n kaj for'kur'is.

57  Kaj la arest'int'o'j de Jesuo for'konduk'is li'n al la dom'o de la ĉef'pastr'o Kajafas, kie jam kolekt'iĝ'is la skrib'ist'o'j kaj pli'aĝ'ul'o'j. 58  Sed Petro mal'proksim'e sekv'is li'n ĝis la kort'o de la ĉef'pastr'o, kaj en'ir'is, kaj sid'is kun la sub'ul'o'j, por vid'i la fin'o'n. 59  Kaj la ĉef'pastr'o'j kaj la tut'a sinedri'o serĉ'is mal'ver'a'n atest'o'n kontraŭ Jesuo, por ke ili pov'u li'n mort'ig'i; 60  kaj ne trov'is, kvankam mult'a'j mal'ver'a'j atest'ant'o'j ven'is. Sed post'e ven'is du, kaj dir'is: 61  Ĉi tiu dir'is: Mi pov'as detru'i la sankt'ej'o'n de Di'o, kaj re'konstru'i ĝi'n en la daŭr'o de tri tag'o'j. 62  Kaj la ĉef'pastr'o star'iĝ'is, kaj dir'is al li: Ĉu vi respond'as neni'o'n? kio'n atest'as ĉi tiu'j kontraŭ vi? 63  Sed Jesuo silent'ad'is. Kaj la ĉef'pastr'o dir'is al li: Mi ĵur'lig'as vi'n per Di'o la viv'ant'a, ke vi dir'u al ni, ĉu vi est'as la Krist'o, la Fil'o de Di'o. 64  Jesuo dir'is al li: Vi dir'is; tamen mi dir'as al vi: Post'e vi vid'os la Fil'o'n de hom'o, sid'ant'a'n ĉe la dekstr'a man'o de la Potenc'o, kaj ven'ant'a'n sur la nub'o'j de la ĉiel'o. 65  Tiam la ĉef'pastr'o dis'ŝir'is si'a'j'n vest'o'j'n, dir'ant'e: Li blasfem'is; por kio ni plu bezon'as atest'ant'o'j'n? jen nun vi aŭd'is la blasfem'o'n: 66  kio'n vi opini'as? Ili respond'is kaj dir'is: Li est'as kondamn'ind'a al mort'o. 67  Tiam oni kraĉ'is sur li'a'n vizaĝ'o'n kaj vang'o'frap'is li'n, kaj iu'j frap'is li'n per la man'plat'o'j, 68  dir'ant'e: Profet'u al ni, ho Krist'o, kiu vi'n frap'is?

69  Kaj Petro sid'is ekster'e sur la kort'o; kaj ven'is al li unu serv'ant'in'o, dir'ant'e: Vi ankaŭ est'is kun Jesuo, la Galile'an'o. 70  Sed li mal'konfes'is antaŭ ili ĉiu'j, dir'ant'e: Mi ne sci'as, kio'n vi dir'as. 71  Kaj post kiam li el'ir'is en la vestibl'o'n, ali'a vid'is li'n, kaj dir'is al la ĉe'est'ant'o'j: Ĉi tiu est'is ankaŭ kun Jesuo, la Nazaret'an'o. 72  Kaj de'nov'e li mal'konfes'is kun ĵur'o: Mi ne kon'as tiu'n hom'o'n. 73  Kaj post iom da temp'o la apud'star'ant'o'j ven'is, kaj dir'is al Petro: Ver'e vi ankaŭ est'as el ili, ĉar vi'a parol'manier'o mal'kaŝ'as vi'n. 74  Tiam li komenc'is mal'ben'i kaj ĵur'i: Mi ne kon'as tiu'n hom'o'n. Kaj tuj kok'o kri'is. 75  Kaj Petro re'memor'is la vort'o'n, kiu'n Jesuo parol'is: Antaŭ ol kri'os kok'o, vi tri'foj'e mal'konfes'os mi'n. Kaj li el'ir'is, kaj mal'dolĉ'e plor'is.

27

1  Kaj kiam ven'is la maten'o, ĉiu'j ĉef'pastr'o'j kaj pli'aĝ'ul'o'j de la popol'o konsil'iĝ'is kontraŭ Jesuo, por mort'ig'i li'n; 2  kaj ili lig'is li'n, kaj for'konduk'is li'n kaj trans'don'is li'n al Pilato, la provinc'estr'o.

3  Tiam Jud'as, li'a perfid'int'o, vid'int'e, ke li est'as kondamn'it'a, pent'is, kaj re'port'is la tri'dek arĝent'a'j'n mon'er'o'j'n al la ĉef'pastr'o'j kaj la pli'aĝ'ul'o'j, 4  dir'ant'e: Mi pek'is, perfid'ant'e sen'kulp'a'n sang'o'n. Sed ili dir'is: Kiel tio koncern'as ni'n? vi zorg'u pri tio. 5  Kaj li ĵet'is la arĝent'a'j'n mon'er'o'j'n en la sankt'ej'o'n, kaj el'ir'is; kaj for'ir'int'e, pend'ig'is si'n. 6  Kaj la ĉef'pastr'o'j pren'is la arĝent'a'j'n mon'er'o'j'n, kaj dir'is: Ne konven'as met'i ili'n en la trezor'ej'o'n, ĉar tio est'as prez'o de sang'o. 7  Kaj ili konsil'iĝ'is, kaj aĉet'is per ili la kamp'o'n de la pot'ist'o, por en'ter'ig'i fremd'ul'o'j'n. 8  Tial tiu kamp'o est'as nom'at'a Kamp'o de Sang'o, ankoraŭ ĝis hodiaŭ. 9  Tiam plen'um'iĝ'is tio, kio est'is dir'it'a per la profet'o Jeremia, nom'e: Kaj ili pren'is la tri'dek arĝent'a'j'n mon'er'o'j'n, taks'o'prez'o'n de tiu, kiu est'is taks'it'a, kiu'j'n iu'j el la fil'o'j de Izrael taks'is; 10  kaj don'is ili'n por la kamp'o de la pot'ist'o, kiel la Etern'ul'o difin'is al mi.

11  Kaj Jesuo star'is antaŭ la provinc'estr'o; kaj la estr'o demand'is li'n, dir'ant'e: Ĉu vi est'as la Reĝ'o de la Jud'o'j? Kaj Jesuo dir'is al li: Vi dir'as. 12  Kaj kiam la ĉef'pastr'o'j kaj pli'aĝ'ul'o'j akuz'is li'n, li respond'is neni'o'n. 13  Tiam Pilato dir'is al li: Ĉu vi ne aŭd'as, kiom da afer'o'j oni atest'as kontraŭ vi? 14  Kaj li ne respond'is al li eĉ unu vort'o'n, tiel ke la provinc'estr'o tre fort'e mir'is. 15  Sed ĉe tiu fest'o la provinc'estr'o kutim'is liber'ig'i al la hom'amas'o unu mal'liber'ul'o'n, kiu'n ili dezir'is. 16  Kaj oni hav'is tiam fam'a'n mal'liber'ul'o'n, nom'at'a'n Barabas. 17  Kiam do ili kolekt'iĝ'is, Pilato dir'is al ili: Kiu'n vi dezir'as, ke mi liber'ig'u al vi? ĉu Barabason, aŭ Jesuon, nom'at'a'n Krist'o? 18  Ĉar li sci'is, ke pro envi'o ili trans'don'is li'n. 19  Kaj dum li sid'is sur la tribunal'a seĝ'o, li'a edz'in'o send'is al li, por dir'i: Neni'o'n hav'u kun tiu just'ul'o, ĉar mi sufer'is mult'e hodiaŭ en sonĝ'o kaŭz'e de li. 20  Kaj la ĉef'pastr'o'j kaj pli'aĝ'ul'o'j decid'ig'is la hom'amas'o'n postul'i Barabason kaj pere'ig'i Jesuon. 21  Sed la provinc'estr'o respond'e dir'is al ili: Kiu'n el la du vi vol'as, ke mi liber'ig'u al vi? Kaj ili dir'is: Barabason. 22  Pilato dir'is al ili: Kio'n do mi far'os al Jesuo, nom'at'a Krist'o? Ĉiu'j dir'is: Li est'u kruc'um'it'a. 23  Kaj li dir'is: Kial? kia'n mal'bon'o'n li far'is? Sed ili des pli ek'kri'is, dir'ant'e: Li est'u kruc'um'it'a. 24  Tial Pilato, vid'ant'e, ke neniel prosper'as al li, sed ke kontraŭ'e tumult'o lev'iĝ'as, pren'is akv'o'n kaj lav'is si'a'j'n man'o'j'n antaŭ la hom'amas'o, dir'ant'e: Mi est'as sen'kulp'a pri la sang'o de tiu just'ul'o: vi zorg'u pri ĝi. 25  Kaj la tut'a popol'o respond'e dir'is: Li'a sang'o est'u sur ni kaj sur ni'a'j infan'o'j. 26  Tiam li liber'ig'is al ili Barabason; sed skurĝ'int'e Jesuon, li trans'don'is li'n, por est'i kruc'um'it'a.

27  Tiam la soldat'o'j de la provinc'estr'o, konduk'int'e Jesuon en la palac'o'n, kolekt'is al li la tut'a'n kohort'o'n. 28  Kaj ili sen'vest'ig'is li'n, kaj sur'met'is al li skarlat'a'n mantel'o'n. 29  Kaj ili plekt'is kron'o'n el dorn'o'j kaj met'is ĝi'n sur li'a'n kap'o'n, kaj met'is kan'o'n en li'a'n dekstr'a'n man'o'n; kaj ili genu'is antaŭ li, kaj mok'is li'n, dir'ant'e: Salut'o'n, Reĝ'o de la Jud'o'j! 30  Kaj ili kraĉ'is sur li'n, kaj pren'is la kan'o'n kaj frap'is li'a'n kap'o'n. 31  Kaj mok'int'e li'n, ili de'met'is de li la mantel'o'n, kaj sur'met'is al li li'a'j'n propr'a'j'n vest'o'j'n, kaj for'konduk'is li'n, por kruc'um'i li'n.

32  Kaj el'ir'int'e, ili trov'is vir'o'n Kirenanon, nom'at'a'n Sim'o'n; tiu'n ili dev'ig'is, ke li port'u li'a'n kruc'o'n. 33  Kaj ven'int'e al lok'o nom'at'a Golgota, tio est'as, Lok'o de Krani'o, 34  ili don'is al li trink'i vin'o'n kun gal'o en'miks'it'a; kaj li gust'um'is ĝi'n, kaj ne vol'is trink'i. 35  Kaj kruc'um'int'e li'n, ili divid'is inter si li'a'j'n vest'o'j'n, ĵet'ant'e lotojn; 36  kaj ili sid'iĝ'is, kaj gard'is li'n tie. 37  Kaj ili met'is super li'a kap'o li'a'n akuz'o'n, skrib'it'a'n: Ĉi Tiu Est'as JESUO, La Reĝ'o De La Jud'o'j. 38  Tiam kun li est'is kruc'um'it'a'j du rab'ist'o'j, unu dekstr'e kaj unu mal'dekstr'e. 39  Kaj la preter'pas'ant'o'j insult'is li'n, balanc'ant'e la kap'o'n, 40  kaj dir'ant'e: Vi, kiu detru'as la sankt'ej'o'n kaj re'konstru'as ĝi'n en la daŭr'o de tri tag'o'j, sav'u vi'n. Se vi est'as la Fil'o de Di'o, de'ir'u de la kruc'o. 41  Tiel sam'e ankaŭ la ĉef'pastr'o'j, mok'ant'e kun la skrib'ist'o'j kaj la pli'aĝ'ul'o'j, dir'is: 42  Ali'a'j'n li sav'is; si'n mem li ne pov'as sav'i. Li ja est'as Reĝ'o de Izrael, li nun de'ir'u de la kruc'o, kaj ni kred'os al li. 43  Li apog'is si'n al Di'o; Tiu sav'u li'n, se Li am'as li'n; ĉar li dir'is: Mi est'as la Fil'o de Di'o. 44  Kaj ankaŭ la rab'ist'o'j, kiu'j est'is kruc'um'it'a'j kun li, tiel sam'e insult'is li'n.

45  Kaj de post la ses'a hor'o far'iĝ'is mal'lum'o sur la tut'a land'o ĝis la naŭ'a hor'o. 46  Kaj ĉirkaŭ la naŭ'a hor'o Jesuo ek'kri'is per laŭt'a voĉ'o, dir'ant'e: El'i, El'i, lam'a sabaĥtani? tio est'as: Mi'a Di'o, mi'a Di'o, kial Vi for'las'is mi'n? 47  Kaj iu'j el la apud'star'ant'o'j, aŭd'int'e tio'n, dir'is: Ĉi tiu vok'as Elijan. 48  Kaj tuj unu el ili kur'is kaj pren'is spong'o'n kaj plen'ig'is ĝi'n per vinagr'o, kaj met'int'e ĝi'n sur kan'o'n, don'is al li trink'i. 49  Kaj la ali'a'j dir'is: Las'u; ni vid'u, ĉu ven'os Elija, por sav'i li'n. 50  Kaj Jesuo, de'nov'e kri'int'e per laŭt'a voĉ'o, el'las'is for la spirit'o'n. 51  Kaj jen la kurten'o de la sankt'ej'o dis'ŝir'iĝ'is en du pec'o'j'n de supr'e ĝis mal'supr'e; kaj la ter'o trem'is; kaj la rok'o'j dis'krev'is; 52  kaj la tomb'o'j mal'ferm'iĝ'is, kaj mult'a'j korp'o'j de dorm'ant'a'j sankt'ul'o'j lev'iĝ'is, 53  kaj el'ir'int'e el la tomb'o'j post li'a re'lev'iĝ'o, ili en'ir'is en la sankt'a'n urb'o'n kaj aper'is al mult'a'j. 54  Kaj la cent'estr'o, kaj tiu'j, kiu'j est'is kun li gard'ant'a'j Jesuon, kiam ili vid'is la ter'trem'o'n kaj la okaz'ant'aĵ'o'j'n, tre tim'is, dir'ant'e: Ver'e ĉi tiu est'is Fil'o de Di'o. 55  Kaj tie est'is mult'a'j vir'in'o'j, rigard'ant'a'j de mal'proksim'e, kiu'j sekv'is Jesuon el Galile'o, serv'ant'e al li; 56  inter kiu'j est'is MariaMagdalena, kaj Maria, la patr'in'o de Jakobo kaj de Joses, kaj la patr'in'o de la fil'o'j de Zebedeo.

57  Kaj kiam vesper'iĝ'is, ven'is riĉ'ul'o, nom'at'a Jozef, el Arimateo, kiu mem est'is disĉipl'o de Jesuo: 58  tiu, ir'int'e al Pilato, pet'is la korp'o'n de Jesuo. Tiam Pilato ordon'is don'i ĝi'n. 59  Kaj Jozef pren'is la korp'o'n, kaj en'volv'is ĝi'n en pur'a tol'aĵ'o, 60  kaj met'is ĝi'n en si'a'n nov'a'n tomb'o'n, kiu'n li jam el'hak'is en la rok'o; kaj li al'rul'is grand'a'n ŝton'o'n al la en'ir'ej'o de la tomb'o, kaj for'ir'is. 61  Kaj MariaMagdalena est'is tie, kaj la ali'a Maria, sid'ant'a'j apud la tomb'o.

62  La sekv'ant'a'n tag'o'n, kiu est'as la tag'o post la Prepar'ad'o, la ĉef'pastr'o'j kaj la Farise'o'j kolekt'iĝ'is al Pilato, 63  dir'ant'e: Sinjor'o, ni ek're'memor'as, ke tiu tromp'ant'o dir'is, dum li ankoraŭ viv'is: Post tri tag'o'j mi re'lev'iĝ'os. 64  Ordon'u do, ke oni gard'u la tomb'o'n ĝis la tri'a tag'o, por ke li'a'j disĉipl'o'j ne ven'u kaj ne for'ŝtel'u li'n kaj ne dir'u al la popol'o: Li re'lev'iĝ'is el la mort'int'o'j; kaj la last'a tromp'o est'us pli mal'bon'a, ol la unu'a. 65  Pilato dir'is al ili: Vi hav'as gard'ist'ar'o'n; ir'u, kaj gard'u ĝi'n laŭ vi'a ebl'o. 66  Tial ili for'ir'is kaj gard'is la tomb'o'n, sigel'int'e la ŝton'o'n, kun'e kun gard'ist'ar'o.

28

1  Kaj sabat'e mal'fru'e, kiam ek'lum'is por la unu'a tag'o de la semajn'o, ven'is MariaMagdalena kaj la ali'a Maria, por vid'i la tomb'o'n. 2  Kaj jen okaz'is grand'a ter'trem'o; ĉar anĝel'o de la Etern'ul'o mal'supr'e'n'ir'is el la ĉiel'o, kaj ven'is kaj de'rul'is la ŝton'o'n, kaj sid'iĝ'is sur ĝi. 3  Li'a aspekt'o est'is kiel fulm'o, kaj li'a vest'aĵ'o est'is blank'a, kiel neĝ'o; 4  kaj pro tim'o al li la gard'ist'o'j trem'is, kaj far'iĝ'is kiel mal'viv'ul'o'j. 5  Kaj la anĝel'o respond'e dir'is al la vir'in'o'j: Ne tim'u; ĉar mi sci'as, ke vi serĉ'as Jesuon, la kruc'um'it'a'n. 6  Li ne est'as ĉi tie; ĉar li lev'iĝ'is, kiel li dir'is. Ven'u, vid'u la lok'o'n, kie la Sinjor'o kuŝ'is. 7  Kaj ir'u rapid'e, kaj dir'u al li'a'j disĉipl'o'j: Li lev'iĝ'is el la mort'int'o'j, kaj jen li ir'as antaŭ vi en Galile'o'n; tie vi vid'os li'n; jen mi sci'ig'is al vi. 8  Kaj ili rapid'e for'ir'is de la tomb'o kun tim'o kaj grand'a ĝoj'o, kaj kur'is, por sci'ig'i al li'a'j disĉipl'o'j. 9  Kaj jen Jesuo renkont'is ili'n, dir'ant'e: Salut'o'n. Kaj al'ven'int'e, ili ek'pren'is li'a'j'n pied'o'j'n kaj ador'klin'iĝ'is al li. 10  Tiam Jesuo dir'is al ili: Ne tim'u; ir'u, dir'u al mi'a'j frat'o'j, ke ili for'ir'u en Galile'o'n, kaj tie ili mi'n vid'os.

11  Kaj dum ili ir'is, iu'j el la gard'ist'o'j ven'is en la urb'o'n, kaj rakont'is al la ĉef'pastr'o'j ĉiu'j'n okaz'int'aĵ'o'j'n. 12  Kaj kun'ven'int'e kun la pli'aĝ'ul'o'j, ili konsil'iĝ'is kun'e, kaj ili don'is al la soldat'o'j mult'e da mon'o, 13  dir'ant'e: Dir'u: Li'a'j disĉipl'o'j ven'is nokt'e, kaj for'ŝtel'is li'n, dum ni dorm'is. 14  Kaj se la provinc'estr'o tio'n aŭd'os, ni konvink'os li'n, kaj liber'ig'os vi'n de ĉia zorg'o. 15  Kaj ili pren'is la mon'o'n, kaj far'is, kiel ili est'is instru'it'a'j; kaj tiu dir'o dis'vast'iĝ'is inter la Jud'o'j ĝis hodiaŭ.

16  Sed la dek unu disĉipl'o'j ir'is en Galile'o'n, sur la mont'o'n, kiu'n Jesuo jam difin'is al ili. 17  Kaj kiam ili vid'is li'n, ili ador'klin'iĝ'is al li; sed kelk'a'j dub'is. 18  Kaj Jesuo ven'is al ili, kaj dir'is al ili: Est'as don'it'a al mi ĉia aŭtoritat'o en la ĉiel'o kaj sur la ter'o. 19  Ir'u do kaj disĉipl'ig'u ĉiu'j'n naci'o'j'n, bapt'ant'e ili'n en la nom'o'n de la Patr'o kaj de la Fil'o kaj de la Sankt'a Spirit'o; 20  instru'ant'e ili'n observ'i ĉio'n, kio'n mi ordon'is al vi. Kaj jen mi est'as kun vi ĉiu'j'n tag'o'j'n, ĝis la matur'iĝ'o de la mond'aĝ'o.

1

1  La komenc'o de la evangeli'o de Jesuo Krist'o, Fil'o de Di'o.

2  Kiel est'as skrib'it'e en la profet'o Jesaja:

4  ven'is Johano, kiu bapt'is en la dezert'o kaj predik'is la bapt'o'n de pent'o por la pardon'ad'o de pek'o'j. 5  Kaj el'ir'is al li la tut'a Jud'uj'a distrikt'o, kaj ĉiu'j Jerusalem'an'o'j; kaj ili est'is bapt'it'a'j de li en la river'o Jordan, konfes'ant'e si'a'j'n pek'o'j'n. 6  Kaj Johano est'is vest'it'a per kamel'har'aĵ'o kaj led'a zon'o ĉirkaŭ si'a'j lumb'o'j, kaj li manĝ'ad'is akrid'o'j'n kaj sovaĝ'a'n miel'o'n. 7  Kaj li predik'is, dir'ant'e: Ven'as post mi tiu, kiu est'as pli potenc'a ol mi; la rimen'o'n de li'a'j ŝu'o'j mi ne est'as ind'a, klin'iĝ'int'e, mal'lig'i. 8  Mi vi'n bapt'is per akv'o; sed li vi'n bapt'os per la Sankt'a Spirit'o.

9  Kaj en tiu'j tag'o'j Jesuo ven'is el Nazaret de Galile'o, kaj est'is bapt'it'a de Johano en Jordan. 10  Kaj tuj kiam li el'ir'is el la akv'o, li vid'is la ĉiel'o'n fend'it'a'n, kaj la Spirit'o'n kiel kolomb'o mal'supr'e'n'ir'ant'a'n sur li'n; 11  kaj ven'is voĉ'o el la ĉiel'o: Vi est'as Mi'a Fil'o, la am'at'a, en kiu Mi hav'as plezur'o'n.

12  Kaj tuj la Spirit'o pel'is li'n for en la dezert'o'n. 13  Kaj li est'is en la dezert'o kvar'dek tag'o'j'n, tent'at'a de Satan'o; kaj li est'is kun la sovaĝ'a'j best'o'j, kaj la anĝel'o'j serv'ad'is al li.

14  Kaj post kiam Johano est'is arest'it'a, Jesuo ir'is en Galile'o'n, predik'ant'e la evangeli'o'n de Di'o, 15  kaj dir'ant'e: La temp'o jam plen'um'iĝ'is, kaj la regn'o de Di'o al'proksim'iĝ'is; pent'u, kaj kred'u al la evangeli'o.

16  Kaj ir'ant'e apud la Galile'a Mar'o, li vid'is Simonon, kaj Andre'o'n, frat'o'n de Sim'o'n, ĵet'ant'a'j'n ret'o'n en la mar'o'n; ĉar ili est'is fiŝ'kapt'ist'o'j. 17  Kaj Jesuo dir'is al ili: Ven'u post mi, kaj mi ig'os vi'n far'iĝ'i kapt'ist'o'j de hom'o'j. 18  Kaj ili tuj for'las'is la ret'o'j'n, kaj sekv'is li'n. 19  Kaj ir'int'e iom antaŭ'e'n, li vid'is Jakobon, fil'o'n de Zebedeo, kaj Johanon, li'a'n frat'o'n, kiu'j ankaŭ est'is en la ŝip'et'o, ripar'ant'e la ret'o'j'n. 20  Kaj tuj li al'vok'is ili'n; kaj ili las'is si'a'n patr'o'n Zebedeo en la ŝip'et'o kun la dung'it'o'j, kaj for'ir'is post li.

21  Kaj ili ir'is en Kapernaumon, kaj tuj en la sabat'o li en'ir'is en la sinagog'o'n kaj instru'is. 22  Kaj oni mir'is pro li'a instru'ad'o; ĉar li instru'is kiel hav'ant'a aŭtoritat'o'n, kaj ne kiel la skrib'ist'o'j. 23  Kaj en ili'a sinagog'o est'is vir'o kun mal'pur'a spirit'o; kaj li ek'kri'is, 24  dir'ant'e: Kio est'as inter ni kaj vi, Jesuo Nazaret'an'o? ĉu vi ven'is, por pere'ig'i ni'n? mi sci'as, kiu vi est'as: la Sankt'ul'o de Di'o. 25  Kaj Jesuo sever'e admon'is li'n, dir'ant'e: Silent'u, kaj el'ir'u el li. 26  Kaj la mal'pur'a spirit'o konvulsi'ig'is li'n, kaj, laŭt'e kri'int'e, el'ir'is el li. 27  Kaj ĉiu'j mir'eg'is tiom, ke ili diskut'is inter si, dir'ant'e: Kio est'as ĉi tio? jen nov'a instru'ad'o! kun aŭtoritat'o li ordon'as eĉ al la mal'pur'a'j spirit'o'j, kaj ili obe'as li'n. 28  Kaj tuj la fam'o pri li dis'vast'iĝ'is ĉie en la tut'a'n ĉirkaŭ'aĵ'o'n de Galile'o.

29  Kaj tuj, el'ir'int'e el la sinagog'o, ili en'ir'is en la dom'o'n de Sim'o'n kaj Andre'o, kun Jakobo kaj Johano. 30  Sed la bo'patr'in'o de Sim'o'n kuŝ'is mal'san'a de febr'o; kaj tuj oni sci'ig'is al li pri ŝi; 31  kaj ven'int'e, li pren'is ŝi'a'n man'o'n kaj lev'is ŝi'n; kaj la febr'o for'las'is ŝi'n, kaj ŝi serv'is al ili.

32  Kaj vesper'e, kiam la sun'o sub'ir'is, oni ven'ig'is al li ĉiu'j'n, kiu'j est'is mal'san'a'j kaj demon'hav'ant'a'j. 33  Kaj la tut'a urb'o kolekt'iĝ'is ĉe la pord'o. 34  Kaj li san'ig'is mult'a'j'n, kiu'j mal'san'is de divers'a'j mal'san'o'j, kaj el'pel'is mult'a'j'n demon'o'j'n; kaj li ne permes'is al la demon'o'j parol'i, ĉar ili kon'is li'n.

35  Kaj maten'e, antaŭ ol la nokt'o pas'is, li lev'iĝ'is, kaj for'ir'is en dezert'a'n lok'o'n, kaj tie preĝ'ad'is. 36  Kaj Sim'o'n kaj li'a'j kun'ul'o'j el'serĉ'is li'n; 37  kaj ili trov'is li'n, kaj dir'is al li: Ĉiu'j vi'n serĉ'as. 38  Kaj li dir'is al ili: Ni ir'u ali'lok'e'n en la proksim'a'j'n urb'et'o'j'n, por ke mi tie ankaŭ predik'u; ĉar por tio mi ven'is. 39  Kaj li ir'is, predik'ant'e en ili'a'j sinagog'o'j tra la tut'a Galile'o, kaj el'pel'ant'e la demon'o'j'n.

40  Kaj ven'is al li lepr'ul'o, al'vok'ant'e li'n, kaj genu'int'e, li dir'is al li: Se vi nur vol'as, vi pov'as mi'n pur'ig'i. 41  Kaj kor'tuŝ'it'e, li etend'is la man'o'n kaj tuŝ'is li'n, kaj dir'is al li: Mi vol'as; est'u pur'ig'it'a. 42  Kaj tuj la lepr'o for'ir'is de li, kaj li far'iĝ'is pur'a. 43  Kaj sever'e avert'int'e li'n, li tuj for'send'is li'n, 44  kaj dir'is al li: Zorg'u, ke vi dir'u neni'o'n al iu; sed ir'u, montr'u vi'n al la pastr'o, kaj ofer'u pro vi'a pur'ig'ad'o tio'n, kio'n Moseo ordon'is, por atest'o al ili. 45  Sed li el'ir'is, kaj komenc'is diligent'e rakont'i kaj dis'fam'ig'i la afer'o'n, tiel ke Jesuo jam ne pov'is mal'kaŝ'e en'ir'i en urb'o'n, sed rest'is ekster'e en dezert'a'j lok'o'j; kaj oni ven'is al li el ĉie.

2

1  Kaj kiam li re'ven'is en Kapernaumon post kelk'e da tag'o'j, oni sci'iĝ'is, ke li est'as en dom'o. 2  Kaj mult'a'j kun'ven'is, tiel ke jam ne est'is lok'o eĉ apud la pord'o; kaj li parol'is al ili la vort'o'n. 3  Kaj oni ven'is, al'port'ant'e al li paraliz'ul'o'n, port'at'a'n de kvar hom'o'j. 4  Kaj ne pov'ant'e al'proksim'iĝ'i al li pro la hom'amas'o, ili mal'kovr'is la tegment'o'n, kie li est'is; kaj tra'fos'int'e ĝi'n, ili mal'lev'is la lit'o'n, sur kiu kuŝ'is la paraliz'ul'o. 5  Kaj Jesuo, vid'ant'e ili'a'n fid'o'n, dir'is al la paraliz'ul'o: Fil'o, vi'a'j pek'o'j est'as pardon'it'a'j. 6  Sed est'is iu'j el la skrib'ist'o'j tie, sid'ant'a'j kaj diskut'ant'a'j en si'a'j kor'o'j: 7  Kial tiu tiel parol'as? li blasfem'as: kiu pov'as pardon'i pek'o'j'n, krom Di'o sol'a? 8  Kaj Jesuo, tuj ek'sci'ant'e en si'a spirit'o, ke tiel ili diskut'as en si, dir'is al ili: Kial vi tio'n diskut'as en vi'a'j kor'o'j? 9  Kio est'as pli facil'a: dir'i al la paraliz'ul'o: Vi'a'j pek'o'j est'as pardon'it'a'j; aŭ dir'i: Lev'iĝ'u, pren'u vi'a'n lit'o'n, kaj pied'ir'u? 10  Sed por ke vi sci'u, ke la Fil'o de hom'o hav'as aŭtoritat'o'n sur la ter'o pardon'i pek'o'j'n—li dir'is al la paraliz'ul'o: 11  Mi dir'as al vi: Lev'iĝ'u, pren'u vi'a'n lit'o'n, kaj ir'u al vi'a dom'o. 12  Kaj li lev'iĝ'is, kaj tuj pren'is la lit'o'n, kaj el'ir'is antaŭ ĉiu'j, tiel ke ĉiu'j mir'eg'is, kaj glor'is Di'o'n, dir'ant'e: Neniam ni vid'is i'o'n tia'n.

13  Kaj de'nov'e li el'ir'is al la mar'bord'o, kaj la tut'a hom'amas'o ven'is al li, kaj li instru'is ili'n. 14  Kaj preter'pas'ant'e, li vid'is Levin, fil'o'n de Alfeo, sid'ant'a'n ĉe la impost'ej'o, kaj li dir'is al li: Sekv'u mi'n. Kaj li star'iĝ'is, kaj sekv'is li'n. 15  Kaj li sid'is ĉe manĝ'o en li'a dom'o, kaj mult'a'j impost'ist'o'j kaj pek'ul'o'j kun'sid'is kun Jesuo kaj li'a'j disĉipl'o'j; ĉar ili est'is mult'a'j, kaj ili sekv'is li'n. 16  Kaj la skrib'ist'o'j kaj la Farise'o'j, vid'ant'e, ke li manĝ'as kun la pek'ul'o'j kaj la impost'ist'o'j, dir'is al li'a'j disĉipl'o'j: Li manĝ'as kaj trink'as kun impost'ist'o'j kaj pek'ul'o'j. 17  Kaj aŭd'int'e tio'n, Jesuo dir'is al ili: Ne la san'ul'o'j bezon'as kurac'ist'o'n, sed la mal'san'ul'o'j: mi ven'is, por al'vok'i ne just'ul'o'j'n, sed pek'ul'o'j'n.

18  Kaj la disĉipl'o'j de Johano kaj la Farise'o'j est'is fast'ant'a'j, kaj oni ven'is, kaj dir'is al li: Kial fast'as la disĉipl'o'j de Johano kaj de la Farise'o'j, sed vi'a'j ne fast'as? 19  Kaj Jesuo dir'is al ili: Ĉu la fil'o'j de la edz'iĝ'ej'o pov'as fast'i, dum la fianĉ'o est'as kun ili? Tiel long'e, kiel ili hav'as kun si la fianĉ'o'n, ili ne pov'as fast'i. 20  Sed ven'os tag'o'j, kiam la fianĉ'o est'os pren'it'a for de ili, kaj tiam ili fast'os en tiu'j tag'o'j. 21  Neni'u al'kudr'as flik'aĵ'o'n el ne'ful'it'a drap'o sur mal'nov'a'n vest'o'n; ali'e la nov'a plen'ig'aĵ'o i'o'n for'pren'as de la mal'nov'a ŝtof'o, kaj pli mal'bon'a ŝir'aĵ'o far'iĝ'as. 22  Kaj neni'u en'verŝ'as nov'a'n vin'o'n en mal'nov'a'j'n fel'sak'o'j'n; ali'e la vin'o krev'ig'os la fel'sak'o'j'n, kaj la vin'o el'flu'os kaj la fel'sak'o'j detru'iĝ'os; sed oni en'verŝ'as nov'a'n vin'o'n en nov'a'j'n fel'sak'o'j'n.

23  Kaj en sabat'o li ir'is tra la gren'kamp'o'j, kaj li'a'j disĉipl'o'j komenc'is dum la voj'ir'o de'ŝir'i la spik'o'j'n. 24  Kaj la Farise'o'j dir'is al li: Jen kial ili en la sabat'o far'as tio'n, kio ne est'as permes'at'a? 25  Kaj li dir'is al ili: Ĉu vi neniam leg'is, kio'n far'is David, kiam li hav'is bezon'o'n kaj mal'sat'is, li kaj li'a'j kun'ul'o'j? 26  Ke li en'ir'is en la dom'o'n de Di'o, kiam Ebjatar est'is ĉef'pastr'o, kaj manĝ'is la pan'o'j'n de propon'o, kiu'j'n manĝ'i ne est'as permes'at'e krom al la pastr'o'j, kaj don'is ankaŭ al si'a'j kun'ul'o'j? 27  Kaj li dir'is al ili: La sabat'o est'iĝ'is por la hom'o, kaj ne la hom'o por la sabat'o; 28  tial la Fil'o de hom'o est'as sinjor'o eĉ de la sabat'o.

3

1  Kaj de'nov'e li en'ir'is en la sinagog'o'n, kaj tie est'is vir'o, hav'ant'a man'o'n velk'int'a'n. 2  Kaj oni observ'is li'n, ĉu en la sabat'o li li'n san'ig'os, por ke ili pov'u li'n akuz'i. 3  Kaj li dir'is al la vir'o, kiu hav'is la velk'int'a'n man'o'n: Star'iĝ'u en la mez'o. 4  Kaj li dir'is al ili: Ĉu est'as permes'at'e bon'far'i en sabat'o, aŭ mal'bon'far'i? sav'i viv'o'n, aŭ mort'ig'i? Sed ili silent'is. 5  Kaj kiam kun koler'o li ĉirkaŭ'rigard'is ili'n, ĉagren'it'e pro la obstin'iĝ'o de ili'a kor'o, li dir'is al la vir'o: Etend'u vi'a'n man'o'n. Kaj li etend'is ĝi'n, kaj li'a man'o re'san'iĝ'is. 6  Kaj la Farise'o'j el'ir'is, kaj tuj konsil'iĝ'is kun la Herodanoj kontraŭ li, kia'manier'e li'n pere'ig'i.

7  Kaj Jesuo kun si'a'j disĉipl'o'j for'ir'is ĝis la mar'o; kaj grand'a hom'amas'o el Galile'o sekv'is li'n. Kaj el Jud'uj'o 8  kaj el Jerusalem kaj el Edom kaj el Trans'jordan'o kaj el ĉirkaŭ Tir'o kaj Cid'o'n, grand'nombr'a hom'amas'o, aŭd'int'e ĉio'n, kio'n li far'is, ven'is al li. 9  Kaj li dir'is al si'a'j disĉipl'o'j, ke mal'grand'a ŝip'et'o est'u je li'a dispon'o, pro la hom'amas'o, por ke oni ne prem'u li'n; 10  ĉar mult'a'j'n li jam san'ig'is, tiel ke ĉiu'j, kiu'j hav'is mal'san'o'j'n, prem'ad'is sur li'n, por tuŝ'i li'n. 11  Kaj mal'pur'a'j spirit'o'j, tuj kiam ili vid'is li'n, fal'is antaŭ li, kaj kri'is, dir'ant'e: Vi est'as la Fil'o de Di'o. 12  Kaj li sever'e admon'is ili'n, ke ili ne kon'at'ig'u li'n.

13  Kaj li supr'e'n'ir'is sur la mont'o'n, kaj al'vok'is tiu'j'n, kiu'j'n li mem vol'is; kaj ili ven'is al li. 14  Kaj li elekt'is dek du, kiu'j'n ankaŭ li nom'is apostol'o'j, por ke ili est'u kun li, kaj por ke li dis'send'u ili'n por predik'i, 15  kaj por hav'i aŭtoritat'o'n el'pel'i demon'o'j'n: 16  kaj Simonon li al'nom'is Petro; 17  kaj Jakobon, fil'o'n de Zebedeo, kaj Johanon, frat'o'n de Jakobo, kaj tiu'j'n li al'nom'is Boanerges, tio est'as, Fil'o'j de tondr'o; 18  kaj Andre'o'n kaj Filip'o'n kaj Bartolome'o'n kaj Mateon kaj Tomas'o'n, kaj Jakobon, fil'o'n de Alfeo, kaj Tade'o'n, kaj Simonon, la Fervor'ul'o'n, 19  kaj Judason Iskariot'a'n, kiu ankaŭ perfid'is li'n.

Kaj li ven'is en dom'o'n. 20  Kaj de'nov'e la hom'amas'o kun'ven'is tiel, ke ili ne pov'is eĉ manĝ'i pan'o'n. 21  Kaj li'a'j amik'o'j, aŭd'int'e tio'n, el'ir'is, por kapt'i li'n, ĉar ili dir'is: Li frenez'as. 22  Kaj la skrib'ist'o'j, kiu'j al'ven'is el Jerusalem, dir'is: Li hav'as Baal-Zebubon; per la estr'o de la demon'o'j li el'pel'as la demon'o'j'n. 23  Kaj li al'vok'is ili'n, kaj parol'is al ili parabol'e: Kiel pov'as Satan'o el'pel'i Satan'o'n? 24  Kaj se regn'o est'as divid'it'a kontraŭ si, tiu regn'o ne pov'as star'i. 25  Kaj se dom'o est'as divid'it'a kontraŭ si, tiu dom'o ne pov'as star'i. 26  Kaj se Satan'o ribel'is kontraŭ si kaj est'as divid'it'a, li ne pov'as star'i, sed hav'as fin'o'n. 27  Sed neni'u pov'as en'ir'i en la dom'o'n de la fort'ul'o kaj tra'rab'i li'a'j'n posed'aĵ'o'j'n, se unu'e li ne lig'os la fort'ul'o'n, kaj post'e li tra'rab'os li'a'n dom'o'n. 28  Ver'e mi dir'as al vi: Ĉiu'j ili'a'j pek'o'j est'os pardon'it'a'j al la fil'o'j de hom'o'j, kaj ili'a'j blasfem'o'j, per kiu'j ajn ili blasfem'os; 29  sed iu, kiu blasfem'os kontraŭ la Sankt'a Spirit'o, etern'e ne hav'os pardon'o'n, sed est'as kulp'a pri etern'a pek'o; 30  ĉar oni dir'is: Li hav'as mal'pur'a'n spirit'o'n.

31  Kaj jen al'ven'is li'a patr'in'o kaj li'a'j frat'o'j, kaj star'ant'e ekster'e, ili send'is al li, vok'ant'e li'n. 32  Kaj hom'amas'o sid'is ĉirkaŭ li; kaj oni dir'is al li: Jen vi'a patr'in'o kaj vi'a'j frat'o'j ekster'e vi'n serĉ'as. 33  Kaj li respond'is al ili, dir'ant'e: Kiu'j est'as mi'a patr'in'o kaj mi'a'j frat'o'j? 34  Kaj ĉirkaŭ'rigard'ant'e tiu'j'n, kiu'j rond'e ĉirkaŭ li sid'is, li dir'is: Jen mi'a patr'in'o kaj mi'a'j frat'o'j! 35  Ĉar kiu ajn far'os la vol'o'n de Di'o, tiu est'as mi'a frat'o kaj mi'a frat'in'o kaj mi'a patr'in'o.

4

1  Kaj de'nov'e li komenc'is instru'i apud la mar'o. Kaj kolekt'iĝ'is al li tre grand'a hom'amas'o tiel, ke li en'ir'is en ŝip'et'o'n, kaj sid'is sur la mar'o; kaj la tut'a hom'amas'o est'is sur la ter'o apud la mar'o. 2  Kaj li mult'e instru'is ili'n per parabol'o'j, kaj dir'is al ili en si'a instru'ad'o: 3  Aŭskult'u: jen sem'ist'o el'ir'is, por sem'i; 4  kaj dum li sem'is, iu'j sem'o'j fal'is apud la voj'o, kaj la bird'o'j ven'is kaj for'manĝ'is ili'n. 5  Kaj ali'a'j fal'is sur ŝton'a'n lok'o'n, kie ili ne hav'is mult'e da ter'o; kaj tuj ili ek'kresk'is, ĉar ili ne hav'is profund'ec'o'n de ter'o; 6  kaj kiam la sun'o lev'iĝ'is, ili brul'sek'iĝ'is, kaj ĉar ili ne hav'is radik'o'n, ili for'velk'is. 7  Kaj ali'a'j fal'is inter dorn'o'j'n, kaj la dorn'o'j kresk'is kaj sufok'is ili'n, kaj ili ne don'is frukt'o'n. 8  Kaj ali'a'j fal'is en la bon'a'n ter'o'n, kaj don'is frukt'o'n, kresk'ant'e kaj mult'obl'iĝ'ant'e, kaj produkt'is tri'dek'obl'e kaj ses'dek'obl'e kaj cent'obl'e. 9  Kaj li dir'is: Kiu hav'as orel'o'j'n por aŭd'i, tiu aŭd'u.

10  Kaj kiam li est'is sol'a, tiu'j, kiu'j al'est'is kun'e kun la dek du, demand'is li'n pri la parabol'o'j. 11  Kaj li dir'is al ili: Al vi est'as don'it'e sci'i la mister'o'n de la regn'o de Di'o; sed al tiu'j, kiu'j est'as ekster'e, ĉio est'as far'at'a per parabol'o'j; 12  por ke, vid'ant'e, ili vid'u, sed ne rimark'u; kaj aŭd'ant'e, ili aŭd'u, sed ne kompren'u; por ke neniam ili konvert'iĝ'u kaj pardon'iĝ'u. 13  Kaj li dir'is al ili: Ĉu vi ne sci'as ĉi tiu'n parabol'o'n? kiel do vi pov'os kompren'i ĉiu'j'n parabol'o'j'n? 14  La sem'ist'o sem'as la vort'o'n. 15  Jen do tiu'j, kiu'j est'as apud la voj'o, kie est'as sem'at'a la vort'o; kaj kiam ili aŭd'is, tuj ven'as Satan'o, kaj for'pren'as la vort'o'n, en ili sem'it'a'n. 16  Kaj tiel sam'e jen la sem'it'a'j ĉe la ŝton'a'j lok'o'j: ili aŭd'as la vort'o'n, kaj tuj kun ĝoj'o akcept'as ĝi'n; 17  kaj ili ne hav'as en si radik'o'n, sed rest'as nur por'temp'e; kiam do ven'as sufer'o aŭ persekut'o pro la vort'o, tuj ili fal'puŝ'iĝ'as. 18  Kaj jen la sem'it'a'j ĉe la dorn'o'j: tiu'j, kiu'j aŭd'is la vort'o'n; 19  sed la zorg'o'j de la mond'o kaj la tromp'o de riĉ'o kaj la dezir'o'j al ali'a'j afer'o'j, en'ir'ant'e, sufok'as la vort'o'n, kaj ĝi far'iĝ'as sen'frukt'a. 20  Kaj jen la sem'it'a'j ĉe la bon'a ter'o: tiu'j, kiu'j aŭd'as la vort'o'n kaj akcept'as ĝi'n, kaj don'as frukt'o'n, jen tri'dek'obl'e, kaj jen ses'dek'obl'e, kaj jen cent'obl'e.

21  Kaj li dir'is al ili: Ĉu lamp'o en'port'iĝ'as, por est'i met'it'a sub gren'mezur'il'o'n aŭ sub lit'o'n, kaj ne por star'i sur la lamp'ing'o? 22  Ĉar neni'o est'as kaŝ'it'a krom por tio, ke ĝi est'u mal'kaŝ'it'a; nek io est'as sekret'a krom por tio, ke ĝi est'u aper'ig'it'a. 23  Se iu hav'as orel'o'j'n por aŭd'i, tiu aŭd'u. 24  Kaj li dir'is al ili: Atent'u, kio'n vi aŭd'as; per kia mezur'o vi mezur'as, laŭ tiu sam'a oni mezur'os al vi, kaj eĉ far'os al vi al'don'o'n. 25  Ĉar al tiu, kiu hav'as, est'os don'it'e; sed for de tiu, kiu ne hav'as, est'os pren'it'a eĉ tio, kio'n li hav'as.

26  Kaj li dir'is: Tia est'as la regn'o de Di'o, kvazaŭ hom'o ĵet'us sem'o'j'n sur la ter'o'n, 27  kaj dorm'us kaj lev'iĝ'us nokt'e kaj tag'e, kaj la sem'o'j burĝon'us kaj kresk'us, li ne sci'as kiel. 28  Aŭtomat'e la ter'o don'as frukt'o'n, unu'e foli'o'n, post'e spik'o'n, post'e plen'a'n gren'o'n en spik'o. 29  Sed kiam la frukt'o est'as pret'a, li tuj sving'as la rikolt'il'o'n, ĉar ven'is la rikolt'o.

30  Kaj li dir'is: Al kio ni kompar'u la regn'o'n de Di'o? aŭ per kia parabol'o ni montr'u ĝi'n? 31  Al sinap'a sem'et'o, kiu, kiam ĝi est'as sem'it'a sur la ter'o'n, est'as pli mal'grand'a ol ĉiu'j ali'a'j sem'o'j, kiu'j est'as sur la ter'o, 32  tamen sem'it'e, kresk'as kaj far'iĝ'as pli grand'a ol ĉiu'j legom'o'j, kaj el'met'as grand'a'j'n branĉ'o'j'n, tiel ke sub ĝi'a ombr'o pov'as ek'loĝ'i la bird'o'j de la ĉiel'o.

33  Kaj per mult'a'j tia'j parabol'o'j li parol'is al ili la vort'o'n laŭ tio, kiel ili pov'is aŭskult'i; 34  kaj sen parabol'o li ne parol'is al ili; sed privat'e li klar'ig'is ĉio'n al si'a'j disĉipl'o'j.

35  Kaj en tiu tag'o, kiam vesper'iĝ'is, li dir'is al ili: Ni trans'ir'u al la ali'a bord'o. 36  Kaj for'send'int'e la hom'amas'o'n, ili konduk'is li'n kun si, kiel li est'is en la ŝip'et'o. Kaj ali'a'j ŝip'et'o'j akompan'is li'n. 37  Kaj okaz'is grand'a vent'eg'o, kaj ond'o'j bat'is en la ŝip'et'o'n, tiel ke la ŝip'et'o est'is jam plen'iĝ'ant'a. 38  Kaj li est'is dorm'ant'a en la post'a part'o sur la kusen'o; kaj ili vek'is li'n, kaj dir'is al li: Majstr'o, ĉu vi ne zorg'as pri tio, ke ni pere'as? 39  Kaj vek'it'e, li admon'is la vent'o'n, kaj dir'is al la mar'o: Silent'u, kviet'iĝ'u. Kaj la vent'o ĉes'iĝ'is, kaj far'iĝ'is grand'a seren'o. 40  Kaj li dir'is al ili: Kial vi est'as tim'em'a'j? ĉu vi ankoraŭ ne hav'as fid'o'n? 41  Kaj ili tim'is tre'eg'e, kaj dir'is unu al ali'a: Kiu do est'as ĉi tiu? ĉar eĉ la vent'o kaj la mar'o obe'as al li.

5

1  Kaj ili ven'is trans la mar'o'n en la land'o'n de la Gerasenoj. 2  Kaj kiam li el'ven'is el la ŝip'et'o, tuj li'n renkont'is el la tomb'o'j vir'o, hav'ant'a mal'pur'a'n spirit'o'n, 3  kiu hav'is loĝ'ej'o'n en la tomb'o'j, kaj jam neni'u pov'is lig'i li'n eĉ per katen'o; 4  ĉar li oft'e est'is ĉirkaŭ'lig'it'a per katen'o'j kaj ĉen'o'j, kaj la ĉen'o'j est'is dis'ŝir'it'a'j de li kaj la katen'o'j frakas'it'a'j; kaj neni'u kapabl'is mal'sovaĝ'ig'i li'n. 5  Kaj ĉiam, nokt'e kaj tag'e, inter la tomb'o'j kaj sur la mont'o'j, li kri'ad'is kaj si'n tranĉ'is per ŝton'o'j. 6  Kaj, vid'int'e Jesuon el mal'proksim'e, li kur'is kaj ador'klin'iĝ'is al li; 7  kaj kri'ant'e per laŭt'a voĉ'o, li dir'is: Kio est'as inter mi kaj vi, ho Jesuo, Fil'o de Di'o Plej'alt'a? Mi vi'n ĵur'pet'as per Di'o, ke vi ne turment'u mi'n. 8  Ĉar li dir'is al li: El'ir'u, ho mal'pur'a spirit'o, el la vir'o. 9  Kaj li demand'is li'n: Kia est'as vi'a nom'o? Kaj li respond'is, dir'ant'e: Mi'a nom'o est'as Legi'o, ĉar ni est'as mult'a'j. 10  Kaj li mult'e pet'eg'is, ke li ne for'send'u ili'n el la land'o. 11  Kaj est'is tie sur la mont'o grand'a greg'o da pork'o'j paŝt'iĝ'ant'a'j. 12  Kaj ili pet'eg'is li'n, dir'ant'e: Send'u ni'n en la pork'o'j'n, por ke ni en'ir'u en ili'n. 13  Kaj li permes'is tio'n al ili. Kaj el'ir'int'e, la mal'pur'a'j spirit'o'j en'ir'is en la pork'o'j'n; kaj la greg'o kur'is rapid'e mal'supr'e'n de la krut'aĵ'o en la mar'o'n, ĉirkaŭ du mil'o'j, kaj sufok'iĝ'is en la mar'o. 14  Kaj ili'a'j paŝt'ist'o'j for'kur'is, kaj rakont'is la afer'o'n en la urb'o kaj en la kamp'ar'o. Kaj oni ven'is, por vid'i, kio okaz'is. 15  Kaj ili ven'is al Jesuo, kaj vid'is la demon'hav'int'o'n, kiu hav'is la legi'o'n, sid'ant'a, vest'it'a kaj en san'a prudent'o; kaj ili tim'is. 16  Kaj la vid'int'o'j rakont'is al ili, kia'manier'e tio okaz'is al la demon'hav'int'o, kaj pri la pork'o'j. 17  Kaj ili komenc'is pet'eg'i li'n, ke li for'ir'u el ili'a'j lim'o'j. 18  Kaj kiam li en'ir'is en la ŝip'et'o'n, la demon'hav'int'o pet'eg'is li'n, ke li pov'u est'i kun li. 19  Kaj li ne permes'is al li, sed dir'is al li: Ir'u al vi'a dom'o, al la vi'a'j, kaj rakont'u al ili ĉio'n, kio'n far'is la Etern'ul'o por vi, kaj kiel Li kompat'is vi'n. 20  Kaj li for'ir'is, kaj komenc'is fam'ig'i en Dekapol'is ĉio'n, kio'n far'is Jesuo por li; kaj ĉiu'j mir'eg'is.

21  Kaj kiam Jesuo re'trans'ir'is en la ŝip'et'o al la ali'a bord'o, grand'a hom'amas'o kolekt'iĝ'is al li; kaj li est'is apud la mar'o. 22  Kaj ven'is unu el la sinagog'estr'o'j, nom'at'a Jairo, kaj ek'vid'int'e li'n, fal'is antaŭ li'a'j pied'o'j, 23  kaj insist'e li'n pet'eg'is, dir'ant'e: Mi'a fil'in'et'o est'as en last'a ekstrem'o; ven'u do kaj met'u vi'a'j'n man'o'j'n sur ŝi'n, por ke ŝi sav'iĝ'u kaj viv'u. 24  Kaj li ir'is kun li, kaj grand'a hom'amas'o sekv'is li'n kaj prem'is li'n.

25  Kaj vir'in'o, kiu jam dek du jar'o'j'n hav'is sang'o'flu'o'n, 26  kaj mult'e sufer'is pro mult'a'j kurac'ist'o'j, kaj el'spez'is si'a'n tut'a'n hav'o'n, kaj est'is neniel help'it'a, sed kontraŭ'e eĉ pli mal'san'iĝ'is, 27  aŭd'int'e pri Jesuo, ven'is en la hom'amas'o mal'antaŭ li'n, kaj tuŝ'is li'a'n mantel'o'n. 28  Ĉar ŝi dir'is: Se mi nur tuŝ'os li'a'n mantel'o'n, mi est'os san'ig'it'a. 29  Kaj tuj la font'o de ŝi'a sang'o sek'iĝ'is, kaj ŝi korp'e sent'is, ke ŝi re'san'iĝ'is el si'a mal'san'o. 30  Kaj Jesuo, tuj sent'ant'e en si, ke la potenc'o el'ir'is, turn'is si'n en la hom'amas'o, kaj dir'is: Kiu tuŝ'is mi'a'n vest'o'n? 31  Kaj li'a'j disĉipl'o'j dir'is al li: Vi vid'as la hom'amas'o'n, prem'ant'a'n vi'n, kaj ĉu vi dir'as: Kiu mi'n tuŝ'is? 32  Kaj li ĉirkaŭ'rigard'is, por vid'i tiu'n, kiu tio'n far'is. 33  Sed la vir'in'o, tim'ig'it'a kaj trem'ant'a, sci'ant'e, kio far'iĝ'is al ŝi, ven'is kaj fal'is antaŭ li, kaj dir'is al li la tut'a'n ver'o'n. 34  Kaj li dir'is al ŝi: Fil'in'o, vi'a fid'o vi'n sav'is; ir'u en pac'o, kaj est'u san'a el vi'a mal'san'o.

35  Dum li ankoraŭ parol'is, oni ven'is el la dom'o de la sinagog'estr'o, dir'ant'e: Vi'a fil'in'o mort'is; kial vi ankoraŭ ĝen'as la instru'ist'o'n? 36  Sed Jesuo, ne atent'ant'e la parol'o'n dir'it'a'n, dir'is al la sinagog'estr'o: Ne tim'u, nur kred'u. 37  Kaj li ne permes'is al iu sekv'i kun li, krom Petro kaj Jakobo, kaj Johano, frat'o de Jakobo. 38  Kaj ili ven'is al la dom'o de la sinagog'estr'o, kaj li vid'is tumult'o'n, kaj hom'o'j'n plor'ant'a'j'n kaj funebr'e ĝem'ant'a'j'n. 39  Kaj en'ir'int'e, li dir'is al ili: Kial vi tumult'as kaj plor'as? la infan'in'o ne mort'is, sed dorm'as. 40  Kaj ili mok'rid'is li'n. Tamen, for'ig'int'e ĉiu'j'n, li konduk'is la patr'o'n de la infan'in'o kaj la patr'in'o'n, kaj tiu'j'n, kiu'j est'is kun li, kaj en'ir'is tie'n, kie est'is la infan'in'o. 41  Kaj pren'int'e la man'o'n de la infan'in'o, li dir'is al ŝi: Talita kumi; tio est'as: Knab'in'et'o, mi dir'as al vi: Lev'iĝ'u. 42  Kaj tuj lev'iĝ'is la knab'in'et'o kaj pied'ir'is; ĉar ŝi est'is dek'du'jar'a. Kaj ili mir'is kun grand'a mir'eg'o. 43  Kaj li sever'e admon'is ili'n, ke neni'u sci'iĝ'u pri tio; kaj li ordon'is don'i al ŝi manĝ'i.

6

1  Kaj li el'ir'is de tie, kaj ven'is en si'a'n patr'uj'o'n; kaj li'a'j disĉipl'o'j li'n sekv'is. 2  Kaj kiam ven'is la sabat'o, li komenc'is instru'i en la sinagog'o; kaj mult'a'j, li'n aŭd'ant'e, mir'is, dir'ant'e: De kie tiu vir'o hav'as tio'n? kaj: Kia est'as la saĝ'ec'o don'it'a al li? kaj kia'j est'as tia'j potenc'aĵ'o'j far'at'a'j per li'a'j man'o'j? 3  Ĉu ĉi tiu ne est'as la ĉarpent'ist'o, fil'o de Maria, kaj frat'o de Jakobo kaj Joses kaj Jud'as kaj Sim'o'n? kaj ĉu li'a'j frat'in'o'j ne est'as ĉi tie ĉe ni? Kaj ili ofend'iĝ'is pro li. 4  Kaj Jesuo dir'is al ili: Profet'o ne est'as sen honor'o, krom en si'a patr'uj'o kaj inter si'a'j parenc'o'j kaj en si'a dom'o. 5  Kaj li pov'is tie far'i neni'a'n potenc'aĵ'o'n, krom tio, ke li met'is la man'o'j'n sur kelk'a'j'n sen'fort'ul'o'j'n kaj ili'n re'san'ig'is. 6  Kaj li mir'is pro ili'a ne'kred'em'o.

Kaj li rond'e'vizit'is la vilaĝ'o'j'n, instru'ant'e.

7  Kaj li al'vok'is al si la dek du, kaj komenc'is for'send'i ili'n du'op'e; kaj li don'is al ili aŭtoritat'o'n super mal'pur'a'j spirit'o'j; 8  kaj li ordon'is, ke ili port'u neni'o'n por la voj'o krom nur baston'o — nek pan'o'n, nek sak'et'o'n, nek mon'o'n en si'a zon'o; 9  sed ili ir'u pied'vest'it'a'j per sandal'o'j, kaj ne sur'met'u du tunik'o'j'n. 10  Kaj li dir'is al ili: Kie ajn vi en'ir'os en dom'o'n, tie loĝ'u, ĝis vi for'ir'os el tiu lok'o. 11  Kaj se ie ajn oni vi'n ne akcept'os, nek vi'n aŭskult'os, tiam el tie for'ir'ant'e, de'sku'u la polv'o'n, kiu est'as sub vi'a'j pied'o'j, por atest'o al ili. 12  Kaj for'ir'int'e, ili predik'is, ke oni pent'u. 13  Kaj ili el'pel'ad'is mult'a'j'n demon'o'j'n, kaj ŝmir'ad'is per ole'o mult'a'j'n mal'san'ul'o'j'n kaj ili'n san'ig'ad'is.

14  Kaj la reĝ'o Herodo aŭd'is pri tio, ĉar li'a nom'o jam kon'at'iĝ'is; kaj li dir'is: Johano, la Baptist'o, lev'iĝ'is el la mort'int'o'j, kaj tial tiu'j potenc'aĵ'o'j energi'as en li. 15  Sed ali'a'j dir'is: Tiu est'as Elija. Kaj ali'a'j dir'is: Tiu est'as profet'o, kvazaŭ unu el la profet'o'j. 16  Sed, tio'n aŭd'int'e, Herodo dir'is: Johano, kiu'n mi sen'kap'ig'is, lev'iĝ'is. 17  Ĉar Herodo mem jam send'is, kaj arest'is Johanon, kaj lig'is li'n en mal'liber'ej'o pro Herodias, kiu est'is edz'in'o de li'a frat'o Filip'o, ĉar li est'is edz'iĝ'int'a kun ŝi. 18  Ĉar Johano dir'is al Herodo: Ne dec'as, ke vi hav'u la edz'in'o'n de vi'a frat'o. 19  Kaj Herodias klopod'is kontraŭ li, kaj dezir'is mort'ig'i li'n, kaj ne pov'is; 20  ĉar Herodo tim'is Johanon, sci'ant'e, ke li est'as vir'o just'a kaj sankt'a, kaj nepr'e gard'is li'n. Kaj aŭskult'ant'e li'n, li embaras'iĝ'is, kaj aŭskult'is li'n volont'e. 21  Kaj kiam ven'is oportun'a tag'o, kiam Herodo pro si'a nask'o'tag'o far'is vesper'manĝ'o'n al si'a'j nobel'o'j kaj mil'estr'o'j kaj ĉef'o'j de Galile'o, 22  en'ir'is la fil'in'o de Herodias mem kaj danc'is, kaj ŝi plaĉ'is al Herodo kaj al li'a'j kun'manĝ'ant'o'j; kaj la reĝ'o dir'is al la knab'in'o: Pet'u de mi, kio'n ajn vi vol'as, kaj mi tio'n don'os al vi. 23  Kaj li ĵur'is al ŝi: Kio'n ajn vi pet'os de mi, mi tio'n don'os al vi, ĝis du'on'o de mi'a regn'o. 24  Kaj el'ir'int'e, ŝi dir'is al si'a patr'in'o: Kio'n mi pet'u? Kaj tiu dir'is: La kap'o'n de Johano, la Baptist'o. 25  Kaj ŝi tuj en'ir'is rapid'e al la reĝ'o, kaj pet'is, dir'ant'e: Mi dezir'as, ke vi tuj don'u al mi sur plad'o la kap'o'n de Johano, la Baptist'o. 26  Kaj la reĝ'o far'iĝ'is tre mal'ĝoj'a; tamen pro si'a'j ĵur'o'j kaj pro la kun'manĝ'ant'o'j li ne vol'is rifuz'i al ŝi. 27  Kaj tuj la reĝ'o el'send'is soldat'o'n el si'a gard'ist'ar'o, kaj ordon'is al'port'i li'a'n kap'o'n; kaj el'ir'int'e, tiu sen'kap'ig'is li'n en la mal'liber'ej'o, 28  kaj al'port'is li'a'n kap'o'n sur plad'o, kaj don'is ĝi'n al la knab'in'o; kaj la knab'in'o don'is ĝi'n al si'a patr'in'o. 29  Kaj kiam li'a'j disĉipl'o'j aŭd'is, ili ven'is kaj for'port'is li'a'n korp'o'n, kaj met'is ĝi'n en tomb'o'n.

30  Kaj la apostol'o'j kolekt'iĝ'is al Jesuo, kaj rakont'is al li ĉio'n, kio'n ili far'is kaj instru'is. 31  Kaj li dir'is al ili: Ven'u mem apart'e en dezert'a'n lok'o'n, kaj iom ripoz'u. Ĉar est'is mult'a'j ven'ant'a'j kaj ir'ant'a'j, kaj ili ne hav'is oportun'o'n eĉ por manĝ'i. 32  Kaj ili for'ir'is en la ŝip'et'o al dezert'a lok'o apart'e. 33  Kaj oni vid'is ili'n for'ir'ant'a'j'n, kaj mult'a'j re'kon'is ili'n, kaj pied'e oni kur'is tie'n el ĉiu'j urb'o'j kaj antaŭ'ven'is ili'n. 34  Kaj li el'ven'is, kaj vid'is grand'a'n hom'amas'o'n, kaj li kor'tuŝ'iĝ'is pri ili, ĉar ili est'is kiel ŝaf'o'j ne hav'ant'a'j paŝt'ist'o'n; kaj li komenc'is instru'i al ili mult'o'n. 35  Kaj kiam la hor'o jam est'is mal'fru'a, li'a'j disĉipl'o'j ven'is al li, kaj dir'is: La lok'o est'as dezert'a, kaj la hor'o est'as jam mal'fru'a; 36  for'send'u ili'n, por ke ili ir'u en la ĉirkaŭ'a'j'n kamp'o'j'n kaj vilaĝ'o'j'n kaj aĉet'u por si manĝ'aĵ'o'n. 37  Sed li respond'e dir'is al ili: Vi don'u al ili manĝ'i. Kaj ili dir'is al li: Ĉu ni ir'u kaj aĉet'u pan'o'j'n por du'cent denar'o'j, kaj don'u al ili manĝ'i? 38  Kaj li dir'is al ili: Kiom da pan'o'j vi hav'as? ir'u, por vid'i. Kaj sci'iĝ'int'e, ili dir'is: Kvin, kaj du fiŝ'o'j'n. 39  Kaj li ordon'is al ili, ke ĉiu'j sid'iĝ'u laŭ'grup'e sur la verd'a herb'o. 40  Kaj ili sid'iĝ'is en ar'o'j, cent'op'e kaj kvin'dek'op'e. 41  Kaj li pren'is la kvin pan'o'j'n kaj la du fiŝ'o'j'n, kaj supr'e'n'rigard'int'e al la ĉiel'o, li ben'is kaj dis'pec'ig'is la pan'o'j'n, kaj don'is al la disĉipl'o'j, por met'i antaŭ ili'n; kaj li divid'is la du fiŝ'o'j'n inter ĉiu'j. 42  Kaj ĉiu'j manĝ'is kaj sat'iĝ'is. 43  Kaj oni kolekt'is da fragment'o'j dek du korb'o'j'n, kaj ankaŭ el la fiŝ'o'j. 44  Kaj tiu'j, kiu'j manĝ'is la pan'o'j'n, est'is kvin mil vir'o'j.

45  Kaj tuj li dev'ig'is si'a'j'n disĉipl'o'j'n en'ir'i en la ŝip'et'o'n kaj ir'i antaŭ li al la ali'a bord'o, al Betsaida, dum li for'send'os la hom'amas'o'n. 46  Kaj adiaŭ'int'e ili'n, li for'ir'is sur la mont'o'n, por preĝ'i. 47  Kaj kiam vesper'iĝ'is, la ŝip'et'o est'is mez'e de la mar'o, kaj li sol'a sur la ter'o. 48  Kaj vid'ant'e ili'n labor'ant'a'j en mal'facil'a rem'ad'o, ĉar la vent'o est'is kontraŭ'a al ili, ĉirkaŭ la kvar'a gard'o'part'o de la nokt'o li ven'is al ili, ir'ant'e sur la mar'o, kaj li vol'is preter'pas'i ili'n; 49  sed ili, vid'ant'e li'n ir'ant'a sur la mar'o, supoz'is, ke ĝi est'as fantom'o, kaj ili ek'kri'is; 50  ĉar ĉiu'j vid'is li'n kaj mal'trankvil'iĝ'is. Sed li tuj parol'is kun ili, kaj dir'is al ili: Kuraĝ'u; ĝi est'as mi; ne tim'u. 51  Kaj li supr'e'n'ir'is al ili en la ŝip'et'o'n, kaj la vent'o ĉes'iĝ'is; kaj ili sent'is grand'a'n mir'eg'o'n; 52  ĉar ili ne kompren'is pri la pan'o'j, ĉar ili'a kor'o est'is sen'sent'a.

53  Kaj trans'ir'int'e, ili al'ven'is ter'e'n ĉe Genesaret, kaj al'lig'is la ŝip'et'o'n. 54  Kaj kiam ili est'is el'ŝip'iĝ'int'a'j, tuj oni re'kon'is li'n, 55  kaj kur'is tra tiu tut'a region'o, kaj komenc'is ĉirkaŭ'port'i la mal'san'ul'o'j'n sur ili'a'j lit'o'j tie'n, kie ili aŭd'is, ke li est'as. 56  Kaj kie'n ajn li en'ir'is, en vilaĝ'o'j'n aŭ en urb'o'j'n aŭ sur la kamp'ar'o'n, ili de'met'is la mal'san'ul'o'j'n sur la plac'o'j, kaj pet'eg'is li'n, ke ili tuŝ'u nur la rand'o'n de li'a vest'o; kaj ĉiu'j, kiu'j tuŝ'is, re'san'iĝ'is.

7

1  Kaj kolekt'iĝ'is al li la Farise'o'j kaj iu'j el la skrib'ist'o'j, kiu'j ven'is el Jerusalem, 2  kaj jam vid'is, ke kelk'a'j el li'a'j disĉipl'o'j manĝ'as pan'o'n kun man'o'j profan'a'j, tio est'as ne'lav'it'a'j. 3  Kaj la Farise'o'j kaj ĉiu'j Jud'o'j, se ili ne lav'is zorg'e la man'o'j'n, ne manĝ'as, ten'ant'e la tradici'o'n de la antaŭ'ul'o'j; 4  kaj ven'int'e el komerc'ej'o, ili ne manĝ'as, ne si'n lav'int'e; kaj est'as mult'a'j ali'a'j afer'o'j, kiu'j'n ili ricev'is por observ'i, tremp'o'n de pokal'o'j kaj mezur'pot'o'j kaj kupr'a'j vaz'o'j. 5  Kaj li'n demand'is la Farise'o'j kaj la skrib'ist'o'j: Kial ne far'as vi'a'j disĉipl'o'j laŭ la tradici'o de la antaŭ'ul'o'j, sed manĝ'as pan'o'n kun man'o'j profan'a'j? 6  Kaj li dir'is al ili: Bon'e profet'is Jesaja pri vi hipokrit'ul'o'j, kiel est'as skrib'it'e:

8  Ĉar, for'las'int'e la ordon'o'n de Di'o, vi ten'as la tradici'o'n de hom'o'j. 9  Kaj li dir'is al ili: Efektiv'e vi for'rifuz'as la ordon'o'n de Di'o, por observ'i vi'a'n tradici'o'n. 10  Ĉar Moseo dir'is: Respekt'u vi'a'n patr'o'n kaj vi'a'n patr'in'o'n; kaj: Kiu mal'ben'as si'a'n patr'o'n aŭ si'a'n patr'in'o'n, tiu nepr'e mort'u. 11  Sed vi dir'as: Se iu dir'os al si'a patr'o aŭ si'a patr'in'o: Korb'a'n, tio est'as Ofer'don'o, est'u tio, per kio vi pov'us profit'i de mi, 12  vi jam ne permes'as al li far'i i'o'n por si'a patr'o aŭ si'a patr'in'o; 13  vant'ig'ant'e la vort'o'n de Di'o per vi'a tradici'o, kiu'n vi trans'don'is; kaj mult'a'j'n tia'j'n afer'o'j'n vi far'as. 14  Kaj de'nov'e al'vok'int'e la hom'amas'o'n, li dir'is al ili: Ĉiu'j mi'n aŭskult'u kaj kompren'u: 15  ekzist'as neni'o, kio, en'ir'ant'e en hom'o'n de ekster'e, pov'as li'n profan'i; sed kio el'ir'as el hom'o, tio profan'as la hom'o'n. 16  Kiu hav'as orel'o'j'n por aŭd'i, tiu aŭd'u. 17  Kaj kiam li en'ir'is en dom'o'n for de la hom'amas'o, li'a'j disĉipl'o'j demand'is li'n pri la parabol'o. 18  Kaj li dir'is al ili: Ĉu vi ankaŭ est'as tiel sen kompren'o? Ĉu vi ne konsci'as, ke ĉio, en'ir'ant'a de ekster'e en hom'o'n, ne pov'as profan'i li'n; 19  ĉar ĝi en'ir'as ne en li'a'n kor'o'n, sed en la ventr'o'n, kaj el'ir'as en apart'a'n lok'o'n? Tio'n li dir'is, ind'ig'ant'e ĉi'a'j'n manĝ'aĵ'o'j'n. 20  Kaj li dir'is: Kio el'ven'as el hom'o, tio profan'as la hom'o'n. 21  Ĉar de intern'e, el la kor'o de hom'o'j, el'ir'as mal'virt'a'j pens'o'j, mal'ĉast'aĵ'o'j, 22  ŝtel'o'j, mort'ig'o'j, adult'o'j, avid'ec'o, mal'ind'aĵ'o'j, ruz'ec'o, volupt'o'j, malic'a okul'o, blasfem'o, arogant'ec'o, mal'saĝ'ec'o; 23  ĉiu'j tiu'j mal'bon'o'j el'ven'as de intern'e kaj profan'as la hom'o'n.

24  Kaj ir'int'e de tie, li ven'is en la lim'o'j'n de Tir'o kaj Cid'o'n. Kaj en'ir'int'e en dom'o'n, li vol'is, ke neni'u sci'u; sed li ne pov'is est'i kaŝ'it'a. 25  Sed aŭd'int'e pri li, iu vir'in'o, kies fil'in'et'o hav'is mal'pur'a'n spirit'o'n, ven'is kaj fal'is antaŭ li'a'j pied'o'j. 26  Kaj la vir'in'o est'is Grek'in'o, ras'e Sirofenika. Kaj ŝi pet'is li'n, ke li el'pel'u la demon'o'n el ŝi'a fil'in'o. 27  Kaj li dir'is al ŝi: Las'u unu'e sat'ig'i la infan'o'j'n, ĉar ne dec'as pren'i la pan'o'n de la infan'o'j kaj ĵet'i ĝi'n al la hund'et'o'j. 28  Sed ŝi respond'is kaj dir'is al li: Jes, Sinjor'o; ĉar eĉ la hund'et'o'j sub la tabl'o manĝ'as el la pan'pec'et'o'j de la infan'o'j. 29  Kaj li dir'is al ŝi: Pro ĉi tiu vort'o ir'u vi'a'n voj'o'n; la demon'o el'ir'is el vi'a fil'in'o. 30  Kaj kiam ŝi ir'is en si'a'n dom'o'n, ŝi trov'is la infan'in'o'n kuŝ'ig'it'a sur la lit'o, kaj la demon'o'n for'ir'int'a.

31  Kaj de'nov'e for'ir'int'e el la lim'o'j de Tir'o, li ven'is tra Cid'o'n al la Galile'a Mar'o, tra la mez'o de la lim'o'j de Dekapol'is. 32  Kaj oni konduk'is al li vir'o'n surd'a'n kaj apenaŭ parol'kapabl'a'n, kaj pet'is li'n, ke li met'u si'a'n man'o'n sur li'n. 33  Kaj konduk'int'e li'n el la hom'amas'o en apart'a'n lok'o'n, li met'is si'a'j'n fingr'o'j'n en li'a'j'n orel'o'j'n, kaj kraĉ'int'e, li tuŝ'is li'a'n lang'o'n; 34  kaj supr'e'n'rigard'int'e al la ĉiel'o, li ĝem'is, kaj dir'is al li: Efata, tio est'as: Mal'ferm'iĝ'u. 35  Kaj li'a'j orel'o'j mal'ferm'iĝ'is, kaj la lig'il'o de li'a lang'o mal'streĉ'iĝ'is, kaj li parol'is klar'e. 36  Kaj li admon'is ili'n, ke oni dir'u tio'n al neni'u; sed ju pli li mal'permes'is, des pli mult'e ili ĉie sci'ig'is ĝi'n. 37  Kaj super'mezur'e ili mir'eg'is, dir'ant'e: Li far'is ĉio'n bon'e; li ig'as la surd'ul'o'j'n aŭd'i, kaj la mut'ul'o'j'n parol'i.

8

1  En tiu'j tag'o'j, kiam de'nov'e est'is grand'a hom'amas'o, kaj ili neni'o'n hav'is manĝ'i, li al'vok'is al si si'a'j'n disĉipl'o'j'n, kaj dir'is al ili: 2  Mi kor'tuŝ'iĝ'as pro la hom'amas'o, ĉar jam tri tag'o'j'n ili rest'as ĉe mi kaj neni'o'n hav'as manĝ'i; 3  kaj se mi for'send'os ili'n fast'ant'a'j al ili'a'j dom'o'j, ili lac'iĝ'os sur la voj'o; kaj iu'j el ili ven'is de mal'proksim'e. 4  Kaj li'a'j disĉipl'o'j respond'is al li: De kie oni pov'os sat'ig'i ĉi tiu'j'n hom'o'j'n per pan'o'j ĉi tie en dezert'o? 5  Kaj li demand'is ili'n: Kiom da pan'o'j vi hav'as? Kaj ili dir'is: Sep. 6  Kaj li ordon'is al la hom'amas'o sid'iĝ'i sur la ter'o; kaj li pren'is la sep pan'o'j'n, kaj don'int'e dank'o'n, li dis'pec'ig'is ili'n, kaj don'is al la disĉipl'o'j por dis'don'i; kaj ili dis'don'is al la hom'amas'o. 7  Kaj ili hav'is kelk'a'j'n mal'grand'a'j'n fiŝ'o'j'n; kaj ben'int'e ili'n, li ordon'is dis'don'i ili'n ankaŭ. 8  Kaj ili manĝ'is kaj sat'iĝ'is; kaj oni kolekt'is da post'rest'int'a'j fragment'o'j sep korb'eg'o'j'n. 9  Kaj ili est'is proksim'um'e kvar mil, kaj li for'send'is ili'n. 10  Kaj tuj en'ir'int'e en la ŝip'et'o'n kun si'a'j disĉipl'o'j, li ir'is al la region'o Dalmanuta.

11  Kaj al'ven'is la Farise'o'j, kaj komenc'is diskut'i kun li, serĉ'ant'e ĉe li sign'o'n el la ĉiel'o, por prov'i li'n. 12  Kaj fort'e ĝem'int'e en si'a spirit'o, li dir'is: Kial ĉi tiu generaci'o serĉ'as sign'o'n? ver'e, mi dir'as al vi: Neni'a sign'o est'os don'it'a al ĉi tiu generaci'o. 13  Kaj for'las'int'e ili'n, li de'nov'e en'ŝip'iĝ'is kaj trans'ir'is al la ali'a bord'o.

14  Kaj ili forges'is pren'i pan'o'j'n; kaj nur unu pan'o'n ili hav'is kun si en la ŝip'et'o. 15  Kaj li admon'is ili'n, dir'ant'e: Zorg'u, gard'u vi'n kontraŭ la ferment'aĵ'o de la Farise'o'j kaj la ferment'aĵ'o de Herodo. 16  Kaj ili diskut'is unu kun la ali'a, dir'ant'e: Ĉar ni ne hav'as pan'o'j'n. 17  Kaj Jesuo, ek'sci'ant'e tio'n, dir'is al ili: Kial vi diskut'as pro tio, ke vi ne hav'as pan'o'n? ĉu vi ankoraŭ ne konsci'as nek kompren'as? ĉu vi'a kor'o est'as obstin'ig'it'a? 18  Okul'o'j'n hav'ant'e, ĉu vi ne vid'as? kaj orel'o'j'n hav'ant'e, ĉu vi ne aŭd'as? kaj ĉu vi ne memor'as? 19  Kiam mi dis'pec'ig'is la kvin pan'o'j'n por la kvin mil, kiom da korb'o'j da fragment'o'j vi kolekt'is? Ili respond'is al li: Dek du. 20  Kaj kiam la sep por la kvar mil, kiom da korb'eg'o'j da fragment'o'j vi kolekt'is? Kaj ili respond'is al li: Sep. 21  Kaj li dir'is al ili: Ĉu vi ankoraŭ ne kompren'as?

22  Kaj ili al'ven'is al Betsaida. Kaj oni al'konduk'is al li blind'ul'o'n, kaj pet'eg'is, ke li tuŝ'u li'n. 23  Kaj pren'int'e la man'o'n de la blind'ul'o, li el'konduk'is li'n ekster la vilaĝ'o'n; kaj kraĉ'int'e sur li'a'j'n okul'o'j'n, kaj sur'met'int'e la man'o'j'n sur li'n, li demand'is li'n: Ĉu vi vid'as i'o'n? 24  Kaj li ek'rigard'is, kaj dir'is: Mi vid'as hom'o'j'n, ĉar mi vid'as kvazaŭ arb'o'j'n ir'ant'a'j'n. 25  Tiam de'nov'e li met'is la man'o'j'n sur li'a'j'n okul'o'j'n; kaj li fiks'e rigard'is, kaj re'san'iĝ'is, kaj vid'is ĉio'n klar'e. 26  Kaj li for'send'is li'n al li'a dom'o, dir'ant'e: Nepr'e ne en'ir'u en la vilaĝ'o'n.

27  Kaj el'ir'is Jesuo kaj li'a'j disĉipl'o'j en la vilaĝ'o'j'n de Cezarea Filip'i; kaj sur la voj'o li demand'is si'a'j'n disĉipl'o'j'n, dir'ant'e al ili: Kiu, dir'as la hom'o'j, ke mi est'as? 28  Kaj ili respond'is al li: Johano, la Baptist'o; laŭ ali'a'j: Elija; kaj laŭ ali'a'j: Unu el la profet'o'j. 29  Kaj li demand'is ili'n: Sed vi—kiu vi dir'as, ke mi est'as? Petro respond'e dir'is al li: Vi est'as la Krist'o. 30  Kaj li admon'is ili'n, ke ili dir'u al neni'u pri li. 31  Kaj li komenc'is instru'i al ili, ke la Fil'o de hom'o dev'as mult'e sufer'i, kaj est'i rifuz'it'a de la pli'aĝ'ul'o'j kaj la ĉef'pastr'o'j kaj la skrib'ist'o'j, kaj est'i mort'ig'it'a, kaj post tri tag'o'j re'lev'iĝ'i. 32  Kaj li parol'is tiu'n dir'o'n mal'kaŝ'e. Kaj Petro pren'is li'n, kaj komenc'is admon'i li'n. 33  Sed turn'int'e si'n kaj rigard'ant'e la disĉipl'o'j'n, li admon'is Petron, dir'ant'e: Ir'u mal'antaŭ mi'n, Satan'o, ĉar vi hav'as pens'o'j'n ne laŭ Di'o, sed laŭ hom'o'j. 34  Kaj al'vok'int'e al si la hom'amas'o'n kun si'a'j disĉipl'o'j, li dir'is al ili: Se iu vol'as ven'i post mi, li abnegaci'u si'n, kaj lev'u si'a'n kruc'o'n, kaj sekv'u mi'n. 35  Ĉar kiu vol'os sav'i si'a'n anim'o'n, tiu ĝi'n perd'os; kaj kiu perd'os si'a'n anim'o'n pro mi kaj pro la evangeli'o, tiu ĝi'n sav'os. 36  Ĉar kiel profit'us hom'o, se li gajn'us la tut'a'n mond'o'n kaj perd'us si'a'n anim'o'n? 37  Ĉar kio'n hom'o don'u inter'ŝanĝ'e por si'a anim'o? 38  Ĉar kiu hont'os pri mi kaj mi'a'j parol'o'j antaŭ ĉi tiu adult'em'a kaj pek'a generaci'o, pri tiu ankaŭ hont'os la Fil'o de hom'o, kiam li ven'os en la glor'o de si'a Patr'o kun la sankt'a'j anĝel'o'j.

9

1  Kaj li dir'is al ili: Ver'e mi dir'as al vi: Inter la ĉi tie star'ant'a'j est'as iu'j, kiu'j neniel gust'um'os mort'o'n, antaŭ ol ili vid'os la regn'o'n de Di'o ven'int'a'n en potenc'o.

2  Kaj post ses tag'o'j Jesuo pren'is kun si Petron kaj Jakobon kaj Johanon, kaj konduk'is ili'n sol'a'j'n sur alt'a'n mont'o'n apart'e; kaj li est'is ali'form'it'a antaŭ ili; 3  kaj li'a'j vest'o'j far'iĝ'is bril'ant'a'j, tre'eg'e blank'a'j, kiel ful'ist'o sur la ter'o ne pov'as blank'ig'i. 4  Kaj aper'is al ili Elija kun Moseo, kaj ili inter'parol'ad'is kun Jesuo. 5  Kaj Petro respond'e dir'is al Jesuo: Raben'o, est'as bon'e por ni est'i ĉi tie; kaj ni far'u tri laŭb'o'j'n: unu por vi, kaj unu por Moseo, kaj unu por Elija. 6  Ĉar li ne sci'is, kio'n respond'i, ĉar ili tre tim'iĝ'is. 7  Kaj nub'o super'ombr'is ili'n; kaj el'ven'is voĉ'o el la nub'o: Ĉi tiu est'as Mi'a Fil'o, la am'at'a; aŭskult'u li'n. 8  Kaj subit'e, ĉirkaŭ'rigard'int'e, ili jam vid'is neniu'n krom Jesuo sol'a.

9  Kaj dum ili mal'supr'e'n'ir'is de la mont'o, li admon'is ili'n, ke al neni'u ili rakont'u tio'n, kio'n ili vid'is, ĝis la Fil'o de hom'o re'lev'iĝ'os el la mort'int'o'j. 10  Kaj ili konserv'is la dir'o'n, demand'ant'e inter si, kio'n signif'as la re'lev'iĝ'o el la mort'int'o'j. 11  Kaj ili demand'is li'n, dir'ant'e: Kial dir'as la skrib'ist'o'j, ke Elija dev'as ven'i antaŭ'e? 12  Kaj li dir'is al ili: Ver'e Elija ven'as antaŭ'e, kaj re'star'ig'as ĉio'n; kaj kiel est'as skrib'it'e pri la Fil'o de hom'o, ke li dev'as mult'e sufer'i kaj est'i mal'estim'at'a? 13  Sed mi dir'as al vi, ke Elija jam ven'is, kaj oni far'is al li ĉio'n, kio'n ili vol'is, kiel est'as skrib'it'e pri li.

14  Kaj ven'int'e al la disĉipl'o'j, ili vid'is grand'a'n hom'amas'o'n ĉirkaŭ ili, kaj skrib'ist'o'j'n diskut'ant'a'j'n kun ili. 15  Kaj tuj la hom'amas'o, vid'ant'e li'n, fort'e mir'is, kaj al'kur'is, kaj salut'is li'n. 16  Kaj li demand'is ili'n: Pri kio vi diskut'as kun ili? 17  Kaj unu el la amas'o respond'is al li: Majstr'o, mi ven'ig'is al vi mi'a'n fil'o'n, kiu hav'as mut'a'n spirit'o'n; 18  kaj kie ajn ĝi kapt'as li'n, ĝi ŝir'as li'n, kaj li ŝaŭm'as kaj grinc'ig'as la dent'o'j'n kaj kaduk'iĝ'as; kaj mi parol'is al vi'a'j disĉipl'o'j, ke ili el'pel'u ĝi'n; kaj ili ne pov'is. 19  Kaj li respond'is al ili, dir'ant'e: Ho sen'fid'a generaci'o, ĝis kiam mi est'os kun vi? ĝis kiam mi toler'os vi'n? ven'ig'u li'n al mi. 20  Kaj ili ven'ig'is li'n al li; kaj vid'int'e li'n, tuj la spirit'o konvulsi'ig'is li'n, kaj li fal'is ter'e'n kaj rul'iĝ'is ŝaŭm'ant'a. 21  Kaj li demand'is la patr'o'n: De kiom da temp'o okaz'ad'as ĉi tio al li? Kaj li dir'is: De infan'ec'o. 22  Kaj oft'e ĝi ĵet'is li'n en fajr'o'n kaj en akv'o'n, por pere'ig'i li'n; sed se vi pov'as far'i i'o'n, kompat'u al ni kaj help'u ni'n. 23  Kaj Jesuo dir'is al li: Kiel, se vi pov'as! Ĉio est'as ebl'a por kred'ant'o. 24  Tuj ek'kri'ant'e, la patr'o de la infan'o dir'is: Mi kred'as; help'u mi'a'n ne'kred'em'o'n. 25  Kaj kiam Jesuo vid'is, ke hom'amas'o al'kur'as, li sever'e admon'is la mal'pur'a'n spirit'o'n, dir'ant'e al ĝi: Vi mut'a kaj surd'a spirit'o, mi ordon'as al vi: El'ir'u el li, kaj ne plu en'ir'u en li'n. 26  Kaj ek'kri'int'e, kaj mult'e konvulsi'ig'int'e li'n, ĝi el'ir'is; kaj li far'iĝ'is kvazaŭ mort'int'o, tiel ke la pli'mult'o dir'is: Li mort'is. 27  Sed Jesuo, pren'int'e li'n je la man'o, lev'is li'n; kaj li star'iĝ'is. 28  Kaj kiam li en'ir'is en la dom'o'n, li'a'j disĉipl'o'j apart'e demand'is li'n: Kial ni ne pov'is el'pel'i ĝi'n? 29  Kaj li dir'is al ili: Ĉi tiu spec'o neniel pov'as el'ir'i, krom per preĝ'ad'o.

30  Kaj for'ir'int'e, ili tra'pas'is tra Galile'o; kaj li dezir'is, ke neni'u tio'n ek'sci'u. 31  Ĉar li instru'ad'is si'a'j'n disĉipl'o'j'n, kaj dir'is al ili: La Fil'o de hom'o est'as trans'don'it'a en la man'o'j'n de hom'o'j, kaj ili mort'ig'os li'n; kaj, mort'ig'it'e, li lev'iĝ'os post tri tag'o'j. 32  Sed ili ne kompren'is la dir'o'n, kaj tim'is demand'i li'n.

33  Kaj ili ven'is al Kapernaum, kaj kiam li est'is en la dom'o, li demand'is ili'n: Pri kio vi diskut'is sur la voj'o? 34  Sed ili silent'is; ĉar ili diskut'is inter si sur la voj'o pri tio, kiu est'as la plej grand'a. 35  Kaj sid'iĝ'int'e, li al'vok'is la dek du, kaj dir'is al ili: Se iu vol'as est'i unu'a, li est'os last'a el ĉiu'j, kaj serv'ant'o de ĉiu'j. 36  Kaj pren'int'e infan'o'n, li star'ig'is ĝi'n mez'e de ili; kaj ĉirkaŭ'brak'int'e ĝi'n, li dir'is al ili: 37  Kiu akcept'os unu el tia'j infan'o'j en mi'a nom'o, tiu akcept'as mi'n; kaj kiu akcept'as mi'n, tiu akcept'as ne mi'n, sed Tiu'n, kiu send'is mi'n.

38  Johano dir'is al li: Majstr'o, ni vid'is iu'n el'pel'ant'a'n demon'o'j'n en vi'a nom'o; kaj ni mal'permes'is li'n, ĉar li ne sekv'as ni'n. 39  Sed Jesuo dir'is: Ne mal'permes'u li'n; ĉar neni'u, kiu far'os mirakl'o'n en mi'a nom'o, pov'os facil'e parol'i mal'bon'e pri mi. 40  Ĉar tiu, kiu ne est'as kontraŭ ni, est'as por ni. 41  Ĉar kiu don'os al vi trink'i tas'o'n da akv'o, pro tio, ke vi aparten'as al Krist'o, ver'e mi dir'as al vi, tiu neniel perd'os si'a'n rekompenc'o'n. 42  Kaj kiu ig'os fal'i unu el ĉi tiu'j mal'grand'ul'o'j, kiu'j kred'as al mi, est'us pli bon'e por tiu, se grand'a muel'ŝton'o est'us pend'ig'it'a ĉirkaŭ li'a kol'o, kaj se li est'us ĵet'it'a en la mar'o'n. 43  Kaj se vi'a man'o fal'ig'as vi'n, de'tranĉ'u ĝi'n: est'as bon'e por vi en'ir'i en viv'o'n kripl'a prefer'e ol, hav'ant'e du man'o'j'n, en'ir'i en Gehen'a'n, en la ne'esting'ebl'a'n fajr'o'n, 44  kie ili'a verm'o ne pere'as kaj la fajr'o ne esting'iĝ'as. 45  Kaj se vi'a pied'o fal'ig'as vi'n, de'tranĉ'u ĝi'n: est'as bon'e por vi en'ir'i en viv'o'n lam'a prefer'e ol, hav'ant'e du pied'o'j'n, est'i ĵet'it'a en Gehen'a'n, 46  kie ili'a verm'o ne pere'as kaj la fajr'o ne esting'iĝ'as. 47  Kaj se vi'a okul'o fal'ig'as vi'n, el'ŝir'u ĝi'n: est'as bon'e por vi en'ir'i en la regn'o'n de Di'o kun unu okul'o prefer'e ol, hav'ant'e du okul'o'j'n, est'i ĵet'it'a en Gehen'a'n, 48  kie ili'a verm'o ne pere'as kaj la fajr'o ne esting'iĝ'as. 49  Ĉar ĉiu est'os sal'it'a per fajr'o. 50  Sal'o est'as bon'a; sed se la sal'o far'iĝ'is ne'sal'a, kiel vi re'bon'ig'os ĝi'n? Hav'u sal'o'n en vi, kaj pac'iĝ'u unu kun ali'a.

10

1  Kaj li for'ir'is de tie, kaj ven'is en la lim'o'j'n de Jud'uj'o kaj trans Jordan'o'n; kaj hom'amas'o'j kun'ven'is de'nov'e al li, kaj laŭ si'a kutim'o li instru'is ili'n de'nov'e. 2  Kaj Farise'o'j ven'is, kaj demand'is li'n, por prov'i li'n: Ĉu est'as permes'at'e al vir'o for'send'i si'a'n edz'in'o'n? 3  Kaj li respond'e dir'is al ili: Kio'n Moseo ordon'is al vi? 4  Kaj ili dir'is: Moseo permes'is skrib'i eks'edz'ig'a'n leter'o'n, kaj for'send'i ŝi'n. 5  Sed Jesuo dir'is al ili: Pro la mal'mol'ec'o de vi'a kor'o li skrib'is por vi ĉi tiu'n ordon'o'n. 6  Sed de la komenc'o de la kre'o: Li far'is ili'n vir'a kaj vir'in'a. 7  Tial vir'o for'las'os si'a'n patr'o'n kaj si'a'n patr'in'o'n, kaj al'iĝ'os al si'a edz'in'o, 8  kaj ili est'os unu karn'o; sekv'e ili jam est'as ne du, sed unu karn'o. 9  Kio'n do Di'o kun'ig'is, tio'n hom'o ne dis'ig'u. 10  Kaj en la dom'o la disĉipl'o'j de'nov'e demand'is li'n pri la afer'o. 11  Kaj li dir'is al ili: Kiu for'send'os si'a'n edz'in'o'n kaj edz'iĝ'os kun ali'a, tiu adult'as kontraŭ ŝi; 12  kaj se ŝi mem for'send'os si'a'n edz'o'n kaj edz'in'iĝ'os kun ali'a, ŝi adult'as.

13  Kaj oni ven'ig'is al li infan'o'j'n, por ke li tuŝ'u ili'n; kaj la disĉipl'o'j admon'is ili'n. 14  Sed Jesuo, vid'int'e tio'n, indign'is, kaj dir'is al ili: Las'u la infan'o'j'n ven'i al mi; ne mal'help'u ili'n, ĉar el tia'j est'as la regn'o de Di'o. 15  Ver'e mi dir'as al vi: Kiu ne akcept'os la regn'o'n de Di'o kiel infan'o, tiu neniel en'ir'os en ĝi'n. 16  Kaj li pren'is ili'n en si'a'j brak'o'j, kaj ben'is ili'n, met'int'e la man'o'j'n sur ili'n.

17  Kaj dum li for'ir'is sur la voj'o, unu hom'o kur'is al li kaj genu'is antaŭ li, kaj demand'is li'n: Bon'a Majstr'o, kio'n mi far'u, por ke mi hered'u etern'a'n viv'o'n? 18  Kaj Jesuo dir'is al li: Kial vi nom'as mi'n bon'a? neni'u est'as bon'a krom Unu, nom'e Di'o. 19  Vi sci'as la ordon'o'j'n: Ne mort'ig'u; Ne adult'u; Ne ŝtel'u; Ne parol'u mal'ver'a'n atest'o'n; Ne rab'u; Respekt'u vi'a'n patr'o'n kaj vi'a'n patr'in'o'n. 20  Kaj li respond'e dir'is al li: Majstr'o, ĉio'n tio'n mi observ'is de'temp'e de mi'a jun'ec'o. 21  Kaj Jesuo, rigard'ant'e li'n, am'is li'n, kaj dir'is al li: Unu mank'o'n vi hav'as; ir'u, kaj vend'u ĉio'n, kio'n vi hav'as, kaj don'u al mal'riĉ'ul'o'j, kaj vi hav'os trezor'o'n en la ĉiel'o; kaj ven'u, sekv'u mi'n. 22  Sed li mal'gaj'iĝ'is ĉe tiu vort'o, kaj for'ir'is mal'ĝoj'a; ĉar li hav'is mult'a'j'n posed'aĵ'o'j'n.

23  Kaj Jesuo ĉirkaŭ'rigard'is, kaj dir'is al si'a'j disĉipl'o'j: Kiel mal'facil'e tiu'j, kiu'j hav'as riĉ'o'n, en'ir'os en la regn'o'n de Di'o! 24  Kaj la disĉipl'o'j mir'is pro li'a'j vort'o'j. Sed Jesuo, respond'ant'e de'nov'e, dir'is al ili: Infan'o'j, kiel mal'facil'e est'as por tiu'j, kiu'j fid'as al la riĉ'o, en'ir'i en la regn'o'n de Di'o! 25  Est'as pli facil'e por kamel'o ir'i tra tru'et'o'n de kudr'il'o, ol por riĉ'ul'o en'ir'i en la regn'o'n de Di'o. 26  Kaj ili fort'e mir'eg'is, dir'ant'e al li: Kiu do pov'as est'i sav'it'a? 27  Rigard'ant'e ili'n, Jesuo dir'is: Ĉe hom'o'j tio est'as ne'ebl'a, sed ne ĉe Di'o; ĉar ĉio est'as ebl'a ĉe Di'o. 28  Petro ek'parol'is al li: Jen ni ĉio'n for'las'is kaj vi'n sekv'is. 29  Jesuo dir'is: Ver'e mi dir'as al vi: Ekzist'as neni'u, kiu for'las'is dom'o'n aŭ frat'o'j'n aŭ frat'in'o'j'n aŭ patr'in'o'n aŭ patr'o'n aŭ infan'o'j'n aŭ kamp'o'j'n pro mi kaj pro la evangeli'o, 30  kaj kiu ne ricev'os cent'obl'e en ĉi tiu temp'o, dom'o'j'n kaj frat'o'j'n kaj frat'in'o'j'n kaj patr'in'o'j'n kaj infan'o'j'n kaj kamp'o'j'n, kun persekut'ad'o; kaj en la ven'ont'a mond'o etern'a'n viv'o'n. 31  Sed mult'a'j unu'a'j est'os last'a'j, kaj last'a'j est'os unu'a'j.

32  Kaj ili est'is sur la voj'o supr'e'n'ir'ant'a'j al Jerusalem, kaj Jesuo ir'is antaŭ ili; kaj ili mir'eg'is, kaj la sekv'ant'o'j tim'is. Kaj li pren'is al si de'nov'e la dek du, kaj ek'parol'is pri tio, kio okaz'os al li, dir'ant'e: 33  Jen ni supr'e'n'ir'as al Jerusalem; kaj la Fil'o de hom'o est'os trans'don'it'a al la ĉef'pastr'o'j kaj la skrib'ist'o'j; kaj ili kondamn'os li'n al mort'o kaj trans'don'os li'n al la naci'an'o'j; 34  kaj ili li'n mok'os kaj sur li'n kraĉ'os kaj li'n skurĝ'os kaj li'n mort'ig'os; kaj post tri tag'o'j li re'lev'iĝ'os.

35  Kaj al'proksim'iĝ'is al li Jakobo kaj Johano, fil'o'j de Zebedeo, dir'ant'e al li: Majstr'o, ni dezir'as, ke, kio'n ajn ni pet'os de vi, vi tio'n far'u por ni. 36  Kaj li dir'is al ili: Kio'n vi vol'as, ke mi far'u por vi? 37  Kaj ili dir'is al li: Permes'u, ke ni pov'u sid'i, unu dekstr'e de vi kaj la du'a mal'dekstr'e, en vi'a glor'o. 38  Sed Jesuo dir'is al ili: Vi ne sci'as, kio'n vi pet'as. Ĉu vi pov'as trink'i la kalik'o'n, kiu'n mi trink'as? aŭ est'i bapt'it'a'j per la bapt'o, per kiu mi est'as bapt'at'a? 39  Kaj ili dir'is al li: Ni pov'as. Kaj Jesuo dir'is al ili: La kalik'o'n, kiu'n mi trink'as, vi trink'os, kaj per la bapt'o, per kiu mi est'as bapt'at'a, vi est'os bapt'it'a'j; 40  sed sid'i dekstr'e de mi aŭ mal'dekstr'e, tio'n don'i ne aparten'as al mi; sed ĝi est'as por tiu'j, por kiu'j ĝi est'as prepar'it'a. 41  Kaj aŭd'int'e, la dek ek'indign'is kontraŭ Jakobo kaj Johano. 42  Kaj Jesuo, al'vok'int'e ili'n al si, dir'is al ili: Vi sci'as, ke tiu'j, kiu'j pretend'as reg'i la naci'an'o'j'n, kondut'as kiel sinjor'o'j super ili, kaj ili'a'j grand'ul'o'j ekzerc'as aŭtoritat'o'n super ili. 43  Sed ne tiel est'os inter vi; sed kiu vol'as est'i grand'a inter vi, tiu est'u vi'a serv'ant'o; 44  kaj kiu vol'as est'i la unu'a inter vi, tiu est'u sklav'o de ĉiu'j. 45  Ĉar la Fil'o de hom'o ven'is, ne por est'i serv'at'a, sed por serv'i, kaj por don'i si'a'n viv'o'n kiel el'aĉet'o'n por mult'a'j.

46  Kaj ili ven'is al Jeriĥ'o; kaj kiam li for'ir'is el Jeriĥ'o kun si'a'j disĉipl'o'j kaj grand'a hom'amas'o, la fil'o de Timeo, Bartimeo, blind'a almoz'ul'o, sid'is apud la voj'o. 47  Kaj aŭd'int'e, ke ĉe'est'as Jesuo, la Nazaret'an'o, li ek'kri'is, kaj dir'is: Jesuo, fil'o de David, kompat'u mi'n. 48  Kaj mult'a'j admon'is li'n, ke li silent'u; sed li des pli fort'e kri'is: Ho Fil'o de David, kompat'u mi'n! 49  Kaj Jesuo halt'is, kaj dir'is: Al'vok'u li'n. Kaj oni al'vok'is la blind'ul'o'n, dir'ant'e al li: Kuraĝ'u; lev'iĝ'u, li vi'n al'vok'as. 50  Kaj li for'ĵet'is si'a'n vest'o'n, kaj ek'salt'is kaj ven'is al Jesuo. 51  Kaj Jesuo respond'e al li dir'is: Kio'n vi vol'as, ke mi far'u al vi? Kaj la blind'ul'o dir'is al li: Raben'o mi'a, ke mi ricev'u vid'pov'o'n. 52  Kaj Jesuo dir'is al li: Ir'u; vi'a fid'o vi'n sav'is. Kaj tuj li ricev'is vid'pov'o'n, kaj sekv'is li'n sur la voj'o.

11

1  Kaj kiam ili al'proksim'iĝ'is al Jerusalem, al Betfage kaj Betania, apud la mont'o Oliv'arb'a, li send'is du el si'a'j disĉipl'o'j, 2  kaj dir'is al ili: Ir'u en la vilaĝ'o'n, kiu est'as kontraŭ vi, kaj en'ir'int'e ĝi'n, vi tuj trov'os azen'id'o'n al'lig'it'a'n, sur kiu ankoraŭ neni'u iam sid'is; mal'lig'u kaj al'konduk'u ĝi'n. 3  Kaj se iu dir'os al vi: Kial vi far'as tio'n? respond'u: La Sinjor'o bezon'as ĝi'n; kaj tuj li send'os ĝi'n ĉi tie'n. 4  Kaj ili ir'is, kaj trov'is azen'id'o'n al'lig'it'a'n apud pord'o ekster'e sur la strat'o; kaj ili mal'lig'is ĝi'n. 5  Kaj iu'j apud'star'ant'o'j dir'is al ili: Kio'n vi far'as, mal'lig'ant'e la azen'id'o'n? 6  Sed ili respond'is al ili, kiel Jesuo dir'is; kaj ili las'is ili'n. 7  Kaj ili al'konduk'is la azen'id'o'n al Jesuo, kaj met'is sur ĝi'n si'a'j'n vest'o'j'n; kaj li sid'is sur ĝi. 8  Kaj mult'a'j stern'is si'a'j'n vest'o'j'n sur la voj'o, kaj ali'a'j stern'is foli'ar'o'j'n, tranĉ'int'e ili'n el la kamp'o'j. 9  Kaj kri'is la antaŭ'ir'ant'o'j kaj la sekv'ant'o'j: Hos'an'a! Est'u ben'at'a tiu, kiu ven'as en la nom'o de la Etern'ul'o; 10  Est'u ben'at'a la ven'ant'a regn'o de ni'a patr'o David; Hos'an'a en la super'a alt'o!

11  Kaj li en'ir'is en Jerusalemon, en la templ'o'n; kaj kiam li ĉirkaŭ'rigard'is ĉio'n, kaj la hor'o jam vesper'iĝ'is, li for'ir'is al Betania kun la dek du.

12  Kaj la morgaŭ'a'n tag'o'n, post ili'a el'ir'o el Betania, li mal'sat'is. 13  Kaj vid'int'e el mal'proksim'e fig'arb'o'n hav'ant'a'n foli'o'j'n, li al'ir'is, por trov'i, se ebl'e, i'o'n sur ĝi; kaj ven'int'e al ĝi, li trov'is neni'o'n krom foli'o'j, ĉar la temp'o de fig'o'j ankoraŭ ne ven'is. 14  Kaj respond'e li dir'is al ĝi: Neni'u por ĉiam manĝ'u frukt'o'n el vi. Kaj aŭd'is la disĉipl'o'j.

15  Kaj ili ven'is en Jerusalemon; kaj en'ir'int'e en la templ'o'n, li komenc'is el'pel'i la vend'ant'o'j'n kaj la aĉet'ant'o'j'n en la templ'o, kaj renvers'is la tabl'o'j'n de la mon'ŝanĝ'ist'o'j kaj la seĝ'o'j'n de la vend'ant'o'j de kolomb'o'j; 16  kaj ne permes'is, ke oni port'u i'a'n vaz'o'n tra la templ'o. 17  Kaj li instru'is, kaj dir'is al ili: Ĉu ne est'as skrib'it'e: Mi'a dom'o est'os nom'at'a dom'o de preĝ'o por ĉiu'j popol'o'j? Sed vi far'is ĝi'n kavern'o de rab'ist'o'j. 18  Kaj la ĉef'pastr'o'j kaj la skrib'ist'o'j aŭd'is tio'n, kaj serĉ'is, kia'manier'e pere'ig'i li'n; ĉar ili tim'is li'n, ĉar la tut'a hom'amas'o mir'eg'is pro li'a instru'ad'o.

19  Kaj kiam vesper'iĝ'is, li el'ir'is el la urb'o.

20  Kaj maten'e, preter'pas'ant'e, ili vid'is la fig'arb'o'n for'velk'int'a de la radik'o'j. 21  Kaj re'memor'int'e, Petro dir'is al li: Raben'o, jen for'velk'is la fig'arb'o, kiu'n vi mal'ben'is. 22  Kaj respond'e Jesuo dir'is al ili: Hav'u fid'o'n al Di'o. 23  Ver'e mi dir'as al vi: Se iu dir'os al ĉi tiu mont'o: Est'u for'mov'it'a kaj ĵet'it'a en la mar'o'n, kaj ne dub'os en si'a kor'o, sed kred'os, ke okaz'os tio, kio'n li dir'as, tiu ĝi'n hav'os. 24  Pro tio mi dir'as al vi: Kio'n ajn vi pet'os, preĝ'ant'e, kred'u, ke vi tio'n jam ricev'is, kaj vi ĝi'n hav'os. 25  Kaj kiam vi star'as preĝ'ant'e, pardon'u, se vi hav'as i'o'n kontraŭ iu; por ke ankaŭ vi'a Patr'o, kiu est'as en la ĉiel'o, pardon'u al vi vi'a'j'n erar'o'j'n. 26  Sed se vi ne pardon'os, ankaŭ vi'a Patr'o, kiu est'as en la ĉiel'o, ne pardon'os vi'a'j'n erar'o'j'n.

27  Kaj ili de'nov'e ven'is al Jerusalem; kaj dum li ĉirkaŭ'ir'is en la templ'o, la ĉef'pastr'o'j kaj la skrib'ist'o'j kaj la pli'aĝ'ul'o'j ven'is al li, 28  kaj dir'is al li: Laŭ kia aŭtoritat'o vi far'as ĉi tio'n? aŭ kiu don'is al vi tia'n aŭtoritat'o'n, ke vi far'u ĉi tio'n? 29  Sed Jesuo dir'is al ili: Mi far'os al vi unu demand'o'n, kaj respond'u al mi, kaj mi dir'os al vi, laŭ kia aŭtoritat'o mi far'as ĉi tio'n. 30  La bapt'ad'o de Johano, ĉu ĝi est'is el la ĉiel'o, aŭ el hom'o'j? respond'u al mi. 31  Kaj ili diskut'is inter si, dir'ant'e: Se ni dir'os: El la ĉiel'o, li dir'os: Kial do vi ne kred'is al li? 32  Sed se ni dir'os: El hom'o'j—ili tim'is la popol'o'n, ĉar ĉiu'j opini'is, ke Johano efektiv'e est'is profet'o. 33  Kaj respond'e ili dir'is al Jesuo: Ni ne sci'as. Kaj Jesuo dir'is al ili: Kaj mi ne dir'as al vi, laŭ kia aŭtoritat'o mi far'as ĉi tio'n.

12

1  Kaj li komenc'is parol'i al ili per parabol'o'j. Vin'ber'ĝarden'o'n plant'is unu vir'o, kaj ĉirkaŭ'met'is plekt'o'bar'il'o'n, kaj fos'is vin'prem'ej'o'n, kaj konstru'is tur'o'n, kaj lu'ig'is ĝi'n al kultiv'ist'o'j, kaj for'vojaĝ'is. 2  Kaj li send'is sklav'o'n en la ĝust'a temp'o al la kultiv'ist'o'j, por ricev'i de la kultiv'ist'o'j el la frukt'o'j de la vin'ber'ej'o. 3  Kaj ili kapt'is li'n kaj skurĝ'is li'n, kaj for'send'is li'n sen'hav'a. 4  Kaj post'e li send'is al ili du'a'n sklav'o'n; kaj ili li'n kap'vund'is kaj mal'honor'is. 5  Kaj li send'is ali'a'n, kaj ili mort'ig'is li'n; kaj mult'a'j'n ali'a'j'n; skurĝ'ant'e unu'j'n, kaj mort'ig'ant'e ali'a'j'n. 6  Li hav'is ankoraŭ unu am'at'a'n fil'o'n: li send'is li'n ankaŭ la last'a'n al ili, dir'ant'e: Ili respekt'os mi'a'n fil'o'n. 7  Sed tiu'j kultiv'ist'o'j dir'is inter si: Ĉi tiu est'as la hered'ont'o; ven'u, ni mort'ig'u li'n, kaj la hered'aĵ'o est'os ni'a. 8  Kaj ili kapt'is kaj mort'ig'is li'n, kaj el'ĵet'is li'n ekster la vin'ber'ej'o'n. 9  Kio'n do far'os la sinjor'o de la vin'ber'ej'o? li ven'os kaj pere'ig'os la kultiv'ist'o'j'n, kaj don'os la vin'ber'ej'o'n al ali'a'j. 10  Ĉu vi ne leg'is tiu'n skrib'o'n:

12  Kaj ili cel'is kapt'i li'n, sed ili tim'is la hom'amas'o'n; ĉar ili ek'sci'is, ke li parol'is la parabol'o'n kontraŭ ili; kaj for'las'int'e li'n, ili for'ir'is.

13  Kaj ili send'is al li iu'j'n el la Farise'o'j kaj el la Herodanoj, por implik'i li'n per inter'parol'ad'o. 14  Kaj ven'int'e, ili dir'is al li: Majstr'o, ni sci'as, ke vi est'as ver'am'a kaj ne zorg'as pri iu ajn; ĉar vi ne favor'as la person'o'n de hom'o'j, sed instru'as laŭ ver'o la voj'o'n de Di'o. Ĉu konven'as don'i tribut'o'n al Cezar'o, aŭ ne? 15  Ĉu ni don'u, aŭ ne don'u? Sed li, sci'ant'e ili'a'n hipokrit'ec'o'n, dir'is al ili: Kial vi prov'as mi'n? al'port'u al mi denar'o'n, ke mi ĝi'n vid'u. 16  Kaj ili ĝi'n al'port'is. Kaj li dir'is al ili: Kies est'as ĉi tiu bild'o kaj la sur'skrib'aĵ'o? Kaj ili dir'is al li: De Cezar'o. 17  Kaj Jesuo respond'is al ili: Re'don'u al Cezar'o la propr'aĵ'o'n de Cezar'o, kaj al Di'o la propr'aĵ'o'n de Di'o. Kaj ili mir'eg'is pro li.

18  Kaj ven'is al li Saduke'o'j, kiu'j dir'as, ke ne est'as re'lev'iĝ'o; kaj ili demand'is li'n, dir'ant'e: 19  Majstr'o, Moseo skrib'is por ni: Se ies frat'o mort'os kaj post'las'os edz'in'o'n kaj ne las'os infan'o'n, la frat'o de la mort'int'o pren'u li'a'n edz'in'o'n kaj nask'ig'u id'ar'o'n al si'a frat'o. 20  Est'is sep frat'o'j; kaj la unu'a pren'is edz'in'o'n, kaj mort'int'e, ne las'is id'ar'o'n; 21  kaj la du'a pren'is ŝi'n, kaj mort'is, ne las'int'e id'ar'o'n; kaj la tri'a sam'e; 22  kaj la sep ne las'is id'ar'o'n. Last'e post ĉiu'j la vir'in'o ankaŭ mort'is. 23  En la re'lev'iĝ'o, por kiu el ili ŝi est'os edz'in'o? ĉar ĉiu'j sep hav'is ŝi'n kiel edz'in'o'n. 24  Kaj Jesuo dir'is al ili: Ĉu vi ne erar'as pro tio, ke vi ne sci'as la Skrib'o'j'n, nek la potenc'o'n de Di'o? 25  Ĉar kiam oni lev'iĝ'os el la mort'int'o'j, oni nek edz'iĝ'as nek edz'in'iĝ'as, sed est'as kiel anĝel'o'j en la ĉiel'o. 26  Sed pri la mort'int'o'j, ke ili re'lev'iĝ'as, ĉu vi ne leg'is en la libr'o de Moseo ĉe la arb'et'aĵ'o, kiel Di'o parol'is al li, dir'ant'e: Mi est'as la Di'o de Abraham kaj la Di'o de Isaak kaj la Di'o de Jakob? 27  Li est'as Di'o ne de la mort'int'o'j, sed de la viv'ant'o'j: vi mult'e erar'as.

28  Kaj unu el la skrib'ist'o'j al'ven'is kaj aŭskult'is la diskut'ad'o'n, kaj rimark'is, ke li lert'e respond'as al ili; kaj tiu demand'is li'n: Kiu ordon'o est'as la unu'a el ĉiu'j? 29  Kaj Jesuo respond'is: La unu'a est'as: Aŭskult'u, ho Izrael! la Etern'ul'o, ni'a Di'o, la Etern'ul'o est'as unu; 30  kaj am'u la Etern'ul'o'n, vi'a'n Di'o'n, per vi'a tut'a kor'o kaj per vi'a tut'a anim'o kaj per vi'a tut'a mens'o kaj per vi'a tut'a fort'o. 31  Kaj jen est'as la du'a: Am'u vi'a'n proksim'ul'o'n kiel vi'n mem. Pli grand'a ol ĉi tiu'j ne est'as ali'a ordon'o. 32  Kaj respond'is al li la skrib'ist'o: Bon'e, Majstr'o, laŭ ver'o vi respond'is, ke Li est'as unu, kaj ne ekzist'as ali'a krom Li; 33  kaj am'i Li'n per la tut'a kor'o kaj per la tut'a intelekt'o kaj per la tut'a fort'o, kaj am'i si'a'n proksim'ul'o'n kiel si'n mem—tio mult'e pli valor'as, ol ĉiu'j brul'ofer'o'j kaj pek'ofer'o'j. 34  Kaj Jesuo, vid'ant'e, ke li respond'is prudent'e, dir'is al li: Vi ne est'as mal'proksim'e de la regn'o de Di'o. Kaj neni'u plu kuraĝ'is far'i al li demand'o'n.

35  Kaj respond'e Jesuo dir'is, instru'ant'e en la templ'o: Kial dir'as la skrib'ist'o'j, ke la Krist'o est'as Fil'o de David? 36  David mem dir'is per la Sankt'a Spirit'o:

37  David mem nom'as li'n Sinjor'o; kaj kiel do li est'as li'a fil'o? Kaj la grand'a hom'amas'o aŭskult'is li'n plezur'e.

38  Kaj en si'a instru'ad'o li dir'is: Gard'u vi'n kontraŭ la skrib'ist'o'j, kiu'j am'as promen'ad'i en rob'o'j kaj salut'o'j'n sur la plac'o'j, 39  kaj ĉef'seĝ'o'j'n en la sinagog'o'j, kaj ĉe'flok'o'j'n ĉe festen'o'j; 40  kaj kiu'j for'manĝ'as la dom'o'j'n de vidv'in'o'j, kaj por pretekst'o ili long'e preĝ'as; ili ricev'os pli sever'a'n kondamn'o'n.

41  Kaj sid'ant'e kontraŭ la mon'kest'o, li rimark'is, kiel la hom'o'j en'ĵet'as mon'er'o'j'n en la mon'kest'o'n; kaj mult'a'j riĉ'ul'o'j en'ĵet'is mult'o'n. 42  Kaj ven'is unu mal'riĉ'a vidv'in'o, kaj en'ĵet'is du lept'o'j'n, kiu'j far'as kodranton. 43  Kaj al'vok'int'e al si si'a'j'n disĉipl'o'j'n, li dir'is al ili: Ver'e mi dir'as al vi, ke tiu mal'riĉ'a vidv'in'o en'ĵet'is pli ol ĉiu'j ĵet'ant'o'j en la mon'kest'o'n; 44  ĉar ili ĉiu'j en'ĵet'is el si'a abund'o, sed ŝi el si'a sen'hav'ec'o ĵet'is ĉio'n, kio'n ŝi hav'is, si'a'n tut'a'n viv'rimed'o'n.

13

1  Kaj dum li el'ir'is el la templ'o, unu el li'a'j disĉipl'o'j dir'is al li: Majstr'o, jen kia'j ŝton'o'j kaj kia'j konstru'aĵ'o'j! 2  Kaj Jesuo dir'is al li: Ĉu vi vid'as ĉi tiu'j'n grand'a'j'n konstru'aĵ'o'j'n? ne est'os las'it'a ĉi tie ŝton'o sur ŝton'o, kiu ne est'os de'ĵet'it'a.

3  Kaj dum li sid'is sur la mont'o Oliv'arb'a rekt'e kontraŭ la templ'o, Petro kaj Jakobo kaj Johano kaj Andre'o demand'is li'n apart'e: 4  Dir'u al ni, kiam tio est'os? kaj kio est'as la sign'o, kiam ĉio tio dev'os plen'um'iĝ'i? 5  Kaj Jesuo ek'parol'is, kaj dir'is al ili: Gard'u vi'n, ke neni'u vi'n for'log'u. 6  Mult'a'j ven'os en mi'a nom'o, dir'ant'e: Mi est'as; kaj ili for'log'os mult'a'j'n. 7  Kaj kiam vi aŭd'os pri milit'o'j kaj fam'o'j de milit'o'j, ne mal'trankvil'iĝ'u; tio dev'as okaz'i; sed ankoraŭ ne est'as la fin'o. 8  Ĉar lev'iĝ'os naci'o kontraŭ naci'o, kaj regn'o kontraŭ regn'o; est'os ter'trem'o'j en divers'a'j lok'o'j, kaj est'os mal'sat'o'j; tio est'as komenc'o de sufer'o'j.

9  Sed gard'u vi'n; ĉar oni trans'don'os vi'n al sinedri'o'j, kaj en sinagog'o'j vi est'os skurĝ'it'a'j; kaj vi star'os antaŭ provinc'estr'o'j kaj reĝ'o'j pro mi, por atest'o al ili. 10  Kaj la evangeli'o dev'as antaŭ'e est'i predik'it'a al ĉiu'j naci'o'j. 11  Kaj kiam oni for'konduk'os kaj trans'don'os vi'n, ne antaŭ'zorg'u, kio'n vi parol'os; sed kio ajn est'os don'it'a al vi en tiu hor'o, tio'n parol'u; ĉar la parol'ant'o est'as ne vi, sed la Sankt'a Spirit'o. 12  Kaj frat'o trans'don'os frat'o'n al mort'o, kaj patr'o fil'o'n; kaj lev'iĝ'os ge'fil'o'j kontraŭ ge'patr'o'j kaj mort'ig'os ili'n. 13  Kaj vi est'os mal'am'at'a'j de ĉiu'j pro mi'a nom'o; sed kiu persist'os ĝis la fin'o, tiu est'os sav'it'a.

14  Sed kiam vi vid'os la abomen'ind'aĵ'o'n de dezert'ec'o star'ant'a'n tie, kie ne dec'as (la leg'ant'o kompren'u), tiam kiu'j est'as en Jud'uj'o, tiu'j for'kur'u al la mont'o'j; 15  kaj kiu est'as sur la tegment'o, tiu ne mal'supr'e'n'ir'u, nek en'ir'u, por pren'i i'o'n el si'a dom'o; 16  kaj kiu est'as sur la kamp'o, tiu ne re'ven'u, por pren'i si'a'n mantel'o'n. 17  Sed ve al la graved'ul'in'o'j kaj al la suĉ'ig'ant'in'o'j en tiu'j tag'o'j! 18  Kaj preĝ'u, ke tio ne okaz'u en vintr'o. 19  Ĉar tiu'j tag'o'j est'os tag'o'j de aflikt'o tia, kia ne est'is de la komenc'o de la kre'o, kiu'n Di'o kre'is, ĝis nun, kaj neniam est'os. 20  Kaj se la Etern'ul'o ne mal'pli'long'ig'us la tag'o'j'n, neni'u karn'o est'us sav'it'a; sed pro la elekt'it'o'j, kiu'j'n Li elekt'is, Li mal'pli'long'ig'is la tag'o'j'n. 21  Kaj tiam se iu dir'os al vi: Jen ĉi tie la Krist'o, aŭ, Jen tie; ne kred'u; 22  ĉar lev'iĝ'os fals'a'j krist'o'j kaj fals'a'j profet'o'j, kaj far'os sign'o'j'n kaj mirakl'o'j'n, por erar'ig'i, se ebl'e, la elekt'it'o'j'n. 23  Sed gard'u vi'n; jen mi ĉio'n antaŭ'dir'is al vi.

24  Sed en tiu'j tag'o'j, post tiu aflikt'o, la sun'o mal'lum'iĝ'os kaj la lun'o ne don'os si'a'n lum'o'n, 25  kaj la stel'o'j fal'ad'os el la ĉiel'o, kaj la potenc'o'j, kiu'j est'as en la ĉiel'o'j, ŝancel'iĝ'os. 26  Kaj tiam oni vid'os la Fil'o'n de hom'o, ven'ant'a'n en nub'o'j kun grand'a potenc'o kaj glor'o. 27  Kaj tiam li el'send'os la anĝel'o'j'n kaj kolekt'os si'a'j'n elekt'it'o'j'n el la kvar vent'o'j, de la lim'o de la ter'o ĝis la lim'o de la ĉiel'o.

28  De la fig'arb'o lern'u ĝi'a'n parabol'o'n: kiam ĝi'a branĉ'o jam mol'iĝ'as kaj aper'ig'as foli'o'j'n, vi sci'as, ke la somer'o est'as proksim'a; 29  tiel sam'e vi, kiam vi vid'os, ke tio okaz'as, tiam sci'u, ke li est'as proksim'a, ĉe la pord'o'j. 30  Ver'e mi dir'as al vi: Ĉi tiu generaci'o ne for'pas'os, antaŭ ol ĉio tio far'iĝ'os. 31  La ĉiel'o kaj la ter'o for'pas'os, sed mi'a'j vort'o'j ne for'pas'os. 32  Sed pri tiu tag'o kaj la hor'o sci'as neni'u, eĉ ne la anĝel'o'j en la ĉiel'o, nek la Fil'o, sed nur la Patr'o. 33  Gard'u vi'n, vigl'u kaj preĝ'u; ĉar vi ne sci'as, kiam est'os la ĝust'a temp'o. 34  Kiel hom'o for'vojaĝ'int'a, kiu las'is si'a'n dom'o'n kaj don'is aŭtoritat'o'n al si'a'j sklav'o'j, al ĉiu li'a'n propr'a'n labor'o'n, kaj ordon'is al la pord'ist'o, ke li vigl'u: 35  vi do vigl'u; ĉar vi ne sci'as, kiam ven'os la dom'o'mastr'o, ĉu vesper'e, ĉu nokt'o'mez'e, ĉu ĉe la kok'o'kri'o, ĉu fru'maten'e; 36  por ke li ne ven'u subit'e kaj ne trov'u vi'n dorm'ant'a'j. 37  Kaj kio'n mi dir'as al vi, tio'n mi dir'as al ĉiu'j: Vigl'u.

14

1  Kaj post du tag'o'j est'is la Pask'o kaj la fest'o de mac'o'j; kaj la ĉef'pastr'o'j kaj skrib'ist'o'j serĉ'is, kia'manier'e ili pov'u per ruz'o li'n kapt'i kaj mort'ig'i; 2  ĉar ili dir'is: Ne dum la fest'o, por ke ne est'u tumult'o de la popol'o.

3  Kaj dum li est'is en Betania, en la dom'o de Sim'o'n, la lepr'ul'o, kiam li sid'is ĉe manĝ'o, ven'is vir'in'o, hav'ant'a alabastr'a'n vaz'o'n da pur'a nard'a ŝmir'aĵ'o, tre mult'e'kost'a; kaj romp'int'e la vaz'o'n, ŝi sur'verŝ'is li'a'n kap'o'n. 4  Kaj iu'j indign'is inter si, dir'ant'e: Por kio far'iĝ'is ĉi tiu mal'ŝpar'o de la ŝmir'aĵ'o? 5  Ĉar ĉi tiu'n ŝmir'aĵ'o'n oni pov'us vend'i por pli ol tri'cent denar'o'j, kaj don'i al mal'riĉ'ul'o'j. Kaj ili murmur'is kontraŭ ŝi. 6  Kaj Jesuo dir'is: Las'u ŝi'n; kial vi ĝen'as ŝi'n? ŝi far'is bon'a'n far'o'n al mi. 7  Ĉar la mal'riĉ'ul'o'j'n vi ĉiam hav'as kun vi, kaj kiam ajn vi vol'as, vi pov'as bon'far'i al ili; sed mi'n vi ne ĉiam hav'as. 8  Kio'n ŝi pov'is, tio'n ŝi far'is; ŝi antaŭ'far'is la ŝmir'o'n de mi'a korp'o por la en'tomb'ig'o. 9  Ver'e mi dir'as al vi: Kie ajn est'os predikat'a la evangeli'o en la tut'a mond'o, tio ankaŭ, kio'n ŝi far'is, est'os pri'parol'at'a, por memor'aĵ'o de ŝi.

10  Kaj Jud'as Iskariot'a, kiu est'is unu el la dek du, for'ir'is al la ĉef'pastr'o'j, por trans'don'i li'n al ili. 11  Kaj aŭd'int'e, ili ĝoj'is, kaj promes'is don'i al li mon'o'n. Kaj li serĉ'is, kia'manier'e oportun'e trans'don'i li'n.

12  Kaj en la unu'a tag'o de la mac'o'j, kiam oni buĉ'is la Pask'o'n, li'a'j disĉipl'o'j dir'is al li: Kie'n vi vol'as, ke ni ir'u, kaj pret'ig'u, por ke vi manĝ'u la Pask'o'n? 13  Kaj li send'is du el si'a'j disĉipl'o'j, kaj dir'is al ili: Ir'u en la urb'o'n, kaj vi'n renkont'os vir'o, port'ant'a kruĉ'o'n da akv'o; 14  li'n sekv'u, kaj kie'n li en'ir'os, tie dir'u al la dom'o'mastr'o: La Majstr'o dir'as: Kie est'as mi'a gast'o'ĉambr'o, en kiu mi manĝ'os la Pask'o'n kun mi'a'j disĉipl'o'j? 15  Kaj li mem montr'os al vi grand'a'n supr'a'n ĉambr'o'n, pret'e aranĝ'it'a'n; kaj tie vi pret'ig'u por ni. 16  Kaj for'ir'is la disĉipl'o'j kaj ir'is en la urb'o'n, kaj trov'is tiel, kiel li dir'is al ili; kaj ili pret'ig'is la Pask'o'n.

17  Kaj kiam vesper'iĝ'is, li ven'is kun la dek du. 18  Kaj dum ili sid'is kaj manĝ'is, Jesuo dir'is: Ver'e mi dir'as al vi, ke unu el vi perfid'os mi'n, unu, kiu manĝ'as kun mi. 19  Kaj ili komenc'is mal'ĝoj'i, kaj dir'i al li unu post la ali'a: Ĉu ebl'e mi? 20  Sed li dir'is al ili: Unu el la dek du, kiu tremp'as kun mi en la plad'o'n. 21  La Fil'o de hom'o ir'os, kiel est'as skrib'it'e pri li; sed ve al tiu vir'o, de kiu la Fil'o de hom'o est'os perfid'it'a! Se tiu hom'o ne est'us nask'it'a, est'us bon'e por li.

22  Kaj dum ili manĝ'is, li pren'is pan'o'n, kaj, ben'int'e, dis'pec'ig'is ĝi'n kaj don'is al ili, kaj dir'is: Pren'u; ĉi tio est'as mi'a korp'o. 23  Kaj li pren'is kalik'o'n, kaj, don'int'e dank'o'n, li don'is al ili; kaj ĉiu'j trink'is el ĝi. 24  Kaj li dir'is al ili: Ĉi tio est'as mi'a sang'o de la inter'lig'o, kiu est'as el'verŝ'at'a por mult'a'j. 25  Ver'e mi dir'as al vi: Mi ne plu trink'os el la frukt'o de la vin'ber'arb'o, ĝis tiu tag'o, kiam mi trink'os ĝi'n nov'a'n en la regn'o de Di'o.

26  Kaj kant'int'e himn'o'n, ili for'ir'is al la mont'o Oliv'arb'a.

27  Kaj Jesuo dir'is al ili: Vi ĉiu'j ofend'iĝ'os; ĉar est'as skrib'it'e: Mi frap'os la paŝt'ist'o'n, kaj la ŝaf'o'j dis'kur'os. 28  Tamen post mi'a re'lev'iĝ'o, mi ir'os antaŭ vi en Galile'o'n. 29  Sed Petro dir'is al li: Eĉ se ĉiu'j ofend'iĝ'os, tamen ne mi. 30  Kaj Jesuo dir'is al li: Ver'e mi dir'as al vi, ke hodiaŭ en ĉi tiu nokt'o, antaŭ ol du'foj'e kri'os kok'o, vi tri'foj'e mal'konfes'os mi'n. 31  Sed tre insist'e li dir'is: Eĉ se mi dev'os mort'i kun vi, mi neniel vi'n mal'konfes'os. Kaj tiel sam'e dir'is ili ĉiu'j.

32  Kaj ili ven'is al lok'o, kies nom'o est'as Getsemane; kaj li dir'is al si'a'j disĉipl'o'j: Sid'u ĉi tie, dum mi preĝ'os. 33  Kaj li pren'is kun si Petron kaj Jakobon kaj Johanon, kaj komenc'is tre konstern'iĝ'i kaj mal'trankvil'iĝ'i. 34  Kaj li dir'is al ili: Tre mal'ĝoj'a est'as mi'a anim'o, eĉ ĝis mort'o; rest'u ĉi tie, kaj vigl'u. 35  Kaj ir'int'e iom antaŭ'e'n, li fal'is sur la ter'o'n, kaj preĝ'is, ke, se pov'as est'i, la hor'o pas'u for de li. 36  Kaj li dir'is: Aba, Patr'o, ĉio est'as ebl'a ĉe Vi: for'port'u de mi ĉi tiu'n kalik'o'n; tamen est'u ne tio, kio'n mi vol'as, sed kio'n Vi vol'as. 37  Kaj li ven'is, kaj trov'is ili'n dorm'ant'a'j, kaj dir'is al Petro: Sim'o'n, ĉu vi dorm'as? ĉu vi ne hav'is fort'o'n vigl'i eĉ unu hor'o'n? 38  Vigl'u kaj preĝ'u, por ke vi ne en'ir'u en tent'o'n; la spirit'o ja est'as fervor'a, sed la karn'o est'as mal'fort'a. 39  Kaj de'nov'e for'ir'int'e, li preĝ'is, dir'ant'e la sam'a'j'n vort'o'j'n. 40  Kaj de'nov'e re'ven'int'e, li trov'is ili'n dorm'ant'a'j, ĉar ili'a'j okul'o'j pez'iĝ'is; kaj ili ne sci'is, kio'n respond'i al li. 41  Kaj li ven'is la tri'a'n foj'o'n, kaj dir'is al ili: Dorm'u nun kaj ripoz'u; sufiĉ'as; ven'is la hor'o; jen la Fil'o de hom'o est'as perfid'at'a en la man'o'j'n de pek'ul'o'j. 42  Lev'iĝ'u, ni ir'u; jen mi'a perfid'ant'o al'proksim'iĝ'as.

43  Kaj tuj, dum li ankoraŭ parol'is, ven'is Jud'as, unu el la dek du; kaj kun li hom'amas'o kun glav'o'j kaj baston'o'j ven'is de la ĉef'pastr'o'j kaj la skrib'ist'o'j kaj la pli'aĝ'ul'o'j. 44  Kaj li'a perfid'ant'o jam antaŭ'e aranĝ'is kun ili sign'o'n, dir'ant'e: Kiu'n mi kis'os, tiu est'as li; kapt'u kaj for'konduk'u li'n gard'e. 45  Kaj ven'int'e, li tuj ir'is al li, kaj dir'is: Raben'o; kaj kis'is li'n. 46  Kaj ili met'is la man'o'j'n sur li'n kaj arest'is li'n. 47  Sed unu el tiu'j, kiu'j star'is apud'e, el'tir'is la glav'o'n kaj frap'is la sklav'o'n de la ĉef'pastr'o, kaj de'tranĉ'is al li la orel'o'n. 48  Kaj Jesuo respond'e dir'is al ili: Ĉu vi el'ven'is, kvazaŭ kontraŭ rab'ist'o'n, kun glav'o'j kaj baston'o'j, por kapt'i mi'n? 49  Ĉiu'tag'e mi est'is inter vi en la templ'o, instru'ant'e, kaj vi ne arest'is mi'n; tamen, ke plen'um'iĝ'u la Skrib'o'j. 50  Kaj ĉiu'j for'las'is li'n kaj for'kur'is.

51  Kaj sekv'is li'n unu jun'ul'o, vest'it'a per tol'aĵ'o ĉirkaŭ la nud'a korp'o; kaj oni kapt'is li'n; 52  sed las'int'e la tol'aĵ'o'n, li for'kur'is nud'a.

53  Kaj oni for'konduk'is Jesuon al la ĉef'pastr'o; kaj kun'ven'is ĉe li ĉiu'j ĉef'pastr'o'j kaj pli'aĝ'ul'o'j kaj skrib'ist'o'j. 54  Kaj Petro mal'proksim'e sekv'is li'n ĝis intern'e de la kort'o de la ĉef'pastr'o; kaj sid'is kun la sub'ul'o'j kaj si'n varm'ig'is apud la fajr'o. 55  Sed la ĉef'pastr'o'j kaj la tut'a sinedri'o serĉ'is atest'o'n kontraŭ Jesuo, por li'n mort'ig'i, kaj ne trov'is. 56  Ĉar mult'a'j mal'ver'e atest'is kontraŭ li, kaj ili'a'j atest'o'j ne akord'iĝ'is. 57  Kaj el'paŝ'is iu'j, kaj mal'ver'e atest'is kontraŭ li, dir'ant'e: 58  Ni aŭd'is li'n dir'i: Mi detru'os ĉi tiu'n sankt'ej'o'n man'far'it'a'n, kaj en la daŭr'o de tri tag'o'j mi konstru'os ali'a'n ne man'far'it'a'n. 59  Kaj eĉ tiel ili'a atest'o ne akord'iĝ'is. 60  Kaj la ĉef'pastr'o star'iĝ'is en la mez'o, kaj demand'is Jesuon, dir'ant'e: Ĉu vi respond'as neni'o'n? kio'n atest'as ĉi tiu'j kontraŭ vi? 61  Sed li silent'ad'is kaj respond'is neni'o'n. De'nov'e la ĉef'pastr'o demand'is li'n, kaj dir'is al li: Ĉu vi est'as la Krist'o, la Fil'o de la Ben'at'o? 62  Kaj Jesuo dir'is: Mi est'as; kaj vi vid'os la Fil'o'n de hom'o, sid'ant'a'n dekstr'e de la Potenc'o kaj ven'ant'a'n kun la nub'o'j de la ĉiel'o. 63  Kaj la ĉef'pastr'o dis'ŝir'is si'a'j'n vest'o'j'n, kaj dir'is: Pro kio ni plu bezon'as atest'ant'o'j'n? 64  Vi aŭd'is la blasfem'o'n: kio'n vi opini'as? Kaj ili ĉiu'j juĝ'is li'n kondamn'ind'a al mort'o. 65  Kaj iu'j komenc'is kraĉ'i sur li'n, kaj ĉirkaŭ'kovr'i li'a'n vizaĝ'o'n, kaj vang'o'frap'i li'n, kaj dir'i al li: Profet'u; kaj la sub'ul'o'j frap'is li'n per la man'plat'o'j.

66  Kaj dum Petro est'is mal'supr'e sur la kort'o, ven'is unu el la serv'ant'in'o'j de la ĉef'pastr'o; 67  kaj vid'ant'e Petron si'n varm'ig'ant'a'n, ŝi rigard'is li'n, kaj dir'is: Vi ankaŭ est'is kun la Nazaret'an'o, kun tiu Jesuo. 68  Sed li mal'konfes'is, dir'ant'e: Mi ne sci'as, nek kompren'as, kio'n vi dir'as; kaj li ir'is en la vestibl'o'n; kaj kok'o kri'is. 69  Kaj li'n vid'int'e, la serv'ant'in'o de'nov'e komenc'is dir'i al la apud'star'ant'o'j: Tiu est'as el ili. 70  Kaj li de'nov'e mal'konfes'is. Kaj post iom da temp'o la apud'star'ant'o'j de'nov'e dir'is al Petro: Ver'e vi est'as el ili, ĉar vi est'as ja Galile'an'o. 71  Kaj li komenc'is mal'ben'i kaj ĵur'i: Mi ne kon'as tiu'n hom'o'n, pri kiu vi parol'as. 72  Kaj tuj la du'a'n foj'o'n kok'o kri'is. Kaj Petro ek're'memor'is la vort'o'n, kiu'n Jesuo dir'is al li: Antaŭ ol du'foj'e kri'os kok'o, vi tri'foj'e mal'konfes'os mi'n. Kaj pri'pens'int'e, li ek'plor'is.

15

1  Tuj maten'e la ĉef'pastr'o'j, far'int'e inter'konsil'o'n kun la pli'aĝ'ul'o'j kaj skrib'ist'o'j kaj la tut'a sinedri'o, lig'is Jesuon kaj for'konduk'is li'n kaj trans'don'is li'n al Pilato. 2  Kaj Pilato demand'is li'n: Ĉu vi est'as la Reĝ'o de la Jud'o'j? Kaj respond'e li dir'is al li: Vi dir'as. 3  Kaj la ĉef'pastr'o'j mult'e li'n akuz'is. 4  Kaj Pilato de'nov'e li'n demand'is: Ĉu vi respond'as neni'o'n? vid'u, pri kiom da afer'o'j oni vi'n akuz'as. 5  Sed Jesuo ankoraŭ neni'o'n respond'is, tiel ke Pilato mir'is.

6  Ĉe tiu fest'o li kutim'is liber'ig'i al ili unu mal'liber'ul'o'n, iu'n ajn, kiu'n ili pri'pet'is. 7  Kaj est'is unu, nom'at'a Barabas, katen'it'a kun la ribel'int'o'j, kiu'j en la ribel'o far'is mort'ig'o'n. 8  Kaj supr'e'n'ven'int'e, la hom'amas'o komenc'is pet'i li'n pri tio, kio'n li kutim'is far'i por ili. 9  Kaj Pilato respond'is al ili, dir'ant'e: Ĉu vi vol'as, ke mi liber'ig'u al vi la Reĝ'o'n de la Jud'o'j? 10  Ĉar li ek'sci'is, ke pro envi'o la ĉef'pastr'o'j trans'don'is li'n. 11  Sed la ĉef'pastr'o'j instig'is la hom'amas'o'n, ke prefer'e li liber'ig'u al ili Barabason. 12  Kaj Pilato, de'nov'e respond'ant'e, dir'is al ili: Kio'n do mi far'u al tiu, kiu'n vi nom'as Reĝ'o de la Jud'o'j? 13  Kaj ili de'nov'e ek'kri'is: Kruc'um'u li'n. 14  Kaj Pilato dir'is al ili: Kial? kia'n mal'bon'o'n li far'is? Sed ili des pli ek'kri'is: Kruc'um'u li'n. 15  Kaj Pilato, vol'ant'e kontent'ig'i la hom'amas'o'n, liber'ig'is al ili Barabason, kaj, skurĝ'int'e Jesuon, trans'don'is li'n, por est'i kruc'um'it'a.

16  Kaj la soldat'o'j for'konduk'is li'n en la kort'o'n, kiu est'as la Pretori'o, kaj kun'vok'is la tut'a'n kohort'o'n. 17  Kaj ili vest'is li'n per purpur'o, kaj plekt'int'e dorn'a'n kron'o'n, sur'met'is ĝi'n al li; 18  kaj ili komenc'is aklam'i li'n: Salut'o'n, Reĝ'o de la Jud'o'j! 19  Kaj ili frap'is li'a'n kap'o'n per kan'o, kaj kraĉ'is sur li'n, kaj ek'genu'int'e, klin'iĝ'is al li. 20  Kaj mok'int'e li'n, ili de'met'is de li la purpur'a'n vest'o'n, kaj sur'met'is li'a'j'n propr'a'j'n vest'o'j'n. Kaj ili el'konduk'is li'n, por kruc'um'i li'n.

21  Kaj ili dev'ig'is al serv'ad'o unu preter'pas'ant'o'n, ven'ant'a'n de la kamp'ar'o, Simonon, Kirenanon, patr'o'n de Aleksandro kaj Ruf'o, ke li port'u li'a'n kruc'o'n. 22  Kaj ili konduk'is li'n al la lok'o Golgota, tio est'as, Lok'o de Krani'o. 23  Kaj ili don'is al li vin'o'n kun mirh'o en'miks'it'a, sed li ne akcept'is ĝi'n. 24  Kaj ili kruc'um'is li'n kaj divid'is inter si li'a'j'n vest'o'j'n, ĵet'ant'e lotojn sur ili, kio'n ĉiu el ili ricev'u. 25  Kaj est'is la tri'a hor'o, kaj ili kruc'um'is li'n. 26  Kaj la sur'skrib'o de li'a akuz'o est'is sur'skrib'it'a: La Reĝ'o De La Jud'o'j. 27  Kaj kun li ili kruc'um'is du rab'ist'o'j'n, unu dekstr'e kaj unu mal'dekstr'e de li. 28  Kaj plen'um'iĝ'is la Skrib'o, kiu dir'as: Kaj li est'is al'kalkul'it'a al krim'ul'o'j. 29  Kaj la preter'pas'ant'o'j insult'is li'n, balanc'ant'e la kap'o'n, kaj dir'ant'e: Ha, ha! vi, kiu detru'as la sankt'ej'o'n kaj konstru'as ĝi'n en la daŭr'o de tri tag'o'j, 30  sav'u vi'n, de'ir'ant'e de la kruc'o. 31  Tiel sam'e ankaŭ la ĉef'pastr'o'j, mok'ant'e inter si kun la skrib'ist'o'j, dir'is: Ali'a'j'n li sav'is; si'n mem li ne pov'as sav'i. 32  La Krist'o, la Reĝ'o de Izrael, de'ir'u ja nun de la kruc'o, por ke ni vid'u kaj kred'u. Kaj tiu'j, kiu'j est'is kruc'um'it'a'j kun li, insult'is li'n.

33  Kaj kiam ven'is la ses'a hor'o, far'iĝ'is mal'lum'o sur la tut'a land'o ĝis la naŭ'a hor'o. 34  Kaj je la naŭ'a hor'o Jesuo kri'is per laŭt'a voĉ'o: Eloi, Eloi, lam'a sabaĥtani; tio est'as: Mi'a Di'o, mi'a Di'o, kial Vi for'las'is mi'n? 35  Kaj iu'j el la apud'star'ant'o'j, aŭd'int'e, dir'is: Jen li vok'as Elijan. 36  Kaj unu kur'is, kaj plen'ig'is spong'o'n per vinagr'o, kaj met'int'e ĝi'n sur kan'o'n, don'is al li trink'i, dir'ant'e: Las'u; ni vid'u, ĉu ven'os Elija, por de'pren'i li'n. 37  Sed Jesuo, el'ig'int'e laŭt'a'n kri'o'n, el'las'is for la spirit'o'n. 38  Kaj la kurten'o de la sankt'ej'o dis'ŝir'iĝ'is en du pec'o'j'n de supr'e ĝis mal'supr'e. 39  Kaj kiam la cent'estr'o, kiu apud'star'is kontraŭ li, vid'is, ke li tia'manier'e el'las'is for la spirit'o'n, li dir'is: Ver'e ĉi tiu vir'o est'is Fil'o de Di'o. 40  Est'is ankaŭ vir'in'o'j, rigard'ant'a'j de mal'proksim'e, inter kiu'j est'is MariaMagdalena, kaj Maria, la patr'in'o de Jakobo la mal'grand'a kaj de Joses, kaj Sal'om'e; 41  kiu'j sekv'is li'n, kiam li est'is en Galile'o, kaj serv'ad'is al li; kaj mult'a'j ali'a'j vir'in'o'j, kiu'j supr'e'n'ven'is kun li en Jerusalemon.

42  Kaj kiam jam vesper'iĝ'is, pro tio, ke est'as la Prepar'ad'o, tio est'as, la tag'o antaŭ sabat'o, 43  ven'is Jozef el Arimateo, honor'ind'a konsil'ant'o, kiu mem atend'ad'is la regn'o'n de Di'o; kaj li kuraĝ'e en'ir'is al Pilato, kaj pet'is la korp'o'n de Jesuo. 44  Kaj Pilato mir'is, ĉu li jam mort'is; kaj al'vok'int'e la cent'estr'o'n, li demand'is li'n, ĉu li de long'e est'as mort'int'a. 45  Kaj sci'iĝ'int'e de la cent'estr'o, li don'is al Jozef la korp'o'n. 46  Kaj li aĉet'is tol'aĵ'o'n, kaj de'pren'is li'n kaj en'volv'is li'n en la tol'aĵ'o, kaj met'is li'n en tomb'o'n, kiu est'is el'hak'it'a el ŝton'eg'o; kaj li al'rul'is ŝton'o'n al la en'ir'ej'o de la tomb'o. 47  Kaj MariaMagdalena, kaj Maria, la patr'in'o de Joses, vid'is, kie'n oni met'is li'n.

16

1  Kaj kiam la sabat'o jam pas'is, MariaMagdalena, kaj Maria, la patr'in'o de Jakobo, kaj Sal'om'e aĉet'is arom'aĵ'o'j'n, por ke ili ir'u kaj ŝmir'u li'n. 2  Kaj tre fru'e en la unu'a tag'o de la semajn'o ili ven'is al la tomb'o, kiam la sun'o ĵus lev'iĝ'is. 3  Kaj ili dir'is inter si: Kiu de'rul'os por ni la ŝton'o'n de la en'ir'ej'o de la tomb'o? 4  kaj supr'e'n'rigard'ant'e, ili vid'is, ke la ŝton'o est'as de'rul'it'a; ĉar ĝi est'is tre grand'a. 5  Kaj en'ir'int'e en la tomb'o'n, ili vid'is jun'ul'o'n sid'ant'a'n ĉe la dekstr'a flank'o, vest'it'a'n per blank'a rob'o; kaj ili mir'eg'is. 6  Sed li dir'is al ili: Ne mir'eg'u; vi serĉ'as Jesuon, la Nazaret'an'o'n, la kruc'um'it'a'n: li lev'iĝ'is; li ne est'as ĉi tie; jen la lok'o, kie'n oni met'is li'n! 7  Sed ir'u, dir'u al li'a'j disĉipl'o'j kaj al Petro: Li ir'as antaŭ vi en Galile'o'n; tie vi vid'os li'n, kiel li dir'is al vi. 8  Kaj el'ir'int'e, ili for'kur'is de la tomb'o, ĉar trem'ad'o kaj konfuz'iĝ'o posed'is ili'n; kaj ili dir'is neni'o'n al iu, ĉar ili tim'is.

9  Sed lev'iĝ'int'e fru'e en la unu'a tag'o de la semajn'o, li aper'is unu'e al MariaMagdalena, el kiu li el'pel'is sep demon'o'j'n. 10  Ŝi ir'is, kaj sci'ig'is ĝi'n al la hom'o'j, kiu'j est'is kun li, dum ili mal'ĝoj'is kaj plor'is. 11  Kaj aŭd'int'e, ke li viv'as kaj est'as vid'it'a de ŝi, ili ne kred'is.

12  Kaj post tio li aper'is sub ali'a form'o al du el ili, dum ili pied'ir'is en la kamp'ar'o'n. 13  Kaj for'ir'int'e, ili sci'ig'is al la ali'a'j, kaj ankaŭ ili ne kred'is.

14  Post'e li aper'is al la dek unu, dum ili sid'is ĉe manĝ'o, kaj riproĉ'is ili'a'n ne'kred'em'o'n kaj kor'obstin'o'n, ĉar ili ne kred'is tiu'j'n, kiu'j vid'is li'n lev'iĝ'int'a'n. 15  Kaj li dir'is al ili: Ir'u en la tut'a'n mond'o'n, kaj predik'u la evangeli'o'n al ĉiu kre'it'aĵ'o. 16  Kiu kred'os kaj est'os bapt'it'a, tiu est'os sav'it'a; sed kiu ne kred'os, tiu est'os kondamn'it'a. 17  Kaj jen'a'j sign'o'j sekv'os la kred'ant'o'j'n: en mi'a nom'o ili el'pel'os demon'o'j'n; ili parol'os per lingv'o'j; 18  ili pren'os en man'o'j'n serpent'o'j'n, kaj se ili trink'os i'o'n mort'ig'a'n, ĝi neniel difekt'os ili'n; sur mal'san'ul'o'j'n ili met'os la man'o'j'n, kaj ili san'iĝ'os.

19  Tiam la Sinjor'o Jesuo, post kiam li parol'is al ili, est'is ricev'it'a supr'e'n en la ĉiel'o'n, kaj sid'iĝ'is dekstr'e de Di'o. 20  Kaj el'ir'int'e, ili predik'is ĉie, kaj la Sinjor'o labor'is kun ili kaj fortik'ig'is la vort'o'n per la sign'o'j, kiu'j sekv'is. Am'e'n.

1

1  Ĉar mult'a'j jam entrepren'is aranĝ'i histori'o'n pri la fakt'o'j, kiu'j est'as konstat'it'a'j inter ni, 2  kiel ili'n trans'don'is al ni tiu'j, kiu'j de la komenc'o vid'is mem kaj est'is administr'ant'o'j de la vort'o, 3  ŝajn'is bon'e ankaŭ al mi, esplor'int'a ĉio'n atent'e de la komenc'o, skrib'i en ord'o al vi, plej eminent'a Teofil'o, 4  por ke vi pov'u sci'i la cert'ec'o'n pri la afer'o'j, pri kiu'j vi est'as instru'it'a.

5  En la tag'o'j de Herodo, reĝ'o de Jud'uj'o, est'is pastr'o nom'at'a Zeĥarja, el la deĵor'a grup'o de Abija; kaj li hav'is edz'in'o'n el la fil'in'o'j de Aaron, kaj ŝi'a nom'o est'is Elizabeto. 6  Kaj ambaŭ est'is just'a'j antaŭ Di'o, ir'ant'a'j laŭ ĉiu'j ordon'o'j kaj instru'o'j de la Etern'ul'o sen riproĉ'o. 7  Kaj ili ne hav'is infan'o'n, ĉar Elizabeto est'is sen'frukt'a, kaj ili ambaŭ est'is en profund'a aĝ'o.

8  Kaj dum li plen'um'is si'a'n pastr'ad'o'n antaŭ Di'o en la vic'o de si'a grup'o, 9  laŭ la kutim'o de la pastr'a ofic'o est'is li'a loto en'ir'i en la sankt'ej'o'n de la Etern'ul'o kaj incens'ad'i. 10  Kaj la tut'a amas'o de la popol'o preĝ'is ekster'e dum la hor'o de la incens'ad'o. 11  Kaj aper'is antaŭ li anĝel'o de la Etern'ul'o, star'ant'a dekstr'e de la altar'o de incens'ad'o. 12  Kaj Zeĥarja mal'trankvil'iĝ'is, kiam li vid'is li'n, kaj sur li'n fal'is tim'o. 13  Sed la anĝel'o dir'is al li: Ne tim'u, Zeĥarja; ĉar vi'a preĝ'o est'as aŭd'it'a, kaj vi'a edz'in'o Elizabeto nask'os al vi fil'o'n, kaj vi don'os al li la nom'o'n Johano. 14  Kaj vi hav'os ĝoj'o'n kaj feliĉ'o'n, kaj mult'a'j ĝoj'os pro li'a nask'iĝ'o. 15  Ĉar li est'os grand'a antaŭ la Sinjor'o, kaj li ne trink'os vin'o'n nek ebri'ig'aĵ'o'n; kaj li est'os plen'a de la Sankt'a Spirit'o jam de la ventr'o de si'a patr'in'o. 16  Kaj mult'a'j'n el la fil'o'j de Izrael li turn'os al la Etern'ul'o, ili'a Di'o. 17  Kaj li ir'os antaŭ Li'a vizaĝ'o en la spirit'o kaj potenc'o de Elija, por turn'i la kor'o'j'n de la patr'o'j al la infan'o'j kaj la mal'obe'em'a'j'n al la saĝ'ec'o de la just'ul'o'j, por pret'ig'i por la Sinjor'o popol'o'n prepar'it'a'n. 18  Kaj Zeĥarja dir'is al la anĝel'o: Per kio mi sci'os tio'n? ĉar mi est'as mal'jun'ul'o, kaj mi'a edz'in'o hav'as profund'a'n aĝ'o'n. 19  Kaj la anĝel'o respond'e dir'is al li: Mi est'as Gabriel, kiu star'as antaŭ Di'o; kaj mi est'as send'it'a, por parol'i al vi kaj far'i al vi tiu'n bon'a'n sci'ig'o'n. 20  Kaj jen vi silent'os kaj est'os ne kapabl'a parol'i, ĝis la tag'o, kiam tio okaz'os, ĉar vi ne kred'is mi'a'j'n vort'o'j'n, kiu'j plen'um'iĝ'os si'a'temp'e. 21  Kaj la popol'o atend'is Zeĥarjan, kaj mir'is pro li'a rest'ad'o en la sankt'ej'o. 22  Kaj kiam li el'ven'is, li ne pov'is parol'i al ili; kaj ili ek'sci'is, ke li vid'is vizi'o'n en la sankt'ej'o; kaj li farad'is sign'o'j'n al ili, kaj rest'is mut'a. 23  Kaj kiam fin'iĝ'is la tag'o'j de li'a pastr'ad'o, li for'ir'is en si'a'n dom'o'n.

24  Kaj post tiu'j tag'o'j li'a edz'in'o Elizabeto graved'iĝ'is, kaj kaŝ'is si'n kvin monat'o'j'n, dir'ant'e: 25  Tia'manier'e ag'is la Etern'ul'o rilat'e al mi en la tag'o'j, kiam Li favor'e rigard'is mi'n, por for'pren'i mi'a'n riproĉ'o'n inter hom'o'j.

26  Kaj en la ses'a monat'o la anĝel'o Gabriel est'is send'it'a de Di'o en urb'o'n de Galile'o, nom'at'a'n Nazaret, 27  al virg'ul'in'o fianĉ'in'ig'it'a kun vir'o, kies nom'o est'is Jozef, el la dom'o de David; kaj la nom'o de la virg'ul'in'o est'is Maria. 28  Kaj li ven'is al ŝi, kaj dir'is: Salut'o'n al vi la grac'e favor'it'a, la Etern'ul'o est'as kun vi. 29  Sed ŝi tre mal'trankvil'iĝ'is ĉe tiu dir'o, kaj konsider'is, kia pov'as est'i tiu salut'o. 30  Kaj la anĝel'o dir'is al ŝi: Ne tim'u, Maria; ĉar vi trov'is grac'o'n antaŭ Di'o. 31  Kaj jen vi graved'iĝ'os en vi'a ventr'o kaj nask'os fil'o'n, kaj vi nom'os li'n JESUO. 32  Li est'os grand'a, kaj est'os nom'at'a Fil'o de la Plej'alt'ul'o; kaj Di'o, la Etern'ul'o, don'os al li la tron'o'n de li'a patr'o David; 33  kaj li reĝ'os super la dom'o de Jakob etern'e, kaj li'a regn'o ne hav'os fin'o'n. 34  Kaj Maria dir'is al la anĝel'o: Kiel est'os tio, ĉar mi ne kon'as vir'o'n? 35  Kaj la anĝel'o respond'e dir'is al ŝi: La Sankt'a Spirit'o ven'os sur vi'n, kaj la potenc'o de la Plej'alt'ul'o super'ombr'os vi'n; pro kio ankaŭ la nask'ot'aĵ'o est'os nom'at'a sankt'a, la Fil'o de Di'o. 36  Kaj jen vi'a parenc'in'o Elizabeto ankaŭ graved'iĝ'is je fil'o en si'a mal'jun'ec'o, kaj la nun'a monat'o est'as la ses'a por ŝi, kiu'n oni nom'is sen'frukt'a. 37  Ĉar ĉe Di'o neni'o est'as ne'ebl'a. 38  Kaj Maria dir'is: Jen la sklav'in'o de la Etern'ul'o; est'u al mi laŭ vi'a dir'o. Kaj la anĝel'o for'ir'is de ŝi.

39  Kaj en tiu'j tag'o'j Maria lev'iĝ'is kaj sen'prokrast'e vojaĝ'is en la mont'a'n region'o'n, en urb'o'n de Jud'uj'o; 40  kaj en'ir'int'e en la dom'o'n de Zeĥarja, ŝi salut'is Elizabeton. 41  Kaj kiam Elizabeto aŭd'is la salut'o'n de Maria, la infan'et'o ek'salt'is en ŝi'a ventr'o; kaj Elizabeto plen'iĝ'is de la Sankt'a Spirit'o, 42  kaj ŝi lev'is si'a'n voĉ'o'n per laŭt'a kri'o, kaj dir'is: Ben'at'a vi est'as inter vir'in'o'j, kaj ben'at'a est'as la frukt'o de vi'a ventr'o. 43  Kaj pro kio okaz'as al mi ĉi tio, ke la patr'in'o de mi'a Sinjor'o ven'as al mi? 44  Ĉar jen kiam la voĉ'o de vi'a salut'o ven'is en mi'a'j'n orel'o'j'n, la infan'et'o ĝoj'e ek'salt'is en mi'a ventr'o. 45  Kaj feliĉ'a est'as ŝi, kiu kred'is, ĉar plen'um'iĝ'os tio, kio est'as dir'it'a al ŝi de la Etern'ul'o. 46  Kaj Maria dir'is:

56  Kaj Maria loĝ'is ĉi ŝi tri monat'o'j'n, kaj re'ir'is al si'a dom'o.

57  Kaj ven'is por Elizabeto la temp'o, en kiu ŝi dev'is nask'i; kaj ŝi nask'is fil'o'n. 58  Kaj ŝi'a'j najbar'o'j kaj ŝi'a'j parenc'o'j aŭd'is, ke la Etern'ul'o pli'grand'ig'is Si'a'n bon'ec'o'n al ŝi; kaj ili ĝoj'is kun ŝi. 59  Kaj en la ok'a tag'o oni ven'is, por cirkumcid'i la infan'et'o'n; kaj ili ek'nom'is li'n Zeĥarja, laŭ la nom'o de li'a patr'o. 60  Kaj li'a patr'in'o respond'e dir'is: Tut'e ne; sed li est'os nom'at'a Johano. 61  Kaj ili dir'is al ŝi: El vi'a parenc'ar'o est'as neni'u, kiu est'as nom'at'a per tiu nom'o. 62  Kaj ili far'is sign'o'j'n al li'a patr'o pri tio, kiel li vol'as, ke li est'u nom'at'a. 63  Kaj li pet'is tabul'et'o'n, kaj skrib'is jen'e: Li'a nom'o est'as Johano. Kaj ĉiu'j mir'is. 64  Kaj tuj li'a buŝ'o mal'ferm'iĝ'is, kaj li'a lang'o liber'iĝ'is; kaj li parol'is, glor'ant'e Di'o'n. 65  Kaj tim'o ven'is sur ĉiu'j'n, kiu'j loĝ'is ĉirkaŭ ili, kaj tra la tut'a mont'a region'o de Jud'uj'o dis'vast'iĝ'is rakont'o pri ĉio tio. 66  Kaj ĉiu'j aŭd'ant'o'j konserv'is tio'n en si'a kor'o, dir'ant'e: Kia do est'os ĉi tiu knab'et'o? Ĉar la man'o de la Etern'ul'o est'is kun li.

67  Kaj li'a patr'o Zeĥarja plen'iĝ'is de la Sankt'a Spirit'o, kaj profet'is, dir'ant'e:

80  Kaj kresk'is la infan'o kaj fort'iĝ'is en spirit'o, kaj est'is en la dezert'o'j ĝis la tag'o de si'a ek'montr'iĝ'o al Izrael.

2

1  Kaj en tiu'j tag'o'j el'ir'is dekret'o de Cezar'o Aŭgust'o, ke la tut'a mond'o est'u registr'it'a. 2  Ĉi tiu est'is la unu'a registr'ad'o, far'it'a, kiam Kirenio est'is reg'ant'o de Sirio. 3  Kaj ĉiu'j ir'is, por est'i registr'it'a'j, ĉiu al si'a urb'o. 4  Kaj Jozef ankaŭ supr'e'n'ir'is el Galile'o, el la urb'o Nazaret, en Jud'uj'o'n, al la urb'o de David, kiu est'as nom'at'a Bet-Leĥem, ĉar li est'is el la dom'o kaj famili'o de David, 5  por est'i registr'it'a kun si'a fianĉ'in'o Maria, kiu est'is graved'a. 6  Kaj dum ili est'is tie, ven'is la tag'o'j por ŝi'a akuŝ'o. 7  Kaj ŝi nask'is si'a'n unu'a'n fil'o'n, kaj ŝi ĉirkaŭ'vind'is li'n kaj kuŝ'ig'is li'n en stal'trog'o'n, ĉar ne est'is lok'o por ili en la gast'ej'o.

8  Kaj en tiu sam'a region'o est'is paŝt'ist'o'j, kiu'j kamp'loĝ'is kaj nokt'e gard'is si'a'n greg'o'n. 9  Kaj anĝel'o de la Etern'ul'o al'star'is apud ili, kaj la glor'o de la Etern'ul'o bril'is ĉirkaŭ ili, kaj ili tim'is per grand'a tim'o. 10  Kaj la anĝel'o dir'is al ili: Ne tim'u; ĉar jen mi ven'ig'as al vi bon'a'n sci'ig'o'n de grand'a ĝoj'o, kiu est'os al la tut'a popol'o; 11  ĉar hodiaŭ est'as nask'it'a por vi, en la urb'o de David, Sav'ant'o, kiu est'as Krist'o, la Sinjor'o. 12  Kaj jen la sign'o por vi: vi trov'os infan'et'o'n, ĉirkaŭ'vind'it'a'n kaj kuŝ'ant'a'n en stal'trog'o. 13  Kaj subit'e est'is kun la anĝel'o amas'o de la ĉiel'a arme'o, laŭd'ant'e Di'o'n, kaj dir'ant'e:

15  Kaj kiam la anĝel'o'j for'ir'is de ili en la ĉiel'o'n, la paŝt'ist'o'j dir'is unu al ali'a: Ni jam ir'u ĝis Bet-Leĥem, kaj vid'u ĉi tiu'n okaz'int'aĵ'o'n, kiu'n la Etern'ul'o sci'ig'is al ni. 16  Kaj rapid'ant'e, ili ir'is, kaj trov'is Marian kaj Jozefon, kaj la infan'et'o'n kuŝ'ant'a'n en la stal'trog'o. 17  Kaj tio'n vid'int'e, ili sci'ig'is pri la dir'o, kiu est'is parol'it'a al ili pri ĉi tiu infan'o. 18  Kaj ĉiu'j aŭd'int'o'j mir'is pri tio, kio'n rakont'is al ili la paŝt'ist'o'j. 19  Sed Maria konserv'is ĉiu'j'n tiu'j'n dir'o'j'n kaj pri'pens'is ili'n en si'a kor'o. 20  Kaj la paŝt'ist'o'j re'ven'is, glor'ant'e kaj laŭd'ant'e Di'o'n pri ĉio, kio'n ili aŭd'is kaj vid'is, kiel est'is parol'it'e al ili.

21  Kaj kiam jam pas'is ok tag'o'j por cirkumcid'i li'n, oni don'is al li la nom'o'n JESUO, kiel li est'is nom'it'a de la anĝel'o, antaŭ ol li est'is en la ventr'o. 22  Kaj kiam fin'iĝ'is la tag'o'j de ili'a pur'ig'ad'o laŭ la leĝ'o de Moseo, ili al'port'is li'n al Jerusalem, por prezent'i li'n al la Etern'ul'o, 23  kiel est'as skrib'it'e en la leĝ'o de la Etern'ul'o: Ĉiu vir'seks'ul'o, kiu mal'ferm'as la uter'o'n, est'u dediĉ'it'a al la Etern'ul'o; 24  kaj por al'port'i ofer'o'n laŭ tio, kio est'as dir'it'a en la leĝ'o de la Etern'ul'o: Par'o'n da turt'o'j, aŭ du kolomb'id'o'j'n. 25  Kaj jen en Jerusalem est'is vir'o, kies nom'o est'is Simeon, kaj ĉi tiu est'is just'a kaj pi'a, atend'ant'a la konsol'ad'o'n de Izrael; kaj la Sankt'a Spirit'o est'is kun li. 26  Kaj est'is montr'it'e al li de la Sankt'a Spirit'o, ke li ne mort'os, ĝis li vid'os la Krist'o'n de la Etern'ul'o. 27  Kaj li ven'is per la Spirit'o en la templ'o'n; kaj kiam la ge'patr'o'j en'port'is la infan'o'n Jesuo, por far'i pri li laŭ la kutim'o de la leĝ'o, 28  tiam li ricev'is li'n en si'a'j'n brak'o'j'n, kaj ben'is Di'o'n, dir'ant'e:

33  Kaj li'a patr'o kaj li'a patr'in'o mir'is pri tio, kio est'is parol'it'a pri li; 34  kaj Simeon ili'n ben'is, kaj dir'is al Maria, li'a patr'in'o: Jen ĉi tiu est'as met'it'a por la fal'o kaj lev'iĝ'o de mult'a'j en Izrael, kaj por sign'o kontraŭ'parol'at'a; 35  kaj ankaŭ vi'a'n anim'o'n glav'o tra'pas'os; por ke la pens'o'j de mult'a'j kor'o'j mal'kaŝ'iĝ'u. 36  Kaj est'is unu profet'in'o, Anna, fil'in'o de Fanuel, el la trib'o de Aŝer (ŝi est'is grand'aĝ'a, loĝ'int'e sep jar'o'j'n kun si'a edz'o de post si'a virg'ec'o, 37  kaj est'int'e vidv'in'o ok'dek kvar jar'o'j'n), kiu neniam for'ir'is el la templ'o, ador'ant'e per fast'o'j kaj preĝ'o'j nokt'e kaj tag'e. 38  Kaj al'ven'int'e ĝust'e en tiu hor'o, ŝi dank'is Di'o'n, kaj parol'is pri li al ĉiu'j, kiu'j atend'ad'is la el'aĉet'o'n de Jerusalem. 39  Kaj kiam ili jam far'is ĉio'n, konform'e al la leĝ'o de la Etern'ul'o, ili re'ven'is en Galile'o'n, al si'a urb'o Nazaret.

40  Kaj la infan'o kresk'ad'is kaj fort'iĝ'is, plen'iĝ'ant'e de saĝ'ec'o; kaj la grac'o de Di'o est'is sur li.

41  Kaj li'a'j ge'patr'o'j ir'is ĉiu'jar'e al Jerusalem ĉe la Pask'a fest'o. 42  Kaj kiam li est'is dek'du'jar'a, ili supr'e'n'ir'is laŭ la kutim'o de la fest'o; 43  kaj kiam ili jam pas'ig'is la tag'o'j'n, ĉe ili'a re'turn'iĝ'o la knab'o Jesuo rest'is en Jerusalem, kaj li'a'j ge'patr'o'j tio'n ne sci'is; 44  sed supoz'ant'e, ke li est'as en la karavan'o, ili ir'is tag'a'n vojaĝ'o'n, kaj serĉ'is li'n inter si'a'j parenc'o'j kaj kon'at'o'j; 45  kaj ne trov'int'e li'n, ili re'ir'is al Jerusalem, serĉ'ant'e li'n. 46  Kaj post tri tag'o'j ili trov'is li'n en la templ'o, kie li sid'is mez'e de la instru'ist'o'j, aŭskult'ant'e ili'n kaj met'ant'e al ili demand'o'j'n; 47  kaj ĉiu'j, kiu'j aŭd'is li'n, mir'eg'is pro li'a kompren'o kaj li'a'j respond'o'j. 48  Kaj ili mir'is, vid'ant'e li'n, kaj li'a patr'in'o dir'is al li: Fil'o, kial vi tiel ag'is kontraŭ ni? jen vi'a patr'o kaj mi serĉ'is vi'n kun mal'ĝoj'o. 49  Kaj li dir'is al ili: Kial vi serĉ'is mi'n? ĉu vi ne sci'is, ke mi dev'as est'i en la dom'o de mi'a Patr'o? 50  Kaj ili ne kompren'is la dir'o'n, kiu'n li parol'is al ili. 51  Kaj li mal'supr'e'n'ir'is kun ili, kaj ven'is en Nazareton, kaj li est'is obe'em'a al ili; kaj li'a patr'in'o konserv'is ĉiu'j'n tiu'j'n dir'o'j'n en si'a kor'o.

52  Kaj Jesuo progres'is en saĝ'ec'o kaj statur'o, kaj en grac'o ĉe Di'o kaj hom'o'j.

3

1  En la dek-kvin'a jar'o de la reg'ad'o de Tiberio Cezar'o, kiam Pontio Pilato est'is provinc'estr'o de Jud'uj'o, kaj Herodo est'is tetrarĥo de Galile'o, kaj li'a frat'o Filip'o tetrarĥo de la region'o Iturea kaj Traĥonitis, kaj Lisanio tetrarĥo de Abilene, 2  dum la ĉef'pastr'ec'o de An'as kaj Kajafas, ven'is la vort'o de Di'o al Johano, fil'o de Zeĥarja, en la dezert'o. 3  Kaj li ven'is en la tut'a'n region'o'n ĉirkaŭ Jordan, predik'ant'e la bapt'o'n de pent'o por la pardon'ad'o de pek'o'j, 4  kiel est'as skrib'it'e en la libr'o de la vort'o'j de la profet'o Jesaja:

7  Li do dir'is al la hom'amas'o'j, kiu'j el'ir'is, por est'i bapt'it'a'j de li: Ho vipur'id'o'j! kiu vi'n avert'is for'kur'i de la ven'ont'a koler'o? 8  Don'u do frukt'o'j'n taŭg'a'j'n por pent'o. Kaj ne komenc'u dir'i en vi: Ni hav'as Abrahamon kiel patr'o'n; ĉar mi dir'as al vi, ke Di'o pov'as el ĉi tiu'j ŝton'o'j star'ig'i id'o'j'n al Abraham. 9  Kaj la hak'il'o jam kuŝ'as ĉe la radik'o de la arb'o'j; tial ĉiu arb'o, kiu ne don'as bon'a'n frukt'o'n, est'as de'hak'at'a, kaj ĵet'at'a en fajr'o'n. 10  Kaj la hom'amas'o'j li'n demand'is, dir'ant'e: Kio'n do ni far'u? 11  Kaj respond'e li dir'is al ili: Kiu hav'as du tunik'o'j'n, tiu don'u al la ne'hav'ant'o; kaj kiu hav'as manĝ'aĵ'o'n, tiu far'u tiel sam'e. 12  Ven'is ankaŭ impost'ist'o'j, por est'i bapt'it'a'j, kaj ili dir'is al li: Majstr'o, kio'n ni far'u? 13  Kaj li dir'is al ili: Ne postul'u pli mult'e, ol est'as ordon'it'e. 14  Kaj ankaŭ soldat'o'j li'n demand'is, dir'ant'e: Kaj kio'n ni far'u? Kaj li dir'is al ili: Ne per'fort'u iu'n, nek mal'just'e i'o'n postul'u, kaj est'u kontent'a'j je vi'a salajr'o.

15  Kaj kiam la popol'o atend'is, kaj ĉiu'j diskut'is en si'a'j kor'o'j pri Johano, ĉu ebl'e li est'as la Krist'o, 16  Johano respond'is al ĉiu'j, dir'ant'e: Mi ja vi'n bapt'as per akv'o, sed ven'as tiu, kiu est'as pli potenc'a ol mi; la rimen'o'n de li'a'j ŝu'o'j mi ne est'as ind'a mal'lig'i; li vi'n bapt'os per la Sankt'a Spirit'o kaj per fajr'o; 17  li'a vent'um'il'o est'as en li'a man'o, por ke li el'pur'ig'u si'a'n draŝ'ej'o'n, kaj kolekt'u la tritik'o'n en si'a'n gren'ej'o'n; sed la gren'vent'um'aĵ'o'n li brul'ig'os per fajr'o ne'esting'ebl'a.

18  Kaj per mult'a'j ali'a'j konsil'o'j li evangeli'is al la popol'o. 19  Sed Herodo, la tetrarĥo, riproĉ'it'e de li pri Herodias, la edz'in'o de li'a frat'o, kaj pri ĉiu'j mal'bon'aĵ'o'j, kiu'j'n Herodo far'is, 20  al'don'is al ĉio ankaŭ ĉi tio'n, ke li en'ŝlos'is Johanon en mal'liber'ej'o.

21  Kaj kiam la tut'a popol'o est'is bapt'at'a, Jesuo ankaŭ est'is bapt'it'a, kaj dum li preĝ'is, la ĉiel'o mal'ferm'iĝ'is, 22  kaj la Sankt'a Spirit'o mal'supr'e'n'ir'is sur li'n en korp'a aspekt'o kiel kolomb'o; kaj ven'is voĉ'o el la ĉiel'o: Vi est'as Mi'a Fil'o, la am'at'a; en vi Mi hav'as plezur'o'n.

23  Kaj Jesuo mem, komenc'ant'e, hav'is ĉirkaŭ tri'dek jar'o'j'n, est'ant'e fil'o (kiel oni supoz'is) de Jozef, de El'i, 24  de Mattat, de Lev'i, de Melĥi, de Janaj, de Jozef, 25  de Matatias, de Am'os, de Naĥum, de Esli, de Nagaj, 26  de Maat, de Matatias, de Semein, de Jozef, de Jod'a, 27  de Joĥanan, de Resa, de Zerubabel, de Ŝealtiel, de Ner'i, 28  de Melĥi, de Ad'i, de Kosam, de Elmodam, de Er, 29  de Jes'u, de Eliezer, de Jorim, de Mattat, de Lev'i, 30  de Simeon, de Jehuda, de Jozef, de Jonam, de Eljakim, 31  de Melea, de Mena, de Matata, de Natan, de David, 32  de Jiŝaj, de Obed, de Boaz, de Salm'a, de Naĥŝon, 33  de Aminadab, de Ram, de Ĥecron, de Perec, de Jehuda, 34  de Jakob, de Isaak, de Abraham, de Teraĥ, de Naĥor, 35  de Serug, de Re'u, de Pel'eg, de Eber, de Ŝelaĥ, 36  de Ken'a'n, de Arpaĥŝad, de Ŝem, de No'a, de Lemeĥ, 37  de Metuŝelaĥ, de Ĥanoĥ, de Jared, de Mahalalel, de Ken'a'n, 38  de Enoŝ, de Set, de Adam, de Di'o.

4

1  Kaj Jesuo, plen'a de la Sankt'a Spirit'o, re'ven'is de Jordan, kaj est'is konduk'at'a de la Spirit'o en la dezert'o'n 2  dum kvar'dek tag'o'j, tent'at'e de la diabl'o. Kaj li manĝ'is neni'o'n en tiu'j tag'o'j; kaj kiam ili fin'iĝ'is, li mal'sat'is. 3  Kaj la diabl'o dir'is al li: Se vi est'as Fil'o de Di'o, ordon'u al ĉi tiu ŝton'o, ke ĝi far'iĝ'u pan'o. 4  Kaj Jesuo respond'is al li: Est'as skrib'it'e: Ne per la pan'o sol'e viv'os hom'o. 5  Kaj konduk'int'e li'n supr'e'n, li montr'is al li ĉiu'j'n regn'o'j'n de la mond'o en moment'o da temp'o. 6  Kaj la diabl'o dir'is al li: Mi don'os al vi la tut'a'n ĉi tiu'n potenc'o'n kaj ili'a'n glor'o'n; ĉar ĝi est'as trans'don'it'a al mi, kaj al kiu ajn mi vol'as, al tiu mi ĝi'n don'as. 7  Se do vi ador'klin'iĝ'os antaŭ mi, ĉio est'os vi'a. 8  Kaj respond'e Jesuo dir'is al li: Est'as skrib'it'e: Al la Etern'ul'o, vi'a Di'o, ador'klin'iĝ'u, kaj al Li sol'a serv'u. 9  Kaj li konduk'is li'n al Jerusalem, kaj star'ig'is li'n sur la tegment'a pint'o de la templ'o, kaj dir'is al li: Se vi est'as Fil'o de Di'o, ĵet'u vi'n de ĉi tie mal'supr'e'n; 10  ĉar est'as skrib'it'e:

11  kaj:

12  Kaj respond'e Jesuo dir'is al li: Est'as dir'it'e: Ne prov'u la Etern'ul'o'n, vi'a'n Di'o'n.

13  Kaj fin'int'e la tut'a'n tent'ad'o'n, la diabl'o for'ir'is de li ĝis est'ont'a temp'o.

14  Kaj re'ven'is Jesuo en la potenc'o de la Spirit'o en Galile'o'n; kaj el'ir'is fam'o pri li tra la tut'a ĉirkaŭ'aĵ'o. 15  Kaj li instru'ad'is en ili'a'j sinagog'o'j, glor'at'e de ĉiu'j.

16  Kaj li ven'is al Nazaret, kie li est'is eduk'it'a; kaj laŭ si'a kutim'o li en'ir'is en la sinagog'o'n en la sabat'a tag'o, kaj star'iĝ'is, por leg'i. 17  Kaj est'is don'it'a al li libr'o de la profet'o Jesaja. Kaj, mal'ferm'int'e la libr'o'n, li trov'is la lok'o'n, kie est'is skrib'it'e:

20  Kaj kun'volv'int'e la libr'o'n, kaj re'don'int'e ĝi'n al la sub'ul'o, li sid'iĝ'is; kaj la okul'o'j de ĉiu'j en la sinagog'o atent'e li'n rigard'is. 21  Kaj li ek'parol'is al ili: Hodiaŭ tiu skrib'o plen'um'iĝ'as en vi'a'j orel'o'j. 22  Kaj ĉiu'j atest'is pri li, kaj mir'is pro la vort'o'j de grac'o, kiu'j el'ir'is el li'a buŝ'o; kaj ili dir'is: Ĉu ĉi tiu ne est'as la fil'o de Jozef? 23  Kaj li dir'is al ili: Sen'dub'e vi dir'os al mi la jen'a'n sentenc'o'n: Kurac'ist'o, san'ig'u vi'n mem; kia'j'n afer'o'j'n, pri kiu'j ni aŭd'is, en Kapernaum far'it'a'j'n, tia'j'n far'u ĉi tie en vi'a patr'uj'o. 24  Kaj li dir'is: Ver'e mi dir'as al vi: Neni'u profet'o est'as akcept'at'a en si'a patr'uj'o. 25  Kun ver'ec'o mi dir'as al vi: Est'is mult'a'j vidv'in'o'j en Izrael en la tag'o'j de Elija, kiam est'is ŝlos'it'a la ĉiel'o tri jar'o'j'n kaj ses monat'o'j'n, kiam okaz'is grand'a mal'sat'o sur la tut'a land'o; 26  kaj al neni'u el ili Elija est'is send'it'a, krom al Carfat en la land'o Cid'o'n, al vir'in'o vidv'in'o. 27  Kaj est'is mult'a'j lepr'ul'o'j en Izrael en la tag'o'j de la profet'o Eliŝa; sed neni'u el ili est'is pur'ig'it'a, krom Naaman, la Siri'an'o. 28  Kaj ĉiu'j en la sinagog'o plen'iĝ'is de koler'o, aŭd'ant'e tio'n; 29  kaj lev'iĝ'int'e, ili el'ĵet'is li'n ekster la urb'o'n, kaj konduk'is li'n ĝis la krut'aĵ'o de la mont'et'o, sur kiu ili'a urb'o est'is konstru'it'a, por ĵet'i li'n mal'supr'e'n. 30  Sed li for'ir'is, tra'pas'int'e tra ili'a mez'o.

31  Kaj li mal'supr'e'n'ir'is al Kapernaum, urb'o Galile'a. Kaj li instru'is ili'n en la sabat'o; 32  kaj oni mir'is pro li'a instru'ad'o, ĉar kun aŭtoritat'o est'is li'a vort'o. 33  Kaj en la sinagog'o est'is vir'o, hav'ant'a spirit'o'n de mal'pur'a demon'o; kaj li kri'eg'is per laŭt'a voĉ'o, 34  dir'ant'e: Ha! kio est'as inter ni kaj vi, Jesuo Nazaret'an'o? Ĉu vi ven'is, por pere'ig'i ni'n? Mi sci'as, kiu vi est'as, la Sankt'ul'o de Di'o. 35  Kaj Jesuo sever'e admon'is li'n, dir'ant'e: Silent'u, kaj el'ir'u el li. Kaj ĵet'int'e li'n en la mez'o'n, la demon'o el'ir'is el li, neniel difekt'int'e li'n. 36  Kaj fal'is mir'o sur ĉiu'j'n, kaj ili kun'parol'ad'is inter si, dir'ant'e: Kia vort'o est'as ĉi tio? ĉar kun aŭtoritat'o kaj potenc'o li ordon'as al la mal'pur'a'j spirit'o'j, kaj ili el'ir'as. 37  Kaj fam'o pri li el'ir'is al ĉiu lok'o de la tut'a ĉirkaŭ'aĵ'o.

38  Kaj lev'iĝ'int'e el la sinagog'o, li en'ir'is en la dom'o'n de Sim'o'n. Kaj la bo'patr'in'o de Sim'o'n est'is ten'at'a de grand'a febr'o, kaj ili pet'is li'n pri ŝi. 39  Kaj star'ant'e super ŝi, li admon'is la febr'o'n; kaj ĝi for'las'is ŝi'n, kaj ŝi tuj lev'iĝ'is kaj serv'is al ili.

40  Kaj ĉe la sub'ir'o de la sun'o ĉiu'j, kiu'j hav'is mal'san'ul'o'j'n kun divers'a'j mal'san'o'j, ven'ig'is ili'n al li; kaj li met'is sur ĉiu'n el ili la man'o'j'n, kaj san'ig'is ili'n. 41  El'ir'is ankaŭ demon'o'j el mult'a'j, kri'eg'ant'e, kaj dir'ant'e: Vi est'as la Fil'o de Di'o. Kaj sever'e admon'ant'e, li ne permes'is al ili parol'i, ĉar ili sci'is, ke li est'as la Krist'o.

42  Kaj kiam tag'iĝ'is, li el'ir'is, kaj ven'is en dezert'a'n lok'o'n; kaj la hom'amas'o'j li'n serĉ'is, kaj ven'is al li, kaj li'n de'ten'is, ke li ne for'ir'u de ili. 43  Sed li dir'is al ili: Ankaŭ al la ceter'a'j urb'o'j mi dev'as predik'i la evangeli'o'n de la regn'o de Di'o; ĉar por tio mi est'as send'it'a.

44  Kaj li predik'is en la sinagog'o'j de Galile'o.

5

1  Kaj dum la hom'amas'o ĉirkaŭ'prem'is li'n kaj aŭskult'is la vort'o'n de Di'o, li star'is apud la lag'o Genesaret; 2  kaj li vid'is du ŝip'et'o'j'n star'ant'a'j'n apud la lag'o, sed la fiŝ'kapt'ist'o'j ĵus el'ir'is el ili, kaj lav'is la ret'o'j'n. 3  Kaj li en'ir'is en unu el la ŝip'et'o'j, kiu aparten'is al Sim'o'n, kaj pet'is, ke li for'ŝov'u iom for de la bord'o. Kaj li sid'iĝ'is, kaj instru'is la hom'amas'o'n el la ŝip'et'o. 4  Kaj kiam li ĉes'is parol'i, li dir'is al Sim'o'n: For'ŝov'u ĝis la profund'o, kaj mal'lev'u la ret'o'j'n por akir'ad'o. 5  Kaj respond'e Sim'o'n dir'is: Estr'o, ni jam labor'is la tut'a'n nokt'o'n kaj kapt'is neni'o'n; tamen laŭ vi'a dir'o mi mal'lev'os la ret'o'j'n. 6  Kaj tio'n far'int'e, ili en'ferm'is grand'a'n amas'o'n da fiŝ'o'j, kaj ili'a'j ret'o'j ek'romp'iĝ'is; 7  kaj ili gest'e sign'is al si'a'j kompani'an'o'j en la ali'a ŝip'et'o, ke ili ven'u kaj help'u ili'n. Kaj ili ven'is, kaj plen'ig'is ambaŭ ŝip'et'o'j'n, ĝis ek'profund'iĝ'o. 8  Sed Sim'o'n Petro, tio'n vid'int'e, fal'is ter'e'n antaŭ la genu'o'j de Jesuo, dir'ant'e: For'ir'u de mi, ho Sinjor'o, ĉar mi est'as pek'ul'o. 9  Ĉar pro la pren'o de fiŝ'o'j, kiu'n ili akir'is, mir'o kapt'is li'n, kaj ĉiu'j'n, kiu'j est'is kun li, 10  kaj tiel sam'e Jakobon kaj Johanon, fil'o'j'n de Zebedeo, kiu'j est'is kompani'an'o'j de Sim'o'n. Kaj Jesuo dir'is al Sim'o'n: Ne tim'u; de nun vi est'os kapt'ist'o de hom'o'j. 11  Kaj kiam ili sur'bord'ig'is si'a'j'n ŝip'et'o'j'n, ili for'las'is ĉio'n, kaj sekv'is li'n.

12  Kaj dum li est'is en unu el la urb'o'j, jen vir'o plen'a de lepr'o; kaj vid'ant'e Jesuon, li fal'is sur la vizaĝ'o'n kaj pet'eg'is li'n, dir'ant'e: Sinjor'o, se vi vol'as, vi pov'as mi'n pur'ig'i. 13  Kaj li etend'is la man'o'n kaj tuŝ'is li'n, dir'ant'e: Mi vol'as; est'u pur'ig'it'a. Kaj tuj la lepr'o for'ir'is de li. 14  Kaj li ordon'is al li, ke li dir'u al neni'u: Sed for'ir'int'e, montr'u vi'n al la pastr'o kaj tiel'e ofer'u pro vi'a pur'ig'ad'o, kiel ordon'is Moseo, por atest'o al ili. 15  Sed la fam'o pri li des pli mult'e dis'vast'iĝ'is; kaj grand'a'j hom'amas'o'j kun'ven'is, por aŭskult'i kaj por est'i san'ig'it'a'j je si'a'j mal'san'o'j. 16  Sed li for'tir'is si'n en la dezert'o'j'n, kaj preĝ'ad'is.

17  Kaj en unu el tiu'j tag'o'j li est'is instru'ant'a; kaj ĉe'est'is Farise'o'j kaj leĝ'instru'ist'o'j, sid'ant'a'j, kiu'j al'ven'is el ĉiu vilaĝ'o de Galile'o kaj el Jud'uj'o kaj el Jerusalem; kaj la potenc'o de la Etern'ul'o al'est'is, por san'ig'i ili'n. 18  Kaj jen vir'o'j al'port'is sur lit'o vir'o'n, kiu est'is paraliz'it'a; kaj ili pen'is en'port'i li'n kaj met'i li'n antaŭ li. 19  Kaj ne trov'int'e, kia'manier'e ili pov'as en'port'i li'n, pro la hom'amas'o, ili supr'e'n'ir'is sur la tegment'o'n, kaj mal'lev'is li'n tra la tegol'o'j, kun la lit'et'o, en la mez'o'n antaŭ Jesuo. 20  Kaj vid'ant'e ili'a'n fid'o'n, li dir'is: Ho vir'o, vi'a'j pek'o'j est'as al vi pardon'it'a'j. 21  Kaj la skrib'ist'o'j kaj Farise'o'j komenc'is diskut'i inter si, dir'ant'e: Kiu est'as ĉi tiu, kiu parol'as blasfem'o'j'n? kiu pov'as pardon'i pek'o'j'n krom Di'o sol'a? 22  Sed Jesuo, ek'sci'ant'e ili'a'j'n pens'o'j'n, respond'e dir'is al ili: Kial vi diskut'as en vi'a'j kor'o'j? 23  Kio est'as pli facil'a, dir'i: Vi'a'j pek'o'j est'as al vi pardon'it'a'j, aŭ dir'i: Lev'iĝ'u kaj pied'ir'u? 24  Sed por ke vi sci'u, ke la Fil'o de hom'o hav'as aŭtoritat'o'n sur la ter'o pardon'i pek'o'j'n—li dir'is al la paraliz'ul'o: Mi dir'as al vi: Lev'iĝ'u, kaj pren'u vi'a'n lit'et'o'n, kaj ir'u al vi'a dom'o. 25  Kaj tuj li lev'iĝ'is antaŭ ili, kaj pren'is tio'n, sur kio li kuŝ'is, kaj ir'is al si'a dom'o, glor'ant'e Di'o'n. 26  Kaj mir'eg'o kapt'is ĉiu'j'n, kaj li glor'is Di'o'n; kaj ili plen'iĝ'is de tim'o, dir'ant'e: Ni vid'is mir'ind'aĵ'o'j'n hodiaŭ.

27  Kaj post tio li el'ir'is, kaj vid'is impost'ist'o'n, nom'at'a'n Lev'i, sid'ant'a'n ĉe la impost'ej'o, kaj dir'is al li: Sekv'u mi'n. 28  Kaj li for'las'is ĉio'n, kaj lev'iĝ'is, kaj sekv'is li'n. 29  Kaj Lev'i far'is grand'a'n festen'o'n por li en si'a dom'o, kaj est'is grand'a amas'o da impost'ist'o'j kaj ali'a'j, kiu'j sid'is ĉe manĝ'o kun ili. 30  Kaj la Farise'o'j kaj ili'a'j skrib'ist'o'j murmur'is kontraŭ li'a'j disĉipl'o'j, dir'ant'e: Kial vi manĝ'as kaj trink'as kun impost'ist'o'j kaj pek'ul'o'j? 31  Kaj Jesuo respond'e dir'is al ili: Ne la san'ul'o'j bezon'as kurac'ist'o'n, sed la mal'san'ul'o'j. 32  Mi ven'is, por al'vok'i ne just'ul'o'j'n, sed pek'ul'o'j'n al pent'o. 33  Kaj ili dir'is al li: La disĉipl'o'j de Johano oft'e fast'as kaj far'as preĝ'o'j'n, kaj tiel sam'e ankaŭ la disĉipl'o'j de la Farise'o'j; sed la vi'a'j manĝ'as kaj trink'as. 34  Kaj Jesuo dir'is al ili: Ĉu vi pov'as ig'i la fil'o'j'n de la edz'iĝ'ej'o fast'i, dum la fianĉ'o est'as kun ili? 35  Sed ven'os tag'o'j; kaj kiam la fianĉ'o est'os pren'it'a for de ili, tiam ili fast'os en tiu'j tag'o'j. 36  Kaj li ankaŭ parol'is al ili parabol'o'n: Neni'u ŝir'as pec'o'n el nov'a vest'o kaj al'kudr'as ĝi'n sur mal'nov'a'n vest'o'n; ĉar ali'e li ŝir'us la nov'a'n, kaj ankaŭ la flik'aĵ'o el la nov'a ne harmoni'us kun la mal'nov'a. 37  Kaj neni'u en'verŝ'as nov'a'n vin'o'n en mal'nov'a'j'n fel'sak'o'j'n; ĉar ali'e la nov'a vin'o krev'ig'us la fel'sak'o'j'n, kaj ĝi mem el'flu'us, kaj la fel'sak'o'j detru'iĝ'us. 38  Sed nov'a'n vin'o'n oni dev'as en'verŝ'i en nov'a'j'n fel'sak'o'j'n. 39  Kaj neni'u, trink'int'e mal'nov'a'n vin'o'n, dezir'as nov'a'n; ĉar li dir'as: La mal'nov'a est'as prefer'ind'a.

6

1  Kaj en sabat'o li ir'is tra la gren'kamp'o'j, kaj li'a'j disĉipl'o'j de'ŝir'is la spik'o'j'n, kaj manĝ'is, frot'ant'e ili'n en la man'o'j. 2  Sed iu'j el la Farise'o'j dir'is: Kial vi far'as tio'n, kio'n far'i en sabat'o ne est'as permes'at'e? 3  Kaj Jesuo, respond'ant'e al ili, dir'is: Ĉu vi eĉ ne leg'is, kio'n far'is David, kiam mal'sat'is li kaj li'a'j kun'ul'o'j? 4  ke li en'ir'is en la dom'o'n de Di'o, kaj pren'is kaj manĝ'is kaj don'is ankaŭ al si'a'j kun'ul'o'j la pan'o'j'n de propon'o, kiu'j'n manĝ'i ne est'as permes'at'e, krom nur al la pastr'o'j? 5  Kaj li dir'is al ili: La Fil'o de hom'o est'as sinjor'o de la sabat'o.

6  Kaj en ali'a sabat'o li en'ir'is en la sinagog'o'n kaj instru'ad'is; kaj tie est'is vir'o, kies dekstr'a man'o est'is velk'int'a. 7  Kaj la skrib'ist'o'j kaj Farise'o'j observ'is li'n atent'e, ĉu li san'ig'os en la sabat'o, por ke ili trov'u, kiel li'n akuz'i. 8  Sed li sci'is ili'a'j'n pens'o'j'n, kaj li dir'is al la vir'o, kiu hav'is la man'o'n velk'int'a'n: Lev'iĝ'u, kaj star'iĝ'u en la mez'o. Kaj li lev'iĝ'is kaj star'iĝ'is. 9  Kaj Jesuo dir'is al ili: Mi vi'n demand'as: ĉu est'as permes'at'e bon'far'i en sabat'o, aŭ mal'bon'far'i? Sav'i viv'o'n, al ĝi'n pere'ig'i? 10  Kaj ĉirkaŭ'rigard'int'e ĉiu'j'n, li dir'is al li: Etend'u vi'a'n man'o'n. Kaj li tio'n far'is, kaj li'a man'o re'san'iĝ'is. 11  Sed ili plen'iĝ'is de frenez'o, kaj inter'parol'ad'is inter si, kio'n ili far'u al Jesuo.

12  Kaj en tiu'j tag'o'j li for'ir'is sur la mont'o'n, por preĝ'i; kaj li pas'ig'is la tut'a'n nokt'o'n en preĝ'ad'o al Di'o. 13  Kaj kiam tag'iĝ'is, li al'vok'is si'a'j'n disĉipl'o'j'n, kaj elekt'is el ili dek du, kiu'j'n li ankaŭ nom'is apostol'o'j: 14  Simonon, kiu'n li ankaŭ nom'is Petro, kaj Andre'o'n, li'a'n frat'o'n, kaj Jakobon kaj Johanon kaj Filip'o'n kaj Bartolome'o'n 15  kaj Mateon kaj Tomas'o'n, kaj Jakobon, fil'o'n de Alfeo, kaj Simonon, nom'at'a'n Fervor'ul'o, 16  kaj Judason de Jakobo, kaj Judason Iskariot'a'n, kiu far'iĝ'is perfid'ul'o. 17  Kaj li mal'supr'e'n'ir'is kun ili, kaj star'is sur eben'a lok'o, kaj grand'a amas'o de li'a'j disĉipl'o'j, kaj grand'a nombr'o de la popol'o el la tut'a Jud'uj'o kaj Jerusalem, kaj el la mar'bord'o de Tir'o kaj Cid'o'n, kiu'j al'ven'is, por aŭskult'i li'n kaj san'iĝ'i je si'a'j mal'san'o'j; 18  kaj tiu'j, kiu'j est'is turment'at'a'j de mal'pur'a'j spirit'o'j, est'is san'ig'it'a'j. 19  Kaj la tut'a hom'amas'o vol'is tuŝ'i li'n, ĉar potenc'o el'ir'is el li kaj san'ig'is ĉiu'j'n.

20  Kaj li lev'is si'a'j'n okul'o'j'n al si'a'j disĉipl'o'j, kaj dir'is: Feliĉ'a'j est'as vi mal'riĉ'ul'o'j, ĉar vi'a est'as la regn'o de Di'o. 21  Feliĉ'a'j est'as vi, kiu'j nun mal'sat'as, ĉar vi sat'iĝ'os. Feliĉ'a'j est'as vi, kiu'j nun plor'as, ĉar vi rid'os. 22  Feliĉ'a'j vi est'as, kiam oni vi'n mal'am'os kaj vi'n izol'os kaj vi'n riproĉ'os, kaj el'ĵet'os vi'a'n nom'o'n kial mal'bon'a'n, pro la Fil'o de hom'o. 23  Ĝoj'u en tiu tag'o, kaj pro ĝoj'o salt'u, ĉar jen vi'a rekompenc'o est'as grand'a en la ĉiel'o; ĉar tiel sam'e far'is ili'a'j patr'o'j kontraŭ la profet'o'j. 24  Sed ve al vi riĉ'ul'o'j! ĉar vi jam ricev'is vi'a'n konsol'o'n. 25  Ve al vi sat'ig'it'a'j! ĉar vi mal'sat'os. Ve al vi, kiu'j nun rid'as! ĉar vi mal'ĝoj'os kaj plor'os. 26  Ve, kiam ĉiu'j hom'o'j parol'os bon'e pri vi! ĉar tiel sam'e far'is ili'a'j patr'o'j al la fals'a'j profet'o'j.

27  Sed mi dir'as al vi, kiu'j aŭd'as: Am'u vi'a'j'n mal'amik'o'j'n, far'u bon'o'n al vi'a'j mal'am'ant'o'j; 28  ben'u tiu'j'n, kiu'j vi'n mal'ben'as; preĝ'u por tiu'j, kiu'j kun insult'o vi'n atak'as. 29  Al tiu, kiu frap'as vi'n sur la vang'o, prezent'u ankaŭ la ali'a'n; kaj de tiu, kiu pren'as vi'a'n mantel'o'n, ne de'ten'u vi'a'n tunik'o'n. 30  Don'u al ĉiu, kiu pet'as de vi; kaj de tiu, kiu for'pren'as vi'a'j'n posed'aĵ'o'j'n, ne re'postul'u ili'n. 31  Kaj kiel vi vol'as, ke la hom'o'j far'u al vi, far'u ankaŭ al ili tiel sam'e. 32  Kaj se vi am'as tiu'j'n, kiu'j am'as vi'n, kia'n dank'o'n vi hav'as? ĉar eĉ la pek'ul'o'j am'as tiu'j'n, kiu'j ili'n am'as. 33  Kaj se vi bon'far'as al vi'a'j bon'far'ant'o'j, kia'n dank'o'n vi hav'as? ĉar eĉ la pek'ul'o'j tiel sam'e far'as. 34  Kaj se vi prunt'as al tiu'j, de kiu'j vi esper'as ricev'i, kia'n dank'o'n vi hav'as? eĉ pek'ul'o'j prunt'as al pek'ul'o'j, por egal'e re'ricev'i. 35  Sed am'u vi'a'j'n mal'amik'o'j'n, kaj bon'far'u, kaj prunt'e'don'u, pri neni'u perd'ant'e esper'o'n; kaj vi'a rekompenc'o est'os grand'a, kaj vi est'os fil'o'j de la Plej'alt'a; ĉar Li est'as bon'a al la ne'dank'em'ul'o'j kaj mal'bon'ul'o'j. 36  Est'u kompat'em'a'j, kiel vi'a Patr'o est'as kompat'em'a. 37  Kaj ne juĝ'u, kaj vi ne est'os juĝ'it'a'j; kaj ne kondamn'u, kaj vi ne est'os kondamn'it'a'j; liber'ig'u, kaj vi est'os liber'ig'it'a'j; 38  don'u, kaj est'os don'it'e al vi; bon'a'n mezur'o'n, prem'it'a'n, kun'sku'it'a'n, super'flu'ant'a'n, oni don'os en vi'a'n sin'o'n. Ĉar per kia mezur'o vi mezur'as, per tia oni re'mezur'os al vi.

39  Kaj li parol'is ankaŭ al ili parabol'o'n: Ĉu blind'ul'o pov'as gvid'i blind'ul'o'n? ĉu ne fal'os ambaŭ en fos'aĵ'o'n? 40  Disĉipl'o ne est'as super si'a instru'ist'o; sed perfekt'ig'it'e, ĉiu est'os kiel li'a instru'ist'o. 41  Kaj kial vi rigard'as la lign'er'et'o'n, kiu est'as en la okul'o de vi'a frat'o, kaj ne pri'pens'as la trab'o'n, kiu est'as en vi'a propr'a okul'o? 42  Kiel vi pov'as dir'i al vi'a frat'o: Frat'o, las'u mi'n el'tir'i la lign'er'et'o'n, kiu est'as en vi'a okul'o; dum vi ne pri'pens'as la trab'o'n en vi'a propr'a okul'o? Hipokrit'ul'o! el'tir'u unu'e la trab'o'n el vi'a okul'o, kaj tiam vi klar'e vid'os, por el'tir'i la lign'er'et'o'n, kiu est'as en la okul'o de vi'a frat'o. 43  Ĉar ne ekzist'as bon'a arb'o, kiu don'as putr'a'n frukt'o'n; nek putr'a arb'o, kiu don'as bon'a'n frukt'o'n. 44  Ĉar ĉiu arb'o est'as kon'at'a per si'a propr'a frukt'o. Ĉar el dorn'arb'et'o'j oni ne kolekt'as fig'o'j'n, nek el rubus'uj'o oni rikolt'as vin'ber'o'j'n. 45  Bon'a hom'o el la bon'a trezor'ej'o de si'a kor'o liver'as bon'o'n, kaj mal'bon'a hom'o el la mal'bon'a trezor'ej'o liver'as mal'bon'o'n; ĉar el la abund'o de la kor'o parol'as li'a buŝ'o.

46  Kaj kial vi mi'n vok'as: Sinjor'o, Sinjor'o; kaj ne far'as tio'n, kio'n mi dir'as? 47  Pri ĉiu, kiu ven'as al mi, kaj aŭd'as mi'a'j'n parol'o'j'n, kaj plen'um'as ili'n, mi montr'os al vi, al kiu li simil'as: 48  li simil'as al vir'o, kiu, konstru'ant'e dom'o'n, fos'is kaj profund'e kav'ig'is, kaj met'is fundament'o'n sur la rok'o; kaj kiam okaz'is inund'o, la river'o si'n ĵet'is kontraŭ tiu'n dom'o'n, kaj ne pov'is ĝi'n ŝancel'i; ĉar ĝi est'is bon'e konstru'it'a. 49  Sed tiu, kiu aŭd'as kaj ne plen'um'as, simil'as al vir'o, kiu konstru'is sur la ter'o sen fundament'o dom'o'n; kontraŭ kiu'n la river'o si'n ĵet'is, kaj ĝi tuj en'fal'is, kaj la ruin'o de tiu dom'o est'is grand'a.

7

1  Fin'int'e ĉiu'j'n si'a'j'n dir'o'j'n en la orel'o'j de la popol'o, li en'ir'is en Kapernaumon.

2  Kaj sklav'o de unu cent'estr'o, kiu est'is kar'a por li, est'is mal'san'a kaj preskaŭ mort'ant'a. 3  Kaj aŭd'int'e pri Jesuo, tiu send'is al li pli'aĝ'ul'o'j'n de la Jud'o'j, por pet'i, ke li ven'u, por sav'i li'a'n sklav'o'n. 4  Kaj ven'int'e al Jesuo, ili insist'e pet'eg'is, dir'ant'e: Li est'as ind'a, ke vi far'u al li tiu'n komplez'o'n; 5  ĉar li am'as ni'a'n naci'o'n, kaj li mem konstru'ig'is por ni la sinagog'o'n. 6  Kaj Jesuo ek'ir'is kun ili. Kaj kiam li est'is ne mal'proksim'e de la dom'o, la cent'estr'o send'is al li amik'o'j'n, por dir'i al li: Sinjor'o, ne ĝen'u vi'n; ĉar mi ne est'as ind'a, ke vi ven'u sub mi'a'n tegment'o'n; 7  pro tio mi ne opini'is mi'n ind'a ven'i al vi. Sed vort'o'n parol'u, kaj mi'a knab'o san'iĝ'os. 8  Ĉar mi ankaŭ est'as hom'o met'it'a sub aŭtoritat'o, hav'ant'e sub mi soldat'o'j'n; kaj mi dir'as al ĉi tiu: Ir'u; kaj li ir'as; kaj al ali'a: Ven'u; kaj li ven'as; kaj al mi'a sklav'o: Far'u ĉi tio'n; kaj li ĝi'n far'as. 9  Kaj kiam Jesuo tio'n aŭd'is, li mir'is pri li, kaj si'n turn'int'e, dir'is al la hom'amas'o, li'n sekv'ant'a: Mi dir'as al vi: Eĉ en Izrael mi ne trov'is tiom da fid'o. 10  Kaj la send'it'o'j, re'ven'int'e al la dom'o, trov'is la sklav'o'n san'a.

11  Kaj post ne'long'e li ir'is al urb'o nom'at'a Nain, kaj akompan'is li'n li'a'j disĉipl'o'j kaj grand'a hom'amas'o. 12  Kaj kiam li al'proksim'iĝ'is al la pord'eg'o de la urb'o, jen oni el'port'is mort'int'o'n, la sol'a'n fil'o'n de li'a patr'in'o, kaj ŝi est'is vidv'in'o; kaj grand'a hom'amas'o el la urb'o est'is kun ŝi. 13  Kaj kiam la Sinjor'o ŝi'n vid'is, li kor'tuŝ'iĝ'is pri ŝi, kaj dir'is al ŝi: Ne plor'u. 14  Kaj li al'proksim'iĝ'is, kaj tuŝ'is la port'il'o'n, kaj la port'ant'o'j halt'is. Kaj li dir'is: Jun'ul'o, mi dir'as al vi: Lev'iĝ'u. 15  Kaj la mort'int'o sid'e lev'iĝ'is kaj komenc'is parol'i. Kaj li don'is li'n al li'a patr'in'o. 16  Kaj tim'o kapt'is ĉiu'j'n; kaj ili glor'is Di'o'n, dir'ant'e: Grand'a profet'o lev'iĝ'is inter ni; kaj: Di'o vizit'is Si'a'n popol'o'n. 17  Kaj ĉi tiu fam'o pri li el'ir'is tra la tut'a Jud'uj'o, kaj tra la tut'a ĉirkaŭ'aĵ'o.

18  Kaj la disĉipl'o'j de Johano sci'ig'is li'n pri ĉio tio. 19  Kaj Johano, al'vok'int'e al si du el si'a'j disĉipl'o'j, send'is ili'n al la Sinjor'o, por dir'i: Ĉu vi est'as la ven'ont'o, aŭ ĉu ni atend'u ali'a'n? 20  Kaj kiam la vir'o'j al'ven'is al li, ili dir'is: Johano, la Baptist'o, send'is ni'n al vi, por dir'i: Ĉu vi est'as la ven'ont'o, aŭ ĉu ni atend'u ali'a'n? 21  En tiu hor'o li san'ig'is mult'a'j'n je mal'san'o'j kaj pest'o'j kaj mal'bon'a'j spirit'o'j; kaj al mult'a'j blind'ul'o'j li re'don'is vid'pov'o'n. 22  Kaj li respond'is kaj dir'is al ili: Ir'u kaj sci'ig'u Johanon pri tio, kio'n vi vid'is kaj aŭd'is: blind'ul'o'j vid'as, lam'ul'o'j marŝ'as, lepr'ul'o'j est'as pur'ig'it'a'j, kaj surd'ul'o'j aŭd'as, mort'int'o'j lev'iĝ'as, al mal'riĉ'ul'o'j evangeli'o est'as predikat'a. 23  Kaj feliĉ'a est'as ĉiu, kiu ne fal'puŝ'iĝ'as pro mi.

24  Kaj kiam la send'it'o'j de Johano for'ir'is, li komenc'is parol'i al la hom'amas'o'j pri Johano: Kio'n vi el'ir'is en la dezert'o'n, por rigard'i? ĉu junk'o'n sku'at'a'n de la vent'o? 25  Sed kio'n vi el'ir'is, por vid'i? ĉu hom'o'n per mol'a vest'ar'o vest'it'a'n? Jen tiu'j, kiu'j port'as luks'a'n vest'ar'o'n kaj delikat'e viv'ad'as, trov'iĝ'as en dom'o'j de reĝ'o'j. 26  Sed kio'n vi el'ir'is, por vid'i? ĉu profet'o'n? Jes, mi dir'as al vi, kaj mult'e pli ol profet'o'n. 27  Ĉar li est'as tiu, pri kiu est'as skrib'it'e:

28  Mi dir'as al vi: Inter nask'it'o'j de vir'in'o'j est'as neni'u pli grand'a ol Johano; tamen tiu, kiu est'as nur mal'grand'a en la regn'o de Di'o, est'as pli grand'a ol li. 29  Kaj la tut'a popol'o kaj la impost'ist'o'j, aŭd'int'e, prav'ig'is Di'o'n, ĉar ili ricev'is la bapt'o'n de Johano. 30  Sed la Farise'o'j kaj la leĝ'ist'o'j rifuz'is por si la intenc'o'n de Di'o, ĉar ili ne est'is bapt'it'a'j de li. 31  Al kio do mi kompar'os la hom'o'j'n de ĉi tiu generaci'o? kaj al kio ili simil'as? 32  Ili simil'as al infan'o'j, kiu'j sid'as sur la plac'o kaj vok'as unu al ali'a, dir'ant'e: Ni flut'is al vi, kaj vi ne danc'is; ni lament'is, kaj vi ne plor'is. 33  Ĉar Johano, la Baptist'o, ven'is, nek manĝ'ant'e pan'o'n nek trink'ant'e vin'o'n; kaj vi dir'as: Li hav'as demon'o'n. 34  La Fil'o de hom'o ven'is, manĝ'ant'e kaj trink'ant'e; kaj vi dir'as: Jen manĝ'eg'ul'o kaj vin'drink'ul'o, amik'o de impost'ist'o'j kaj pek'ul'o'j! 35  Kaj la saĝ'ec'o est'as prav'ig'it'a de ĉiu'j si'a'j infan'o'j.

36  Kaj unu el la Farise'o'j pet'is li'n, ke li manĝ'u kun li. Kaj li en'ir'is en la dom'o'n de la Farise'o, kaj sid'iĝ'is ĉe manĝ'o. 37  Kaj jen est'is en la urb'o vir'in'o pek'ul'in'o; kaj kiam ŝi ek'sci'is, ke Jesuo sid'as ĉe manĝ'o en la dom'o de la Farise'o, ŝi al'port'is alabastr'a'n vaz'o'n da ŝmir'aĵ'o, 38  kaj star'ant'e mal'antaŭ'e ĉe li'a'j pied'o'j, plor'ant'e, ŝi komenc'is pri'verŝ'i li'a'j'n pied'o'j'n per si'a'j larm'o'j, kaj viŝ'is ili'n per la har'o'j de si'a kap'o, kaj kis'ad'is li'a'j'n pied'o'j'n, kaj ŝmir'is ili'n per la ŝmir'aĵ'o. 39  Kaj kiam la Farise'o, kiu li'n invit'is, tio'n vid'is, li parol'is en si, dir'ant'e: Ĉi tiu, se li est'us profet'o, ja sci'us, kiu kaj kia vir'in'o li'n tuŝ'as, ke ŝi est'as pek'ul'in'o. 40  Kaj respond'e Jesuo dir'is al li: Sim'o'n, mi hav'as i'o'n dir'i al vi. Kaj li dir'is: Majstr'o, parol'u. 41  Unu prunt'e'don'int'o hav'is du ŝuld'ant'o'j'n; unu ŝuld'is kvin'cent denar'o'j'n, kaj la ali'a kvin'dek. 42  Kiam ili hav'is neni'o'n, per kio pag'i, li pardon'is al ambaŭ la ŝuld'o'n. Kiu el ili do li'n pli am'os? 43  Sim'o'n respond'e dir'is: Tiu, mi supoz'as, al kiu li pardon'is la pli grand'a'n ŝuld'o'n. Kaj li dir'is al li: Vi prav'e juĝ'is. 44  Kaj si'n turn'ant'e al la vir'in'o, li dir'is al Sim'o'n: Ĉu vi vid'as ĉi tiu'n vir'in'o'n? Mi en'ir'is en vi'a'n dom'o'n, vi ne don'is al mi akv'o'n por la pied'o'j; sed ŝi pri'verŝ'is mi'a'j'n pied'o'j'n per si'a'j larm'o'j kaj viŝ'is ili'n per si'a'j har'o'j. 45  Vi ne don'is al mi kis'o'n; sed ŝi, de la temp'o, kiam mi en'ir'is, ne ĉes'is kis'ad'i mi'a'j'n pied'o'j'n. 46  Vi ne ŝmir'is mi'a'n kap'o'n per ole'o; sed ŝi ŝmir'is mi'a'j'n pied'o'j'n per ŝmir'aĵ'o. 47  Pro tio mi dir'as al vi: Ŝi'a'j pek'o'j, kiu'j est'as mult'a'j, est'as pardon'it'a'j; ĉar ŝi mult'e am'is; sed al kiu mal'mult'o est'as pardon'it'a, tiu mal'mult'e am'as. 48  Kaj li dir'is al ŝi: Vi'a'j pek'o'j est'as pardon'it'a'j. 49  Kaj tiu'j, kiu'j sid'is ĉe manĝ'o kun li, komenc'is dir'i inter si: Kiu est'as ĉi tiu, kiu eĉ pardon'as pek'o'j'n? 50  Kaj li dir'is al la vir'in'o: Vi'a fid'o vi'n sav'is; ir'u en pac'o'n.

8

1  Kaj post ne long'e li voj'ir'ad'is tra urb'o'j kaj vilaĝ'o'j, predik'ant'e kaj al'port'ant'e la evangeli'o'n de la regn'o de Di'o, kaj kun li la dek du, 2  kaj iu'j vir'in'o'j, kiu'j est'is re'san'ig'it'a'j je mal'bon'a'j spirit'o'j kaj mal'san'o'j: Maria, kiu est'is nom'at'a Magdalena, el kiu el'ir'is sep demon'o'j, 3  kaj Joana, edz'in'o de Ĥuzas, la ĉambelan'o de Herodo, kaj Susana, kaj mult'a'j ali'a'j, kiu'j far'is al ili help'a'n serv'ad'o'n per si'a hav'o.

4  Kaj kiam grand'a hom'amas'o kolekt'iĝ'is, kaj hom'o'j el ĉiu urb'o ven'is al li, li dir'is per parabol'o: 5  La sem'ist'o el'ir'is, por sem'i si'a'n sem'o'n; kaj dum li sem'is, iu'j sem'o'j fal'is apud la voj'o kaj est'is pied'prem'it'a'j, kaj la bird'o'j de la ĉiel'o for'manĝ'is ili'n. 6  Kaj ali'a'j fal'is sur ŝton'a'n lok'o'n, kaj kresk'int'e, velk'is, ĉar ili ne hav'is mal'sek'aĵ'o'n. 7  Kaj ali'a'j fal'is mez'e inter dorn'o'j'n; kaj la dorn'o'j kun'kresk'is, kaj sufok'is ili'n. 8  Kaj ali'a'j fal'is en la bon'a'n ter'o'n, kaj kresk'int'e, produkt'is frukt'o'n cent'obl'e. Dir'int'e tio'n, li kri'is: Kiu hav'as orel'o'j'n por aŭd'i, tiu aŭd'u.

9  Kaj li'a'j disĉipl'o'j demand'is al li, kia est'as ĉi tiu parabol'o. 10  Kaj li dir'is: Al vi est'as don'it'e sci'i la mister'o'j'n de la regn'o de Di'o; sed al la ali'a'j per parabol'o'j, por ke, vid'ant'e, ili ne rimark'u, kaj aŭd'ant'e, ili ne kompren'u. 11  La parabol'o est'as jen'a: La sem'o est'as la vort'o de Di'o. 12  Kaj la fal'int'a'j apud la voj'o est'as tiu'j, kiu'j aŭd'is; tiam ven'as la diabl'o, kaj for'pren'as la vort'o'n el ili'a kor'o, por ke ili ne kred'u kaj ne est'u sav'it'a'j. 13  Kaj la fal'int'a'j sur la ŝton'a'n lok'o'n est'as tiu'j, kiu'j, aŭd'int'e, kun ĝoj'o akcept'as la vort'o'n; sed ili ne hav'as radik'o'n, kaj kred'as nur por'temp'e, kaj en temp'o de tent'o ili de'fal'as. 14  Kaj tio, kio fal'is inter dorn'o'j'n, est'as tiu'j, kiu'j aŭd'is, kaj dum si'a ir'ad'o sufok'iĝ'as per zorg'o'j kaj riĉ'o kaj plezur'o'j de la viv'o, kaj ne perfekt'ig'as frukt'o'n. 15  Kaj tio, kio fal'is en la bon'a'n ter'o'n, est'as tiu'j, kiu'j en bel'a kaj bon'a kor'o, aŭd'int'e la vort'o'n, konserv'as ĝi'n, kaj kun pacienc'o don'as frukt'o'n.

16  Kaj ek'brul'ig'int'e lamp'o'n, oni ne kovr'as ĝi'n per vaz'o, aŭ for'ŝov'as ĝi'n sub lit'o'n; sed met'as ĝi'n sur lamp'ing'o'n, por ke la en'ir'ant'o'j pov'u vid'i la lum'o'n. 17  Ĉar est'as kaŝ'it'a neni'o, kio ne mal'kaŝ'iĝ'os; kaj ne est'as io sekret'a, kio ne kon'iĝ'os kaj klar'e el'montr'iĝ'os. 18  Atent'u do, kia'manier'e vi aŭd'as; ĉar kiu ajn hav'as, al tiu est'os don'it'e; kaj kiu ajn ne hav'as, de tiu est'os for'pren'it'a eĉ tio, kio'n li ŝajn'e hav'as.

19  Kaj al'ven'is al li li'a patr'in'o kaj li'a'j frat'o'j, kaj ili ne pov'is li'n ating'i pro la hom'amas'o. 20  Kaj oni sci'ig'is li'n: Vi'a patr'in'o kaj vi'a'j frat'o'j star'as ekster'e, kaj dezir'as vi'n vid'i. 21  Sed respond'ant'e, li dir'is al ili: Mi'a patr'in'o kaj mi'a'j frat'o'j est'as tiu'j, kiu'j aŭd'as la vort'o'n de Di'o, kaj ĝi'n plen'um'as.

22  Kaj en unu el tiu'j tag'o'j en'ir'is en ŝip'et'o'n li kaj li'a'j disĉipl'o'j; kaj li dir'is al ili: Ni trans'ir'u al la ali'a bord'o de la lag'o; kaj ili sur'mar'iĝ'is. 23  Sed dum ili vetur'is, li en'dorm'iĝ'is; kaj fal'is vent'eg'o sur la lag'o'n; kaj ili tut'e plen'iĝ'is de akv'o, kaj est'is en danĝer'o. 24  Kaj ili ven'is al li, kaj vek'is li'n, dir'ant'e: Estr'o, estr'o, ni pere'as. Kaj li lev'iĝ'is, kaj admon'is la vent'o'n kaj la furioz'o'n de la akv'o; kaj ili ĉes'iĝ'is, kaj far'iĝ'is seren'o. 25  Kaj li dir'is al ili: Kie est'as vi'a fid'o? Kaj ili tim'is kaj mir'is, dir'ant'e unu al la ali'a: Kiu do est'as ĉi tiu? ĉar li ordon'as eĉ al la vent'o'j kaj al la akv'o, kaj ili obe'as al li.

26  Kaj ili ŝip'vetur'is al la land'o de la Gerasenoj, kiu est'as kontraŭ Galile'o. 27  Kaj kiam li sur'bord'iĝ'is, renkont'is li'n el la urb'o vir'o, hav'ant'a demon'o'j'n; kaj jam de long'e li ne port'is vest'o'j'n, kaj loĝ'is ne en dom'o, sed en la tomb'o'j. 28  Kaj vid'int'e Jesuon, li ek'kri'is kaj fal'is antaŭ li, kaj laŭt'voĉ'e dir'is: Kio est'as inter mi kaj vi, ho Jesuo, Fil'o de Di'o Plej'alt'a? mi pet'as vi'n, ne turment'o mi'n. 29  Ĉar li ordon'is al la mal'pur'a spirit'o el'ir'i el la hom'o. Ĉar ĝi oft'e kapt'is li'n, kaj li est'is sub gard'ant'ar'o, kaj lig'it'a per ĉen'o'j kaj katen'o'j; kaj dis'romp'int'e la lig'il'o'j'n, li est'is pel'ad'at'a de la demon'o en la dezert'o'j'n. 30  Kaj Jesuo demand'is li'n: Kia est'as vi'a nom'o? Kaj li dir'is: Legi'o; ĉar mult'a'j demon'o'j en'ir'is en li'n. 31  Kaj ili pet'eg'is li'n, ke li ne ordon'u al ili for'ir'i en la abism'o'n. 32  Kaj est'is tie grand'a greg'o da pork'o'j, paŝt'iĝ'ant'a'j sur la mont'o; kaj ili pet'eg'is li'n, ke li permes'u al ili en'ir'i en la pork'o'j'n. Kaj li tio'n permes'is al ili. 33  Kaj el'ir'int'e el la vir'o, la demon'o'j en'ir'is en la pork'o'j'n; kaj la greg'o kur'is de la krut'aĵ'o en la lag'o'n, kaj sufok'iĝ'is. 34  Kaj kiam ili'a'j paŝt'ist'o'j vid'is la okaz'int'aĵ'o'n, ili for'kur'is, kaj rakont'is ĝi'n en la urb'o kaj en la kamp'ar'o. 35  Kaj oni el'ir'is por vid'i, kio okaz'is; kaj ili ven'is al Jesuo, kaj trov'is la vir'o'n, el kiu el'ir'is la demon'o'j, sid'ant'a, vest'it'a kaj en san'a prudent'o, ĉe la pied'o'j de Jesuo, kaj ili tim'is. 36  Kaj la vid'int'o'j rakont'is al ili, kia'manier'e la demon'hav'int'o san'iĝ'is. 37  Kaj la tut'a hom'amas'o, el la ĉirkaŭ'aĵ'o de la Gerasenoj, pet'is li'n for'ir'i de ili; ĉar ili est'is ten'at'a'j de grand'a tim'o; kaj li en'ir'is en ŝip'et'o'n kaj re'turn'e vetur'is. 38  Sed la vir'o, el kiu el'ir'is la demon'o'j, pet'is li'n, ke li pov'u est'i kun li; sed li for'send'is li'n, dir'ant'e: 39  Re'ir'u al vi'a dom'o, kaj rakont'u ĉio'n, kio'n Di'o far'is por vi. Kaj li for'ir'is, fam'ig'ant'e tra la tut'a urb'o ĉio'n, kio'n Jesuo far'is por li.

40  Kaj kiam Jesuo re'ven'is, la hom'amas'o bon'ven'ig'is li'n, ĉar ĉiu'j atend'is li'n. 41  Kaj jen ven'is vir'o, nom'at'a Jairos, kaj li est'is sinagog'estr'o; kaj li si'n ĵet'is antaŭ la pied'o'j'n de Jesuo, kaj pet'eg'is li'n, ke li ven'u en li'a'n dom'o'n; 42  ĉar li hav'is unu sol'a'n fil'in'o'n, proksim'um'e dek'du'jar'a'n, kaj ŝi est'is mort'ant'a. Kaj dum li ir'is, la hom'amas'o ĉirkaŭ'prem'is li'n.

43  Kaj vir'in'o, kiu jam dek du jar'o'j'n hav'is sang'o'flu'o'n, kaj el'spez'is si'a'n tut'a'n hav'o'n por kurac'ist'o'j, kaj ne pov'is est'i re'san'ig'it'a de iu, 44  ven'is mal'antaŭ li'n, kaj tuŝ'is la rand'o'n de li'a vest'aĵ'o; kaj tuj ŝi'a sang'o'flu'o ĉes'iĝ'is. 45  Kaj Jesuo dir'is: Kiu mi'n tuŝ'is? Kaj kiam ĉiu'j ne'is, Petro dir'is: Estr'o, la hom'amas'o ĉirkaŭ'as kaj prem'as vi'n. 46  Sed Jesuo dir'is: Iu mi'n tuŝ'is; ĉar mi sent'is, ke de mi el'ir'is potenc'o. 47  Kaj kiam la vir'in'o ek'vid'is, ke ŝi ne est'as kaŝ'it'a, ŝi ven'is trem'ant'a, kaj, si'n ĵet'ant'e antaŭ li'n, sci'ig'is antaŭ la tut'a popol'o, pro kia motiv'o ŝi tuŝ'is li'n, kaj kiel ŝi est'as tuj san'ig'it'a. 48  Kaj li dir'is al ŝi: Fil'in'o, vi'a fid'o vi'n sav'is; ir'u en pac'o'n.

49  Dum li ankoraŭ parol'is, jen iu ven'is de la dom'o de la sinagog'estr'o, dir'ant'e: Vi'a fil'in'o jam mort'is; ne ĝen'u la instru'ist'o'n. 50  Sed Jesuo, aŭd'int'e tio'n, respond'is al li: Ne tim'u; nur kred'u, kaj ŝi est'os sav'it'a. 51  Kaj kiam li ven'is al la dom'o, li permes'is al neni'u en'ir'i kun li, krom Petro kaj Johano kaj Jakobo kaj la patr'o kaj la patr'in'o de la knab'in'o. 52  Kaj ĉiu'j plor'is kaj ĝem'is pro ŝi; sed li dir'is: Ne plor'u; ĉar ŝi ne mort'is, sed dorm'as. 53  Kaj ili mok'rid'is li'n, sci'ant'e, ke ŝi mort'is. 54  Sed li, pren'int'e ŝi'a'n man'o'n, vok'is ŝi'n, dir'ant'e: Knab'in'o, lev'iĝ'u. 55  Kaj ŝi'a spirit'o re'ven'is, kaj ŝi tuj star'iĝ'is; kaj li ordon'is, ke oni don'u al ŝi manĝ'i. 56  Kaj ŝi'a'j ge'patr'o'j est'is mir'ig'it'a'j; sed li ordon'is, ke ili dir'u al neni'u tio'n, kio est'is far'it'a.

9

1  Kaj li kun'vok'is la dek du, kaj don'is al ili potenc'o'n kaj aŭtoritat'o'n super ĉiu'j demon'o'j, kaj por for'ig'i mal'san'o'j'n. 2  Kaj li for'send'is ili'n, por predik'i la regn'o'n de Di'o, kaj por san'ig'i la mal'san'ul'o'j'n. 3  Kaj li dir'is al ili: Port'u neni'o'n por la voj'o — nek baston'o'n, nek sak'et'o'n, nek pan'o'n, nek mon'o'n; kaj ne hav'u du tunik'o'j'n. 4  Kaj en kiu'n ajn dom'o'n vi en'ir'os, tie loĝ'u, kaj el tie ek'vojaĝ'u. 5  Kaj se ie oni vi'n ne akcept'os, tiam, for'ir'ant'e el tiu urb'o, de'sku'u la polv'o'n de vi'a'j pied'o'j, por atest'o kontraŭ ili. 6  Kaj ili, for'ir'int'e, tra'ir'is la vilaĝ'o'j'n, ĉie predik'ant'e la evangeli'o'n kaj san'ig'ant'e.

7  Kaj la tetrarĥo Herodo aŭd'is pri ĉio, kio far'iĝ'is; kaj li embaras'iĝ'is, ĉar iu'j dir'is, ke Johano lev'iĝ'is el la mort'int'o'j; 8  kaj ali'a'j, ke Elija aper'is; kaj ali'a'j, ke unu el la antikv'a'j profet'o'j re'lev'iĝ'is. 9  Kaj Herodo dir'is: Johanon mi sen'kap'ig'is, sed kiu est'as ĉi tiu, pri kiu mi aŭd'as tia'j'n afer'o'j'n? Kaj li dezir'is vid'i li'n.

10  Kaj la apostol'o'j, re'ven'int'e, rakont'is al li ĉio'n, kio'n ili far'is. Kaj li konduk'is ili'n, kaj for'ir'is apart'e al urb'o, nom'at'a Betsaida. 11  Sed la hom'amas'o, ek'sci'int'e tio'n, sekv'is li'n; kaj li akcept'is ili'n, kaj parol'is al ili pri la regn'o de Di'o, kaj tiu'j'n, kiu'j bezon'is kurac'o'n, li re'san'ig'is. 12  Kaj ek'vesper'iĝ'is; kaj la dek du, al'ven'int'e, dir'is al li: For'send'u la hom'amas'o'n, por ke ili ir'u en la ĉirkaŭ'a'j'n vilaĝ'o'j'n kaj kamp'o'j'n, por trov'i ripoz'ej'o'j'n kaj nutr'aĵ'o'n; ĉar ĉi tie ni est'as en dezert'a lok'o. 13  Sed li dir'is al ili: Vi don'u al ili manĝ'i. Kaj ili dir'is: Ni hav'as ne pli ol kvin pan'o'j'n kaj du fiŝ'o'j'n, se ni ne ir'us kaj aĉet'us manĝ'aĵ'o'n por ĉi tiu tut'a hom'o'mult'o. 14  Ĉar ĉe'est'is proksim'um'e kvin mil vir'o'j. Kaj li dir'is al si'a'j disĉipl'o'j: Sid'ig'u ili'n en ar'o'j, po proksim'um'e kvin'dek. 15  Kaj tio'n ili far'is, kaj sid'ig'is ĉiu'j'n. 16  Kaj li pren'is la kvin pan'o'j'n kaj la du fiŝ'o'j'n, kaj supr'e'n'rigard'int'e al la ĉiel'o, li ili'n ben'is kaj dis'pec'ig'is, kaj don'is al la disĉipl'o'j, por met'i antaŭ la hom'amas'o'n. 17  Kaj ili manĝ'is, kaj ĉiu'j sat'iĝ'is; kaj oni kolekt'is da post'rest'int'a'j fragment'o'j dek du korb'o'j'n.

18  Kaj dum li preĝ'is en sol'ec'o, la disĉipl'o'j est'is kun li; kaj li demand'is ili'n, dir'ant'e: Kiu, dir'as la popol'o, ke mi est'as? 19  Kaj ili respond'e dir'is: Laŭ iu'j Johano, la Baptist'o; sed laŭ ali'a'j: Elija; kaj laŭ ali'a'j, ke unu el la antikv'a'j profet'o'j re'lev'iĝ'is. 20  Sed li dir'is al ili: Sed vi—kiu vi dir'as, ke mi est'as? Kaj Petro respond'e dir'is: La Krist'o de Di'o. 21  Sed li per sever'a ordon'o admon'is, ke ili dir'u ĉi tio'n al neni'u; 22  dir'ant'e: La Fil'o de hom'o dev'as mult'e sufer'i, kaj est'i rifuz'it'a de la pli'aĝ'ul'o'j kaj ĉef'pastr'o'j kaj skrib'ist'o'j, kaj est'i mort'ig'it'a, kaj la tri'a'n tag'o'n re'lev'iĝ'i. 23  Kaj li dir'is al ĉiu'j: Se iu vol'as ven'i post mi, li abnegaci'u si'n, kaj lev'u si'a'n kruc'o'n ĉiu'tag'e, kaj sekv'u mi'n. 24  Ĉar kiu vol'os sav'i si'a'n anim'o'n, tiu ĝi'n perd'os; sed kiu perd'os si'a'n anim'o'n pro mi, tiu ĝi'n sav'os. 25  Ĉar kiel profit'us hom'o, se li gajn'us la tut'a'n mond'o'n kaj si'n perd'us aŭ pere'ig'us? 26  Ĉar kiu hont'os pri mi kaj pri mi'a'j parol'o'j, pri tiu hont'os la Fil'o de hom'o, kiam li ven'os en si'a glor'o, kaj la glor'o de la Patr'o kaj de la sankt'a'j anĝel'o'j. 27  Sed mi dir'as al vi cert'e: Inter la ĉi tie star'ant'a'j est'as iu'j, kiu'j neniel gust'um'os mort'o'n, antaŭ ol ili vid'os la regn'o'n de Di'o.

28  Kaj pas'is post tiu'j dir'o'j ĉirkaŭ ok tag'o'j, kaj li pren'is kun si Petron kaj Johanon kaj Jakobon, kaj supr'e'n'ir'is sur la mont'o'n, por preĝ'i. 29  Kaj dum li preĝ'is, la aspekt'o de li'a vizaĝ'o ali'iĝ'is, kaj li'a vest'ar'o far'iĝ'is blank'a kaj fulm'e bril'ant'a. 30  Kaj jen inter'parol'is kun li du vir'o'j, kiu'j est'is Moseo kaj Elija, 31  kiu'j montr'iĝ'is en glor'o, kaj parol'is pri li'a for'ir'o, kiu'n li est'is plen'um'ont'a en Jerusalem. 32  Sed Petro, kaj tiu'j, kiu'j est'is kun li, est'is sub'prem'at'a'j de dorm'o; sed vek'iĝ'int'e, ili vid'is li'a'n glor'o'n, kaj la du vir'o'j'n, kiu'j star'is kun li. 33  Kaj dum ili for'ir'is de li, Petro dir'is al Jesuo: Estr'o, est'as bon'e por ni est'i ĉi tie; kaj ni far'u tri laŭb'o'j'n: unu por vi, kaj unu por Moseo, kaj unu por Elija; li ne sci'is, kio'n li dir'as. 34  Kaj dum li tio'n dir'is, nub'o ven'is kaj super'ombr'is ili'n; kaj ili tim'is, kiam ili en'ir'is en la nub'o'n. 35  Kaj el la nub'o ven'is voĉ'o, dir'ant'a: Ĉi tiu est'as Mi'a Fil'o, Mi'a elekt'it'o; li'n aŭskult'u. 36  Kaj dum la voĉ'o ankoraŭ son'is, Jesuo trov'iĝ'is sol'a. Kaj ili silent'is, kaj al neni'u en tiu'j tag'o'j rakont'is i'o'n, kio'n ili vid'is.

37  Kaj la sekv'ant'a'n tag'o'n, post kiam ili mal'supr'e'n'ir'is de la mont'o, grand'a hom'amas'o renkont'is li'n. 38  Kaj jen unu vir'o el la hom'amas'o ek'kri'is, dir'ant'e: Majstr'o, mi pet'eg'as vi'n rigard'i mi'a'n fil'o'n, ĉar li est'as mi'a sol'a infan'o; 39  kaj jen spirit'o kapt'as li'n, kaj subit'e li ek'kri'as, kaj ĝi konvulsi'ig'as li'n kun buŝ'a ŝaŭm'o, kaj mal'facil'e las'as li'n, kontuz'int'e li'n. 40  Kaj mi pet'is vi'a'j'n disĉipl'o'j'n, ke ili el'pel'u ĝi'n; sed ili ne pov'is. 41  Kaj Jesuo respond'is kaj dir'is: Ho sen'fid'a kaj pervers'a generaci'o, ĝis kiam mi est'os kun vi kaj vi'n toler'os? ven'ig'u ĉi tie'n vi'a'n fil'o'n. 42  Kaj dum li ven'is, la demon'o li'n ĵet'is sur la ter'o'n kaj li'n konvulsi'ig'is. Sed Jesuo sever'e admon'is la mal'pur'a'n spirit'o'n, kaj san'ig'is la knab'o'n kaj re'don'is li'n al la patr'o. 43  Kaj ĉiu'j mir'eg'is pro la majest'o de Di'o.

Sed dum ĉiu'j mir'is pri ĉio, kio'n li far'is, li dir'is al si'a'j disĉipl'o'j: 44  Penetr'ig'u ĉi tiu'j'n vort'o'j'n en vi'a'j'n orel'o'j'n: ĉar la Fil'o de hom'o est'os trans'don'it'a en la man'o'j'n de hom'o'j. 45  Sed ili ne kompren'is tiu'n dir'o'n, kaj ĝi est'is kaŝ'it'a for de ili, por ke ili ne sci'u ĝi'a'n signif'o'n; kaj ili tim'is demand'i al li pri tiu dir'o.

46  Kaj komenc'iĝ'is diskut'ad'o inter ili pri tio, kiu el ili est'os la plej grand'a. 47  Sed Jesuo, vid'int'e la diskut'ad'o'n de ili'a'j kor'o'j, pren'is infan'o'n, kaj star'ig'is li'n apud si, 48  kaj dir'is al ili: Kiu akcept'os ĉi tiu'n infan'o'n en mi'a nom'o, tiu mi'n akcept'as; kaj kiu mi'n akcept'os, tiu akcept'as Tiu'n, kiu mi'n send'is; ĉar kiu est'as plej mal'grand'a inter vi ĉiu'j, tiu est'as grand'a.

49  Kaj Johano respond'is kaj dir'is: Estr'o, ni vid'is iu'n el'pel'ant'a'n demon'o'j'n en vi'a nom'o; kaj ni mal'permes'is li'n, ĉar li ne sekv'as kun ni. 50  Sed Jesuo dir'is al li: Ne mal'permes'u; ĉar tiu, kiu ne est'as kontraŭ vi, est'as por vi.

51  Kaj kiam la tag'o'j matur'iĝ'is por li'a supr'e'n'akcept'o, li firm'ig'is si'a'n vizaĝ'o'n, por ir'i al Jerusalem, 52  kaj send'is send'it'o'j'n antaŭ si'a vizaĝ'o; kaj ili ir'is, kaj en'ir'is en vilaĝ'o'n de la Samari'an'o'j, por pret'ig'i por li. 53  Kaj tiu'j li'n ne akcept'is, ĉar li'a vizaĝ'o est'is direkt'at'a al Jerusalem. 54  Kaj li'a'j disĉipl'o'j Jakobo kaj Johano, tio'n vid'int'e, dir'is: Sinjor'o, ĉu vi vol'as, ke ni ordon'u fajr'o'n mal'supr'e'n'ven'i el la ĉiel'o kaj eksterm'i ili'n? 55  Sed li si'n turn'is kaj admon'is ili'n; kaj li dir'is: Vi mem ne sci'as, laŭ kia spirit'o vi est'as. 56  Ĉar la Fil'o de hom'o ven'is, ne por pere'ig'i anim'o'j'n de hom'o'j, sed por sav'i. Kaj ili ir'is en ali'a'n vilaĝ'o'n.

57  Kaj dum ili vojaĝ'is, sur la voj'o iu dir'is al li: Mi vi'n sekv'os, kie'n ajn vi ir'os. 58  Kaj Jesuo dir'is al li: La vulp'o'j hav'as kav'o'j'n, kaj la bird'o'j de la ĉiel'o hav'as ripoz'ej'o'j'n; sed la Fil'o de hom'o ne hav'as, kie kuŝ'ig'i si'a'n kap'o'n. 59  Kaj li dir'is al ali'a: Sekv'u mi'n. Sed li dir'is: Sinjor'o, permes'u al mi unu'e ir'i kaj en'ter'ig'i mi'a'n patr'o'n. 60  Sed li dir'is al li: Las'u la mort'int'o'j'n en'ter'ig'i si'a'j'n mort'int'o'j'n; sed vi ir'u kaj proklam'u la regn'o'n de Di'o. 61  Kaj ankoraŭ ali'a dir'is: Mi vi'n sekv'os, Sinjor'o; sed unu'e permes'u al mi adiaŭ'i tiu'j'n, kiu'j est'as en mi'a dom'o. 62  Sed Jesuo dir'is al li: Neni'u, met'int'e si'a'n man'o'n al la plug'il'o kaj rigard'ant'e mal'antaŭ'e'n, taŭg'as por la regn'o de Di'o.

10

1  Kaj post tio la Sinjor'o elekt'is sep'dek ali'a'j'n, kaj ili'n for'send'is du'op'e antaŭ si'a vizaĝ'o en ĉiu'n urb'o'n kaj ĉiu'n lok'o'n, kie'n li mem est'is ven'ont'a. 2  Kaj li dir'is al ili: La rikolt'o est'as grand'a, sed la labor'ant'o'j est'as mal'mult'a'j; pet'u do la Estr'o'n de la rikolt'o, ke Li send'u labor'ant'o'j'n en Si'a'n rikolt'o'n. 3  Ir'u; jen mi send'as vi'n kiel ŝaf'id'o'j'n mez'e de lup'o'j. 4  Ne port'u mon'uj'o'n, nek sak'et'o'n, nek ŝu'o'j'n; kaj salut'u neniu'n sur la voj'o. 5  Kaj en kiu'n ajn dom'o'n vi en'ir'os, unu'e dir'u: Pac'o al ĉi tiu dom'o. 6  Kaj se tie est'os fil'o de pac'o, vi'a pac'o rest'os sur li; sed se ne, ĝi re'ven'os al vi. 7  Kaj en tiu sam'a dom'o rest'u, manĝ'ant'e kaj trink'ant'e tio'n, kio'n ili hav'as; ĉar la labor'ant'o merit'as si'a'n salajr'o'n. Ne trans'ir'u de dom'o en dom'o'n. 8  Kaj en kiu'n ajn urb'o'n vi en'ir'os, kaj oni vi'n akcept'os, manĝ'u tio'n, kio'n oni met'os antaŭ vi'n; 9  kaj san'ig'u la tie'a'j'n mal'san'ul'o'j'n, kaj dir'u al ili: La regn'o de Di'o al'proksim'iĝ'is al vi. 10  Sed en kiu'n ajn urb'o'n vi en'ir'os, kaj oni ne akcept'os vi'n, el'ir'u sur ĝi'a'j'n strat'o'j'n, kaj dir'u: 11  Eĉ la polv'o'n de vi'a urb'o, kiu si'n ten'as al ni'a'j pied'o'j, ni de'viŝ'as kontraŭ vi'n; tamen sci'u, ke la regn'o de Di'o al'proksim'iĝ'is al vi. 12  Mi dir'as al vi: Est'os pli el'port'ebl'e en tiu tag'o por Sodom, ol por tiu urb'o. 13  Ve al vi, Ĥorazin! ve al vi, Betsaida! ĉar se en Tir'o kaj Cid'o'n est'us far'it'a'j tiu'j potenc'a'j far'o'j, kiu'j far'iĝ'is en vi, ili jam antaŭ long'e pent'us, sid'ant'e en sak'aĵ'o kaj cindr'o. 14  Tamen est'os pli el'port'ebl'e por Tir'o kaj Cid'o'n en la juĝ'ad'o, ol por vi. 15  Kaj vi, Kapernaum, ĉu vi est'os alt'ig'it'a ĝis la ĉiel'o? vi ja mal'supr'e'n'ir'os ĝis Hades. 16  Kiu vi'n aŭskult'as, tiu mi'n aŭskult'as; kiu vi'n mal'ŝat'as, tiu mi'n mal'ŝat'as; kaj kiu mi'n mal'ŝat'as, tiu mal'ŝat'as Tiu'n, kiu mi'n send'is.

17  Kaj la sep'dek re'ven'is kun ĝoj'o, dir'ant'e: Sinjor'o, eĉ la demon'o'j sub'met'iĝ'as al ni per vi'a nom'o. 18  Kaj li dir'is al ili: Mi vid'is Satan'o'n fal'ant'a de la ĉiel'o, kiel fulm'o. 19  Jen mi don'is al vi aŭtoritat'o'n pied'paŝ'i sur serpent'o'j kaj skorpi'o'j, kaj sur la tut'a potenc'o de la mal'amik'o; kaj neni'o iel vi'n difekt'os. 20  Tamen ne ĝoj'u pri tio, ke la spirit'o'j sub'met'iĝ'is al vi; sed ĝoj'u, ke vi'a'j nom'o'j est'as skrib'it'a'j en la ĉiel'o.

21  En tiu sam'a hor'o li ĝoj'is en la Sankt'a Spirit'o, kaj dir'is: Mi Vi'n glor'as, ho Patr'o, Estr'o de la ĉiel'o kaj la ter'o, ke Vi kaŝ'is ĉi tio'n for de saĝ'ul'o'j kaj prudent'ul'o'j, kaj mal'kaŝ'is al infan'et'o'j; jes, Patr'o, ĉar al Vi tio bon'e plaĉ'is. 22  Ĉio est'as trans'don'it'a al mi de mi'a Patr'o; kaj neni'u sci'as, kiu est'as la Fil'o, krom la Patr'o; nek kiu est'as la Patr'o, krom la Fil'o, kaj tiu, al kiu la Fil'o vol'as mal'kaŝ'i Li'n. 23  Kaj si'n turn'int'e al la disĉipl'o'j, li flank'e dir'is: Feliĉ'a'j est'as la okul'o'j, kiu'j vid'as tio'n, kio'n vi vid'as; 24  ĉar mi dir'as al vi, ke mult'a'j profet'o'j kaj reĝ'o'j dezir'is vid'i tio'n, kio'n vi vid'as, kaj ili ne vid'is; kaj aŭd'i tio'n, kio'n vi aŭd'as, kaj ili ne aŭd'is.

25  Kaj jen unu leĝ'ist'o star'iĝ'is, kaj tent'is li'n, dir'ant'e: Majstr'o, kio'n mi far'u, por hered'i etern'a'n viv'o'n? 26  Kaj li dir'is al li: Kio est'as skrib'it'a en la leĝ'o? kiel vi leg'as? 27  Kaj li respond'e dir'is: Am'u la Etern'ul'o'n, vi'a'n Di'o'n, per vi'a tut'a kor'o kaj per vi'a tut'a anim'o kaj per vi'a tut'a fort'o kaj per vi'a tut'a mens'o, kaj vi'a'n proksim'ul'o'n kiel vi'n mem. 28  Kaj li dir'is al li: Vi prav'e respond'is; tio'n far'u, kaj vi viv'os. 29  Sed li, dezir'ant'e prav'ig'i si'n, dir'is al Jesuo: Kaj kiu est'as mi'a proksim'ul'o? 30  Jesuo respond'is kaj dir'is: Unu hom'o mal'supr'e'n'ir'is de Jerusalem al Jeriĥ'o; kaj li fal'is en la man'o'j'n de rab'ist'o'j, kiu'j li'n sen'vest'ig'is kaj bat'is, kaj for'ir'is, las'ant'e li'n du'on'e sen'viv'a. 31  Kaj laŭ okaz'o unu pastr'o mal'supr'e'n'ir'is la sam'a'n voj'o'n; kaj li'n vid'int'e, li preter'pas'is ali'flank'e. 32  Kaj tiel sam'e unu Levid'o, ven'int'e al la lok'o kaj li'n vid'int'e, preter'pas'is ali'flank'e. 33  Sed unu Samari'an'o, vojaĝ'ant'e, al'ven'is tie'n, kie li est'is, kaj li'n ek'vid'int'e, li kor'tuŝ'iĝ'is, 34  kaj al'proksim'iĝ'is, kaj bandaĝ'is li'a'j'n vund'o'j'n, kaj sur'verŝ'is ole'o'n kaj vin'o'n; kaj li met'is li'n sur si'a'n best'o'n, kaj konduk'is li'n al gast'ej'o, kaj zorg'is pri li. 35  Kaj la morgaŭ'a'n tag'o'n li el'pren'is du denar'o'j'n kaj don'is ili'n al la gast'ej'estr'o, kaj dir'is: Zorg'u pri li, kaj kio'n pli vi el'spez'os, mi tio'n re'pag'os al vi, kiam mi re'ven'os. 36  Kiu el tiu'j tri, laŭ vi'a opini'o, si'n montr'is proksim'ul'o de tiu, kiu fal'is en la man'o'j'n de la rab'ist'o'j? 37  Kaj li dir'is: Tiu, kiu far'is al li kompat'o'n. Kaj Jesuo dir'is al li: Ir'u vi, kaj far'u tio'n sam'a'n.

38  Kaj dum ili vojaĝ'is, li en'ir'is en unu vilaĝ'o'n; kaj vir'in'o, nom'at'a Mart'a, akcept'is li'n en si'a'n dom'o'n. 39  Kaj ŝi hav'is frat'in'o'n, nom'at'a'n Maria, kaj ĉi tiu sid'is apud la pied'o'j de la Sinjor'o, kaj aŭskult'is li'a'n parol'o'n. 40  Sed Mart'a est'is distr'at'a pro mult'o da serv'ad'o; kaj ŝi al'proksim'iĝ'is, kaj dir'is: Sinjor'o, ĉu vi ne zorg'as pri tio, ke mi'a frat'in'o las'is al mi serv'i sol'a? dir'u do al ŝi, ke ŝi mi'n help'u. 41  Sed la Sinjor'o respond'is kaj dir'is al ŝi: Mart'a, Mart'a, vi zorg'as kaj klopod'ad'as pri mult'a'j afer'o'j; 42  sed unu afer'o est'as neces'a; kaj Maria elekt'is la bon'a'n part'o'n, kiu ne est'os pren'it'a for de ŝi.

11

1  Kaj li preĝ'is en iu lok'o; kaj kiam li ĉes'is preĝ'i, unu el li'a'j disĉipl'o'j dir'is al li: Sinjor'o, instru'u ni'n preĝ'i, kiel ankaŭ Johano instru'is si'a'j'n disĉipl'o'j'n. 2  Kaj li dir'is al ili: Kiam vi preĝ'as, dir'u: Patr'o, Est'u sankt'ig'it'a Vi'a nom'o. Ven'u Vi'a regn'o. 3  Don'u al ni tag'o'n post tag'o ni'a'n ĉiu'tag'a'n pan'o'n. 4  Kaj pardon'u al ni ni'a'j'n pek'o'j'n, ĉar ni ankaŭ pardon'as al ĉiu, kiu ŝuld'as al ni. Kaj ne konduk'u ni'n en tent'o'n.

5  Kaj li dir'is al ili: Kiu el vi hav'os amik'o'n, kaj ir'os al li nokt'o'mez'e, kaj dir'os al li: Amik'o, prunt'u al mi tri pan'o'j'n; 6  ĉar amik'o mi'a ven'is al mi post vojaĝ'o, kaj mi ne hav'as, kio'n met'i antaŭ li'n; 7  kaj tiu de intern'e respond'os kaj dir'os: Ne ĝen'u mi'n; la pord'o est'as jam ferm'it'a, kaj mi'a'j infan'o'j kun mi est'as en lit'o; mi ne pov'as mi'n lev'i kaj don'i al vi? 8  Mi dir'as al vi: Kvankam li ne vol'os pro si'a amik'ec'o al li lev'iĝ'i kaj don'i al li, tamen, pro ĉi ties persist'ec'o li lev'iĝ'os kaj don'os al li tiom, kiom li bezon'as. 9  Kaj mi dir'as al vi: Pet'u, kaj al vi est'os don'it'e; serĉ'u, kaj vi trov'os; frap'u, kaj al vi est'os mal'ferm'it'e. 10  Ĉar ĉiu pet'ant'o ricev'as; kaj la serĉ'ant'o trov'as; kaj al la frap'ant'o est'os mal'ferm'it'e. 11  Kaj de kiu el vi, kiu est'as patr'o, fil'o pet'os pan'o'n, kaj li don'os al li ŝton'o'n? aŭ se li pet'as fiŝ'o'n, ĉu li anstataŭ fiŝ'o don'os al li serpent'o'n? 12  Aŭ se li pet'os ov'o'n, ĉu li don'os al li skorpi'o'n? 13  Se vi do, est'ant'e mal'bon'a'j, sci'as don'i bon'a'j'n donac'o'j'n al vi'a'j infan'o'j, des pli vi'a Patr'o ĉiel'a don'os la Sankt'a'n Spirit'o'n al tiu'j, kiu'j pet'os al Li.

14  Kaj li est'is el'pel'ant'a demon'o'n, kiu est'is mut'a. Kaj kiam la demon'o el'ir'is, la mut'ul'o parol'is; kaj la hom'amas'o mir'eg'is. 15  Sed iu'j el ili dir'is: Per Baal-Zebub, la estr'o de la demon'o'j, li el'pel'as demon'o'j'n. 16  Kaj ali'a'j, tent'ant'e li'n, postul'is de li sign'o'n el la ĉiel'o. 17  Sed li, sci'ant'e ili'a'j'n pens'o'j'n, dir'is al ili: Ĉiu regn'o, divid'it'a kontraŭ si, dezert'iĝ'as; kaj dom'o, divid'it'a kontraŭ dom'o, fal'as. 18  Kaj se ankaŭ Satan'o divid'iĝ'as kontraŭ si, kiel star'os li'a regn'o? ĉar vi dir'as, ke per Baal-Zebub mi el'pel'as demon'o'j'n. 19  Kaj se per Baal-Zebub mi el'pel'as demon'o'j'n, per kiu vi'a'j fil'o'j ili'n el'pel'as? tial ili est'os vi'a'j juĝ'ant'o'j. 20  Sed se per la fingr'o de Di'o mi el'pel'as demon'o'j'n, tiam la regn'o de Di'o jam ven'is sur vi'n. 21  Kiam fort'ul'o plen'e arm'it'a gard'as si'a'n palac'o'n, en pac'o est'as li'a'j posed'aĵ'o'j; 22  sed kiam ven'as iu pli fort'a ol li kaj venk'os li'n, li for'pren'as li'a'n plen'arm'il'ar'o'n, al kiu li fid'is, kaj dis'don'as li'a'n hav'o'n. 23  Kiu ne est'as kun mi, tiu est'as kontraŭ mi; kaj kiu ne kolekt'as kun mi, tiu dis'ĵet'as. 24  Kiam la mal'pur'a spirit'o el'ir'is el hom'o, ĝi tra'ir'as tra sen'akv'a'j lok'o'j, serĉ'ant'e ripoz'o'n; kaj ne trov'ant'e ĝi'n, dir'as: Mi re'ir'os al mi'a dom'o, el kie mi el'ir'is. 25  Kaj al'ven'int'e, ĝi trov'as ĝi'n bala'it'a kaj ornam'it'a. 26  Tiam ĝi ir'as kaj al'pren'as al si sep ali'a'j'n spirit'o'j'n pli mal'bon'a'j'n ol ĝi mem, kaj ili, en'ir'int'e, loĝ'as tie; kaj la fin'a stat'o de tiu hom'o far'iĝ'as pli mal'bon'a, ol la unu'a.

27  Kaj dum li ĉi tio'n parol'is, unu vir'in'o el la hom'amas'o lev'is si'a'n voĉ'o'n, kaj dir'is al li: Feliĉ'a'j est'as la ventr'o, kiu nask'is vi'n, kaj la mam'o'j, kiu'j'n vi suĉ'is. 28  Sed li dir'is: Sed pli ĝust'e, feliĉ'a'j est'as tiu'j, kiu'j aŭd'as la vort'o'n de Di'o kaj observ'as ĝi'n.

29  Kaj kiam la hom'amas'o kolekt'iĝ'is al li, li ek'parol'is, dir'ant'e: Ĉi tiu generaci'o est'as mal'bon'a generaci'o; ĝi serĉ'as sign'o'n, kaj sign'o ne est'os don'it'a al ĝi, krom la sign'o de Jon'a. 30  Ĉar kiel Jon'a est'is sign'o por la Nineveanoj, tiel ankaŭ est'os la Fil'o de hom'o por ĉi tiu generaci'o. 31  La reĝ'in'o de la sud'o lev'iĝ'os en la juĝ'ad'o kun la vir'o'j de ĉi tiu generaci'o, kaj ili'n kondamn'os; ĉar ŝi ven'is el la fin'o'j de la ter'o, por aŭskult'i la saĝ'o'n de Salomono; kaj jen iu pli grand'a ol Salomono est'as ĉi tie. 32  Vir'o'j Nineveanoj star'os en la juĝ'ad'o kun ĉi tiu generaci'o, kaj ĝi'n kondamn'os; ĉar ili pent'is pro la predik'ad'o de Jon'a; kaj jen iu pli grand'a ol Jon'a est'as ĉi tie.

33  Kiam oni ek'brul'ig'is lamp'o'n, oni met'as ĝi'n ne en kaŝ'ej'o'n, nek sub gren'mezur'il'o'n, sed sur la lamp'ing'o'n, por ke la en'ir'ant'o'j pov'u vid'i la lum'o'n. 34  La lamp'o de vi'a korp'o est'as vi'a okul'o; kiam vi'a okul'o est'as sen'difekt'a, vi'a tut'a korp'o est'as lum'a; sed kiam ĝi est'as mal'bon'a, vi'a korp'o ankaŭ est'as mal'lum'a. 35  Tial vigl'u, ke la lum'o, kiu est'as en vi, ne est'u mal'lum'o. 36  Tial, se vi'a tut'a korp'o est'as lum'a, hav'ant'e neni'a'n mal'lum'a'n part'o'n, ĝi est'os tut'e lum'plen'a, kiel kiam la lamp'o lum'as al vi per si'a bril'o.

37  Kaj dum li parol'is, unu Farise'o invit'is li'n maten'manĝ'i kun li; kaj li en'ir'is kaj sid'iĝ'is. 38  Kaj la Farise'o, ek'vid'int'e, mir'is, ke li ne lav'is si'n antaŭ la maten'manĝ'o. 39  Kaj la Sinjor'o dir'is al li: Vi Farise'o'j pur'ig'as la ekster'o'n de kalik'o kaj plad'o, sed vi'a intern'o est'as plen'a de rab'ad'o kaj mal'virt'o. 40  Mal'saĝ'ul'o'j! ĉu Tiu, kiu far'is la ekster'o'n, ne far'is ankaŭ la intern'o'n? 41  Tamen, uz'u por almoz'o la intern'aĵ'o'j'n, kaj jen ĉio est'as al vi pur'a.

42  Sed ve al vi, Farise'o'j! ĉar vi pag'as dek'on'aĵ'o'j'n de ment'o kaj ruto kaj ĉiu veget'aĵ'o, kaj preter'las'as juĝ'o'n kaj am'o'n al Di'o; ĉi tio'n vi dev'us far'i, kaj tio'n ne preter'las'i. 43  Ve al vi, Farise'o'j! ĉar vi am'as la ĉef'seĝ'o'j'n en la sinagog'o'j, kaj la salut'o'j'n sur la plac'o'j. 44  Ve al vi! ĉar vi simil'as tomb'o'j'n ne vid'at'a'j'n; kaj la hom'o'j, kiu'j ir'as super ili, ne sci'as.

45  Kaj unu el la leĝ'ist'o'j respond'e dir'is al li: Majstr'o, dir'ant'e ĉi tio'n, vi ankaŭ ni'n riproĉ'as. 46  Kaj li dir'is: Ve ankaŭ al vi, leĝ'ist'o'j! ĉar vi ŝarĝ'as hom'o'j'n per ŝarĝ'o'j mal'facil'e port'ebl'a'j, kaj vi mem ne tuŝ'as eĉ per unu el vi'a'j fingr'o'j la ŝarĝ'o'j'n. 47  Ve al vi! ĉar vi konstru'as la tomb'o'j'n de la profet'o'j, kiu'j'n vi'a'j patr'o'j mort'ig'is. 48  Tial vi est'as atest'ant'o'j, kaj konsent'as al la far'o'j de vi'a'j patr'o'j; ĉar ili mort'ig'is ili'n, kaj vi konstru'as la tomb'o'j'n. 49  Tial ankaŭ dir'is la saĝ'o de Di'o: Mi send'os al ili profet'o'j'n kaj apostol'o'j'n, kaj iu'j'n el tiu'j ili mort'ig'os kaj persekut'os; 50  por ke la sang'o de ĉiu'j profet'o'j, kiu est'is el'verŝ'it'a de post la komenc'o de la mond'o, est'u postul'it'a el ĉi tiu generaci'o, 51  de la sang'o de Habel ĝis la sang'o de Zeĥarja, kiu pere'is inter la altar'o kaj la sankt'a dom'o; jes, mi dir'as al vi: Ĝi est'os postul'it'a el ĉi tiu generaci'o. 52  Ve al vi, leĝ'ist'o'j! ĉar vi for'pren'is la ŝlos'il'o'n de la sci'o; vi mem ne en'ir'is, kaj vi mal'help'is la en'ir'ant'a'j'n.

53  Kaj kiam li el'ir'is el tie, la skrib'ist'o'j kaj la Farise'o'j atak'is li'n insist'e, kaj instig'is li'n parol'i pri mult'a'j afer'o'j; 54  insid'ant'e kontraŭ li, por kapt'i i'o'n el li'a buŝ'o.

12

1  Dum'e, kiam la miriad'o'j de la hom'amas'o kun'kolekt'iĝ'is tiel, ke ili pied'prem'is unu la ali'a'n, li ek'parol'is al si'a'j disĉipl'o'j, dir'ant'e unu'e: Gard'u vi'n kontraŭ la ferment'aĵ'o de la Farise'o'j, kiu est'as hipokrit'ec'o. 2  Sed est'as neni'o kovr'it'a, kio ne est'os el'montr'it'a; kaj neni'o kaŝ'it'a, kio ne est'os sci'at'a. 3  Tial, kio'n vi dir'is en la mal'lum'o, tio est'os aŭd'it'a en la lum'o; kaj kio'n vi parol'is en orel'o'n en intern'a'j ĉambr'o'j, tio est'os proklam'it'a sur la tegment'o'j. 4  Kaj mi dir'as al vi, mi'a'j amik'o'j: Ne tim'u tiu'j'n, kiu'j mort'ig'as la korp'o'n, kaj post'e ne pov'as far'i i'o'n plu. 5  Sed mi montr'os al vi, kiu'n vi dev'as tim'i: Tim'u Tiu'n, kiu, mort'ig'int'e, plu'e hav'as aŭtoritat'o'n en'ĵet'i en Gehen'a'n; jes, mi dir'as al vi: Tiu'n tim'u. 6  Ĉu oni ne vend'as kvin paser'o'j'n por du asaroj? kaj eĉ unu el ili ne est'as forges'it'a antaŭ Di'o. 7  Sed eĉ la har'o'j de vi'a kap'o est'as ĉiu'j kalkul'it'a'j. Ne tim'u; vi pli valor'as ol mult'a'j paser'o'j. 8  Kaj mi dir'as al vi: Ĉiu'n, kiu konfes'os mi'n antaŭ la hom'o'j, la Fil'o de hom'o ankaŭ konfes'os antaŭ la anĝel'o'j de Di'o; 9  sed kiu mal'konfes'os mi'n antaŭ la hom'o'j, tiu est'os mal'konfes'it'a antaŭ la anĝel'o'j de Di'o. 10  Kaj por ĉiu, kiu parol'os vort'o'n kontraŭ la Fil'o de hom'o, est'os pardon'o; sed por tiu, kiu blasfem'as kontraŭ la Sankt'a Spirit'o, ne est'os pardon'o. 11  Kaj kiam oni konduk'os vi'n antaŭ la sinagog'o'j'n kaj reg'ant'o'j'n kaj aŭtoritat'ul'o'j'n, ne zorg'u, kiel aŭ kio'n respond'i, aŭ kio'n dir'i; 12  ĉar la Sankt'a Spirit'o instru'os al vi en tiu hor'o mem tio'n, kio'n vi dev'as dir'i.

13  Kaj unu el la hom'amas'o dir'is al li: Majstr'o, dir'u al mi'a frat'o, ke li divid'u kun mi la hered'aĵ'o'n. 14  Sed li dir'is al li: Ho vir'o, kiu star'ig'is mi'n super vi kiel juĝ'ant'o'n aŭ divid'ant'o'n? 15  Kaj li dir'is al ili: Zorg'u, kaj gard'u vi'n kontraŭ ĉia avid'ec'o, ĉar la viv'o de hom'o ne konsist'as en la abund'ec'o de li'a'j posed'aĵ'o'j. 16  Kaj li parol'is al ili parabol'o'n, dir'ant'e: La bien'o de unu riĉ'ul'o don'is abund'e; 17  kaj li konsider'is, dir'ant'e: Kio'n mi far'u, ĉar mi ne hav'as lok'o'n, kie mi pov'as amas'ig'i mi'a'j'n frukt'o'j'n? 18  Kaj li dir'is: Jen kio'n mi far'os: mi dis'bat'os mi'a'j'n gren'ej'o'j'n kaj konstru'os pli grand'a'j'n, kaj tie mi amas'ig'os mi'a'n gren'o'n kaj mi'a'j'n posed'aĵ'o'j'n. 19  Kaj mi dir'os al mi'a anim'o: Anim'o, vi hav'as mult'a'j'n posed'aĵ'o'j'n, proviz'it'a'j'n por mult'a'j jar'o'j; ripoz'u, manĝ'u, trink'u, est'u gaj'a. 20  Sed Di'o dir'is al li: Ho sen'prudent'ul'o! ĉi tiu'n nokt'o'n oni postul'as de vi vi'a'n anim'o'n; kies est'os tio, kio'n vi prepar'is? 21  Tia est'as tiu, kiu kolekt'as por si trezor'o'n, kaj ne est'as riĉ'a rilat'e Di'o'n.

22  Kaj li dir'is al si'a'j disĉipl'o'j: Tial mi dir'as al vi: Ne zorg'u pri vi'a viv'o, kio'n vi manĝ'u; nek pri vi'a korp'o, kio'n vi sur'met'u. 23  Ĉar la viv'o est'as pli ol nutr'aĵ'o, kaj la korp'o pli ol vest'aĵ'o. 24  Pri'pens'u la korv'o'j'n, ke ili ne sem'as, nek rikolt'as, kaj ne hav'as proviz'ej'o'n nek gren'ej'o'n; kaj Di'o nutr'as ili'n; kiom pli vi valor'as, ol la bird'o'j! 25  Kaj kiu el vi per zorg'ad'o pov'as al'don'i unu uln'o'n al si'a statur'o? 26  Se do vi ne pov'as far'i eĉ la plej mal'grand'a'n afer'o'n, kial vi zorg'as pri la ceter'a'j? 27  Pri'pens'u la lili'o'j'n, kiel ili kresk'as; ili ne labor'as, nek ŝpin'as; tamen mi dir'as al vi: Eĉ Salomono en si'a tut'a glor'o ne est'is ornam'it'a tiel, kiel unu el ĉi tiu'j. 28  Sed se Di'o tiel vest'as la kamp'a'n herb'aĵ'o'n, kiu hodiaŭ ekzist'as, kaj morgaŭ est'os ĵet'at'a en forn'o'n, kiom pli cert'e Li vest'os vi'n, ho mal'grand'fid'ul'o'j! 29  Kaj ne serĉ'u, kio'n vi manĝ'os, kaj kio'n vi trink'os, kaj ne est'u dub'em'a'j. 30  Ĉar pri ĉio tio serĉ'as la naci'o'j de la mond'o; sed vi'a Patr'o sci'as, ke vi tio'n bezon'as. 31  Sed cel'u Li'a'n regn'o'n, kaj ĉio tio est'os al'don'it'a al vi. 32  Ne tim'u, mal'grand'a greg'o; ĉar bon'e plaĉ'is al la Patr'o don'i al vi la regn'o'n. 33  Vend'u vi'a'j'n posed'aĵ'o'j'n, kaj don'u almoz'o'n; far'u por vi mon'uj'o'j'n, kiu'j ne far'iĝ'os mal'nov'a'j, trezor'o'n ne mank'ont'a'n en la ĉiel'o, kie ŝtel'ist'o ne al'proksim'iĝ'as kaj tine'o ne detru'as. 34  Ĉar kie est'as vi'a trezor'o, tie est'os ankaŭ vi'a kor'o.

35  Vi'a'j lumb'o'j est'u zon'it'a'j, kaj vi'a'j lamp'o'j est'u brul'ant'a'j; 36  kaj vi mem est'u simil'a'j al vir'o'j, kiu'j atend'as si'a'n sinjor'o'n, kiam li re'ven'os de la edz'iĝ'a fest'o; por ke ili tuj mal'ferm'u al li, kiam li ven'os kaj frap'os. 37  Feliĉ'a'j est'as tiu'j serv'ist'o'j, kiu'j'n la sinjor'o, kiam li ven'os, trov'os vigl'a'j; ver'e mi dir'as al vi, ke li si'n zon'os, kaj sid'ig'os ili'n por manĝ'i, kaj mem ven'os kaj serv'os al ili. 38  Kaj se li al'ven'os nokt'e dum la du'a gard'o'part'o, aŭ dum la tri'a gard'o'part'o, kaj tiel ili'n trov'os, feliĉ'a'j est'as tiu'j serv'ist'o'j. 39  Sed sci'u, ke se la dom'o'mastr'o sci'us, je kiom'a hor'o la ŝtel'ist'o ven'os, li mal'dorm'us kaj ne las'us si'a'n dom'o'n tra'fos'iĝ'i. 40  Vi ankaŭ est'u pret'a'j, ĉar en tiu hor'o, kiu'n vi ne pri'pens'as, la Fil'o de hom'o ven'os.

41  Kaj Petro dir'is: Sinjor'o, ĉu vi parol'as ĉi tiu'n parabol'o'n por ni, aŭ ankaŭ por ĉiu'j? 42  Kaj la Sinjor'o dir'is: Kiu do est'as la fidel'a kaj saĝ'a administr'ant'o, kiu'n li'a sinjor'o star'ig'os super si'a serv'ant'ar'o, por don'i al ili ĝust'a'temp'e ili'a'n porci'o'n da nutr'aĵ'o? 43  Feliĉ'a est'as tiu serv'ist'o, kiu'n li'a sinjor'o, ven'int'e, trov'os ag'ant'a tiel. 44  Ver'e mi dir'as al vi, ke li star'ig'os li'n super ĉio, kio'n li hav'as. 45  Sed se tiu serv'ist'o dir'os en si'a kor'o: Mi'a sinjor'o prokrast'as si'a'n al'ven'o'n; kaj komenc'os bat'i la knab'o'j'n kaj la knab'in'o'j'n, kaj manĝ'os kaj trink'os kaj ebri'iĝ'os, 46  la sinjor'o de tiu serv'ist'o al'ven'os en tag'o, kiam li ne atend'as, kaj en hor'o, pri kiu li ne sci'as; kaj tranĉ'e skurĝ'os li'n, kaj difin'os por li part'o'n kun la sen'fid'ul'o'j. 47  Kaj tiu serv'ist'o, kiu sci'is la vol'o'n de si'a sinjor'o, kaj neni'o'n pret'ig'is, nek far'is laŭ li'a vol'o, sufer'os mult'a'j'n bat'o'j'n; 48  sed tiu, kiu ne sci'is, kaj laŭ si'a'j ag'o'j merit'is bat'o'j'n, sufer'os mal'mult'a'j'n bat'o'j'n. Kaj al kiu mult'o est'as don'it'a, el tiu est'os mult'o postulat'a; kaj al kiu oni mult'o'n komisi'is, el tiu oni des pli mult'o'n postul'os.

49  Mi al'ven'is, por ĵet'i fajr'o'n sur la ter'o'n; kaj kio'n mi vol'as, se jam ĝi ek'brul'is? 50  Sed mi hav'as bapt'o'n, per kiu est'i bapt'it'a; kaj kiel mi prem'iĝ'as, ĝis ĝi est'os plen'um'it'a! 51  Ĉu vi supoz'as, ke mi al'ven'is, por don'i pac'o'n sur la ter'o? Mi dir'as al vi: Ne; sed pli ver'e dis'ig'o'n; 52  ĉar de nun est'os kvin el unu dom'o dis'ig'it'a'j, tri kontraŭ du, kaj du kontraŭ tri. 53  Est'os dis'ig'it'a'j patr'o kontraŭ fil'o, kaj fil'o kontraŭ patr'o; patr'in'o kontraŭ fil'in'o, kaj fil'in'o kontraŭ patr'in'o; bo'patr'in'o kontraŭ bo'fil'in'o, kaj bo'fil'in'o kontraŭ bo'patr'in'o.

54  Kaj li dir'is al la hom'amas'o'j: Kiam vi vid'as nub'o'n lev'iĝ'ant'a'n en la okcident'o, vi tuj dir'as: Ven'os pluv'et'o; kaj tiel far'iĝ'as. 55  Kaj kiam blov'as la sud'a vent'o, vi dir'as: Est'os varm'eg'o; kaj tiel far'iĝ'as. 56  Ho hipokrit'ul'o'j! vi sci'as esplor'i la aspekt'o'n de la ter'o kaj de la ĉiel'o; sed kial vi ne sci'as esplor'i ĉi tiu'n temp'o'n? 57  Kaj kial eĉ per vi mem vi ne juĝ'as, kio est'as just'a? 58  Ĉar dum vi ir'ad'as kun vi'a kontraŭ'ul'o al la reg'ant'o, sur'voj'e klopod'u liber'iĝ'i de li; por ne las'i, ke li tren'u vi'n al la juĝ'ist'o, kaj la juĝ'ist'o vi'n trans'don'u al la ofic'ist'o de la tribunal'o, kaj la ofic'ist'o vi'n ĵet'u en mal'liber'ej'o'n. 59  Mi dir'as al vi: Vi neniel el tie el'ir'os, ĝis vi pag'os la last'a'n lept'o'n.

13

1  Kaj ĉe'est'is en tiu sam'a temp'o iu'j, kiu'j rakont'is al li pri tiu'j Galile'an'o'j, kies sang'o'n Pilato miks'is kun ili'a'j ofer'aĵ'o'j. 2  Kaj respond'e li dir'is al ili: Ĉu vi pens'as, ke tiu'j Galile'an'o'j est'is pek'ul'o'j pli ol ĉiu'j Galile'an'o'j, pro tio, ke ili tio'n sufer'is? 3  Mi dir'as al vi: Neniel; sed se vi ne pent'os, vi ĉiu'j tiel sam'e pere'os. 4  Aŭ pri tiu'j dek ok, sur kiu'j'n fal'is la tur'o en Ŝiloaĥ kaj ili'n mort'ig'is, ĉu vi pens'as, ke ili est'is pek'ul'o'j pli ol ĉiu'j hom'o'j, kiu'j loĝ'is en Jerusalem? 5  Neniel, mi dir'as al vi; sed se vi ne pent'os, vi ĉiu'j ankaŭ pere'os.

6  Kaj li parol'is la jen'a'n parabol'o'n: Unu vir'o hav'is fig'arb'o'n, plant'it'a'n en li'a vin'ber'ĝarden'o, kaj li ven'is, serĉ'ant'e frukt'o'n sur ĝi, kaj ne trov'is. 7  Kaj li dir'is al la vin'ber'ist'o: Jen tri jar'o'j'n mi ven'as, serĉ'ant'e frukt'o'n sur ĉi tiu fig'arb'o, kaj mi ne trov'as; el'hak'u ĝi'n; kial ĝi sen'util'ig'as ankaŭ la ter'o'n? 8  Sed li respond'e dir'is: Sinjor'o, las'u ĝi'n rest'i ankaŭ ĉi tiu'n jar'o'n, ĝis mi fos'os ĉirkaŭ ĝi kaj met'os sterk'o'n; 9  kaj se ĝi post'e don'os frukt'o'n, bon'e; sed se ne, vi el'hak'os ĝi'n.

10  Kaj li instru'ad'is en unu el la sinagog'o'j en la sabat'o. 11  Kaj jen vir'in'o, kiu dum dek ok jar'o'j hav'is spirit'o'n de mal'fort'ec'o; kaj ŝi est'is kun'kurb'it'a kaj neniel pov'is lev'iĝ'i. 12  Kaj vid'int'e ŝi'n, Jesuo vok'is ŝi'n, kaj dir'is: Vir'in'o, vi est'as liber'ig'it'a el vi'a mal'fort'ec'o. 13  Kaj li met'is sur ŝi'n la man'o'j'n, kaj ŝi tuj rekt'iĝ'is kaj glor'is Di'o'n. 14  Kaj la sinagog'estr'o, indign'ant'e, ke Jesuo re'san'ig'is en la sabat'o, respond'is kaj dir'is al la hom'amas'o: Ekzist'as ses tag'o'j, en kiu'j oni dev'as labor'i; en ili do ven'u, por est'i re'san'ig'it'a'j, kaj ne en la sabat'a tag'o. 15  Sed la Sinjor'o respond'is al li kaj dir'is: Ho hipokrit'ul'o'j! ĉu ne ĉiu el vi en la sabat'o mal'lig'as si'a'n bov'o'n aŭ si'a'n azen'o'n el la stal'o, kaj for'konduk'as ĝi'n, por trink'ig'i? 16  Kaj ĉu ne dev'is ĉi tiu vir'in'o, est'ant'e fil'in'o de Abraham, lig'it'e de Satan'o jen dek ok jar'o'j'n, est'i mal'lig'it'a el ĉi tiu katen'o en la sabat'a tag'o? 17  Kaj kiam li tio'n dir'is, ĉiu'j li'a'j kontraŭ'ul'o'j hont'iĝ'is; kaj la tut'a hom'amas'o ĝoj'is pro ĉiu'j glor'a'j ag'o'j, far'it'a'j de li.

18  Kaj li dir'is: Al kio simil'as la regn'o de Di'o? kaj al kio mi ĝi'n kompar'u? 19  Ĝi est'as simil'a al sinap'a sem'et'o, kiu'n vir'o pren'is kaj ĵet'is en si'a'n ĝarden'o'n; kaj ĝi kresk'is kaj far'iĝ'is arb'o; kaj la bird'o'j de la ĉiel'o loĝ'is en ĝi'a'j branĉ'o'j. 20  Post'e li dir'is: Al kio mi kompar'u la regn'o'n de Di'o? 21  Ĝi est'as simil'a al ferment'aĵ'o, kiu'n vir'in'o pren'is kaj kaŝ'is en tri mezur'o'j da farun'o, ĝis la tut'o ferment'is.

22  Kaj li ir'is tra urb'o'j kaj vilaĝ'o'j, instru'ant'e kaj ir'ant'e ĉiam plu'e'n al Jerusalem. 23  Kaj iu dir'is al li: Sinjor'o, ĉu mal'mult'a'j est'as la sav'at'a'j? Kaj li dir'is al ili: 24  Streb'u en'ir'i tra la mal'larĝ'a pord'o; ĉar mult'a'j, mi dir'as al vi, dezir'os en'ir'i kaj ne pov'os. 25  Kiam la dom'o'mastr'o lev'iĝ'os kaj ŝlos'os la pord'o'n, kaj vi komenc'os star'i ekster'e kaj frap'i sur la pord'o'n, dir'ant'e: Sinjor'o, mal'ferm'u al ni; kaj li respond'os kaj dir'os al vi: Mi ne sci'as, de kie vi est'as; 26  tiam vi ek'parol'os: Ni manĝ'is kaj trink'is antaŭ vi, kaj sur ni'a'j strat'o'j vi instru'ad'is; 27  kaj li parol'os, kaj dir'os al vi: Mi ne sci'as, de kie vi est'as; for'ir'u de mi, ĉiu'j far'ant'o'j de mal'just'ec'o. 28  Tie est'os la plor'ad'o kaj la grinc'ad'o de dent'o'j, kiam vi vid'os Abrahamon kaj Isaakon kaj Jakobon kaj ĉiu'j'n profet'o'j'n en la regn'o de Di'o, kaj vi'n mem for'pel'it'a'j ekster'e'n. 29  Kaj oni ven'os el orient'o kaj el okcident'o, kaj el nord'o kaj el sud'o, kaj sid'iĝ'os en la regn'o de Di'o. 30  Kaj jen est'as last'a'j, kiu'j est'os unu'a'j; kaj est'as unu'a'j, kiu'j est'os last'a'j.

31  En tiu sam'a hor'o al'ven'is iu'j Farise'o'j, kaj dir'is al li: El'ir'u kaj for'ir'u de ĉi tie, ĉar Herodo vol'as mort'ig'i vi'n. 32  Kaj li dir'is al ili: Ir'u, kaj dir'u al tiu vulp'o: Jen mi el'pel'as demon'o'j'n kaj far'as san'ig'o'j'n hodiaŭ kaj morgaŭ, kaj la tri'a'n tag'o'n mi est'os perfekt'ig'it'a. 33  Sed mi dev'as ir'ad'i hodiaŭ kaj morgaŭ kaj post'morgaŭ, ĉar ne pov'as est'i, ke profet'o pere'os ekster Jerusalem. 34  Ho Jerusalem, Jerusalem, kiu pere'ig'as la profet'o'j'n kaj ŝton'mort'ig'as tiu'j'n, kiu'j est'as send'it'a'j al ĝi! kiom oft'e mi dezir'is kolekt'i vi'a'j'n infan'o'j'n, kiel kok'in'o kolekt'as si'a'n id'ar'o'n sub la flug'il'o'j'n, kaj vi ne vol'is! 35  Jen vi'a dom'o est'as las'it'a al vi dezert'a; kaj mi dir'as al vi: Vi mi'n ne vid'os, ĝis vi dir'os: Est'u ben'at'a tiu, kiu ven'as en la nom'o de la Etern'ul'o.

14

1  Kaj kiam li en'ir'is en sabat'o en la dom'o'n de unu reg'ant'o de la Farise'o'j, por manĝ'i pan'o'n, ili li'n observ'is. 2  Kaj jen antaŭ li est'is unu hidrops'ul'o. 3  Kaj respond'ant'e, Jesuo parol'is al la leĝ'ist'o'j kaj la Farise'o'j, kaj dir'is: Ĉu est'as permes'at'e san'ig'i en sabat'o, aŭ ne? 4  Sed ili silent'is. Kaj li pren'is li'n kaj san'ig'is li'n, kaj for'liber'ig'is li'n. 5  Kaj li dir'is al ili: Kiu el vi hav'os azen'o'n aŭ bov'o'n, fal'int'a'n en put'o'n, kaj ne tuj el'tir'os ĝi'n en sabat'a tag'o? 6  Kaj ili ne pov'is respond'i al tio.

7  Kaj li parol'is parabol'o'n al la invit'it'o'j, vid'int'e, kiel ili elekt'as la ĉef'a'j'n sid'lok'o'j'n; li dir'is al ili: 8  Kiam vi est'as invit'it'a de iu al edz'iĝ'a fest'o, ne sid'iĝ'u en la ĉef'a lok'o, por ke ne okaz'u, ke iu, pli honor'ind'a ol vi, est'as de li invit'it'a; 9  kaj tiu, kiu invit'is vi'n kaj li'n, ven'os, kaj dir'os al vi: Ced'u lok'o'n al ĉi tiu; kaj tiam vi komenc'os kun hont'o pren'i la last'a'n lok'o'n. 10  Sed kiam vi est'as invit'it'a, ir'u kaj sid'iĝ'u en la last'a lok'o; kaj tiel, kiam ven'os tiu, kiu vi'n invit'is, li dir'os al vi: Amik'o, ir'u pli alt'e'n; tiam vi hav'os honor'o'n antaŭ ĉiu'j, kiu'j sid'as kun vi. 11  Ĉar ĉiu, kiu si'n alt'ig'as, est'os humil'ig'it'a, kaj kiu si'n humil'ig'as, tiu est'os alt'ig'it'a.

12  Kaj li dir'is al tiu, kiu li'n invit'is: Kiam vi far'as tag'manĝ'o'n aŭ vesper'manĝ'o'n, ne vok'u vi'a'j'n amik'o'j'n, nek vi'a'j'n frat'o'j'n, nek vi'a'j'n parenc'o'j'n, nek vi'a'j'n riĉ'a'j'n najbar'o'j'n, por ke ne okaz'u, ke ili ankaŭ invit'os vi'n, kaj vi ricev'os rekompenc'o'n. 13  Sed kiam vi far'as festen'o'n, invit'u mal'riĉ'ul'o'j'n, kripl'ul'o'j'n, lam'ul'o'j'n, blind'ul'o'j'n; 14  kaj vi est'os feliĉ'a, ĉar ili ne pov'as rekompenc'i vi'n, sed vi rekompenc'iĝ'os en la re'lev'iĝ'o de la just'ul'o'j.

15  Kaj aŭd'int'e tio'n, unu el la kun'sid'ant'o'j dir'is al li: Feliĉ'a est'as tiu, kiu manĝ'os pan'o'n en la regn'o de Di'o. 16  Sed li dir'is al li: Unu vir'o far'is grand'a'n vesper'manĝ'o'n, kaj invit'is mult'a'j'n; 17  kaj en la hor'o de la festen'o li el'send'is si'a'n serv'ist'o'n, por dir'i al la invit'it'o'j: Ven'u, ĉar ĉio est'as jam pret'a. 18  Kaj ĉiu'j tiel sam'e komenc'is pet'i pri indulg'o. La unu'a dir'is al li: Mi aĉet'is kamp'o'n, kaj mi nepr'e dev'as el'ir'i, por ĝi'n vid'i; mi pet'as, kalkul'u al mi indulg'o'n. 19  Ali'a dir'is: Mi aĉet'is kvin jug'o'j'n da bov'o'j, kaj mi ir'as, por ili'n prov'i; mi pet'as, kalkul'u al mi indulg'o'n. 20  Kaj ali'a dir'is: Mi edz'iĝ'is kun edz'in'o, kaj tial mi ne pov'as ven'i. 21  Kaj la serv'ist'o re'ven'is, kaj rakont'is tio'n al si'a mastr'o. Tiam ek'koler'is la mastr'o, kaj dir'is al si'a serv'ist'o: El'ir'u rapid'e sur la strat'o'j'n kaj ir'ej'o'j'n de la urb'o, kaj al'konduk'u ĉi tie'n la mal'riĉ'ul'o'j'n kaj kripl'ul'o'j'n kaj blind'ul'o'j'n kaj lam'ul'o'j'n. 22  Kaj la serv'ist'o dir'is: Sinjor'o, est'as far'it'a tio, kio'n vi ordon'is, kaj ankoraŭ est'as lok'o. 23  Kaj la sinjor'o dir'is al la serv'ist'o: El'ir'u sur la voj'o'j'n kaj kamp'lim'o'j'n, kaj dev'ig'u ili'n en'ven'i, por ke mi'a dom'o plen'iĝ'u. 24  Ĉar mi dir'as al vi, ke neni'u el tiu'j vir'o'j invit'it'a'j gust'um'os mi'a'n vesper'manĝ'o'n.

25  Kaj grand'a'j hom'amas'o'j ir'is kun li, kaj li si'n turn'is, kaj dir'is al ili: 26  Se iu ven'as al mi, kaj ne mal'am'as si'a'n patr'o'n kaj si'a'n patr'in'o'n kaj si'a'n edz'in'o'n kaj si'a'j'n infan'o'j'n kaj frat'o'j'n kaj frat'in'o'j'n, kaj eĉ ankaŭ si'a'n viv'o'n, li ne pov'as est'i mi'a disĉipl'o. 27  Kiu ne port'as si'a'n kruc'o'n kaj ne sekv'as mi'n, tiu ne pov'as est'i mi'a disĉipl'o. 28  Ĉar kiu el vi, dezir'ant'e konstru'i tur'o'n, unu'e ne sid'iĝ'as, por kalkul'i la kost'o'n, ĉu li hav'as sufiĉ'e, por fin'i ĝi'n? 29  Por ke, kiam li met'is la fundament'o'n kaj ne pov'as ĝi'n fin'i, ĉiu'j vid'ant'o'j ne komenc'u mok'i li'n, 30  dir'ant'e: Ĉi tiu hom'o komenc'is konstru'i, sed ne pov'is fin'i. 31  Kaj kiu reĝ'o, ek'ir'ant'e, por renkont'i en batal'o ali'a'n reĝ'o'n, unu'e ne sid'iĝ'os, por konsil'iĝ'i, ĉu li pov'as kun dek mil renkont'i tiu'n, kiu ven'as kontraŭ li kun du'dek mil? 32  Aŭ ali'e, dum la ali'a est'as tre mal'proksim'e, li al'send'as ambasador'o'j'n kaj demand'as pri pac'o. 33  Kiu do el vi ne for'las'as ĉiu'j'n si'a'j'n posed'aĵ'o'j'n, tiu ne pov'as est'i mi'a disĉipl'o. 34  Sal'o do est'as bon'a, sed se eĉ la sal'o sen'gust'iĝ'is, per kio ĝi est'os spic'at'a? 35  Ĝi taŭg'as nek por la ter'o nek por sterk'ej'o; oni ĝi'n for'ĵet'as. Kiu hav'as orel'o'j'n por aŭd'i, tiu aŭd'u.

15

1  Kaj ĉiu'j impost'ist'o'j kaj pek'ul'o'j al'proksim'iĝ'is al li, por aŭskult'i li'n. 2  Kaj murmur'is la Farise'o'j kaj la skrib'ist'o'j, dir'ant'e: Ĉi tiu akcept'as pek'ul'o'j'n kaj manĝ'as kun ili.

3  Kaj li parol'is al ili la jen'a'n parabol'o'n, dir'ant'e: 4  Kiu el vi, hav'ant'e cent ŝaf'o'j'n kaj perd'int'e unu el ili, ne for'las'as la naŭ'dek naŭ sur la step'o, kaj ir'as, por serĉ'i tiu'n, kiu'n li perd'is, ĝis li ĝi'n trov'os? 5  Kaj trov'int'e, li ĝi'n met'as sur si'a'j'n ŝultr'o'j'n, ĝoj'ant'e. 6  Kaj re'ven'int'e dom'e'n, li kun'vok'as si'a'j'n amik'o'j'n kaj si'a'j'n najbar'o'j'n, dir'ant'e al ili: Ĝoj'u kun mi, ĉar mi trov'is mi'a'n ŝaf'o'n, la perd'it'a'n. 7  Mi dir'as al vi, ke tiel sam'e est'os ĝoj'o en la ĉiel'o pro unu pek'ul'o, kiu pent'as, pli ol pro naŭ'dek naŭ just'ul'o'j, kiu'j ne bezon'as pent'o'n.

8  Kiu vir'in'o, hav'ant'e dek draĥm'o'j'n, se ŝi perd'is unu draĥm'o'n, ne ek'brul'ig'as lamp'o'n kaj bala'as la dom'o'n kaj serĉ'as diligent'e, ĝis ŝi ĝi'n trov'os? 9  Kaj trov'int'e, ŝi kun'vok'as si'a'j'n amik'in'o'j'n kaj si'a'j'n najbar'in'o'j'n, dir'ant'e: Ĝoj'u kun mi, ĉar mi trov'is la draĥm'o'n, kiu'n mi perd'is. 10  Tiel sam'e, mi dir'as al vi, est'as ĝoj'o antaŭ la anĝel'o'j de Di'o pro unu pek'ul'o, kiu pent'as.

11  Kaj li dir'is: Unu vir'o hav'is du fil'o'j'n; 12  kaj la pli jun'a dir'is al si'a patr'o: Patr'o, don'u al mi la hered'ot'a'n part'o'n de la hav'o. Kaj li divid'is inter ili si'a'j'n viv'rimed'o'j'n. 13  Kaj post ne mult'a'j tag'o'j la pli jun'a, kolekt'int'e ĉio'n, for'vojaĝ'is al mal'proksim'a land'o; kaj tie li dis'perd'is si'a'n hav'o'n per diboĉ'a viv'ad'o. 14  Kaj kiam li jam el'spez'is ĉio'n, fort'a mal'sat'o okaz'is en tiu land'o, kaj li komenc'is hav'i mank'o'n. 15  Kaj li ir'is, kaj al'iĝ'is al unu el la loĝ'ant'o'j de tiu land'o; kaj ĉi tiu li'n send'is sur si'a'j'n kamp'o'j'n, por paŝt'i pork'o'j'n. 16  Kaj li dezir'is plen'ig'i si'a'n ventr'o'n per la karob'o'j, kiu'j'n la pork'o'j manĝ'is; kaj neni'u don'is al li. 17  Sed re'ven'int'e al si, li dir'is: Kiom da dung'it'o'j de mi'a patr'o hav'as pan'o'n abund'e, sed mi ĉi tie pere'as de mal'sat'o! 18  Mi lev'iĝ'os, kaj ir'os al mi'a patr'o, kaj mi dir'os al li: Patr'o, mi pek'is kontraŭ la ĉiel'o kaj antaŭ vi; 19  mi jam ne merit'as est'i nom'at'a vi'a fil'o; far'u mi'n kiel unu el vi'a'j dung'it'o'j. 20  Kaj li lev'iĝ'is, kaj ir'is al si'a patr'o. Sed kiam li est'is ankoraŭ mal'proksim'e, li'a patr'o li'n vid'is kaj kor'tuŝ'iĝ'is, kaj kur'int'e, fal'is sur li'a'n kol'o'n kaj li'n kis'ad'is. 21  Kaj la fil'o dir'is al li: Patr'o, mi pek'is kontraŭ la ĉiel'o kaj antaŭ vi, kaj mi jam ne merit'as est'i nom'at'a vi'a fil'o. 22  Kaj dir'is la patr'o al si'a'j serv'ist'o'j: Al'port'u rapid'e la ĉef'a'n rob'o'n, kaj li'n vest'u, kaj met'u ring'o'n sur li'a'n man'o'n kaj ŝu'o'j'n sur li'a'j'n pied'o'j'n; 23  kaj al'port'u la gras'ig'it'a'n bov'id'o'n kaj buĉ'u ĝi'n, kaj ni manĝ'u kaj est'u gaj'a'j; 24  ĉar ĉi tiu mi'a fil'o est'is mort'int'a, kaj de'nov'e viv'as; li est'is perd'it'a, kaj est'as trov'it'a. Kaj ili komenc'is est'i gaj'a'j. 25  Sed la pli mal'jun'a fil'o est'is sur la kamp'o; kaj kiam li ven'is kaj al'proksim'iĝ'is al la dom'o, li aŭd'is muzik'o'n kaj danc'ad'o'n. 26  Kaj li al'vok'is unu el la knab'o'j, kaj demand'is li'n, kio est'as tio. 27  Kaj li dir'is al li: Vi'a frat'o ven'is, kaj vi'a patr'o buĉ'is la gras'ig'it'a'n bov'id'o'n, ĉar li ricev'is li'n san'a. 28  Sed li koler'is, kaj ne vol'is en'ir'i; kaj li'a patr'o el'ven'is, kaj li'n pet'eg'is. 29  Sed li respond'e dir'is al si'a patr'o: Jen tiom da jar'o'j mi serv'as al vi, kaj neniam mi mal'obe'is vi'a'n ordon'o'n, tamen vi neniam don'is al mi kapr'id'o'n, por ke mi est'u gaj'a kun mi'a'j amik'o'j; 30  sed kiam ven'is ĉi tiu vi'a fil'o, kiu for'manĝ'is vi'a'n hav'o'n kun mal'ĉast'ist'in'o'j, vi buĉ'is por li la gras'ig'it'a'n bov'id'o'n. 31  Kaj li dir'is al li: Fil'o, vi est'as ĉiam kun mi, kaj ĉio mi'a est'as vi'a. 32  Sed konven'is est'i gaj'a'j kaj ĝoj'i; ĉar ĉi tiu vi'a frat'o est'is mort'int'a, kaj de'nov'e viv'as; li est'is perd'it'a, kaj est'as trov'it'a.

16

1  Kaj li dir'is ankaŭ al si'a'j disĉipl'o'j: Est'is unu riĉ'a hom'o, kiu hav'is administr'ant'o'n; kaj ĉi tiu est'is denunc'it'a al li, ke li dis'perd'as li'a'n hav'o'n. 2  Kaj li al'vok'is li'n, kaj dir'is al li: Kio est'as tio, kio'n mi aŭd'as pri vi? don'u al mi kont'o'n de vi'a administr'ad'o, ĉar vi ne plu pov'as administr'ad'i. 3  Tiam la administr'ant'o dir'is en si: Kio'n mi far'u? ĉar mi'a sinjor'o de'pren'as de mi la administr'ad'o'n; fos'i mi ne pov'as, kaj mi hont'as pet'i almoz'o'n. 4  Mi decid'is, kio'n mi far'os, por ke oni akcept'u mi'n en si'a'j'n dom'o'j'n, kiam mi est'os eks'ig'it'a el la administr'a ofic'o. 5  Kaj al'vok'int'e al si ĉiu'n el la ŝuld'ant'o'j de si'a sinjor'o, li dir'is al la unu'a: Kiom vi ŝuld'as al mi'a sinjor'o? 6  Kaj li dir'is: Cent bat’o'j'n da ole'o. Kaj li dir'is al li: Pren'u vi'a'n kalkul'o'n, kaj tuj sid'iĝ'u kaj skrib'u kvin'dek. 7  Tiam li dir'is al ali'a: Kaj kiom vi ŝuld'as? Kaj li dir'is: Cent kor’o'j'n da tritik'o. Li dir'is al li: Pren'u vi'a'n kalkul'o'n, kaj skrib'u ok'dek. 8  Kaj tiu sinjor'o laŭd'is la mal'just'a'n administr'ant'o'n, ĉar li prudent'e ag'is; ĉar la fil'o'j de ĉi tiu mond'o est'as en si'a generaci'o pli prudent'a'j, ol la fil'o'j de la lum'o. 9  Kaj mi dir'as al vi: Far'u al vi amik'o'j'n per la mamon'o de mal'just'ec'o, por ke, kiam ĝi mank'os, oni akcept'u vi'n en etern'a'j'n loĝ'ej'o'j'n. 10  Kiu est'as fidel'a en la plej mal'grand'a afer'o, tiu est'as fidel'a ankaŭ en mult'o; kaj kiu est'as mal'just'a en la plej mal'grand'a, tiu est'as ankaŭ mal'just'a en mult'o. 11  Se do vi ne est'is fidel'a'j en la mal'just'a mamon'o, kiu konfid'os al vi la ver'a'n riĉ'o'n? 12  Kaj se vi ne est'is fidel'a'j en tio, kio aparten'as al ali'a hom'o, kiu don'os al vi tio'n, kio est'as vi'a propr'a? 13  Neni'a serv'ant'o pov'as serv'i al du sinjor'o'j; ĉar aŭ li mal'am'os unu kaj am'os la ali'a'n, aŭ li al'iĝ'os al unu kaj mal'estim'os la ali'a'n. Vi ne pov'as serv'i al Di'o kaj al Mamon'o!

14  Kaj la Farise'o'j ankaŭ, kiu'j est'is mon'avid'a'j, aŭd'is ĉio'n tio'n, kaj ili li'n mok'is. 15  Kaj li dir'is al ili: Vi est'as tiu'j, kiu'j ŝajn'ig'as si'n just'a'j antaŭ hom'o'j, sed Di'o sci'as vi'a'j'n kor'o'j'n; ĉar kio est'as alt'ig'it'a inter hom'o'j, tio est'as abomen'aĵ'o antaŭ Di'o. 16  La leĝ'o kaj la profet'o'j est'is ĝis Johano; de post tiu temp'o la evangeli'o de la regn'o de Di'o est'as predikat'a, kaj ĉiu al ĝi si'n per'fort'e al'ig'as. 17  Sed est'as pli facil'e por la ĉiel'o kaj la ter'o for'pas'i, ol por unu punkt'et'o de la leĝ'o fal'i. 18  Ĉiu, kiu for'send'as si'a'n edz'in'o'n kaj edz'iĝ'as kun ali'a, adult'as; kaj kiu edz'iĝ'as kun tiu, for'send'it'a de si'a edz'o, tiu adult'as.

19  Est'is unu riĉ'ul'o, kiu est'is vest'it'a per purpur'o kaj bisin'o, kaj fest'is luks'e ĉiu'tag'e; 20  kaj apud li'a pord'eg'o est'is kuŝ'ig'it'a almoz'ul'o, nom'at'a Lazaro, kiu hav'is ulcer'o'j'n, 21  kaj dezir'is est'i nutr'at'a per la pan'pec'et'o'j, kiu'j fal'is de la tabl'o de la riĉ'ul'o; kaj eĉ ven'is la hund'o'j kaj lek'is li'a'j'n ulcer'o'j'n. 22  Kaj la almoz'ul'o mort'is, kaj li est'is for'port'it'a de la anĝel'o'j sur la sin'o'n de Abraham; la riĉ'ul'o ankaŭ mort'is, kaj est'is en'ter'ig'it'a. 23  Kaj en Hades li lev'is si'a'j'n okul'o'j'n, est'ant'e en turment'o'j, kaj vid'is Abrahamon mal'proksim'e kaj Lazaron sur li'a sin'o. 24  Kaj li ek'kri'is, kaj dir'is: Patr'o Abraham, kompat'u mi'n, kaj send'u Lazaron, por ke li tremp'u en akv'o'n la pint'o'n de si'a fingr'o, por mal'varm'ig'i mi'a'n lang'o'n; ĉar mi tre sufer'as en ĉi tiu flam'o. 25  Sed Abraham dir'is: Fil'o, memor'u, ke dum vi'a viv'o vi ricev'is vi'a'j'n bon'aĵ'o'j'n, kaj Lazaro tiel sam'e mal'bon'aĵ'o'j'n; sed nun li ricev'as konsol'o'n, kaj vi sufer'as. 26  Kaj krom ĉio tio star'as grand'a abism'o inter ni kaj vi, tiel ke tiu'j, kiu'j vol'us ir'i de ĉi tie al vi, ne pov'as, kaj oni ne pov'as trans'ir'i de tie al ni. 27  Kaj li dir'is: Tial mi pet'as, patr'o, ke vi send'u li'n al la dom'o de mi'a patr'o, 28  ĉar mi hav'as kvin frat'o'j'n, por ke li atest'u al ili, por ke ili ne ven'u ankaŭ en ĉi tiu'n lok'o'n de turment'o. 29  Sed Abraham dir'is: Ili hav'as Moseon kaj la profet'o'j'n; ili aŭskult'u ili'n. 30  Sed li dir'is: Ne, patr'o Abraham; sed se unu ven'os al ili el la mort'int'o'j, ili pent'os. 31  Kaj li dir'is al li: Se ili ne aŭskult'as Moseon kaj la profet'o'j'n, ili ne kred'os, eĉ se iu lev'iĝ'us el la mort'int'o'j.

17

1  Kaj li dir'is al si'a'j disĉipl'o'j: Ne pov'as est'i, ke fal'il'o'j ne ven'os, sed ve al tiu, per kiu ili ven'os! 2  Pli bon'e est'us por tiu, se muel'ŝton'o est'us pend'ig'it'a ĉirkaŭ li'a kol'o, kaj se li est'us ĵet'it'a en la mar'o'n, ol se li met'us fal'il'o'n por unu el ĉi tiu'j mal'grand'ul'o'j. 3  Gard'u vi'n; se vi'a frat'o pek'os, admon'u li'n; kaj se li pent'os, pardon'u li'n. 4  Kaj se li pek'os kontraŭ vi sep foj'o'j'n en la tag'o, kaj sep foj'o'j'n turn'iĝ'os al vi, dir'ant'e: Mi pent'as; vi li'n pardon'u.

5  Kaj la apostol'o'j dir'is al la Sinjor'o: Al'don'u al ni fid'o'n. 6  Kaj la Sinjor'o dir'is: Se vi hav'us fid'o'n kiel sem'er'o'n de sinap'o, vi dir'us al ĉi tiu morus'arb'o: Est'u el'radik'ig'it'a, kaj est'u plant'it'a en la mar'o'n; kaj ĝi obe'us al vi. 7  Sed kiu el vi, hav'ant'e serv'ist'o'n plug'ant'a'n aŭ paŝt'ant'a'n, dir'os al li, kiam li en'ven'is de la kamp'o: Tuj ven'u, kaj sid'iĝ'u, por manĝ'i? 8  Ĉu li ne dir'os al li prefer'e: Prepar'u i'o'n, por ke mi vesper'manĝ'u, kaj zon'u vi'n, kaj serv'u al mi, dum mi manĝ'os kaj trink'os; kaj post'e vi manĝ'os kaj trink'os? 9  Ĉu li dank'as la serv'ist'o'n, ĉar li far'is tio'n, kio est'is ordon'it'a? 10  Tiel ankaŭ vi, kiam vi far'is ĉio'n, kio est'as ordon'it'a al vi, dir'u: Ni est'as sen'util'a'j serv'ist'o'j; ni far'is tio'n, kio'n far'i est'is ni'a dev'o.

11  Kaj dum ili voj'ir'is al Jerusalem, li tra'pas'is tra la mez'o de Samario kaj de Galile'o. 12  Kaj kiam ili en'ir'is en unu vilaĝ'o'n, renkont'is li'n dek lepr'ul'o'j, kiu'j star'is mal'proksim'e; 13  kaj ili lev'is si'a'n voĉ'o'n, dir'ant'e: Jesuo, estr'o, kompat'u ni'n. 14  Kaj vid'int'e ili'n, li dir'is al ili: Ir'u, kaj montr'u vi'n al la pastr'o'j. Kaj dum ili ir'is, ili far'iĝ'is pur'a'j. 15  Kaj unu el ili, vid'int'e, ke li re'san'iĝ'is, re'ven'is, glor'ant'e Di'o'n per laŭt'a voĉ'o, 16  kaj fal'is sur si'a'n vizaĝ'o'n ĉe li'a'j pied'o'j kaj dank'is li'n; kaj li est'is Samari'an'o. 17  Kaj Jesuo respond'e dir'is: Ĉu ne la dek est'is pur'ig'it'a'j? sed kie est'as la naŭ? 18  Ĉu ne trov'iĝ'is re'ven'ant'o'j, por don'i glor'o'n al Di'o, krom ĉi tiu fremd'ul'o? 19  Kaj li dir'is al li: Lev'iĝ'u kaj ir'u; vi'a fid'o vi'n sav'is.

20  Kaj kiam la Farise'o'j demand'is al li, kiam ven'os la regn'o de Di'o, li respond'is al ili, dir'ant'e: La regn'o de Di'o ne ven'as kun observ'ad'o; 21  kaj oni ne dir'os: Jen ĉi tie, aŭ: Jen tie! ĉar jen la regn'o de Di'o est'as inter vi.

22  Kaj li dir'is al la disĉipl'o'j: Ven'os tag'o'j, kiam vi dezir'os vid'i unu el la tag'o'j de la Fil'o de hom'o, kaj vi ne vid'os. 23  Kaj ili dir'os al vi: Jen tie! Jen ĉi tie! Ne for'ir'u, nek sekv'u; 24  ĉar kiel la fulm'o, kiam ĝi fulm'as el unu sub'ĉiel'a flank'o, lum'as ĝis ali'a sub'ĉiel'a flank'o, tiel est'os la Fil'o de hom'o en si'a tag'o. 25  Sed unu'e li dev'as mult'o'n sufer'i, kaj est'i mal'ŝat'at'a de ĉi tiu generaci'o. 26  Kaj kiel est'is en la tag'o'j de No'a, tiel est'os en la tag'o'j de la Fil'o de hom'o. 27  Oni manĝ'is, trink'is, edz'iĝ'is, edz'in'iĝ'is, ĝis la tag'o, kiam No'a en'ir'is en la arke'o'n, kaj ven'is la diluv'o kaj pere'ig'is ĉiu'j'n. 28  Ankaŭ tiel sam'e, kiel est'is en la tag'o'j de Lot; oni manĝ'is, trink'is, aĉet'is, vend'is, plant'is, konstru'is; 29  sed en la tag'o, kiam Lot el'ir'is el Sodom, fajr'o kaj sulfur'o fal'is el la ĉiel'o kaj pere'ig'is ĉiu'j'n; 30  tiel sam'e est'os en tiu tag'o, kiam la Fil'o de hom'o mal'kaŝ'iĝ'os. 31  Kiu est'os sur la tegment'o en tiu tag'o, kun li'a'j hav'aĵ'o'j en la dom'o, tiu ne mal'supr'e'n'ir'u, por ili'n for'port'i; kaj kiu est'as sur la kamp'o, tiu ankaŭ ne re'ven'u. 32  Memor'u la edz'in'o'n de Lot. 33  Kiu pen'os gajn'i si'a'n anim'o'n, tiu ĝi'n perd'os; sed kiu ĝi'n perd'os, tiu sav'os ĝi'n viv'a. 34  Mi dir'as al vi: En tiu nokt'o est'os du vir'o'j sur unu lit'o; unu est'os pren'it'a, kaj la ali'a las'it'a. 35  Du vir'in'o'j est'os muel'ant'a'j kun'e; unu est'os pren'it'a, kaj la ali'a las'it'a. 36  Du vir'o'j est'os sur kamp'o; unu est'os pren'it'a, kaj la ali'a las'it'a. 37  Kaj ili respond'e dir'is al li: Kie, Sinjor'o? Kaj li dir'is al ili: Kie est'as la kadavr'o, tie'n ankaŭ kolekt'iĝ'os la agl'o'j.

18

1  Kaj li parol'is al ili parabol'o'n pri tio, ke oni dev'as ĉiam preĝ'i kaj ne lac'iĝ'i, 2  dir'ant'e: En unu urb'o est'is juĝ'ist'o, kiu ne tim'is Di'o'n, nek respekt'is hom'o'n; 3  kaj est'is vidv'in'o en tiu urb'o, kaj ŝi venad'is al li, dir'ant'e: Far'u por mi just'ec'o'n kontraŭ mi'a kontraŭ'ul'o. 4  Kaj li ne vol'is dum kelk'a temp'o, sed post'e li dir'is en si: Kvankam mi ne tim'as Di'o'n, nek respekt'as hom'o'n, 5  tamen, ĉar ĉi tiu vidv'in'o mi'n ĝen'as, mi far'os por ŝi just'ec'o'n, por ke ŝi ne mal'fort'ig'u mi'n per si'a ĉiam'a venad'o. 6  Kaj la Sinjor'o dir'is: Aŭskult'u, kio'n dir'as la mal'just'a juĝ'ist'o. 7  Kaj ĉu Di'o ne far'os just'ec'o'n por Si'a'j elekt'it'o'j, kiu'j tag'e kaj nokt'e kri'as al Li, kvankam Li long'e pri ili pacienc'as? 8  Mi dir'as al vi: Rapid'e Li far'os por ili just'ec'o'n. Tamen kiam ven'os la Fil'o de hom'o, ĉu li trov'os fid'o'n sur la ter'o?

9  Kaj li parol'is la jen'a'n parabol'o'n, ankaŭ por iu'j, kiu'j fid'is al si, ke ili est'as just'ul'o'j, kaj mal'estim'is la ceter'a'j'n: 10  Du hom'o'j supr'e'n'ir'is en la templ'o'n, por preĝ'i; unu est'is Farise'o, kaj la ali'a est'is impost'ist'o. 11  La Farise'o, star'ant'e, preĝ'is kun si jen'e: Ho Di'o, mi Vi'n dank'as, ke mi ne est'as kiel la ceter'a'j hom'o'j, rab'em'a'j, mal'just'a'j, adult'em'a'j, nek eĉ kiel ĉi tiu impost'ist'o. 12  Mi fast'as du'foj'e en semajn'o; mi don'as dek'on'aĵ'o'j'n el ĉio, kio'n mi akir'as. 13  Sed la impost'ist'o, star'ant'e mal'proksim'e, ne vol'is eĉ lev'i la okul'o'j'n al la ĉiel'o, sed bat'ad'is si'a'n brust'o'n, dir'ant'e: Ho Di'o, est'u favor'a al mi pek'ul'o. 14  Mi dir'as al vi: Ĉi tiu mal'supr'e'n'ir'is al si'a dom'o, prav'ig'it'a pli ol tiu; ĉar ĉiu, kiu si'n alt'ig'as, est'os humil'ig'it'a; sed kiu si'n humil'ig'as, tiu est'os alt'ig'it'a.

15  Kaj oni ven'ig'is al li ankaŭ si'a'j'n infan'et'o'j'n, por ke li tuŝ'u ili'n; kaj la disĉipl'o'j, vid'int'e, admon'is ili'n. 16  Sed Jesuo al'vok'is ili'n al si, dir'ant'e: Las'u la infan'o'j'n ven'i al mi, kaj ne mal'help'u ili'n; ĉar el tia'j est'as la regn'o de Di'o. 17  Ver'e mi dir'as al vi: Kiu ne akcept'os la regn'o'n de Di'o kiel infan'o, tiu neniel en'ir'os en ĝi'n.

18  Kaj unu reg'ant'o demand'is al li, dir'ant'e: Bon'a Majstr'o, kio'n mi far'u, por hered'i etern'a'n viv'o'n? 19  Kaj Jesuo dir'is al li: Kial vi nom'as mi'n bon'a? neni'u est'as bon'a krom Unu, nom'e Di'o. 20  Vi sci'as la ordon'o'j'n: Ne adult'u; Ne mort'ig'u; Ne ŝtel'u; Ne parol'u mal'ver'a'n atest'o'n; Respekt'u vi'a'n patr'o'n kaj vi'a'n patr'in'o'n. 21  Kaj li dir'is: Ĉio'n tio'n mi observ'is de'temp'e de mi'a jun'ec'o. 22  Kaj Jesuo, aŭd'int'e, dir'is al li: Ankoraŭ unu mank'o'n vi hav'as: vend'u ĉio'n, kio'n vi posed'as, kaj dis'don'u al mal'riĉ'ul'o'j, kaj vi hav'os trezor'o'n en la ĉiel'o; kaj ven'u, sekv'u mi'n. 23  Sed aŭd'int'e tio'n, li far'iĝ'is tre mal'ĝoj'a; ĉar li est'is tre riĉ'a. 24  Kaj Jesuo, li'n rigard'ant'e, dir'is: Kiel mal'facil'e tiu'j, kiu'j hav'as riĉ'o'n, en'ir'os en la regn'o'n de Di'o! 25  Ĉar est'as pli facil'e por kamel'o ir'i tra tru'et'o'n de kudr'il'o, ol por riĉ'ul'o en'ir'i en la regn'o'n de Di'o. 26  Kaj tiu'j, kiu'j tio'n aŭd'is, dir'is: Kiu do pov'os est'i sav'it'a? 27  Sed li dir'is: Kio est'as ne'ebl'a ĉe hom'o'j, tio est'as ebl'a ĉe Di'o. 28  Kaj Petro dir'is: Jen ni for'las'is ni'a'j'n propr'aĵ'o'j'n, kaj sekv'is vi'n. 29  Kaj li dir'is al ili: Ver'e mi dir'as al vi: Est'as neni'u, kiu for'las'is dom'o'n aŭ edz'in'o'n aŭ frat'o'j'n aŭ ge'patr'o'j'n aŭ infan'o'j'n pro la regn'o de Di'o, 30  kaj kiu ne ricev'os mult'obl'e en ĉi tiu temp'o, kaj en la ven'ont'a mond'o viv'o'n etern'a'n.

31  Kaj pren'int'e al si la dek du, li dir'is al ili: Jen ni supr'e'n'ir'as al Jerusalem; kaj ĉio skrib'it'a per la profet'o'j est'os plen'um'it'a al la Fil'o de hom'o. 32  Ĉar li est'os trans'don'it'a al la naci'an'o'j, kaj mok'it'a kaj per'fort'it'a kaj sur'kraĉ'it'a; 33  kaj ili skurĝ'os kaj mort'ig'os li'n; kaj la tri'a'n tag'o'n li re'lev'iĝ'os. 34  Kaj ili kompren'is neni'o'n el tio, kaj ĉi tiu parol'o est'is kaŝ'it'a for de ili, kaj ili ne sci'is la dir'o'j'n.

35  Kaj kiam li al'proksim'iĝ'is al Jeriĥ'o, unu blind'ul'o sid'is apud la voj'o, pet'ant'e almoz'o'j'n; 36  kaj aŭd'int'e hom'amas'o'n preter'ir'ant'a'n, li demand'is, kio est'as tio. 37  Kaj oni dir'is al li, ke Jesuo, la Nazaret'an'o, preter'ir'as. 38  Kaj li kri'is, dir'ant'e: Jesuo, fil'o de David, kompat'u mi'n. 39  Kaj la antaŭ'ir'ant'o'j admon'is li'n, ke li silent'u; sed li des pli fort'e kri'is: Ho fil'o de David, kompat'u mi'n! 40  Kaj Jesuo halt'is, kaj ordon'is al'konduk'i li'n; kaj kiam li al'proksim'iĝ'is, li li'n demand'is: 41  Kio'n vi vol'as, ke mi far'u al vi? Kaj li dir'is: Sinjor'o, ke mi ricev'u vid'pov'o'n. 42  Kaj Jesuo dir'is al li: Ricev'u vid'pov'o'n; vi'a fid'o vi'n sav'is. 43  Kaj li tuj ricev'is vid'pov'o'n, kaj sekv'is li'n, glor'ant'e Di'o'n; kaj la tut'a popol'o, vid'int'e tio'n, don'is laŭd'o'n al Di'o.

19

1  Kaj li en'ir'is en Jeriĥ'o'n kaj ĝi'n tra'pas'is. 2  Kaj jen vir'o, nom'at'a Zakĥeo; kaj li est'is ĉef'impost'ist'o, kaj li est'is riĉ'a. 3  Kaj li pen'is vid'i Jesuon, kia hom'o li est'as; kaj li ne pov'is pro la hom'amas'o, ĉar li est'is mal'grand'a je statur'o. 4  Kaj antaŭ'kur'int'e antaŭ'e'n, li supr'e'n'ir'is sur sikomor'arb'o'n, por li'n vid'i; ĉar li est'is preter'pas'ont'a tie. 5  Kaj kiam Jesuo ven'is al la lok'o, li supr'e'n'rigard'is, kaj dir'is al li: Zakĥeo, rapid'e mal'supr'e'n'ir'u, ĉar hodiaŭ mi dev'as loĝ'i en vi'a dom'o. 6  Kaj li rapid'e mal'supr'e'n'ir'is, kaj akcept'is li'n ĝoj'e. 7  Kaj vid'int'e, ĉiu'j murmur'is, dir'ant'e: Ĉe pek'ul'o li en'ir'is, por gast'i. 8  Kaj Zakĥeo, star'ant'e, dir'is al la Sinjor'o: Jen du'on'o'n de mi'a'j posed'aĵ'o'j, Sinjor'o, mi donac'as al la mal'riĉ'ul'o'j; kaj se el iu mi mal'just'e el'dev'ig'is i'o'n, mi re'don'as kvar'obl'o'n. 9  Kaj Jesuo dir'is al li: Hodiaŭ ven'is sav'o al ĉi tiu dom'o, ĉar li ankaŭ est'as fil'o de Abraham. 10  Ĉar la Fil'o de hom'o ven'is, por serĉ'i kaj sav'i la perd'it'aĵ'o'n.

11  Kaj kiam oni aŭd'is tio'n, li parol'is ankoraŭ parabol'o'n, ĉar li est'is proksim'e al Jerusalem, kaj oni supoz'is, ke la regn'o de Di'o tuj aper'os. 12  Li do dir'is: Unu nobel'o for'vojaĝ'is en mal'proksim'a'n land'o'n, por ricev'i al si regn'o'n, kaj re'ven'i. 13  Kaj vok'int'e al si dek si'a'j'n serv'ist'o'j'n, li don'is al ili dek min’o'j'n, kaj dir'is al ili: Negoc'ad'u, ĝis mi re'ven'os. 14  Sed li'a'j regn'an'o'j li'n mal'am'is, kaj send'is deleg'it'ar'o'n post li, dir'ant'e: Ni ne vol'as, ke tiu vir'o reĝ'u super ni. 15  Kaj kiam li re'ven'is, ricev'int'e la regn'o'n, li ordon'is vok'i al li tiu'j'n serv'ist'o'j'n, al kiu'j li don'is la mon'o'n, por ke li sci'iĝ'u, kiom ili gajn'is per negoc'ad'o. 16  Kaj ven'is la unu'a, kaj dir'is: Sinjor'o, vi'a min’o produkt'is dek min’o'j'n. 17  Kaj li dir'is al li: Bon'eg'e, bon'a serv'ist'o; ĉar vi est'is fidel'a en tre mal'grand'a afer'o, hav'u aŭtoritat'o'n super dek urb'o'j. 18  Kaj ven'is la du'a, kaj dir'is: Sinjor'o, vi'a min’o far'is kvin min’o'j'n. 19  Li dir'is ankaŭ al tiu: Vi ankaŭ est'u super kvin urb'o'j. 20  Kaj ali'a ven'is, kaj dir'is: Sinjor'o, jen vi'a min’o, kiu'n mi konserv'is, flank'e'met'it'a'n en viŝ'tuk'o; 21  ĉar mi vi'n tim'is, ĉar vi est'as hom'o sever'a; vi pren'as tio'n, kio'n vi ne de'met'is, kaj rikolt'as tio'n, kio'n vi ne sem'is. 22  Li dir'is al li: El vi'a propr'a buŝ'o mi vi'n juĝ'os, vi mal'bon'a serv'ist'o. Vi sci'is, ke mi est'as hom'o sever'a, kiu pren'as tio'n, kio'n mi ne de'met'is, kaj rikolt'as tio'n, kio'n mi ne sem'is; 23  kial do vi ne don'is mi'a'n mon'o'n en bank'o'n, por ke, re'ven'int'e, mi postul'u ĝi'n kun procent'o? 24  Kaj li dir'is al la apud'star'ant'o'j: For'pren'u de li la min’on, kaj don'u ĝi'n al tiu, kiu hav'as la dek min’o'j'n. 25  (Kaj ili dir'is al li: Sinjor'o, li hav'as dek min’o'j'n.) 26  Mi dir'as al vi, ke al ĉiu, kiu hav'as, est'os don'it'e; kaj for de tiu, kiu ne hav'as, est'os pren'it'a eĉ tio, kio'n li hav'as. 27  Ceter'e tiu'j'n mi'a'j'n mal'amik'o'j'n, kiu'j ne vol'is, ke mi reĝ'u super ili, konduk'u ĉi tie'n, kaj mort'ig'u ili'n antaŭ mi.

28  Kaj tio'n dir'int'e, li ek'ir'is antaŭ'e, supr'e'n'ir'ant'e al Jerusalem.

29  Kaj kiam li al'proksim'iĝ'is al Betfage kaj Betania, apud la mont'o nom'at'a Oliv'arb'a, li send'is du el si'a'j disĉipl'o'j, 30  dir'ant'e: Ir'u en la kontraŭ'a'n vilaĝ'o'n, en kiu, en'ir'ant'e, vi trov'os azen'id'o'n lig'it'a'n, sur kiu neni'u iam ankoraŭ sid'is; ĝi'n mal'lig'u kaj al'konduk'u. 31  Kaj se iu demand'os al vi: Kial vi ĝi'n mal'lig'as? parol'u jen'e: La Sinjor'o ĝi'n bezon'as. 32  Kaj la send'it'o'j for'ir'is, kaj trov'is, ĝust'e kiel li dir'is al ili. 33  Kaj dum ili mal'lig'is la azen'id'o'n, ĝi'a'j posed'ant'o'j dir'is al ili: Kial vi mal'lig'as la azen'id'o'n? 34  Kaj ili dir'is: La Sinjor'o ĝi'n bezon'as. 35  Kaj ili al'konduk'is ĝi'n al Jesuo; kaj ĵet'int'e si'a'j'n vest'o'j'n sur la azen'id'o'n, ili sid'ig'is Jesuon sur ĝi'n. 36  Kaj dum li ir'is, ili stern'is si'a'j'n vest'o'j'n sur la voj'o. 37  Kaj kiam li jam al'proksim'iĝ'is, mal'supr'e'n'ir'ont'e la dekliv'o'n de la mont'o Oliv'arb'a, la tut'a amas'o de la disĉipl'o'j komenc'is ĝoj'i kaj laŭd'i Di'o'n per laŭt'a voĉ'o pro ĉiu'j potenc'aĵ'o'j, kiu'j'n ili vid'is; 38  dir'ant'e: Est'u ben'at'a la Reĝ'o, kiu ven'as en la nom'o de la Etern'ul'o; pac'o en la ĉiel'o kaj glor'o en la super'a alt'o. 39  Kaj iu'j Farise'o'j el la hom'amas'o dir'is al li: Majstr'o, admon'u vi'a'j'n disĉipl'o'j'n. 40  Kaj respond'e li dir'is: Mi dir'as al vi, ke se ĉi tiu'j silent'os, la ŝton'o'j ek'kri'os.

41  Kaj kiam li al'proksim'iĝ'is, li rigard'is la urb'o'n, kaj plor'is pro ĝi, 42  dir'ant'e: Ho, se vi mem sci'us en ĉi tiu tag'o la afer'o'j'n aparten'ant'a'j'n al pac'o! sed nun ili est'as kaŝ'it'a'j for de vi'a'j okul'o'j. 43  Ĉar ven'os sur vi'n tag'o'j, kiam vi'a'j mal'amik'o'j ĉirkaŭ'bar'os vi'n per palis'ar'o, kaj rond'e ĉirkaŭ'os vi'n, kaj ĉiu'flank'e prem'os vi'n, 44  kaj detru'os ĝis la ter'o vi'n, kaj vi'a'j'n infan'o'j'n en vi, kaj ne las'os en vi ŝton'o'n sur ŝton'o, pro tio, ke vi ne sci'is la temp'o'n de vi'a vizit'ad'o.

45  Kaj en'ir'int'e en la templ'o'n, li komenc'is el'pel'i la vend'ant'o'j'n, 46  dir'ant'e al ili: Est'as skrib'it'e: Mi'a dom'o est'os dom'o de preĝ'o; sed vi far'is ĝi'n kavern'o de rab'ist'o'j.

47  Kaj li instru'is tag'o'n post tag'o en la templ'o. Sed la ĉef'pastr'o'j kaj la skrib'ist'o'j kaj la ĉef'o'j de la popol'o pen'ad'is li'n pere'ig'i, 48  kaj ne trov'is, kio'n far'i, ĉar la tut'a popol'o tre atent'e aŭskult'is li'n.

20

1  Kaj en unu el la tag'o'j, dum li instru'is la popol'o'n en la templ'o kaj predik'is la evangeli'o'n, la ĉef'pastr'o'j kaj la skrib'ist'o'j ven'is kun la pli'aĝ'ul'o'j; 2  kaj ili ek'parol'is, dir'ant'e al li: Dir'u al ni: Laŭ kia aŭtoritat'o vi ĉi tio'n far'as? aŭ kiu est'as tiu, kiu don'is al vi tia'n aŭtoritat'o'n? 3  Kaj respond'e li dir'is al ili: Mi ankaŭ far'os al vi demand'o'n, kaj dir'u al mi: 4  La bapt'ad'o de Johano, ĉu ĝi est'is el la ĉiel'o, aŭ el hom'o'j? 5  Kaj ili diskut'is inter si, dir'ant'e: Se ni dir'os: El la ĉiel'o; li dir'os: Kial vi ne kred'is al li? 6  Sed se ni dir'os: El hom'o'j; la tut'a popol'o ŝton'mort'ig'os ni'n, ĉar ili est'as konvink'it'a'j, ke Johano est'is profet'o. 7  Kaj ili respond'is, ke ili ne sci'as, de kie ĝi est'is. 8  Kaj Jesuo dir'is al ili: Kaj mi ne dir'as al vi, laŭ kia aŭtoritat'o mi far'as ĉi tio'n.

9  Kaj li komenc'is parol'i al la popol'o la jen'a'n parabol'o'n: Unu vir'o plant'is vin'ber'ĝarden'o'n, kaj lu'ig'is ĝi'n al kultiv'ist'o'j, kaj for'vojaĝ'is por long'a temp'o. 10  Kaj en la ĝust'a temp'o li send'is sklav'o'n al la kultiv'ist'o'j, por ke ili don'u al li el la frukt'o de la vin'ber'ej'o; sed la kultiv'ist'o'j skurĝ'is li'n, kaj for'send'is li'n sen'hav'a. 11  Kaj li send'is ankoraŭ ali'a'n sklav'o'n, kaj li'n ankaŭ ili skurĝ'is kaj mal'honor'is, kaj for'send'is li'n sen'hav'a. 12  Kaj li send'is ankoraŭ tri'a'n, kaj li'n ankaŭ ili vund'is kaj el'ĵet'is. 13  Kaj la sinjor'o de la vin'ber'ej'o dir'is: Kio'n mi far'u? Mi send'os mi'a'n am'at'a'n fil'o'n; ebl'e li'n ili respekt'os. 14  Sed kiam la kultiv'ist'o'j li'n vid'is, ili diskut'is unu kun ali'a, dir'ant'e: Ĉi tiu est'as la hered'ont'o; ni li'n mort'ig'u, por ke la hered'aĵ'o far'iĝ'u ni'a. 15  Kaj ili el'ĵet'is li'n el la vin'ber'ej'o kaj li'n mort'ig'is. Kio'n do far'os al ili la sinjor'o de la vin'ber'ej'o? 16  Li ven'os kaj pere'ig'os ĉi tiu'j'n kultiv'ist'o'j'n, kaj don'os la vin'ber'ej'o'n al ali'a'j. Kaj aŭd'int'e tio'n, ili dir'is: Ne tiel est'u. 17  Sed li, rigard'ant'e ili'n, dir'is: Kio do est'as la jen'a skrib'it'aĵ'o:

18  Ĉiu, kiu fal'as sur tiu'n ŝton'o'n, romp'iĝ'os; sed sur kiu'n ĝi fal'os, tiu'n ĝi polv'ig'os.

19  Kaj la skrib'ist'o'j kaj ĉef'pastr'o'j cel'is met'i man'o'j'n sur li'n en tiu sam'a hor'o, kaj ili tim'is la popol'o'n; ĉar ili ek'sci'is, ke kontraŭ ili li parol'is ĉi tiu'n parabol'o'n. 20  Kaj ili observ'is li'n, kaj el'send'is spion'o'j'n, kiu'j ŝajn'ig'is si'n just'a'j, por ke ili ek'kapt'u li'a'n parol'o'n, cel'ant'e trans'don'i li'n al la potenc'o kaj aŭtoritat'o de la provinc'estr'o. 21  Kaj ili demand'is li'n, dir'ant'e: Majstr'o, ni sci'as, ke vi prav'e parol'as kaj instru'as, kaj ne akcept'as ies person'o'n, sed instru'as laŭ ver'o la voj'o'n de Di'o: 22  Ĉu konven'as al ni don'i tribut'o'n al Cezar'o, aŭ ne? 23  Sed sci'ant'e ili'a'n ruz'ec'o'n, li dir'is al ili: 24  Montr'u al mi denar'o'n. Kies bild'o'n kaj sur'skrib'aĵ'o'n ĝi port'as? Kaj ili respond'is: De Cezar'o. 25  Kaj li dir'is al ili: Tial re'don'u al Cezar'o la propr'aĵ'o'n de Cezar'o, kaj al Di'o la propr'aĵ'o'n de Di'o. 26  Kaj ili ne pov'is ek'kapt'i la dir'o'n antaŭ la popol'o; kaj ili mir'is pro li'a respond'o, kaj silent'is.

27  Kaj ven'is iu'j el la Saduke'o'j, kiu'j dir'as, ke ne est'as re'lev'iĝ'o; kaj ili demand'is li'n, 28  dir'ant'e: Majstr'o, Moseo skrib'is por ni, ke, se ies frat'o mort'os, hav'ant'e edz'in'o'n, kaj li est'as sen'infan'a, li'a frat'o pren'u la edz'in'o'n kaj nask'ig'u id'ar'o'n al si'a frat'o. 29  Est'is do sep frat'o'j; kaj la unu'a edz'iĝ'is, kaj mort'is sen'infan'a; 30  ankaŭ la du'a; 31  kaj la tri'a ŝi'n pren'is; kaj tiel sam'e ankaŭ la sep ne las'is infan'o'j'n, kaj mort'is. 32  Last'e mort'is ankaŭ la vir'in'o. 33  En la re'lev'iĝ'o do por kiu el ili ŝi est'os edz'in'o? ĉar la sep hav'is ŝi'n kiel edz'in'o'n. 34  Kaj Jesuo dir'is al ili: La fil'o'j de ĉi tiu mond'o edz'iĝ'as kaj est'as edz'ig'at'a'j; 35  sed kiu'j est'as juĝ'it'a'j ind'a'j ating'i tiu'n mond'o'n kaj la re'lev'iĝ'o'n el la mort'int'o'j, tiu'j nek edz'iĝ'as nek edz'in'iĝ'as; 36  ĉar ili ne plu pov'as mort'i; ĉar ili est'as egal'a'j kun la anĝel'o'j, kaj est'as fil'o'j de Di'o, est'ant'e fil'o'j de la re'lev'iĝ'o. 37  Sed ke la mort'int'o'j lev'iĝ'as, Moseo mem montr'is en la arb'et'aĵ'o, kiam li nom'is la Etern'ul'o'n la Di'o de Abraham kaj la Di'o de Isaak kaj la Di'o de Jakob. 38  Li est'as Di'o ne de mort'int'o'j, sed de la viv'ant'o'j, ĉar ĉiu'j viv'as al Li. 39  Kaj iu'j el la skrib'ist'o'j respond'e dir'is: Majstr'o, vi bon'e dir'is. 40  Kaj ili ne plu kuraĝ'is far'i al li demand'o'n.

41  Kaj li dir'is al ili: Kiel oni dir'as, ke la Krist'o est'as fil'o de David? 42  Ĉar David mem dir'as en la Psalm'ar'o:

44  Tial David nom'as li'n Sinjor'o, kaj kia'manier'e li est'as li'a fil'o?

45  Kaj dum la tut'a popol'o aŭskult'is, li dir'is al si'a'j disĉipl'o'j: 46  Gard'u vi'n kontraŭ la skrib'ist'o'j, kiu'j am'as promen'ad'i en rob'o'j kaj am'as salut'o'j'n sur la plac'o'j, kaj ĉef'seĝ'o'j'n en la sinagog'o'j, kaj ĉe'flok'o'j'n ĉe festen'o'j; 47  kaj kiu'j for'manĝ'as dom'o'j'n de vidv'in'o'j, kaj por pretekst'o long'e preĝ'as. Ĉi tiu'j ricev'os pli sever'a'n kondamn'o'n.

21

1  Kaj ek'rigard'ant'e, li vid'is riĉ'ul'o'j'n en'ĵet'ant'a'j'n si'a'j'n donac'o'j'n en la mon'kest'o'n. 2  Kaj li vid'is unu mal'riĉ'a'n vidv'in'o'n en'ĵet'ant'a'n tie'n du lept'o'j'n. 3  Kaj li dir'is: Ver'e mi dir'as al vi: Ĉi tiu mal'riĉ'a vidv'in'o en'ĵet'is pli mult'e ol ĉiu'j; 4  ĉar ĉiu'j tiu'j el si'a abund'o en'ĵet'is en la donac'ar'o'n; sed ŝi el si'a mal'mult'eg'o en'ĵet'is la tut'a'n viv'rimed'o'n, kiu'n ŝi hav'is.

5  Kaj kiam iu'j parol'is pri la templ'o, ke ĝi est'as ornam'it'a per bel'a'j ŝton'o'j kaj ofer'don'o'j, li dir'is: 6  Rilat'e al tio, kio'n vi vid'as, ven'os tag'o'j, en kiu'j ne est'os las'it'a ĉi tie ŝton'o sur ŝton'o, kiu ne est'os de'ĵet'it'a. 7  Kaj ili demand'is li'n, dir'ant'e: Majstr'o, kiam do tio est'os? kaj kio est'os la sign'o, kiam tio est'os proksim'a? 8  Kaj li dir'is: Gard'u vi'n, ke vi ne est'u erar'ig'it'a'j; ĉar mult'a'j ven'os en mi'a nom'o, dir'ant'e: Mi est'as; kaj: La temp'o proksim'iĝ'is; ne sekv'u ili'n. 9  Kaj kiam vi aŭd'os pri milit'o'j kaj tumult'o'j, ne terur'iĝ'u; ĉar tio dev'as okaz'i unu'e, sed ne tuj est'os la fin'o.

10  Tiam li dir'is al ili: Lev'iĝ'os naci'o kontraŭ naci'o, kaj regn'o kontraŭ regn'o; 11  kaj est'os grand'a'j ter'trem'o'j, kaj en divers'a'j lok'o'j mal'sat'o'j kaj pest'o'j; kaj est'os terur'aĵ'o'j kaj grand'a'j sign'o'j el la ĉiel'o. 12  Sed antaŭ ĉio tio oni met'os sur vi'n si'a'j'n man'o'j'n kaj persekut'os vi'n, trans'don'ant'e vi'n al la sinagog'o'j kaj mal'liber'ej'o'j, kaj konduk'ant'e vi'n antaŭ reĝ'o'j'n kaj provinc'estr'o'j'n pro mi'a nom'o. 13  Tio far'iĝ'os por vi atest'o. 14  Decid'u tial en vi'a'j kor'o'j, ne pri'zorg'i antaŭ'e pri pled'a respond'o; 15  ĉar mi don'os al vi buŝ'o'n kaj saĝ'o'n, kiu'n ĉiu'j vi'a'j atak'ant'o'j ne pov'os rezist'i nek kontraŭ'dir'i. 16  Sed vi est'os trans'don'it'a'j eĉ de ge'patr'o'j kaj frat'o'j kaj parenc'o'j kaj amik'o'j; kaj iu'j'n el vi oni mort'ig'os. 17  Kaj vi est'os mal'am'at'a'j de ĉiu'j pro mi'a nom'o. 18  Kaj eĉ unu har'o de vi'a kap'o ne pere'os. 19  Per vi'a pacienc'o vi akir'os vi'a'j'n anim'o'j'n.

20  Sed kiam vi vid'os Jerusalemon ĉirkaŭ'it'a'n de arme'o'j, tiam sci'u, ke ĝi'a ruin'iĝ'o al'proksim'iĝ'is. 21  Tiam, kiu'j est'as en Jud'uj'o, tiu'j for'kur'u al la mont'o'j; kaj kiu'j est'as en ĝi'a mez'o, tiu'j el'migr'u; kaj kiu'j est'as sur la kamp'ar'o, tiu'j ne en'ir'u tie'n. 22  Ĉar tiu'j est'as tag'o'j de pun'ad'o, por ke plen'um'iĝ'u ĉio, kio est'as skrib'it'a. 23  Ve al la graved'ul'in'o'j kaj al la suĉ'ig'ant'in'o'j en tiu'j tag'o'j! ĉar est'os grand'a mank'o sur la ter'o, kaj koler'o kontraŭ ĉi tiu popol'o. 24  Kaj ili fal'os per tranĉ'rand'o de glav'o, kaj for'kapt'iĝ'os en ĉiu'j'n naci'o'j'n; kaj Jerusalem est'os pied'prem'at'a de la naci'an'o'j, ĝis plen'um'iĝ'os la temp'o'j de la naci'an'o'j. 25  Kaj est'os sign'o'j en la sun'o kaj la lun'o kaj la stel'o'j, kaj sur la ter'o mizer'o de naci'o'j, konstern'it'a'j de la muĝ'ad'o de la mar'o kaj la ond'eg'o'j; 26  hom'o'j mal'fort'iĝ'os de tim'o kaj de atend'ad'o de tio, kio ven'os sur la mond'o'n; ĉar la potenc'o'j de la ĉiel'o ŝancel'iĝ'os. 27  Kaj tiam oni vid'os la Fil'o'n de hom'o, ven'ant'a'n en nub'o kun potenc'o kaj grand'a glor'o. 28  Sed kiam tio komenc'os okaz'i, rigard'u supr'e'n kaj lev'u vi'a'j'n kap'o'j'n, ĉar vi'a el'aĉet'o al'proksim'iĝ'as.

29  Kaj li parol'is al ili parabol'o'n: Rigard'u la fig'arb'o'n kaj ĉiu'j'n arb'o'j'n; 30  kiam ili ek'kresk'ig'as foli'o'j'n, vi ek'vid'as, kaj el vi mem sci'as, ke la somer'o jam est'as proksim'a. 31  Tiel sam'e vi, kiam vi vid'os, ke tio okaz'as, tiam sci'u, ke la regn'o de Di'o est'as proksim'a. 32  Ver'e mi dir'as al vi: Ĉi tiu generaci'o ne for'pas'os, ĝis ĉio plen'um'iĝ'os. 33  La ĉiel'o kaj la ter'o for'pas'os, sed mi'a'j vort'o'j ne for'pas'os.

34  Sed gard'u vi'n, por ke vi'a'j kor'o'j ne est'u ŝarĝ'it'a'j de tro'sat'iĝ'o kaj ebri'ec'o kaj zorg'o'j pri viv'rimed'o'j, kaj por ke tiu tag'o ne ven'u al vi subit'e; 35  ĉar kiel kapt'il'o ĝi ven'os sur ĉiu'j'n, kiu'j loĝ'as sur la supr'aĵ'o de la ter'o. 36  Sed vigl'u en ĉiu temp'o, preĝ'ant'e, ke prosper'u al vi sav'iĝ'i de ĉio, kio okaz'os, kaj star'i antaŭ la Fil'o de hom'o.

37  Kaj dum la tag'o'j li instru'is en la templ'o, kaj ĉiu'nokt'e li el'ir'is, kaj loĝ'is sur la mont'o nom'at'a Oliv'arb'a. 38  Kaj la tut'a popol'o ven'is al li fru'maten'e en la templ'o, por aŭskult'i li'n.

22

1  Jam al'proksim'iĝ'is la fest'o de mac'o'j, kiu est'as nom'at'a la Pask'o. 2  Kaj la ĉef'pastr'o'j kaj la skrib'ist'o'j serĉ'is, kia'manier'e ili pov'u mort'ig'i li'n, ĉar ili tim'is la popol'o'n.

3  Kaj Satan'o en'ir'is en Judason, nom'at'a'n Iskariot'a, kiu est'is el la nombr'o de la dek du. 4  Kaj li for'ir'is kaj inter'parol'is kun la ĉef'pastr'o'j kaj kapitan'o'j, kia'manier'e trans'don'i li'n al ili. 5  Kaj ili ĝoj'is, kaj konsent'is don'i al li mon'o'n. 6  Kaj li promes'is, kaj serĉ'is okaz'o'n trans'don'i li'n al ili, for de la hom'amas'o.

7  Kaj ven'is la tag'o de mac'o'j, kiam oni dev'is buĉ'i la Pask'o'n. 8  Kaj li send'is Petron kaj Johanon, dir'ant'e: Ir'u kaj pret'ig'u por ni la Pask'o'n, por ke ni ĝi'n manĝ'u. 9  Kaj ili dir'is al li: Kie vi vol'as, ke ni pret'ig'u? 10  Kaj li dir'is al ili: Jen kiam vi est'os en'ir'int'a'j en la urb'o'n, vi'n renkont'os vir'o, port'ant'a kruĉ'o'n da akv'o; li'n sekv'u en la dom'o'n, en kiu'n li en'ir'os. 11  Kaj vi dir'os al la dom'o'mastr'o: La Majstr'o dir'as: Kie est'as la gast'o'ĉambr'o, en kiu mi manĝ'os la Pask'o'n kun mi'a'j disĉipl'o'j? 12  Kaj li montr'os al vi grand'a'n supr'a'n ĉambr'o'n aranĝ'it'a'n; tie pret'ig'u. 13  Kaj ili ir'is kaj trov'is tiel, kiel li dir'is al ili; kaj ili pret'ig'is la Pask'o'n.

14  Kaj kiam al'ven'is la hor'o, li sid'iĝ'is, kaj la apostol'o'j kun li. 15  Kaj li dir'is al ili: Kun dezir'o mi dezir'is manĝ'i ĉi tiu'n Pask'o'n kun vi, antaŭ ol mi sufer'os; 16  ĉar mi dir'as al vi: Mi ne manĝ'os ĝi'n, antaŭ ol ĝi plen'um'iĝ'os en la regn'o de Di'o. 17  Kaj ricev'int'e kalik'o'n, kaj don'int'e dank'o'n, li dir'is: Ĉi tio'n pren'u kaj divid'u inter vi; 18  ĉar mi dir'as al vi: De nun mi ne trink'os el la frukt'o de la vin'ber'arb'o, ĝis ven'os la regn'o de Di'o. 19  Kaj li pren'is pan'o'n, kaj don'int'e dank'o'n, li ĝi'n dis'pec'ig'is kaj don'is al ili, dir'ant'e: Ĉi tio est'as mi'a korp'o, kiu est'as don'it'a por vi; ĉi tio'n far'u por memor'ig'o pri mi. 20  Sam'manier'e ankaŭ la kalik'o'n post la vesper'manĝ'o, dir'ant'e: Ĉi tiu kalik'o est'as la nov'a inter'lig'o en mi'a sang'o, kiu est'as el'verŝ'at'a por vi. 21  Sed jen la man'o de tiu, kiu mi'n perfid'as, est'as apud mi sur la tabl'o. 22  Ĉar la Fil'o de hom'o ja ir'os, laŭ la antaŭ'decid'o; sed ve al tiu vir'o, de kiu li est'os perfid'at'a! 23  Kaj ili komenc'is diskut'i inter si: kiu el ili far'os tio'n.

24  Kaj far'iĝ'is ankaŭ inter ili disput'o: kiu'n el ili oni opini'as la plej grand'a. 25  Kaj li dir'is al ili: La reĝ'o'j de la naci'an'o'j far'as si'n sinjor'o'j super ili; kaj tiu'j'n, kiu'j potenc'as inter ili, oni nom'as Bon'far'ant'o'j. 26  Sed vi ne est'u tia'j; sed kiu est'as la pli grand'a el vi, tiu far'iĝ'u kiel la pli jun'a; kaj tiu, kiu est'as ĉef'a, kiel la serv'ant'o. 27  Ĉar kiu est'as la pli grand'a, la sid'ant'o ĉe manĝ'o, aŭ la serv'ant'o? ĉu ne la sid'ant'o ĉe manĝ'o? sed mi est'as mez'e de vi kiel la serv'ant'o. 28  Sed vi est'as tiu'j, kiu'j rest'ad'is apud mi en mi'a'j tent'o'j; 29  kaj mi difin'as por vi regn'o'n, kiel mi'a Patr'o difin'is por mi; 30  por ke vi manĝ'u kaj trink'u ĉe mi'a tabl'o en mi'a regn'o, kaj sid'u sur tron'o'j, juĝ'ant'e la dek du trib'o'j'n de Izrael. 31  Sim'o'n, Sim'o'n, jen Satan'o postul'is vi'n ĉiu'j'n, por kribr'i kiel tritik'o'n; 32  sed mi preĝ'is por vi, ke vi'a fid'o ne ŝancel'iĝ'u; kaj vi, kiam vi konvert'iĝ'os, firm'ig'u vi'a'j'n frat'o'j'n. 33  Kaj li dir'is al li: Sinjor'o, vi'n mi est'as pret'a akompan'i eĉ al mal'liber'ej'o kaj al mort'o. 34  Kaj li dir'is: Mi dir'as al vi, Petro, kok'o ne kri'os hodiaŭ, antaŭ ol vi tri'foj'e mal'konfes'os, ke vi mi'n kon'as.

35  Kaj li dir'is al ili: Kiam mi vi'n el'send'is sen mon'uj'o kaj sak'o kaj ŝu'o'j, ĉu io mank'is al vi? 36  Kaj ili dir'is: Neni'o. Kaj li dir'is al ili: Sed nun kiu hav'as mon'uj'o'n, tiu pren'u ĝi'n, kaj ankaŭ sak'o'n; kaj kiu ne hav'as, tiu vend'u si'a'n mantel'o'n kaj aĉet'u glav'o'n. 37  Ĉar mi dir'as al vi, ke tio, kio est'as skrib'it'a, dev'as plen'um'iĝ'i pri mi: Kaj li est'is al'kalkul'it'a al krim'ul'o'j; ĉar tio, kio rilat'as al mi, hav'as si'a'n fin'o'n. 38  Kaj ili dir'is: Sinjor'o, jen est'as du glav'o'j; kaj li dir'is al ili: Sufiĉ'as.

39  Kaj el'ir'int'e, li ir'is laŭ si'a kutim'o al la mont'o Oliv'arb'a, kaj la disĉipl'o'j li'n sekv'is. 40  Kaj ven'int'e al la lok'o, li dir'is al ili: Preĝ'u, ke vi ne en'ir'u en tent'o'n. 41  Kaj li ir'is for de ili proksim'um'e ŝton'ĵet'o'n, kaj li genu'is, kaj preĝ'is, 42  dir'ant'e: Patr'o, se Vi vol'as, for'met'u de mi ĉi tiu'n kalik'o'n; tamen plen'um'iĝ'u ne mi'a vol'o, sed Vi'a. 43  Kaj aper'is antaŭ li anĝel'o el la ĉiel'o, fort'ig'ant'e li'n. 44  Kaj est'ant'e en agoni'o, li preĝ'is pli fervor'e, kaj li'a ŝvit'o far'iĝ'is kiel gut'o'j da sang'o, de'fal'ant'a'j sur la ter'o'n. 45  Kaj lev'iĝ'int'e post la preĝ'o, li ven'is al la disĉipl'o'j kaj trov'is ili'n dorm'ant'a'j de mal'ĝoj'o, 46  kaj dir'is al ili: Kial vi dorm'as? lev'iĝ'u kaj preĝ'u, ke vi ne en'ir'u en tent'o'n.

47  Dum li ankoraŭ parol'is, jen hom'amas'o; kaj tiu, kiu est'is nom'at'a Jud'as, unu el la dek du, ir'is antaŭ ili, kaj al'proksim'iĝ'is al Jesuo, por kis'i li'n. 48  Sed Jesuo dir'is al li: Jud'as, ĉu vi perfid'as per kis'o la Fil'o'n de hom'o? 49  Kaj kiam tiu'j, kiu'j ĉirkaŭ'is li'n, vid'is, kio sekv'os, ili dir'is: Sinjor'o, ĉu ni frap'u per glav'o? 50  Kaj unu el ili frap'is la sklav'o'n de la ĉef'pastr'o, kaj de'tranĉ'is li'a'n dekstr'a'n orel'o'n. 51  Sed Jesuo respond'e dir'is: Permes'u tiom. Kaj li tuŝ'is li'a'n orel'o'n kaj san'ig'is li'n. 52  Kaj Jesuo dir'is al la ĉef'pastr'o'j kaj kapitan'o'j de la templ'o kaj pli'aĝ'ul'o'j, kiu'j ven'is kontraŭ li'n: Ĉu vi el'ven'is kun glav'o'j kaj baston'o'j, kvazaŭ kontraŭ rab'ist'o'n? 53  Kiam mi est'is ĉiu'tag'e inter vi en la templ'o, vi ne etend'is kontraŭ mi'n vi'a'j'n man'o'j'n; sed ĉi tiu est'as vi'a hor'o, kaj la potenc'o de mal'lum'o.

54  Kaj ili kapt'is li'n, kaj for'konduk'int'e, ven'ig'is li'n en la dom'o'n de la ĉef'pastr'o. Sed Petro sekv'is mal'proksim'e. 55  Kaj kiam oni ek'brul'ig'is fajr'o'n mez'e de la kort'o kaj sid'is kun'e, Petro sid'iĝ'is mez'e de ili. 56  Kaj unu serv'ant'in'o, vid'ant'e li'n sid'ant'a'n en la fajr'o'lum'o, kaj fiks'e rigard'int'e li'n, dir'is: 57  Ĉi tiu ankaŭ est'is kun li. Sed li mal'konfes'is, dir'ant'e: Vir'in'o, mi li'n ne kon'as. 58  Kaj post iom da temp'o ali'a vid'is li'n, kaj dir'is: Vi ankaŭ est'as el ili. Sed Petro dir'is: Vir'o, mi ne est'as. 59  Kaj post la daŭr'o de unu hor'o proksim'um'e, ali'a asert'is persist'e, dir'ant'e: Ver'e, ĉi tiu ankaŭ est'is kun li, ĉar li est'as Galile'an'o. 60  Sed Petro dir'is: Vir'o, mi ne sci'as, kio'n vi dir'as. Kaj tuj, dum li ankoraŭ parol'is, la kok'o kri'is. 61  Kaj la Sinjor'o si'n turn'is, kaj al'rigard'is Petron. Kaj Petro ek'memor'is la vort'o'n de la Sinjor'o, ke li dir'is al li: Antaŭ ol kok'o kri'os hodiaŭ, vi tri'foj'e mi'n mal'konfes'os. 62  Kaj li el'ir'is, kaj mal'dolĉ'e plor'is.

63  Kaj tiu'j, kiu'j gard'is Jesuon, li'n mok'is kaj bat'is. 64  Kaj ili ĉirkaŭ'kovr'is li'n, kaj demand'is li'n, dir'ant'e: Profet'u, kiu vi'n frap'is? 65  Kaj per mult'a'j ali'a'j insult'o'j ili parol'is kontraŭ li.

66  Kaj tuj kiam tag'iĝ'is la pli'aĝ'ul'ar'o de la popol'o kun'ven'is, kaj ĉef'pastr'o'j kaj skrib'ist'o'j, kaj ili for'konduk'is li'n antaŭ si'a'n sinedri'o'n, kaj dir'is: 67  Se vi est'as la Krist'o, dir'u al ni. Sed li dir'is al ili: Se mi dir'os al vi, vi ne kred'os; 68  kaj se mi demand'os, vi ne respond'os. 69  Tamen, de nun la Fil'o de hom'o sid'os dekstr'e de la Potenc'o de Di'o. 70  Kaj ili ĉiu'j demand'is: Ĉu vi do est'as la Fil'o de Di'o? Kaj li respond'is: Vi dir'as, ke mi est'as. 71  Kaj ili dir'is: Pro kio ni bezon'as plu'a'n atest'ad'o'n? ĉar ni mem aŭd'is el li'a propr'a buŝ'o.

23

1  Kaj la tut'a ĉe'est'ant'ar'o lev'iĝ'is, kaj konduk'is li'n antaŭ Pilaton. 2  Kaj ili komenc'is akuz'i li'n, dir'ant'e: Ni trov'is ĉi tiu'n vir'o'n erar'ig'ant'a ni'a'n naci'o'n, kaj mal'permes'ant'a pag'i tribut'o'n al Cezar'o, kaj dir'ant'a, ke li mem est'as Krist'o, reĝ'o. 3  Kaj Pilato demand'is li'n, dir'ant'e: Ĉu vi est'as la Reĝ'o de la Jud'o'j? Kaj li respond'e al li dir'is: Vi dir'as. 4  Kaj Pilato dir'is al la ĉef'pastr'o'j kaj hom'amas'o'j: Mi trov'as neni'a'n kulp'o'n en ĉi tiu vir'o. 5  Sed ili insist'is, dir'ant'e: Li mal'kviet'ig'as la popol'o'n, instru'ant'e tra la tut'a Jud'uj'o, kaj komenc'ant'e de Galile'o, eĉ ĝis ĉi tie. 6  Sed kiam Pilato tio'n aŭd'is, li demand'is, ĉu la vir'o est'as Galile'an'o. 7  Kaj kiam li sci'iĝ'is, ke li est'as el sub la aŭtoritat'o de Herodo, li send'is li'n al Herodo, kiu ankaŭ ĉe'est'is en Jerusalem en tiu'j tag'o'j.

8  Sed Herodo, vid'int'e Jesuon, tre'eg'e ĝoj'is; ĉar de long'e li dezir'is vid'i li'n, ĉar li jam aŭd'is pri li, kaj li esper'is vid'i i'a'n sign'o'n, far'it'a'n de li. 9  Kaj li demand'is li'n per mult'a'j vort'o'j, sed li respond'is al li neni'o'n. 10  Kaj la ĉef'pastr'o'j kaj la skrib'ist'o'j star'is, fort'e li'n akuz'ant'e. 11  Kaj Herodo kaj li'a'j soldat'o'j mal'honor'is li'n kaj mok'is li'n, kaj vest'int'e li'n per bril'a'j vest'o'j, li re'send'is li'n al Pilato. 12  Kaj Herodo kaj Pilato far'iĝ'is amik'o'j unu kun la ali'a en tiu sam'a tag'o; ĉar antaŭ'e ili hav'is inter si mal'am'o'n.

13  Kaj Pilato, kun'vok'int'e la ĉef'pastr'o'j'n kaj la reg'ant'o'j'n kaj la popol'o'n, 14  dir'is al ili: Vi al'konduk'is antaŭ mi'n ĉi tiu'n vir'o'n, kiel erar'ig'ant'a'n la popol'o'n; kaj jen ekzamen'int'e li'n antaŭ vi, mi trov'is neni'a'n kulp'o'n en ĉi tiu vir'o rilat'e tio'n, pri kio vi li'n akuz'as; 15  nek Herodo ankaŭ, ĉar li re'send'is li'n al ni; kaj jen neni'o ind'a je mort'o est'as far'it'a de li. 16  Tial mi li'n skurĝ'os kaj liber'ig'os. 17  Ĉar li dev'is liber'ig'i unu al ili dum la fest'o. 18  Sed amas'e ili kri'is, dir'ant'e: For'ig'u li'n, kaj liber'ig'u al ni Barabason; 19  kiu pro ribel'ad'o far'it'a en la urb'o, kaj pro mort'ig'o, est'is ĵet'it'a en mal'liber'ej'o'n. 20  Kaj Pilato, vol'ant'e liber'ig'i Jesuon, de'nov'e parol'is al ili; 21  sed ili laŭt'e kri'is, dir'ant'e: Kruc'um'u, kruc'um'u li'n. 22  Kaj la tri'a'n foj'o'n li dir'is al ili: Kial? kia'n mal'bon'o'n far'is ĉi tiu? mi trov'is en li neni'o'n ind'a'n je mort'o; mi do li'n skurĝ'os kaj liber'ig'os. 23  Sed ili insist'is per grand'a'j kri'o'j, postul'ant'e kruc'um'i li'n. Kaj ili'a'j kri'o'j super'fort'is. 24  Kaj Pilato don'is juĝ'o'n, ke plen'um'iĝ'u ili'a postul'o. 25  Kaj li liber'ig'is tiu'n, kiu pro ribel'ad'o kaj mort'ig'o est'is ĵet'it'a en mal'liber'ej'o'n, kaj kiu'n ili postul'is; sed Jesuon li trans'don'is al ili'a vol'o.

26  Kaj kiam ili for'konduk'is li'n, ili kapt'is Simonon, Kirenanon, ven'ant'a'n de la kamp'ar'o, kaj met'is sur li'n la kruc'o'n, por port'i ĝi'n post Jesuo.

27  Kaj sekv'is li'n grand'a amas'o de la popol'o, kaj de vir'in'o'j, kiu'j ĝem'is kaj lament'is pro li. 28  Sed Jesuo, turn'int'e si'n al ili, dir'is: Fil'in'o'j de Jerusalem, ne plor'u pro mi, sed plor'u pro vi kaj pro vi'a'j infan'o'j. 29  Ĉar jen ven'as tag'o'j, kiam oni dir'os: Feliĉ'a'j est'as la sen'frukt'a'j, kaj la ventr'o'j ne nask'int'a'j, kaj la mam'o'j ne nutr'int'a'j. 30  Tiam oni komenc'os dir'i al la mont'o'j: Fal'u sur ni'n; kaj al la mont'et'o'j: Kovr'u ni'n. 31  Ĉar se oni tiel ag'as en la suk'a lign'o, kiel oni ag'os en la sek'a?

32  Kaj est'is konduk'at'a'j kun li ankaŭ ali'a'j du, krim'ul'o'j, por est'i mort'ig'it'a'j.

33  Kaj kiam ili al'ven'is al la lok'o nom'at'a Krani'o, tie ili kruc'um'is li'n, kaj la krim'ul'o'j'n, unu dekstr'e kaj unu mal'dekstr'e. 34  Kaj Jesuo dir'is: Patr'o, pardon'u ili'n; ĉar ili ne sci'as, kio'n ili far'as. Kaj divid'ant'e inter si li'a'j'n vest'o'j'n, ili ĵet'is lotojn. 35  Kaj la popol'o star'is, rigard'ant'a. Kaj la reg'ant'o'j ankaŭ mok'is li'n, dir'ant'e: Ali'a'j'n li sav'is: li sav'u si'n mem, se ĉi tiu est'as la Krist'o de Di'o, la elekt'it'o. 36  Kaj ŝerc'is pri li ankaŭ la soldat'o'j, ven'ant'e al li kaj propon'ant'e al li vinagr'o'n, 37  kaj dir'ant'e: Se vi est'as la Reĝ'o de la Jud'o'j, sav'u vi'n. 38  Kaj est'is ankaŭ sur'skrib'o super li: Ĉi Tiu Est'as La Reĝ'o De La Jud'o'j.

39  Kaj unu el la pend'ig'it'a'j krim'ul'o'j insult'is li'n, dir'ant'e: Ĉu vi ne est'as la Krist'o? sav'u vi'n kaj ni'n. 40  Sed la ali'a respond'e admon'is li'n, dir'ant'e: Ĉu vi eĉ ne tim'as Di'o'n? ĉar vi est'as en la sam'a kondamn'o. 41  Kaj ni ja just'e, ĉar ni ricev'as rekompenc'o'n, merit'it'a'n pro ni'a'j far'o'j; sed ĉi tiu far'is neni'o'n mal'bon'a'n. 42  Kaj li dir'is: Jesuo, memor'u mi'n, kiam vi ven'os en vi'a'n regn'o'n. 43  Kaj li dir'is al li: Ver'e mi dir'as al vi: Hodiaŭ vi est'os kun mi en Paradiz'o.

44  Kaj jam est'is ĉirkaŭ la ses'a hor'o, kaj far'iĝ'is mal'lum'o sur la tut'a land'o ĝis la naŭ'a, ĉar la sun'lum'o mank'is; 45  kaj la kurten'o de la sankt'ej'o dis'ŝir'iĝ'is en la mez'o. 46  Kaj kri'int'e per laŭt'a voĉ'o, Jesuo dir'is: Patr'o, en Vi'a'j'n man'o'j'n mi trans'don'as mi'a'n spirit'o'n; kaj tio'n dir'int'e, li el'las'is for la spirit'o'n. 47  Kaj kiam la cent'estr'o vid'is la okaz'ant'aĵ'o'n, li glor'is Di'o'n, dir'ant'e: Ĉi tiu est'is ja just'ul'o. 48  Kaj ĉiu'j hom'amas'o'j, kiu'j kun'ven'is al ĉi tiu spektakl'o, kiam ili vid'is la okaz'int'aĵ'o'j'n, re'ir'is, frap'ant'e al si la brust'o'n. 49  Kaj ĉiu'j li'a'j kon'ant'o'j, kaj la vir'in'o'j, kiu'j sekv'is li'n el Galile'o, star'is mal'proksim'e, vid'ant'e tio'n.

50  Kaj jen vir'o nom'at'a Jozef, kiu est'is konsil'ant'o, vir'o bon'a kaj just'a 51  (li ne konsent'is al ili'a intenc'o kaj far'o), el Arimateo, urb'o de la Jud'o'j, kiu atend'is la regn'o'n de Di'o, 52  ir'int'e al Pilato, pet'is la korp'o'n de Jesuo. 53  Kaj li de'pren'is ĝi'n kaj en'volv'is ĝi'n en tol'aĵ'o, kaj met'is li'n en tomb'o, el'hak'it'a el ŝton'o, kie neni'u antaŭ'e kuŝ'is. 54  Kaj est'is la tag'o de la Prepar'ad'o, kaj la sabat'o ek'lum'is. 55  Kaj la vir'in'o'j, kiu'j ven'is kun li el Galile'o, sekv'is, kaj vid'is la tomb'o'n, kaj kia'manier'e la korp'o est'is met'it'a. 56  Kaj ili re'ir'is, kaj prepar'is arom'aĵ'o'j'n kaj ŝmir'aĵ'o'j'n.

Kaj sabat'e ili ripoz'is laŭ la ordon'o.

24

1  Kaj la unu'a'n tag'o'n de la semajn'o, ĉe fru'a tag'iĝ'o, ili ven'is al la tomb'o, al'port'ant'e la arom'aĵ'o'j'n, kiu'j'n ili prepar'is. 2  Kaj ili trov'is la ŝton'o'n de'rul'it'a for de la tomb'o. 3  Kaj en'ir'int'e, ili ne trov'is la korp'o'n de la Sinjor'o Jesuo. 4  Kaj dum ili embaras'iĝ'is pri tio, jen apud ili star'is du vir'o'j en bril'a'j vest'o'j; 5  kaj dum ili tim'is kaj klin'iĝ'is vizaĝ'al'ter'e, tiu'j demand'is ili'n: Kial vi serĉ'as la viv'ant'o'n inter la mort'int'o'j? 6  Li ne est'as ĉi tie, sed lev'iĝ'is; memor'u, kia'manier'e li parol'is al vi, kiam li est'is ankoraŭ en Galile'o, 7  dir'ant'e, ke la Fil'o de hom'o dev'as est'i trans'don'it'a en la man'o'j'n de pek'ul'o'j kaj est'i kruc'um'it'a, kaj la tri'a'n tag'o'n re'lev'iĝ'i. 8  Kaj ili re'memor'is li'a'j'n vort'o'j'n; 9  kaj re'ven'int'e de la tomb'o, ili rakont'is ĉio'n tio'n al la dek unu kaj al ĉiu'j ceter'a'j. 10  Kaj ili est'is MariaMagdalena, kaj Joana, kaj Maria, la patr'in'o de Jakobo; kaj la ceter'a'j vir'in'o'j kun ili rakont'is tio'n al la apostol'o'j. 11  Kaj tiu'j vort'o'j ŝajn'is al ili kiel babil'ad'o, kaj ili ne kred'is al la vir'in'o'j. 12  Sed Petro lev'iĝ'is kaj kur'is al la tomb'o, kaj klin'iĝ'int'e, vid'is la tol'aĵ'o'j'n sol'a'j'n, kaj li for'ir'is, mir'ant'e en si pri tio, kio okaz'is.

13  Kaj jen du el ili ir'is en tiu sam'a tag'o al vilaĝ'o nom'at'a Emaus, kiu est'as mal'proksim'e de Jerusalem ses'dek stadi'o'j'n. 14  Kaj ili inter'parol'is inter si pri ĉio tio, kio okaz'is. 15  Kaj dum ili inter'parol'is kaj diskut'is inter si, Jesuo mem al'proksim'iĝ'is kaj ir'is kun ili. 16  Sed ili'a'j okul'o'j est'is mal'help'at'a'j tiel, ke ili li'n ne re'kon'is. 17  Kaj li dir'is al ili: Kia'j vort'o'j est'as tiu'j, kiu'j'n vi inter'ŝanĝ'as, dum vi ir'as? Kaj ili halt'is, kun mal'gaj'a mien'o. 18  Kaj unu el ili, nom'at'a Kleopas, respond'e dir'is al li: Ĉu nur vi sol'a loĝ'as en Jerusalem, kaj ne sci'as tio'n, kio tie okaz'is en ĉi tiu'j tag'o'j? 19  Kaj li dir'is al ili: Kio'n? Kaj ili dir'is al li: Pri Jesuo, la Nazaret'an'o, kiu est'is profet'o potenc'a ag'e kaj parol'e antaŭ Di'o kaj la tut'a popol'o; 20  kaj kiel la ĉef'pastr'o'j kaj ni'a'j reg'ant'o'j trans'don'is li'n por kondamn'o al mort'o, kaj li'n kruc'um'is. 21  Sed ni esper'is, ke li est'as tiu, kiu el'aĉet'os Izraelon. Kaj pli'e, krom ĉio tio, hodiaŭ est'as jam la tri'a tag'o, de kiam tio okaz'is. 22  Ankaŭ mir'ig'is ni'n iu'j vir'in'o'j el inter ni, kiu'j est'is fru'maten'e apud la tomb'o, 23  kaj ne trov'int'e li'a'n korp'o'n, re'ven'is, dir'ant'e, ke ili ankaŭ vid'is vizi'o'n de anĝel'o'j, kiu'j dir'is, ke li viv'as. 24  Kaj iu'j el ni'a kun'ul'ar'o ir'is al la tomb'o, kaj trov'is tiel, kiel dir'is la vir'in'o'j; sed li'n ili ne vid'is. 25  Kaj li dir'is al ili: Ho mal'saĝ'ul'o'j kaj kor'e mal'vigl'a'j por kred'i ĉio'n, kio'n la profet'o'j antaŭ'parol'is! 26  Ĉu la Krist'o ne dev'is sufer'i ĉio'n tio'n, kaj en'ir'i en si'a'n glor'o'n? 27  Kaj komenc'ant'e de Moseo kaj de ĉiu'j profet'o'j, li klar'ig'is al ili el ĉiu'j Skrib'o'j la dir'o'j'n pri li mem. 28  Kaj ili al'proksim'iĝ'is al la vilaĝ'o, kie'n ili ir'is, kaj li ŝajn'ig'is al ili, kvazaŭ li plu'e'n ir'os. 29  Kaj ili re'ten'is li'n, dir'ant'e: Rest'u ĉe ni, ĉar est'as preskaŭ vesper'e, kaj la tag'o jam mal'kresk'as. Kaj li en'ir'is, por rest'i ĉe ili. 30  Kaj dum li sid'is kun ili ĉe manĝ'o, li pren'is pan'o'n, kaj ĝi'n ben'is kaj dis'pec'ig'is kaj don'is al ili. 31  Kaj ili'a'j okul'o'j mal'ferm'iĝ'is, kaj ili re'kon'is li'n, kaj li far'iĝ'is ne'vid'ebl'a por ili. 32  Kaj ili dir'is unu al ali'a: Ĉu ni'a kor'o ne brul'is en ni, dum li parol'is kun ni sur la voj'o, dum li klar'ig'is al ni la Skrib'o'j'n? 33  Kaj lev'iĝ'int'e en tiu sam'a hor'o, ili re'ir'is al Jerusalem, kaj trov'is la dek unu kun'ven'int'a'j, kun si'a'j kun'ul'o'j, kaj dir'ant'a'j: 34  La Sinjor'o ver'e lev'iĝ'is, kaj aper'is al Sim'o'n. 35  Kaj ili rakont'is tio'n, kio okaz'is sur la voj'o, kaj kia'manier'e li re'kon'iĝ'is al ili en la dis'pec'ig'o de pan'o.

36  Kaj dum ili pri'parol'is tio'n, li mem star'is mez'e de ili, kaj dir'is al ili: Pac'o al vi. 37  Sed terur'it'e kaj tim'ig'it'e, ili supoz'is, ke ili vid'as spirit'o'n. 38  Kaj li dir'is al ili: Kial vi mal'trankvil'iĝ'as? kaj kial diskut'o'j lev'iĝ'as en vi'a'j kor'o'j? 39  Vid'u mi'a'j'n man'o'j'n kaj mi'a'j'n pied'o'j'n, ke ĝi est'as mi mem; palp'u mi'n kaj vid'u; ĉar spirit'o ne hav'as karn'o'n kaj ost'o'j'n, kiel vi vid'as mi'n hav'ant'a. 40  Kaj tio'n dir'int'e, li montr'is al ili si'a'j'n man'o'j'n kaj si'a'j'n pied'o'j'n. 41  Kaj dum ili ankoraŭ ne kred'is pro ĝoj'o, kaj mir'is, li demand'is ili'n: Ĉu vi hav'as i'a'n manĝ'aĵ'o'n ĉi tie? 42  Kaj ili don'is al li pec'o'n de rost'it'a fiŝ'o. 43  Kaj li pren'is, kaj manĝ'is antaŭ ili.

44  Kaj li dir'is al ili: Jen est'as mi'a'j vort'o'j, kiu'j'n mi parol'is al vi, kiam mi ankoraŭ est'is ĉe vi, ke dev'as plen'um'iĝ'i ĉio, kio est'as skrib'it'a pri mi en la leĝ'o de Moseo kaj en la profet'o'j kaj en la psalm'o'j. 45  Tiam li mal'ferm'is ili'a'n mens'o'n, por ke ili kompren'u la Skrib'o'j'n; 46  kaj li dir'is al ili: Tiel est'as skrib'it'e, ke la Krist'o dev'as sufer'i, kaj lev'iĝ'i el la mort'int'o'j la tri'a'n tag'o'n; 47  kaj ke pent'o kaj pardon'ad'o de pek'o'j est'u predikat'a'j en li'a nom'o al ĉiu'j naci'o'j, komenc'ant'e ĉe Jerusalem. 48  Vi est'as atest'ant'o'j pri tio. 49  Kaj jen mi el'send'os sur vi'n la promes'o'n de mi'a Patr'o; sed rest'u en la urb'o, ĝis vi vestiĝ'os per potenc'o de supr'e.

50  Kaj li el'konduk'is ili'n ĝis apud Betania, kaj, lev'int'e si'a'j'n man'o'j'n, li ben'is ili'n. 51  Kaj dum li ben'is ili'n, li for'iĝ'is de ili kaj est'is supr'e'n'port'it'a en la ĉiel'o'n. 52  Kaj ador'klin'iĝ'int'e al li, ili re'ven'is al Jerusalem kun grand'a ĝoj'o; 53  kaj est'is konstant'e en la templ'o, glor'ant'e Di'o'n.

1

1  En la komenc'o est'is la Vort'o, kaj la Vort'o est'is kun Di'o, kaj la Vort'o est'is Di'o. 2  Tiu est'is en la komenc'o kun Di'o. 3  Ĉio est'iĝ'is per li; kaj apart'e de li est'iĝ'is neni'o, kio est'iĝ'is. 4  En li est'is la viv'o, kaj la viv'o est'is la lum'o de la hom'o'j. 5  Kaj la lum'o bril'as en la mal'lum'o, kaj la mal'lum'o ĝi'n ne venk'is. 6  De Di'o est'is send'it'a vir'o, kies nom'o est'is Johano. 7  Tiu ven'is kiel atest'ant'o, por atest'i pri la lum'o, por ke ĉiu'j per li kred'u. 8  Li ne est'is la lum'o, sed li ven'is, por atest'i pri la lum'o. 9  Tio est'is la ver'a lum'o, kiu lum'as al ĉiu hom'o, ven'ant'a en la mond'o'n. 10  Tiu est'is en la mond'o, kaj la mond'o per li est'iĝ'is, kaj la mond'o li'n ne kon'is. 11  Li ven'is al si'a'j propr'aĵ'o'j, kaj li'a'j propr'ul'o'j li'n ne akcept'is. 12  Sed al ĉiu'j, kiu'j li'n akcept'is, li don'is la rajt'o'n far'iĝ'i fil'o'j de Di'o, al la kred'ant'o'j al li'a nom'o, 13  kiu'j nask'iĝ'is nek el sang'o, nek el vol'o de karn'o, nek el vol'o de hom'o, sed el Di'o. 14  Kaj la Vort'o far'iĝ'is karn'o kaj loĝ'is inter ni, kaj ni vid'is li'a'n glor'o'n, glor'o'n kvazaŭ de la sole'nask'it'a de la Patr'o, plen'a de grac'o kaj ver'o. 15  Johano atest'is pri li, kaj kri'is, dir'ant'e: Ĉi tiu est'as li, pri kiu mi dir'is: Kiu ven'as post mi, tiu est'as met'it'a super mi, ĉar li ekzist'is pli fru'e ol mi. 16  Ĉar el li'a plen'ec'o ni ĉiu'j ricev'is, kaj grac'o'n post grac'o. 17  Ĉar la leĝ'o est'is don'it'a per Moseo; la grac'o kaj la ver'o est'iĝ'is per Jesuo Krist'o. 18  Neni'u iam vid'is Di'o'n; la sole'nask'it'a Fil'o, kiu est'as en la sin'o de la Patr'o, Li'n deklar'is.

19  Kaj jen est'as la atest'o de Johano, kiam la Jud'o'j send'is al li pastr'o'j'n kaj Levid'o'j'n el Jerusalem, por demand'i li'n: Kiu vi est'as? 20  Kaj li konfes'is kaj ne kaŝ'is; kaj li konfes'is: Mi ne est'as la Krist'o. 21  Kaj ili demand'is li'n: Kio do? Ĉu vi est'as Elija? Kaj li dir'is: Mi ne est'as. Ĉu vi est'as la profet'o? Kaj li respond'is: Ne. 22  Ili do dir'is al li: Kiu vi est'as? por ke ni don'u respond'o'n al ni'a'j send'int'o'j. Kio'n vi dir'as pri vi mem? 23  Li dir'is: Mi est'as voĉ'o de kri'ant'o en la dezert'o: Rekt'ig'u la voj'o'n de la Etern'ul'o, kiel dir'is la profet'o Jesaja. 24  Kaj tiu'j est'is send'it'a'j de la Farise'o'j. 25  Kaj ili demand'is li'n, kaj dir'is al li: Kial do vi bapt'as, se vi ne est'as la Krist'o, nek Elija, nek la profet'o? 26  Johano respond'is al ili, dir'ant'e: Mi bapt'as per akv'o; mez'e de vi star'as tiu, kiu'n vi ne kon'as, 27  kiu ven'as post mi; la rimen'o'n de li'a ŝu'o mi ne est'as ind'a mal'lig'i. 28  Tio okaz'is en Betania trans'e de Jordan, kie Johano bapt'ad'is.

29  La sekv'ant'a'n tag'o'n li vid'is Jesuon ven'ant'a al li, kaj dir'is: Jen la Ŝaf'id'o de Di'o, kiu for'port'as la pek'o'n de la mond'o! 30  Li est'as tiu, pri kiu mi dir'is: Post mi ven'as vir'o, kiu est'as met'it'a super mi, ĉar li ekzist'is pli fru'e ol mi. 31  Kaj mi li'n ne kon'is; sed por ke li est'u montr'it'a al Izrael, tial mi ven'is, bapt'ant'e per akv'o. 32  Kaj Johano atest'is, dir'ant'e: Mi vid'is la Spirit'o'n mal'supr'e'n'ir'ant'a de la ĉiel'o kiel kolomb'o, kaj ĝi rest'is sur li. 33  Kaj mi li'n ne kon'is; sed kiu send'is mi'n por bapt'i per akv'o, Tiu dir'is al mi: Sur kiu'n vi vid'os la Spirit'o'n mal'supr'e'n'ir'ant'a kaj rest'ant'a sur li, tiu est'as la bapt'ant'o per la Sankt'a Spirit'o. 34  Kaj mi vid'is, kaj atest'is, ke ĉi tiu est'as la Fil'o de Di'o.

35  De'nov'e la sekv'ant'a'n tag'o'n star'is Johano, kaj du el li'a'j disĉipl'o'j; 36  kaj rigard'ant'e Jesuon promen'ant'a'n, li dir'is: Jen la Ŝaf'id'o de Di'o! 37  Kaj la du disĉipl'o'j aŭd'is li'n parol'i, kaj sekv'is Jesuon. 38  Kaj Jesuo si'n turn'is, kaj vid'is ili'n sekv'ant'a'j'n, kaj dir'is al ili: Kio'n vi serĉ'as? Kaj ili dir'is al li: Raben'o (tio est'as, Majstr'o), kie vi loĝ'as? 39  Li dir'is al ili: Ven'u, kaj vi vid'os. Ili do ven'is, kaj vid'is, kie li loĝ'as, kaj ili rest'is ĉe li tiu'n tag'o'n; est'is ĉirkaŭ la dek'a hor'o. 40  Unu el la du, kiu'j aŭd'is Johanon kaj li'n sekv'is, est'is Andre'o, la frat'o de Sim'o'n Petro. 41  Tiu unu'e trov'is si'a'n propr'a'n frat'o'n Sim'o'n, kaj dir'is al li: Ni trov'is la Mesi'o'n (tio est'as, Krist'o'n). 42  Li konduk'is li'n al Jesuo. Jesuo li'n rigard'is, kaj dir'is: Vi est'as Sim'o'n, fil'o de Jon'a; vi est'os nom'at'a Kefas (tio est'as, Petro).

43  La sekv'ant'a'n tag'o'n li vol'is for'ir'i en Galile'o'n, kaj trov'is Filip'o'n; kaj Jesuo dir'is al li: Sekv'u mi'n. 44  Filip'o est'is el Betsaida, la urb'o de Andre'o kaj Petro. 45  Filip'o trov'is Natanaelon, kaj dir'is al li: Ni trov'is tiu'n, pri kiu skrib'is Moseo en la leĝ'o, kaj la profet'o'j, Jesuon el Nazaret, fil'o'n de Jozef. 46  Kaj Natanael dir'is al li: Ĉu io bon'a pov'as est'i el Nazaret? Filip'o dir'is al li: Ven'u kaj vid'u. 47  Jesuo vid'is Natanaelon ven'ant'a al li, kaj dir'is pri li: Jen ver'a Izrael'id'o, en kiu ne est'as ruz'ec'o! 48  Natanael dir'is al li: Per kio vi mi'n kon'as? Jesuo respond'is kaj dir'is al li: Antaŭ ol Filip'o vi'n vok'is, kiam vi est'is sub la fig'arb'o, mi vi'n vid'is. 49  Natanael respond'is kaj dir'is al li: Raben'o, vi est'as la Fil'o de Di'o; vi est'as Reĝ'o de Izrael! 50  Jesuo respond'is kaj dir'is al li: Ĉu vi kred'as pro tio, ke mi dir'is al vi: Mi vi'n vid'is sub la fig'arb'o? vi vid'os pli grand'a'j'n afer'o'j'n ol ĉi tio. 51  Kaj li dir'is al li: Ver'e, ver'e, mi dir'as al vi, vi vid'os la ĉiel'o'n mal'ferm'it'a kaj la anĝel'o'j'n de Di'o supr'e'n'ir'ant'a'j kaj mal'supr'e'n'ir'ant'a'j sur la Fil'o'n de hom'o.

2

1  La tri'a'n tag'o'n okaz'is edz'iĝ'o en Kan'a Galile'a, kaj la patr'in'o de Jesuo ĉe'est'is tie; 2  ankaŭ Jesuo kaj li'a'j disĉipl'o'j est'is invit'it'a'j al la edz'iĝ'o. 3  Kaj kiam mank'is vin'o, la patr'in'o de Jesuo dir'is al li: Ili ne hav'as vin'o'n. 4  Kaj Jesuo dir'is al ŝi: Kio est'as inter mi kaj vi, vir'in'o? mi'a hor'o ankoraŭ ne ven'is. 5  Li'a patr'in'o dir'is al la serv'ant'o'j: Kio'n ajn li dir'os al vi, tio'n far'u. 6  Kaj est'is tie ses akv'o'kuv'o'j ŝton'a'j, met'it'a'j laŭ la pur'ig'o de la Jud'o'j, en'hav'ant'a'j po du ĝis tri metret'o'j. 7  Jesuo dir'is al ili: Plen'ig'u la akv'o'kuv'o'j'n per akv'o. Kaj oni plen'ig'is ili'n ĝis la rand'o. 8  Kaj li dir'is al ili: Ĉerp'u nun, kaj al'port'u al la festen'estr'o. Kaj oni al'port'is. 9  Kiam la festen'estr'o gust'um'is la akv'o'n, nun far'iĝ'int'a'n vin'o, kaj ne sci'is, de kie ĝi est'as (sci'is tamen la serv'ant'o'j, kiu'j ĉerp'is la akv'o'n), la festen'estr'o al'vok'is la fianĉ'o'n, 10  kaj dir'is al li: Ĉiu hom'o prezent'as unu'e la bon'a'n vin'o'n, kaj kiam oni jam drink'is, tiam la mal'pli bon'a'n; sed vi rezerv'is la bon'a'n vin'o'n ĝis nun. 11  Ĉi tiu'n komenc'o'n de sign'o'j Jesuo far'is en Kan'a Galile'a, kaj el'montr'is si'a'n glor'o'n, kaj li'a'j disĉipl'o'j kred'is al li.

12  Post tio li mal'supr'e'n'ir'is al Kapernaum, kaj kun li li'a patr'in'o kaj li'a'j frat'o'j kaj li'a'j disĉipl'o'j; kaj tie ili rest'is ne mult'a'j'n tag'o'j'n.

13  Kaj la Pask'o de la Jud'o'j al'proksim'iĝ'is, kaj Jesuo supr'e'n'ir'is al Jerusalem. 14  Kaj li trov'is en la templ'o vend'ist'o'j'n de bov'o'j kaj ŝaf'o'j kaj kolomb'o'j, kaj la mon'ŝanĝ'ist'o'j'n sid'ant'a'j'n; 15  kaj far'int'e skurĝ'o'n el ŝnur'et'o'j, li el'pel'is ĉiu'j'n el la templ'o, ŝaf'o'j'n kaj bov'o'j'n; kaj el'ŝut'is la mon'er'o'j'n de la mon'ŝanĝ'ist'o'j kaj renvers'is la tabl'o'j'n; 16  kaj al la vend'ist'o'j de la kolomb'o'j li dir'is: For'port'u tio'n de ĉi tie; ne far'u la dom'o'n de mi'a Patr'o dom'o de komerc'o. 17  La disĉipl'o'j re'memor'is, ke est'is skrib'it'e: Fervor'o pri Vi'a dom'o mi'n konsum'is. 18  La Jud'o'j do respond'is kaj dir'is al li: Kia'n sign'o'n vi montr'as al ni, ĉar vi far'as tio'n? 19  Respond'is Jesuo kaj dir'is al ili: Detru'u ĉi tiu'n sankt'ej'o'n, kaj mi lev'os ĝi'n en la daŭr'o de tri tag'o'j. 20  La Jud'o'j dir'is: Kvar'dek ses jar'o'j'n ĉi tiu sankt'ej'o est'is konstru'at'a; ĉu vi lev'os ĝi'n en la daŭr'o de tri tag'o'j? 21  Sed li parol'is pri la sankt'ej'o de si'a korp'o. 22  Kiam do li lev'iĝ'is el la mort'int'o'j, la disĉipl'o'j re'memor'is, ke li dir'is tio'n; kaj ili kred'is la Skrib'o'n, kaj la vort'o'n, kiu'n Jesuo dir'is.

23  Kaj kiam li est'is en Jerusalem ĉe la Pask'o, dum la fest'o, mult'a'j fid'is al li'a nom'o, vid'ant'e la sign'o'j'n, kiu'j'n li far'is. 24  Sed Jesuo ne konfid'is si'n al ili, ĉar li kon'is ĉiu'j'n, 25  kaj ne bezon'is, ke iu atest'u pri la hom'o, ĉar li mem sci'is, kio est'as en la hom'o.

3

1  Est'is vir'o el la Farise'o'j, nom'at'a Nikodemo, ĉef'o inter la Jud'o'j; 2  tiu ven'is al li nokt'e, kaj dir'is al li: Raben'o, ni sci'as, ke vi est'as instru'ist'o, ven'int'a de Di'o; ĉar neni'u pov'as far'i tiu'j'n sign'o'j'n, kiu'j'n vi far'as, se Di'o ne est'as kun li. 3  Jesuo respond'is kaj dir'is al li: Ver'e, ver'e, mi dir'as al vi: Se hom'o ne est'as de'nov'e nask'it'a, li ne pov'as vid'i la regn'o'n de Di'o. 4  Nikodemo dir'is al li: Kiel pov'as hom'o nask'iĝ'i, kiam li est'as mal'jun'a? ĉu li pov'as en'ir'i de'nov'e en la ventr'o'n de si'a patr'in'o kaj nask'iĝ'i? 5  Jesuo respond'is: Ver'e, ver'e, mi dir'as al vi: Se hom'o ne est'as nask'it'a el akv'o kaj la Spirit'o, li ne pov'as en'ir'i en la regn'o'n de Di'o. 6  Tio, kio nask'iĝ'as el la karn'o, est'as karn'o; kaj tio, kio nask'iĝ'as de la Spirit'o, est'as spirit'o. 7  Ne mir'u, ke mi dir'is al vi: Vi dev'as est'i de'nov'e nask'it'a'j. 8  La vent'o blov'as, kie ĝi vol'as, kaj ĝi'a'n voĉ'o'n vi aŭd'as, sed vi ne sci'as, de kie ĝi ven'as kaj kie'n ĝi ir'as; tia est'as ĉiu, kiu est'as nask'it'a de la Spirit'o. 9  Nikodemo respond'is kaj dir'is al li: Kiel pov'as tio far'iĝ'i? 10  Jesuo respond'is kaj dir'is al li: Vi est'as la instru'ist'o de Izrael, kaj ĉu vi ne sci'as tio'n? 11  Ver'e, ver'e, mi dir'as al vi: Kio'n ni sci'as, tio'n ni parol'as, kaj kio'n ni vid'is, tio'n ni atest'as; kaj vi hom'o'j ne akcept'as ni'a'n atest'o'n. 12  Se mi afer'o'j'n sur'ter'a'j'n dir'is al vi, kaj vi ne kred'as, kiel vi kred'os, se mi dir'os en'ĉiel'a'j'n? 13  Kaj neni'u supr'e'n'ir'is en la ĉiel'o'n, krom tiu, kiu mal'supr'e'n'ir'is de la ĉiel'o, la Fil'o de hom'o, kiu est'as en la ĉiel'o. 14  Kaj kiel Moseo lev'is la serpent'o'n en la dezert'o, tiel dev'as la Fil'o de hom'o est'i lev'it'a; 15  por ke ĉiu, fid'ant'a al li, hav'u etern'a'n viv'o'n.

16  Ĉar Di'o tiel am'is la mond'o'n, ke Li don'is Si'a'n sole'nask'it'a'n Fil'o'n, por ke ĉiu, kiu fid'as al li, ne pere'u, sed hav'u etern'a'n viv'o'n. 17  Ĉar Di'o send'is Si'a'n Fil'o'n en la mond'o'n, ne por juĝ'i la mond'o'n, sed por ke la mond'o per li est'u sav'it'a. 18  Kiu fid'as al li, tiu ne est'as juĝ'at'a; sed la ne'kred'ant'o jam est'as juĝ'it'a, ĉar li ne fid'as al la nom'o de la sole'nask'it'a Fil'o de Di'o. 19  Kaj jen est'as la juĝ'o: ke la lum'o ven'is en la mond'o'n, kaj la hom'o'j am'is la mal'lum'o'n pli ol la lum'o'n, ĉar ili'a'j far'o'j est'is mal'bon'a'j. 20  Ĉar ĉiu, kiu farad'as mal'bon'o'n, mal'am'as la lum'o'n, kaj ne ven'as al la lum'o, por ke li'a'j far'o'j ne est'u mal'aprob'it'a'j. 21  Sed tiu, kiu far'as la ver'o'n, ven'as al la lum'o, por ke li'a'j far'o'j est'u montr'at'a'j, ke ili est'as far'it'a'j en Di'o.

22  Post tio ven'is Jesuo kun si'a'j disĉipl'o'j en la land'o'n Jud'uj'o, kaj rest'is tie kun ili kaj bapt'ad'is. 23  Johano ankaŭ bapt'ad'is en En'o'n, proksim'e de Salim, ĉar est'is tie mult'e da akv'o'j; kaj oni al'ven'is kaj est'is bapt'it'a'j. 24  Ĉar Johano ankoraŭ ne est'is ĵet'it'a en mal'liber'ej'o'n. 25  Far'iĝ'is do diskut'ad'o inter la disĉipl'o'j de Johano kaj iu Jud'o pri la pur'iĝ'o. 26  Kaj ili ven'is al Johano, kaj dir'is al li: Raben'o, tiu, kiu est'is kun vi trans'e de Jordan, kaj pri kiu vi atest'is, jen tiu sam'a bapt'as, kaj ĉiu'j ven'as al li. 27  Johano respond'is kaj dir'is: Hom'o ne pov'as i'o'n ricev'i, se ĝi ne est'as don'it'a al li el la ĉiel'o. 28  Vi mem atest'as pri mi, ke mi dir'is: Mi ne est'as la Krist'o, sed mi est'as send'it'a antaŭ li. 29  Kiu hav'as la fianĉ'in'o'n, tiu est'as la fianĉ'o; sed la amik'o de la fianĉ'o, kiu star'as kaj li'n aŭd'as, tre ĝoj'as pro la voĉ'o de la fianĉ'o; ĉi tiu mi'a ĝoj'o do plen'um'iĝ'is. 30  Li dev'as alt'iĝ'i, sed mi dev'as mal'alt'iĝ'i.

31  Kiu de supr'e ven'as, tiu est'as super ĉiu'j; kiu est'as el la ter'o, tiu el la ter'o est'as, kaj el la ter'o parol'as; kiu ven'as de la ĉiel'o, tiu est'as super ĉiu'j. 32  Kio'n li vid'is kaj aŭd'is, tio'n li atest'as; kaj neni'u akcept'as li'a'n atest'o'n. 33  Kiu akcept'is li'a'n atest'o'n, tiu jam sigel'is, ke Di'o est'as ver'a. 34  Ĉar tiu, kiu'n Di'o send'is, parol'as la vort'o'j'n de Di'o; ĉar ne laŭ'mezur'e Li don'as la Spirit'o'n. 35  La Patr'o am'as la Fil'o'n, kaj don'is ĉio'n en li'a'n man'o'n. 36  Kiu fid'as al la Fil'o, tiu hav'as etern'a'n viv'o'n; sed kiu ne obe'as al la Fil'o, tiu ne vid'os viv'o'n, sed la koler'o de Di'o sur li rest'as.

4

1  Kiam do la Sinjor'o sci'is, ke la Farise'o'j aŭd'is, ke Jesuo far'as kaj bapt'as pli mult'e da disĉipl'o'j, ol Johano 2  (kvankam bapt'ad'is ne Jesuo mem, sed li'a'j disĉipl'o'j), 3  li for'ir'is el Jud'uj'o kaj re'ir'is al Galile'o. 4  Kaj li dev'is tra'ir'i tra Samario. 5  Li al'ven'is do al unu urb'o Samaria, nom'at'a Siĥar, apud la ter'pec'o, kiu'n Jakob don'is al si'a fil'o Jozef; 6  kaj la font'o de Jakob est'is tie. Jesuo do, lac'ig'it'a de si'a voj'ir'ad'o, sid'iĝ'is tia'manier'e apud la font'o. Est'is ĉirkaŭ la ses'a hor'o. 7  Ven'is vir'in'o Samaria, por ĉerp'i akv'o'n; Jesuo dir'is al ŝi: Don'u al mi trink'i. 8  Ĉar li'a'j disĉipl'o'j jam for'ir'is en la urb'o'n, por aĉet'i nutr'aĵ'o'j'n. 9  La Samari'an'in'o do dir'is al li: Kiel vi, est'ant'e Jud'o, pet'as trink'i de mi, kiu est'as Samari'an'in'o? (Ĉar la Jud'o'j ne inter'rilat'as kun la Samari'an'o'j.) 10  Jesuo respond'is kaj dir'is al ŝi: Se vi sci'us la donac'o'n de Di'o, kaj kiu est'as tiu, kiu dir'as al vi: Don'u al mi trink'i, vi pet'us li'n, kaj li don'us al vi viv'a'n akv'o'n. 11  La vir'in'o dir'is al li: Sinjor'o, vi neni'a'n ĉerp'il'o'n hav'as, kaj la put'o est'as profund'a; de kie do vi hav'as tiu'n viv'a'n akv'o'n? 12  Ĉu vi est'as pli grand'a ol ni'a patr'o Jakob, kiu don'is al ni la put'o'n, kaj trink'is mem el ĝi, kiel ankaŭ li'a'j fil'o'j kaj li'a'j brut'o'j? 13  Jesuo respond'is kaj dir'is al ŝi: Ĉiu, kiu trink'as el ĉi tiu akv'o, de'nov'e soif'os; 14  sed kiu trink'os el la akv'o, kiu'n mi don'os al li, tiu neniam soif'os; sed la akv'o, kiu'n mi don'os al li, far'iĝ'os en li font'o de akv'o, ŝpruc'ant'a supr'e'n por etern'a viv'o. 15  La vir'in'o dir'is al li: Sinjor'o, don'u al mi ĉi tiu'n akv'o'n, por ke mi ne plu soif'u, kaj ne dev'u tra'ven'i ĉi tie'n, por ĉerp'i. 16  Jesuo dir'is al ŝi: For'ir'u, vok'u vi'a'n edz'o'n, kaj re'ven'u ĉi tie'n. 17  La vir'in'o respond'is kaj dir'is al li: Mi ne hav'as edz'o'n. Jesuo dir'is al ŝi: Vi prav'e dir'is: Mi ne hav'as edz'o'n; 18  ĉar vi hav'is kvin edz'o'j'n; kaj tiu, kiu'n vi nun hav'as, ne est'as vi'a edz'o; ĉi tio'n vi dir'is ver'e. 19  La vir'in'o dir'is al li: Sinjor'o, mi ek'vid'as, ke vi est'as profet'o. 20  Ni'a'j patr'o'j ador'ad'is sur ĉi tiu mont'o; kaj vi dir'as, ke en Jerusalem est'as la lok'o, kie oni dev'as ador'i. 21  Jesuo dir'is al ŝi: Kred'u al mi, vir'in'o; ven'as la hor'o, kiam nek sur ĉi tiu mont'o, nek en Jerusalem, vi ador'os la Patr'o'n. 22  Vi ador'as tio'n, kio'n vi ne kon'as; ni ador'as tio'n, kio'n ni kon'as; ĉar el la Jud'o'j est'as la sav'o. 23  Sed ven'as la hor'o, kaj jam est'as, kiam la ver'a'j ador'ant'o'j ador'os la Patr'o'n laŭ spirit'o kaj ver'o; ĉar la Patr'o serĉ'as tia'j'n por est'i Li'a'j ador'ant'o'j. 24  Di'o est'as Spirit'o: kaj Li'a'j ador'ant'o'j dev'as ador'i Li'n laŭ spirit'o kaj ver'o. 25  La vir'in'o dir'is al li: Mi sci'as, ke ven'as la Mesi'o (kiu est'as nom'at'a Krist'o); kiam tiu al'est'os, li anonc'os al ni ĉio'n. 26  Jesuo dir'is al ŝi: Tiu est'as mi, kiu parol'as kun vi.

27  Kaj ĉe tio ven'is li'a'j disĉipl'o'j, kaj ili mir'is, ke li parol'as kun vir'in'o; tamen neni'u dir'is: Kio'n vi vol'as? aŭ: Kial vi parol'as kun ŝi? 28  La vir'in'o do las'is si'a'n akv'o'kruĉ'o'n, kaj for'ir'is en la urb'o'n, kaj dir'is al la hom'o'j: 29  Ven'u, vid'u hom'o'n, kiu rakont'is al mi ĉio'n, kio'n mi far'is; ĉu ebl'e ĉi tiu est'as la Krist'o? 30  Ili el'ir'is el la urb'o, kaj ven'is al li. 31  Dum'e la disĉipl'o'j pet'is li'n, dir'ant'e: Raben'o, manĝ'u. 32  Sed li dir'is al ili: Por manĝ'i mi hav'as nutr'aĵ'o'n, pri kiu vi ne sci'as. 33  La disĉipl'o'j do dir'is inter si: Ĉu iu al'port'is al li i'o'n por manĝ'i? 34  Jesuo dir'is al ili: Mi'a nutr'aĵ'o est'as plen'um'i la vol'o'n de Tiu, kiu mi'n send'is, kaj fin'i Li'a'n labor'o'n. 35  Ĉu vi ne dir'as: Est'as ankoraŭ kvar monat'o'j, kaj ven'as la rikolt'o? jen mi dir'as al vi: Lev'u vi'a'j'n okul'o'j'n kaj rigard'u la kamp'o'j'n, ke ili jam est'as blank'a'j por la rikolt'o. 36  La rikolt'ant'o ricev'as salajr'o'n, kaj kolekt'as frukt'o'n por etern'a viv'o, por ke ĝoj'u kun'e la sem'ant'o kaj la rikolt'ant'o. 37  Ĉar en ĉi tio est'as ver'a la proverb'o: Unu sem'as, ali'a rikolt'as. 38  Mi vi'n send'is, por rikolt'i tio'n, kio'n vi ne pri'labor'is; ali'a'j labor'is, kaj vi en'ir'is en ili'a'n labor'o'n.

39  Kaj el tiu urb'o mult'a'j el la Samari'an'o'j kred'is al li pro la dir'o de la vir'in'o, kiu atest'is: Li rakont'is al mi ĉio'n, kio'n mi far'is. 40  Kiam do la Samari'an'o'j ven'is al li, ili pet'is, ke li rest'u ĉe ili; kaj li rest'is tie du tag'o'j'n. 41  Kaj mult'e pli mult'a'j kred'is pro li'a vort'o, 42  kaj dir'is al la vir'in'o: Jam ne pro vi'a dir'o ni kred'as, ĉar ni mem aŭd'is li'n; kaj ni sci'as, ke ĉi tiu est'as ver'e la Sav'ant'o de la mond'o.

43  Kaj post la du tag'o'j li for'ir'is de tie en Galile'o'n. 44  Ĉar Jesuo mem atest'is, ke profet'o ne hav'as honor'o'n en si'a propr'a land'o. 45  Kiam do li ven'is en Galile'o'n, la Galile'an'o'j akcept'is li'n, ĉar ili jam vid'is ĉio'n, kio'n li far'is en Jerusalem dum la fest'o; ĉar ili ankaŭ ir'is al la fest'o.

46  Li re'ven'is en Kan'a'n Galile'a'n, kie li far'is la akv'o'n vin'o. Kaj est'is unu kort'eg'an'o, kies fil'o est'is mal'san'a en Kapernaum. 47  Kiam li aŭd'is, ke Jesuo al'ven'is el Jud'uj'o en Galile'o'n, li ir'is al li, kaj pet'is li'n mal'supr'e'n'ir'i kaj re'san'ig'i li'a'n fil'o'n; ĉar li preskaŭ mort'is. 48  Jesuo do dir'is al li: Se vi ne vid'as sign'o'j'n kaj mir'ind'aĵ'o'j'n, vi tut'e ne kred'os. 49  La kort'eg'an'o dir'is al li: Sinjor'o, mal'supr'e'n'ir'u, antaŭ ol mi'a fil'et'o mort'os. 50  Jesuo dir'is al li: For'ir'u, vi'a fil'o viv'as. La vir'o kred'is la vort'o'n, kiu'n Jesuo parol'is al li, kaj li for'ir'is. 51  Dum li ankoraŭ mal'supr'e'n'ir'is, li'a'j sklav'o'j li'n renkont'is, dir'ant'e: Vi'a fil'o viv'as. 52  Li demand'is al ili pri la hor'o, kiam li ek're'san'iĝ'is. Ili respond'is al li: Hieraŭ je la sep'a hor'o la febr'o li'n for'las'is. 53  Tial la patr'o sci'is, ke tio est'is en tiu sam'a hor'o, en kiu Jesuo dir'is al li: Vi'a fil'o viv'as; kaj kred'is li mem kaj li'a tut'a dom'o. 54  Ĉi tiu'n jam la du'a'n sign'o'n far'is Jesuo, ven'int'e el Jud'uj'o en Galile'o'n.

5

1  Post tio est'is fest'o de la Jud'o'j, kaj Jesuo supr'e'n'ir'is al Jerusalem.

2  En Jerusalem apud la Pord'eg'o de Ŝaf'o'j est'as lag'et'o, nom'at'a en la Hebre'a lingv'o Betesda, hav'ant'a kvin portik'o'j'n. 3  En tiu'j kuŝ'is amas'o da mal'san'ul'o'j, blind'ul'o'j, lam'ul'o'j, velk'int'o'j, kiu'j atend'is la ek'mov'o'n de la akv'o; 4  ĉar anĝel'o de la Etern'ul'o mal'supr'e'n'ir'is ia'foj'e en la lag'et'o'n kaj mov'is la akv'o'n; kiu ajn do unu'a post la mov'ad'o de la akv'o en'paŝ'is, tiu re'san'iĝ'is, tut'e egal'e, de kia mal'san'o li sufer'is. 5  Kaj tie est'is unu vir'o, kiu est'is tri'dek ok jar'o'j'n en si'a mal'fort'ec'o. 6  Kiam Jesuo vid'is li'n kuŝ'ant'a'n, kaj sci'is, ke li jam de long'e mal'san'as, li dir'is al li: Ĉu vi vol'as far'iĝ'i san'a? 7  La mal'san'ul'o respond'is: Sinjor'o, mi ne hav'as iu'n por en'ĵet'i mi'n en la lag'et'o'n, kiam la akv'o mov'iĝ'is; sed dum mi ven'as, ali'a paŝ'as mal'supr'e'n antaŭ mi. 8  Jesuo dir'is al li: Lev'iĝ'u, pren'u vi'a'n lit'o'n, kaj ir'u. 9  Kaj la vir'o tuj far'iĝ'is san'a, kaj pren'is si'a'n lit'o'n, kaj ir'is.

Kaj est'is la sabat'o en tiu tag'o. 10  La Jud'o'j do dir'is al la re'san'ig'it'o: Est'as la sabat'o, kaj al vi ne konven'as port'i vi'a'n lit'o'n. 11  Li respond'is: Tiu, kiu mi'n san'ig'is, dir'is al mi: Pren'u vi'a'n lit'o'n, kaj ir'u. 12  Ili demand'is li'n: Kiu est'as tiu hom'o, kiu dir'is al vi: Pren'u kaj ir'u? 13  Sed la re'san'ig'it'o ne sci'is, kiu tiu est'as; ĉar Jesuo jam for'mov'iĝ'is pro la tie'a hom'amas'o. 14  Post'e Jesuo trov'is li'n en la templ'o, kaj dir'is al li: Jen vi far'iĝ'is san'a; ne plu pek'u, por ke io pli mal'bon'a ne okaz'u al vi. 15  La vir'o for'ir'is, kaj dir'is al la Jud'o'j, ke Jesuo est'as tiu, kiu li'n san'ig'is. 16  Kaj la Jud'o'j persekut'is Jesuon pro tio, ke li tio'n far'is en sabat'o. 17  Sed Jesuo respond'is al ili: Mi'a Patr'o ĝis nun labor'as, kaj mi labor'as. 18  Pro tio do la Jud'o'j des pli cel'is mort'ig'i li'n, pro tio, ke li ne nur mal'observ'is la sabat'o'n, sed ankaŭ dir'is, ke Di'o est'as li'a propr'a Patr'o, kaj pretend'is est'i egal'a al Di'o.

19  Jesuo do respond'is kaj dir'is al ili:

Ver'e, ver'e, mi dir'as al vi: La Fil'o ne pov'as per si mem far'i i'o'n, krom tio, kio'n li vid'as la Patr'o'n far'ant'a; ĉar kio'n ajn Li far'as, tio'n la Fil'o tiel sam'e ankaŭ far'as. 20  Ĉar la Patr'o am'as la Fil'o'n, kaj montr'as al li ĉio'n, kio'n Li mem far'as; kaj Li montr'os al li far'o'j'n pli grand'a'j'n ol ĉi tio, por ke vi mir'u. 21  Ĉar kiel la Patr'o lev'as la mort'int'o'j'n kaj ili'n viv'ig'as, tiel ankaŭ la Fil'o viv'ig'as tiu'j'n, kiu'j'n li vol'as. 22  Ĉar la Patr'o juĝ'as neniu'n, sed Li don'is ĉi'a'n juĝ'o'n al la Fil'o, 23  por ke ĉiu'j honor'u la Fil'o'n tiel sam'e, kiel ili honor'as la Patr'o'n. Kiu ne honor'as la Fil'o'n, tiu ne honor'as la Patr'o'n, kiu li'n send'is. 24  Ver'e, ver'e, mi dir'as al vi: Kiu aŭskult'as mi'a'n vort'o'n, kaj kred'as al Tiu, kiu mi'n send'is, tiu hav'as etern'a'n viv'o'n kaj ne ven'as en juĝ'o'n, sed jam pas'is de mort'o en viv'o'n. 25  Ver'e, ver'e, mi dir'as al vi: Ven'as hor'o kaj jam est'as, kiam la mort'int'o'j aŭd'os la voĉ'o'n de la Fil'o de Di'o; kaj la aŭd'int'o'j viv'os. 26  Ĉar kiel la Patr'o hav'as en Si mem viv'o'n, tiel Li don'is al la Fil'o ankaŭ, ke ĉi tiu hav'u en si mem viv'o'n; 27  kaj Li don'is al li la rajt'o'n far'i juĝ'o'n, ĉar li est'as la Fil'o de hom'o. 28  Ne mir'u pro tio; ĉar ven'as hor'o, en kiu ĉiu'j, kiu'j est'as en la tomb'o'j, aŭd'os li'a'n voĉ'o'n, 29  kaj el'ir'os; la far'int'o'j de bon'o, al re'lev'iĝ'o por viv'o; sed la far'int'o'j de mal'bon'o, al re'lev'iĝ'o por juĝ'o.

30  Mi ne pov'as per mi mem far'i i'o'n; kiel mi aŭd'as, tiel mi juĝ'as; kaj mi'a juĝ'o est'as just'a, ĉar mi cel'as ne mi'a'n propr'a'n vol'o'n, sed la vol'o'n de Tiu, kiu mi'n send'is. 31  Se mi atest'us pri mi mem, mi'a atest'o ne est'us ver'a. 32  Est'as ali'a, kiu atest'as pri mi; kaj mi sci'as, ke ver'a est'as la atest'o, kiu'n li atest'as pri mi. 33  Vi send'is al Johano, kaj li atest'is pri la ver'o. 34  Sed la atest'o, kiu'n mi ricev'as, ne est'as el hom'o, tamen mi tio'n dir'as, por ke vi est'u sav'it'a'j. 35  Li est'is la lamp'o, kiu brul'as kaj lum'as; kaj vi vol'is ĝoj'i kelk'a'n temp'o'n en li'a lum'o. 36  Sed la atest'o, kiu'n mi hav'as, est'as pli grand'a ol la atest'o de Johano; ĉar la labor'o'j, kiu'j'n la Patr'o don'is al mi por fin'i, tiu'j sam'a'j labor'o'j, kiu'j'n mi far'as, atest'as pri mi, ke la Patr'o mi'n send'is. 37  Kaj la Patr'o, kiu mi'n send'is, atest'is pri mi. Vi nek aŭd'is iam Li'a'n voĉ'o'n, nek vid'is Li'a'n form'o'n. 38  Kaj vi ne hav'as Li'a'n vort'o'n rest'ant'a'n en vi, ĉar vi ne kred'as al tiu, kiu'n Li send'is. 39  Vi esplor'as la Skrib'o'j'n, ĉar vi opini'as, ke en ili vi hav'as etern'a'n viv'o'n; kaj ili est'as tio, kio atest'as pri mi; 40  kaj vi ne vol'as ven'i al mi, por hav'i viv'o'n. 41  De hom'o'j mi ne pren'as glor'o'n. 42  Sed mi vi'n sci'as, ke vi ne hav'as en vi la am'o'n al Di'o. 43  Mi ven'is en la nom'o de mi'a Patr'o, kaj vi mi'n ne akcept'as; se ali'a ven'os en si'a propr'a nom'o, vi li'n akcept'os. 44  Kiel pov'as kred'i vi, kiu'j pren'as glor'o'n unu de ali'a, kaj la glor'o'n, kiu ven'as de la sol'a Di'o, vi ne serĉ'as? 45  Ne pens'u, ke mi akuz'os vi'n antaŭ la Patr'o; ekzist'as unu, kiu akuz'as vi'n, Moseo, al kiu vi esper'as. 46  Ĉar se vi kred'us al Moseo, vi ankaŭ kred'us al mi, ĉar li skrib'is pri mi. 47  Sed se vi ne kred'as li'a'j'n skrib'o'j'n, kiel vi kred'os mi'a'j'n vort'o'j'n?

6

1  Post'e Jesuo for'ir'is trans la mar'o'n de Galile'o, tio est'as de Tiberias. 2  Kaj grand'a hom'amas'o li'n sekv'is, ĉar ili vid'is la sign'o'j'n, kiu'j'n li far'is por la mal'san'ul'o'j. 3  Kaj Jesuo supr'e'n'ir'is sur la mont'o'n, kaj tie li sid'is kun si'a'j disĉipl'o'j. 4  Kaj la Pask'o, la fest'o de la Jud'o'j, est'is proksim'a. 5  Jesuo do, lev'int'e si'a'j'n okul'o'j'n, kaj ek'vid'int'e, ke grand'a hom'amas'o ven'as al li, dir'is al Filip'o: De kie ni aĉet'u pan'o'j'n, por ke ĉi tiu'j manĝ'u? 6  Tio'n li dir'is, por prov'i li'n; ĉar li mem sci'is, kio'n li far'os. 7  Filip'o respond'is al li: Pan'o'j por du'cent denar'o'j ne sufiĉ'us por ili, por ke ĉiu iom'et'o'n ricev'u. 8  Unu el li'a'j disĉipl'o'j, Andre'o, frat'o de Sim'o'n Petro, dir'is al li: 9  Ĉi tie est'as knab'o, kiu hav'as kvin horde'a'j'n pan'o'j'n kaj du mal'grand'a'j'n fiŝ'o'j'n; sed kio est'as tio por tiom da hom'o'j? 10  Jesuo dir'is: Sid'ig'u la hom'o'j'n. Kaj est'is tie mult'e da herb'o. La vir'o'j do sid'iĝ'is, nombr'e ĉirkaŭ kvin mil. 11  Kaj Jesuo pren'is la pan'o'j'n, kaj don'int'e dank'o'n, dis'don'is al la sid'iĝ'int'o'j; kaj tiel sam'e el la fiŝ'o'j tiom, kiom oni dezir'is. 12  Kaj kiam ili sat'iĝ'is, li dir'is al si'a'j disĉipl'o'j: Kolekt'u la post'rest'ant'a'j'n fragment'o'j'n, por ke neni'o perd'iĝ'u. 13  Ili do kolekt'is ili'n, kaj plen'ig'is dek du korb'o'j'n per la fragment'o'j de la kvin horde'a'j pan'o'j, kiu'j post'rest'is al la manĝ'int'o'j. 14  Kiam do la hom'o'j vid'is la sign'o'n, kiu'n Jesuo far'is, ili dir'is: Ĉi tiu est'as ver'e la profet'o, kiu dev'is ven'i en la mond'o'n.

15  Tial Jesuo, ek'sci'ant'e, ke oni cel'as ven'i kaj kapt'i li'n, por far'i li'n reĝ'o, de'nov'e for'tir'is si'n sol'a al la mont'o.

16  Kaj kiam vesper'iĝ'is, li'a'j disĉipl'o'j mal'supr'e'n'ir'is al la mar'o; 17  kaj en'ŝip'iĝ'int'e, ili vetur'is trans la mar'o'n al Kapernaum. Kaj jam est'is mal'lum'e, kaj Jesuo ankoraŭ ne ven'is al ili. 18  Kaj la mar'o mal'seren'iĝ'is de fort'a vent'o, kiu blov'is. 19  Kiam do ili rem'is proksim'um'e du'dek kvin ĝis tri'dek stadi'o'j'n, ili ek'vid'is Jesuon ir'ant'a sur la akv'o, kaj proksim'iĝ'ant'a al la ŝip'o; kaj ili tim'is. 20  Sed li dir'is al ili: Ĝi est'as mi; ne tim'u. 21  Tiam ili volont'e ricev'is li'n en la ŝip'o'n, kaj tuj la ŝip'o al'bord'iĝ'is tie'n, kie'n ili vetur'is.

22  La sekv'ant'a'n tag'o'n, kiam la hom'amas'o, kiu rest'is trans la mar'o, vid'is, ke neni'a ŝip'et'o est'as tie krom unu, kaj ke Jesuo ne en'ir'is kun la disĉipl'o'j en la ŝip'o'n, sed la disĉipl'o'j sol'a'j vetur'is 23  (ven'is tamen ŝip'et'o'j el Tiberias proksim'e al la lok'o, kie oni manĝ'is la pan'o'n, post kiam la Sinjor'o don'is dank'o'n) — 24  kiam do la hom'amas'o vid'is, ke Jesuo ne est'as tie, nek li'a'j disĉipl'o'j, ili ankaŭ en'ir'is la ŝip'et'o'j'n kaj vetur'is al Kapernaum, serĉ'ant'e Jesuon. 25  Kaj trov'int'e li'n trans la mar'o, ili dir'is al li: Raben'o, kiam vi ven'is ĉi tie'n? 26  Jesuo respond'is al ili kaj dir'is: Ver'e, ver'e, mi dir'as al vi: Vi mi'n serĉ'as, ne ĉar vi vid'is sign'o'j'n, sed ĉar vi manĝ'is el la pan'o'j kaj sat'iĝ'is. 27  Labor'u ne por la pere'em'a nutr'aĵ'o, sed por la nutr'aĵ'o, kiu rest'as ĝis etern'a viv'o, kiu'n la Fil'o de hom'o don'os al vi; ĉar li'n Di'o, la Patr'o, sigel'is. 28  Ili do dir'is al li: Kiel ni ag'u, por ke ni far'u la far'o'j'n de Di'o? 29  Jesuo respond'is kaj dir'is al ili: Jen la far'o de Di'o: kred'i al tiu, kiu'n Li send'is. 30  Ili do dir'is al li: Kia'n sign'o'n vi montr'as, por ke ni vid'u kaj kred'u al vi? kio'n vi far'as? 31  Ni'a'j patr'o'j manĝ'is la manaon en la dezert'o, kiel est'as skrib'it'e: Li don'is al ili ĉiel'a'n pan'o'n por manĝ'i. 32  Jesuo do dir'is al ili: Ver'e, ver'e, mi dir'as al vi: Ne Moseo don'is al vi tiu'n ĉiel'a'n pan'o'n; sed mi'a Patr'o don'as al vi la ver'a'n ĉiel'a'n pan'o'n. 33  Ĉar la pan'o de Di'o est'as tiu, kiu mal'supr'e'n'ir'as de la ĉiel'o kaj don'as viv'o'n al la mond'o. 34  Ili do dir'is al li: Sinjor'o, ĉiam don'u al ni tiu'n pan'o'n. 35  Jesuo dir'is al ili: Mi est'as la pan'o de viv'o; kiu ven'as al mi, tiu neniam mal'sat'os, kaj kiu kred'as al mi, tiu neniam soif'os. 36  Sed mi dir'is al vi, ke vi mi'n vid'is, kaj tamen vi ne kred'as. 37  Ĉio, kio'n la Patr'o don'as al mi, ven'os al mi; kaj tiu'n, kiu ven'as al mi, mi ja ne el'ĵet'os. 38  Ĉar mi mal'supr'e'n'ir'is de la ĉiel'o, por plen'um'i ne mi'a'n vol'o'n, sed la vol'o'n de Tiu, kiu mi'n send'is. 39  Kaj est'as la vol'o de Tiu, kiu mi'n send'is, ke el ĉio, kio'n Li don'is al mi, mi ne perd'u i'o'n, sed re'lev'u ĝi'n en la last'a tag'o. 40  Ĉar est'as la vol'o de mi'a Patr'o, ke ĉiu, kiu vid'as la Fil'o'n kaj kred'as al li, hav'u etern'a'n viv'o'n; kaj mi lev'os tiu'n en la last'a tag'o.

41  La Jud'o'j do murmur'is pri li, ĉar li dir'is: Mi est'as la pan'o, kiu mal'supr'e'n'ir'is de la ĉiel'o. 42  Kaj ili dir'is: Ĉu ĉi tiu ne est'as Jesuo, fil'o de Jozef, kies patr'o'n kaj patr'in'o'n ni kon'as? kiel do li dir'as: Mi mal'supr'e'n'ir'is de la ĉiel'o? 43  Jesuo respond'is kaj dir'is al ili: Ne murmur'u inter vi. 44  Neni'u pov'as ven'i al mi, se la Patr'o, kiu mi'n send'is, ne tir'os li'n; kaj mi lev'os tiu'n en la last'a tag'o. 45  Est'as skrib'it'e en la profet'o'j: Kaj ĉiu'j est'os instru'it'a'j de Di'o. Ĉiu do, kiu aŭd'is de la Patr'o kaj lern'is, ven'as al mi. 46  Neni'u vid'is la Patr'o'n, krom tiu, kiu est'as de Di'o; li vid'is la Patr'o'n. 47  Ver'e, ver'e, mi dir'as al vi: Kiu kred'as, tiu hav'as viv'o'n etern'a'n. 48  Mi est'as la pan'o de viv'o. 49  Vi'a'j patr'o'j manĝ'is la manaon en la dezert'o, kaj mort'is. 50  Jen la pan'o, kiu mal'supr'e'n'ir'is de la ĉiel'o, por ke oni manĝ'u el ĝi kaj ne mort'u. 51  Mi est'as la viv'a pan'o, kiu mal'supr'e'n'ir'is de la ĉiel'o; se iu manĝ'os el ĉi tiu pan'o, tiu viv'os etern'e; kaj la pan'o, kiu'n mi don'os, est'as mi'a karn'o, por la viv'o de la mond'o.

52  La Jud'o'j do disput'is inter si, dir'ant'e: Kiel ĉi tiu pov'as don'i al ni si'a'n karn'o'n por manĝ'i? 53  Jesuo do dir'is al ili: Ver'e, ver'e, mi dir'as al vi: Se vi ne manĝ'as la karn'o'n de la Fil'o de hom'o kaj ne trink'as li'a'n sang'o'n, vi ne hav'as en vi viv'o'n. 54  Kiu manĝ'as mi'a'n karn'o'n kaj trink'as mi'a'n sang'o'n, tiu hav'as etern'a'n viv'o'n; kaj mi lev'os tiu'n en la last'a tag'o. 55  Ĉar mi'a karn'o est'as ver'a manĝ'aĵ'o, kaj mi'a sang'o est'as ver'a trink'aĵ'o. 56  Kiu manĝ'as mi'a'n karn'o'n kaj trink'as mi'a'n sang'o'n, tiu rest'as en mi, kaj mi en li. 57  Kiel la viv'ant'a Patr'o mi'n send'is, kaj mi viv'as pro la Patr'o, tiel, kiu mi'n manĝ'as, tiu viv'os pro mi. 58  Jen la pan'o, kiu mal'supr'e'n'ir'is de la ĉiel'o; ne kiel la patr'o'j manĝ'is, kaj mort'is; kiu manĝ'as ĉi tiu'n pan'o'n, tiu viv'os etern'e. 59  Tio'n li dir'is en la sinagog'o, instru'ant'e en Kapernaum.

60  Mult'a'j do el li'a'j disĉipl'o'j, aŭd'int'e tio'n, dir'is: Mal'facil'a est'as tiu parol'o; kiu pov'as li'n aŭskult'i? 61  Sed Jesuo, sci'ant'e en si mem, ke li'a'j disĉipl'o'j pri tio murmur'is, dir'is al ili: Ĉu tio fal'ig'as vi'n? 62  Kio do, se vi vid'os la Fil'o'n de hom'o supr'e'n'ir'ant'a tie'n, kie li antaŭ'e est'is? 63  La spirit'o est'as la viv'ig'ant'o; la karn'o neni'o'n util'as; la vort'o'j, kiu'j'n mi dir'is al vi, est'as spirit'o kaj est'as viv'o. 64  Sed est'as iu'j el vi, kiu'j ne kred'as. Ĉar Jesuo sci'is de la komenc'o, kiu'j est'as la ne'kred'ant'o'j, kaj kiu li'n perfid'os. 65  Kaj li dir'is: Tial mi dir'is al vi, ke neni'u pov'as ven'i al mi, se tio ne est'as don'it'a al li de mi'a Patr'o.

66  Ĉe tio mult'a'j el li'a'j disĉipl'o'j ir'is re'turn'e kaj li'n ne plu akompan'is. 67  Jesuo do dir'is al la dek du: Ĉu vi ankaŭ vol'as for'ir'i? 68  Sim'o'n Petro respond'is al li: Sinjor'o, al kiu ni ir'u? vi hav'as la vort'o'j'n de etern'a viv'o. 69  Kaj ni ek'kred'is kaj sci'as, ke vi est'as la Sankt'ul'o de Di'o. 70  Respond'is al ili Jesuo: Ĉu mi ne elekt'is vi'n la dek du, kaj unu el vi est'as diabl'o? 71  Li parol'is pri Jud'as Iskariot'a, fil'o de Sim'o'n; ĉar tiu, unu el la dek du, est'is perfid'ont'a li'n.

7

1  Kaj post tio Jesuo ir'ad'is en Galile'o; ĉar li ne vol'is ir'ad'i en Jud'uj'o, ĉar la Jud'o'j cel'is mort'ig'i li'n. 2  La fest'o de la Jud'o'j, nom'at'a la fest'o de laŭb'o'j, proksim'iĝ'is. 3  Li'a'j frat'o'j do dir'is al li: Trans'ir'u de ĉi tie, kaj ir'u en Jud'uj'o'n, por ke vi'a'j disĉipl'o'j ankaŭ vid'u vi'a'j'n far'o'j'n, kiu'j'n vi far'as. 4  Ĉar neni'u far'as i'o'n sekret'e, kaj cel'as mem est'i publik'e kon'at'a. Se vi far'as tia'j'n far'o'j'n, montr'u vi'n al la mond'o. 5  Ĉar li'a'j frat'o'j mem ne kred'is al li. 6  Jesuo do dir'is al ili: Mi'a temp'o ankoraŭ ne ven'is; sed vi'a temp'o ĉiam est'as pret'a. 7  La mond'o ne pov'as vi'n mal'am'i; sed mi'n ĝi mal'am'as, ĉar mi atest'as pri ĝi, ke ĝi'a'j far'o'j est'as mal'bon'a'j. 8  Supr'e'n'ir'u vi al la fest'o; mi ankoraŭ ne supr'e'n'ir'as al la fest'o, ĉar mi'a temp'o ankoraŭ ne matur'iĝ'is. 9  Dir'int'e tio'n al ili, li rest'is ankoraŭ en Galile'o.

10  Sed kiam li'a'j frat'o'j supr'e'n'ir'is al la fest'o, tiam li ankaŭ supr'e'n'ir'is, ne mal'kaŝ'e, sed kvazaŭ sekret'e. 11  La Jud'o'j do serĉ'is li'n ĉe la fest'o, kaj dir'is: Kie li est'as? 12  Kaj far'iĝ'is mult'e da murmur'ad'o inter la hom'amas'o'j pri li. Unu'j dir'is: Li est'as bon'ul'o; ali'a'j dir'is: Ne, sed li erar'ig'as la amas'o'n. 13  Tamen neni'u parol'is mal'kaŝ'e pri li, pro tim'o antaŭ la Jud'o'j.

14  Sed ĉirkaŭ la mez'o de la fest'o, Jesuo supr'e'n'ir'is en la templ'o'n kaj instru'is. 15  Kaj la Jud'o'j mir'is, dir'ant'e: Kiel ĉi tiu sci'as skrib'o'j'n, neniam lern'int'e? 16  Jesuo respond'is al ili kaj dir'is: Mi'a instru'ad'o est'as ne mi'a, sed Ties, kiu mi'n send'is. 17  Se iu vol'as plen'um'i Li'a'n vol'o'n, tiu sci'os pri la instru'ad'o, ĉu ĝi est'as de Di'o, aŭ ĉu mi parol'as nur el mi mem. 18  Kiu parol'as el si mem, tiu cel'as si'a'n propr'a'n glor'o'n; sed kiu cel'as la glor'o'n de Tiu, kiu li'n send'is, tiu est'as ver'em'a, kaj mal'just'ec'o ne est'as en li. 19  Ĉu Moseo ne don'is al vi la leĝ'o'n? kaj neni'u el vi observ'as la leĝ'o'n. Kial vi cel'as mort'ig'i mi'n? 20  La hom'amas'o respond'is: Vi hav'as demon'o'n; kiu cel'as mort'ig'i vi'n? 21  Jesuo respond'is kaj dir'is al ili: Mi far'is unu far'o'n, kaj vi ĉiu'j mir'as pro tio. 22  Moseo don'is al vi cirkumcid'o'n (tamen ĝi est'as ne de Moseo, sed de la patr'o'j); kaj vi en la sabat'o cirkumcid'as vir'o'n. 23  Se vir'o est'as cirkumcid'at'a en la sabat'o, por ke oni ne mal'obe'u al la Mosea leĝ'o, ĉu vi koler'as kontraŭ mi pro tio, ke mi tut'e san'ig'is vir'o'n en sabat'o? 24  Ne juĝ'u laŭ ŝajn'o, sed juĝ'u just'a'n juĝ'o'n.

25  Tiam kelk'a'j el la Jerusalem'an'o'j dir'is: Ĉu li ne est'as tiu, kiu'n oni cel'as mort'ig'i? 26  Kaj jen li parol'as mal'tim'e, kaj ili dir'as al li neni'o'n. Ĉu ebl'e la estr'ar'o cert'e sci'as, ke ĉi tiu est'as la Krist'o? 27  Tamen ni sci'as, de kie ĉi tiu est'as; sed kiam la Krist'o ven'os, neni'u sci'os, de kie li est'as. 28  Jesuo do, instru'ant'e en la templ'o, ek'kri'is kaj dir'is: Vi jam mi'n kon'as, kaj vi ankaŭ sci'as, de kie mi est'as; kaj mi ne ven'is de mi mem; sed Tiu, kiu mi'n send'is, est'as ver'a, sed Li'n vi ne kon'as. 29  Mi Li'n kon'as, ĉar mi est'as de Li; kaj Li mi'n send'is. 30  Oni do cel'is kapt'i li'n; sed neni'u met'is sur li'n si'a'n man'o'n, ĉar li'a hor'o ankoraŭ ne ven'is. 31  Kaj mult'a'j el la hom'amas'o kred'is al li, kaj dir'is: Kiam la Krist'o ven'os, ĉu li far'os pli mult'e da sign'o'j, ol ĉi tiu far'is? 32  La Farise'o'j aŭd'is la amas'o'n murmur'ant'a tio'n pri li, kaj la ĉef'pastr'o'j kaj la Farise'o'j send'is ofic'ist'o'j'n, por kapt'i li'n. 33  Jesuo do dir'is al ili: Ankoraŭ iom da temp'o mi est'as kun vi, kaj mi for'ir'as al Tiu, kiu mi'n send'is. 34  Vi mi'n serĉ'os kaj ne trov'os; kaj kie mi est'as, vi ne pov'as tie'n ven'i. 35  Tial la Jud'o'j inter si dir'is: Kie'n ĉi tiu ir'os, ke ni li'n ne trov'os? ĉu li ir'os al la dis'ĵet'it'o'j inter la Grek'o'j kaj instru'os la Grek'o'j'n? 36  Kia dir'o est'as tio, kio'n li dir'is: Vi mi'n serĉ'os kaj ne trov'os, kaj: Kie mi est'as, vi ne pov'as tie'n ven'i?

37  En la last'a tag'o, la grand'a tag'o de la fest'o, Jesuo star'is kaj kri'is, dir'ant'e: Se iu soif'as, tiu ven'u al mi kaj trink'u. 38  Kiu kred'as al mi, kiel la Skrib'o dir'is, el ties ventr'o flu'os river'o'j da viv'a akv'o. 39  Sed tio'n li dir'is pri la Spirit'o, kiu'n est'is ricev'ont'a'j tiu'j, kiu'j kred'is al li; ĉar la Spirit'o ankoraŭ ne est'is don'it'a, ĉar Jesuo ankoraŭ ne est'is glor'it'a. 40  Iu'j do el la hom'amas'o, aŭd'int'e tiu'j'n vort'o'j'n, dir'is: Ver'e ĉi tiu est'as la Profet'o. 41  Ali'a'j dir'is: Ĉi tiu est'as la Krist'o. Sed kelk'a'j dir'is: Tamen ĉu el Galile'o la Krist'o ven'as? 42  Ĉu la Skrib'o ne dir'is, ke la Krist'o ven'as el la id'ar'o de David kaj el la vilaĝ'o Bet-Leĥem, kie David est'is? 43  Tiel far'iĝ'is pro li mal'konsent'o inter la hom'amas'o. 44  Kaj iu'j el ili vol'is kapt'i li'n, sed neni'u met'is sur li'n la man'o'j'n.

45  Tiam la ofic'ist'o'j re'ven'is al la ĉef'pastr'o'j kaj Farise'o'j, kaj ĉi tiu'j dir'is al ili: Kial vi li'n ne al'konduk'is? 46  Respond'is la ofic'ist'o'j: Ankoraŭ neniam tiel parol'is hom'o. 47  La Farise'o'j do respond'is al ili: Ĉu vi ankaŭ est'as erar'ig'it'a'j? 48  Ĉu kred'is al li iu el la reg'ant'o'j, aŭ el la Farise'o'j? 49  Sed tiu hom'amas'o, kiu ne sci'as la leĝ'o'n, est'as mal'ben'it'a. 50  Tiam Nikodemo (tiu, kiu ven'is nokt'e al Jesuo, est'ant'e unu el ili) dir'is al ili: 51  Ĉu ni'a leĝ'o juĝ'as iu'n, se antaŭ'e oni ne aŭskult'is li'n, kaj ne sci'iĝ'is, kio'n li far'as? 52  Ili respond'is kaj dir'is al li: Ĉu vi ankaŭ est'as el Galile'o? Esplor'u, kaj vid'u, ke neniam el Galile'o ven'as profet'o.

53  [Kaj ĉiu ir'is al si'a dom'o;

8

1  sed Jesuo ir'is al la mont'o Oliv'arb'a. 2  Kaj li re'ven'is fru'maten'e en la templ'o'n, kaj la tut'a popol'o ven'is al li; kaj li sid'iĝ'is, kaj instru'ad'is ili'n. 3  Kaj la skrib'ist'o'j kaj Farise'o'j al'konduk'is vir'in'o'n, kapt'it'a'n en adult'o; kaj star'ig'int'e ŝi'n en la mez'o, 4  ili dir'is al li: Majstr'o, ĉi tiu vir'in'o est'as kapt'it'a adult'ant'e, en la far'o mem. 5  En la leĝ'o Moseo ordon'is al ni tia'j'n ŝton'mort'ig'i; sed kio'n vi dir'as? 6  Kaj tio'n ili dir'is, prov'ant'e li'n, por pov'i li'n akuz'i pri io. Sed Jesuo si'n klin'is, kaj per fingr'o skrib'is sur la ter'o. 7  Kiam ili ankoraŭ demand'is li'n, li lev'iĝ'is, kaj dir'is al ili: Kiu el vi est'as sen'pek'a, tiu unu'a ĵet'u sur ŝi'n ŝton'o'n. 8  Kaj de'nov'e li si'n klin'is kaj skrib'is sur la ter'o. 9  Sed aŭd'int'e tio'n, ili el'ir'is unu post ali'a, komenc'ant'e de la plej mal'jun'a'j kaj ĝis la last'a'j; kaj rest'is Jesuo sol'a, kaj la vir'in'o star'ant'a en la mez'o. 10  Kaj Jesuo lev'iĝ'is, kaj dir'is al ŝi: Vir'in'o, kie ili est'as? ĉu neni'u vi'n kondamn'is? 11  Kaj ŝi dir'is: Neni'u, Sinjor'o. Jesuo dir'is al ŝi: Ankaŭ mi vi'n ne kondamn'as; ir'u, kaj de nun ne plu pek'u.]

12  Jesuo de'nov'e parol'is al ili, dir'ant'e: Mi est'as la lum'o de la mond'o; kiu mi'n sekv'as, tiu ne ir'os en mal'lum'o, sed hav'os la lum'o'n de la viv'o. 13  La Farise'o'j do dir'is al li: Vi atest'as pri vi mem; vi'a atest'o ne est'as ver'a. 14  Jesuo respond'is kaj dir'is al ili: Kvankam mi atest'as pri mi mem, tamen mi'a atest'o est'as ver'a; ĉar mi sci'as, de kie mi ven'is, kaj kie'n mi ir'as; sed vi ne sci'as, de kie mi ven'is, nek kie'n mi ir'as. 15  Vi juĝ'as laŭ la karn'o; mi juĝ'as neniu'n. 16  Tamen, eĉ se mi juĝ'as, mi'a juĝ'o est'as ver'a; ĉar mi ne est'as sol'a, sed mi kaj la Patr'o, kiu mi'n send'is. 17  Est'as ja skrib'it'e en vi'a leĝ'o, ke la atest'o de du hom'o'j est'as ver'a. 18  Mi est'as atest'ant'o pri mi mem, kaj la Patr'o, kiu mi'n send'is, atest'as pri mi. 19  Ili do dir'is al li: Kie est'as vi'a Patr'o? Respond'is Jesuo: Vi kon'as nek mi'n, nek mi'a'n Patr'o'n; se vi kon'us mi'n, vi kon'us ankaŭ mi'a'n Patr'o'n. 20  Tiu'j'n vort'o'j'n Jesuo parol'is en la trezor'ej'o, dum li instru'is en la templ'o; kaj neni'u arest'is li'n, ĉar li'a hor'o ankoraŭ ne ven'is.

21  Jesuo do de'nov'e dir'is al ili: Mi for'ir'as, kaj vi serĉ'os mi'n, kaj vi mort'os en vi'a pek'o; kie'n mi ir'as, tie'n vi ne pov'as ven'i. 22  La Jud'o'j do dir'is: Ĉu li si'n mort'ig'os? ĉar li dir'as: Kie'n mi ir'as, tie'n vi ne pov'as ven'i. 23  Kaj li dir'is al ili: Vi est'as de mal'supr'e, mi est'as de supr'e; vi est'as de ĉi tiu mond'o, mi ne est'as de ĉi tiu mond'o. 24  Mi tial dir'is al vi, ke vi mort'os en vi'a'j pek'o'j; ĉar se vi ne kred'os, ke mi est'as, vi mort'os en vi'a'j pek'o'j. 25  Ili do dir'is al li: Kiu vi est'as? Jesuo dir'is al ili: Laŭ tio, kio'n mi dir'ad'is al vi de la komenc'o. 26  Mi hav'as mult'o'n por dir'i kaj juĝ'i pri vi; sed Tiu, kiu mi'n send'is, est'as ver'a; kaj tio'n, kio'n mi aŭd'is de Li, mi parol'as al la mond'o. 27  Ili ne kompren'is, ke li parol'as al ili pri la Patr'o. 28  Jesuo do dir'is: Kiam vi lev'os la Fil'o'n de hom'o, tiam vi sci'os, ke mi est'as, kaj ke mi ne far'as i'o'n per mi mem; sed kiel la Patr'o instru'is mi'n, tio'n mi parol'as. 29  Kaj Tiu, kiu mi'n send'is, est'as kun mi; Li ne las'is mi'n sol'a; ĉar mi ĉiam far'as tio'n, kio plaĉ'as al Li. 30  Dum li parol'is tio'n, mult'a'j kred'is al li.

31  Jesuo do dir'is al la Jud'o'j, kiu'j kred'is al li: Se vi rest'os en mi'a vort'o, vi est'as ver'e mi'a'j disĉipl'o'j; 32  kaj vi sci'os la ver'o'n, kaj la ver'o vi'n liber'ig'os. 33  Ili respond'is al li: Ni est'as id'ar'o de Abraham, kaj ankoraŭ al neni'u ni est'is sklav'o'j; kial vi dir'as: Vi est'os liber'ig'it'a'j? 34  Jesuo respond'is al ili: Ver'e, ver'e, mi dir'as al vi: Ĉiu, kiu far'as pek'o'n, est'as sklav'o de pek'o. 35  Kaj la sklav'o ne ĉiam rest'as en la dom'o, sed la fil'o ĉiam rest'as. 36  Se do la Fil'o vi'n liber'ig'os, vi est'os efektiv'e liber'a'j. 37  Mi sci'as, ke vi est'as id'ar'o de Abraham; sed vi cel'as mort'ig'i mi'n, ĉar mi'a vort'o ne progres'as en vi. 38  Mi parol'as tio'n, kio'n mi vid'is ĉe mi'a Patr'o; kaj vi ankaŭ far'as tio'n, kio'n vi vid'is ĉe vi'a patr'o. 39  Ili respond'is kaj dir'is al li: Ni'a patr'o est'as Abraham. Jesuo dir'is al ili: Se vi est'us Abraham'id'o'j, vi far'us la far'o'j'n de Abraham. 40  Sed nun vi cel'as mort'ig'i mi'n, hom'o'n, kiu parol'is al vi la ver'o'n, kiu'n mi aŭd'is de Di'o; tio'n Abraham ne far'is. 41  Vi far'as la far'o'j'n de vi'a patr'o. Tiam ili dir'is al li: Ni ne nask'iĝ'is per mal'ĉast'ec'o; unu Patr'o'n ni hav'as, Di'o'n. 42  Jesuo dir'is al ili: Se Di'o est'us vi'a Patr'o, vi mi'n am'us; ĉar de Di'o mi el'ven'is, kaj est'as ven'int'a; ĉar mi ne ven'is de mi mem, sed Li mi'n send'is. 43  Kial vi ne kompren'as mi'a'n parol'o'n? Tial, ke vi ne pov'as aŭd'i mi'a'n vort'o'n. 44  Vi est'as de patr'o, la diabl'o, kaj vi vol'as far'i la dezir'o'j'n de vi'a patr'o. Li est'is hom'mort'ig'ant'o de la komenc'o, kaj ne star'as en la ver'o, ĉar ver'o ne est'as en li. Kiam li parol'as mensog'o'n, li parol'as si'a'n propr'aĵ'o'n, ĉar li est'as mensog'ant'o, kaj la patr'o de ĝi. 45  Sed tial, ke mi parol'as la ver'o'n, vi ne kred'as al mi. 46  Kiu el vi pruv'as kontraŭ mi pek'o'n? Se mi dir'as la ver'o'n, kial vi ne kred'as al mi? 47  Kiu est'as de Di'o, tiu aŭskult'as la vort'o'j'n de Di'o; vi ne aŭskult'as, ĉar vi ne est'as el Di'o. 48  La Jud'o'j respond'is kaj dir'is al li: Ĉu ne prav'e ni dir'as, ke vi est'as Samari'an'o kaj hav'as demon'o'n? 49  Jesuo respond'is: Mi ne hav'as demon'o'n; sed mi honor'as mi'a'n Patr'o'n, kaj vi mi'n mal'honor'as. 50  Sed mi ne serĉ'as mi'a'n glor'o'n: est'as Unu, kiu serĉ'as kaj juĝ'as. 51  Ver'e, ver'e, mi dir'as al vi: Se iu observ'os mi'a'n vort'o'n, tiu la mort'o'n neniam vid'os. 52  La Jud'o'j dir'is al li: Nun ni sci'as, ke vi hav'as demon'o'n. Mort'is Abraham, kaj la profet'o'j; kaj vi dir'as: Se iu observ'os mi'a'n vort'o'n, tiu la mort'o'n neniam gust'um'os. 53  Ĉu vi est'as pli grand'a ol ni'a patr'o Abraham, kiu mort'is? kaj la profet'o'j mort'is; kiu vi pretend'as est'i? 54  Jesuo respond'is: Se mi glor'os mi'n mem, mi'a glor'o est'as neni'o; Tiu, kiu mi'n glor'as, est'as mi'a Patr'o, pri kiu vi dir'as, ke Li est'as vi'a Di'o; 55  kaj vi Li'n ne kon'is, sed mi Li'n kon'as; kaj se mi dir'os, ke mi Li'n ne kon'as, mi est'os, kiel vi, mensog'ant'o; sed mi Li'n kon'as, kaj observ'as Li'a'n vort'o'n. 56  Vi'a patr'o Abraham ĝoj'eg'is vid'i mi'a'n tag'o'n, kaj li vid'is kaj est'is rav'it'a. 57  Tiam la Jud'o'j dir'is al li: Vi ankoraŭ ne est'as kvin'dek'jar'a, kaj ĉu vi vid'is Abrahamon? 58  Jesuo dir'is al ili: Ver'e, ver'e, mi dir'as al vi: Antaŭ ol nask'iĝ'is Abraham, mi ekzist'as. 59  Tiam ili pren'is ŝton'o'j'n, por ĵet'i sur li'n; sed Jesuo si'n kaŝ'is, kaj el'ir'is el la templ'o.

9

1  Kaj preter'ir'ant'e, li vid'is vir'o'n blind'a'n de post la nask'iĝ'o. 2  Kaj li'a'j disĉipl'o'j demand'is li'n, dir'ant'e: Raben'o, kiu do pek'is, ĉi tiu vir'o, aŭ li'a'j ge'patr'o'j, ke li nask'iĝ'is blind'a? 3  Jesuo respond'is: Nek ĉi tiu vir'o pek'is, nek li'a'j ge'patr'o'j; sed por ke la far'o'j de Di'o aper'u en li. 4  Dum est'as tag'o, mi dev'as pri'labor'i la far'o'j'n de Tiu, kiu mi'n send'is; ven'as la nokt'o, kiam neni'u pov'as labor'i. 5  Dum mi est'as en la mond'o, mi est'as la lum'o de la mond'o. 6  Dir'int'e tio'n, li kraĉ'is sur la ter'o'n, kaj far'is el la kraĉ'aĵ'o kot'o'n, kaj ŝmir'is per la kot'o la okul'o'j'n de la blind'ul'o, 7  kaj dir'is al li: Ir'u, lav'u vi'n en la lag'et'o de Ŝiloaĥ (tio est'as, Send'it'o). Li do for'ir'is, kaj si'n lav'is, kaj re'ven'is vid'ant'a. 8  La najbar'o'j do, kaj tiu'j, kiu'j antaŭ'e vid'is li'n, ke li est'as almoz'ul'o, dir'is: Ĉu ĉi tiu ne est'as tiu, kiu sid'is kaj pet'is almoz'o'j'n? 9  Unu'j dir'is: Li est'as; ali'a'j dir'is: Ne, sed li est'as simil'a al tiu. Li dir'is: Tiu mi est'as. 10  Ili do dir'is al li: Kia'manier'e vi'a'j okul'o'j mal'ferm'iĝ'is? 11  Li respond'is kaj dir'is: La hom'o, nom'at'a Jesuo, far'is kot'o'n kaj ŝmir'is mi'a'j'n okul'o'j'n, kaj dir'is al mi: Ir'u al Ŝiloaĥ, kaj vi'n lav'u; kaj mi ir'is, kaj lav'is mi'n, kaj mi ricev'is vid'pov'o'n. 12  Tiam ili dir'is al li: Kie li est'as? Li dir'is: Mi ne sci'as.

13  Ili konduk'is al la Farise'o'j la iam blind'a'n vir'o'n. 14  Sed est'is sabat'o la tag'o, en kiu Jesuo far'is la kot'o'n kaj mal'ferm'is li'a'j'n okul'o'j'n. 15  La Farise'o'j do de'nov'e demand'is li'n, kia'manier'e li ricev'is vid'pov'o'n. Kaj li dir'is al ili: Li met'is kot'o'n sur mi'a'j'n okul'o'j'n, kaj mi lav'is mi'n, kaj mi vid'as. 16  Unu'j do el la Farise'o'j dir'is: Ĉi tiu hom'o ne est'as de Di'o, ĉar li ne observ'as la sabat'o'n. Ali'a'j dir'is: Kiel pov'as hom'o pek'ul'o far'i tia'j'n sign'o'j'n? Kaj mal'konsent'o est'is inter ili. 17  De'nov'e ili dir'is al la blind'ul'o: Kio'n vi dir'as pri li rilat'e tio'n, ke li mal'ferm'is vi'a'j'n okul'o'j'n? Li dir'is: Li est'as profet'o. 18  La Jud'o'j ne kred'is pri li, ke li est'is antaŭ'e blind'a, kaj ke li ricev'is vid'pov'o'n, ĝis ili al'vok'is la ge'patr'o'j'n de tiu, kiu ricev'is vid'pov'o'n, 19  kaj demand'is ili'n, dir'ant'e: Ĉu ĉi tiu est'as vi'a fil'o, kiu, vi dir'as, nask'iĝ'is blind'a? kiel do li nun vid'as? 20  Li'a'j ge'patr'o'j respond'is kaj dir'is: Ni sci'as, ke ĉi tiu est'as ni'a fil'o, kaj ke li nask'iĝ'is blind'a; 21  sed kial li nun vid'as, ni ne sci'as; kaj kiu mal'ferm'is li'a'j'n okul'o'j'n, ni ne sci'as; demand'u li'n, li hav'as plen'aĝ'o'n; li pri si mem parol'os. 22  Tio'n dir'is la ge'patr'o'j, ĉar ili tim'is la Jud'o'j'n; ĉar la Jud'o'j jam inter'konsent'is, ke se iu konfes'os, ke li est'as la Krist'o, tiu est'u for'ig'it'a el la sinagog'o. 23  Tial la ge'patr'o'j dir'is: Li hav'as plen'aĝ'o'n, demand'u li'n. 24  Ili do de'nov'e al'vok'is la vir'o'n, kiu est'is blind'a, kaj dir'is al li: Don'u glor'o'n al Di'o; ni cert'e sci'as, ke tiu hom'o est'as pek'ul'o. 25  Li do respond'is: Ĉu li est'as pek'ul'o, mi ne sci'as; unu afer'o'n mi sci'as, ke mi est'is blind'a kaj nun vid'as. 26  Tiam ili dir'is al li de'nov'e: Kio'n li far'is al vi? kia'manier'e li mal'ferm'is vi'a'j'n okul'o'j'n? 27  Li respond'is al ili: Mi ĵus dir'is al vi, kaj vi ne atent'is; kial vi vol'as de'nov'e ĝi'n aŭd'i? ĉu vi ankaŭ vol'as far'iĝ'i li'a'j disĉipl'o'j? 28  Tiam ili insult'is li'n, kaj dir'is: Vi est'as li'a disĉipl'o, sed ni est'as disĉipl'o'j de Moseo. 29  Ni sci'as, ke Di'o parol'is al Moseo; sed pri ĉi tiu, ni ne sci'as, de kie li est'as. 30  La vir'o respond'is kaj dir'is al ili: Jen la mir'ind'aĵ'o, ke vi ne sci'as, de kie li est'as, kaj tamen li mal'ferm'is mi'a'j'n okul'o'j'n. 31  Ni sci'as, ke Di'o ne atent'as pek'ul'o'j'n; sed se iu est'as ador'ant'o de Di'o kaj plen'um'as Li'a'n vol'o'n, tiu'n Li atent'as. 32  De la komenc'o de la mond'o oni neniam aŭd'is, ke iu mal'ferm'is la okul'o'j'n de hom'o, kiu nask'iĝ'is blind'a. 33  Se ĉi tiu hom'o ne est'us de Di'o, li neni'o'n pov'us far'i. 34  Ili respond'is kaj dir'is al li: Vi tut'e nask'iĝ'is en pek'o'j, kaj ĉu vi ni'n instru'as? Kaj ili for'pel'is li'n ekster'e'n.

35  Jesuo aŭd'is, ke ili for'pel'is li'n; kaj trov'int'e li'n, li dir'is al li: Ĉu vi kred'as al la Fil'o de Di'o? 36  Li respond'is kaj dir'is: Kiu li est'as, Sinjor'o, por ke mi kred'u al li? 37  Jesuo dir'is al li: Vi li'n vid'is; kaj li est'as tiu, kiu parol'as kun vi. 38  Kaj li dir'is: Sinjor'o, mi kred'as. Kaj li ador'klin'iĝ'is al li. 39  Kaj Jesuo dir'is: Por juĝ'o mi ven'is en ĉi tiu'n mond'o'n, por ke la ne'vid'ant'o'j vid'u, kaj ke la vid'ant'o'j far'iĝ'u blind'a'j. 40  Kaj tio'n aŭd'is tiu'j el la Farise'o'j, kiu'j est'is kun li; kaj ili dir'is al li: Ĉu ni ankaŭ est'as blind'a'j? 41  Jesuo dir'is al ili: Se vi est'us blind'a'j, vi ne hav'us pek'o'n; sed nun vi dir'as: Ni vid'as; vi'a pek'o do rest'as.

10

1  Ver'e, ver'e, mi dir'as al vi: Kiu en'ir'as en la ŝaf'ej'o'n ne tra la pord'o, sed ali'lok'e supr'e'n'grimp'as, tiu est'as ŝtel'ist'o kaj rab'ist'o. 2  Sed kiu en'ir'as tra la pord'o, tiu est'as la paŝt'ist'o de la ŝaf'o'j. 3  Al tiu la pord'ist'o mal'ferm'as; kaj la ŝaf'o'j aŭskult'as li'a'n voĉ'o'n, kaj li al'vok'as laŭ nom'o'j si'a'j'n propr'a'j'n ŝaf'o'j'n, kaj el'konduk'as ili'n. 4  Kaj kiam li konduk'is ekster'e'n si'a'j'n ŝaf'o'j'n, li ir'as antaŭ ili, kaj la ŝaf'o'j li'n sekv'as, ĉar ili kon'as li'a'n voĉ'o'n. 5  Kaj fremd'ul'o'n ili ne sekv'os, sed for'kur'os de li, ĉar ili ne kon'as la voĉ'o'n de fremd'ul'o'j. 6  Tiu'n alegori'o'n Jesuo dir'is al ili; sed ili ne kompren'is, kia'j'n afer'o'j'n li parol'as al ili.

7  Jesuo do dir'is de'nov'e al ili: Ver'e, ver'e, mi dir'as al vi: Mi est'as la pord'o de la ŝaf'o'j. 8  Ĉiu'j, kiu'j ven'is pli fru'e ol mi, est'as ŝtel'ist'o'j kaj rab'ist'o'j; sed la ŝaf'o'j ne aŭskult'is ili'n. 9  Mi est'as la pord'o; se iu tra mi en'ir'as, tiu est'os sav'it'a; kaj li en'ir'os kaj el'ir'os, kaj trov'os paŝt'aĵ'o'n. 10  La ŝtel'ist'o ne ven'as, krom por ŝtel'i kaj buĉ'i kaj pere'ig'i; mi ven'is, por ke ili hav'u viv'o'n, kaj hav'u ĝi'n abund'e. 11  Mi est'as la bon'a paŝt'ist'o; la bon'a paŝt'ist'o de'met'as si'a'n viv'o'n por la ŝaf'o'j. 12  La dung'it'o, kaj tiu, kiu ne est'as paŝt'ist'o, kies propr'aĵ'o la ŝaf'o'j ne est'as, ek'vid'as la lup'o'n ven'ant'a kaj las'as la ŝaf'o'j'n kaj for'kur'as; kaj la lup'o ili'n kapt'as kaj dis'pel'as; 13  li for'kur'as tial, ke li est'as dung'it'o kaj ne zorg'as pri la ŝaf'o'j. 14  Mi est'as la bon'a paŝt'ist'o, kaj mi kon'as la mi'a'j'n, kaj la mi'a'j mi'n kon'as 15  tiel sam'e, kiel la Patr'o mi'n kon'as, kaj mi kon'as la Patr'o'n; kaj mi de'met'as mi'a'n viv'o'n por la ŝaf'o'j. 16  Kaj ali'a'j'n ŝaf'o'j'n mi hav'as, kiu'j ne est'as de ĉi tiu greg'ej'o; ili'n ankaŭ mi dev'as al'konduk'i, kaj ili aŭskult'os mi'a'n voĉ'o'n; kaj est'os unu greg'o, unu paŝt'ist'o. 17  Pro tio la Patr'o mi'n am'as, ke mi de'met'as mi'a'n viv'o'n, por ke mi ĝi'n re'pren'u. 18  Neni'u ĝi'n for'pren'as de mi, sed mi ĝi'n de'met'as mem'vol'e. Mi hav'as la rajt'o'n ĝi'n de'met'i, kaj mi hav'as la rajt'o'n ĝi'n re'pren'i. Ĉi tiu'n ordon'o'n mi ricev'is de mi'a Patr'o.

19  De'nov'e far'iĝ'is mal'konsent'o inter la Jud'o'j pro tiu'j dir'o'j. 20  Kaj mult'a'j el ili dir'is: Li hav'as demon'o'n kaj est'as frenez'a; kial vi li'n aŭskult'as? 21  Ali'a'j dir'is: Tiu'j ne est'as dir'o'j de demon'hav'ant'o. Ĉu demon'o pov'as mal'ferm'i la okul'o'j'n de blind'ul'o'j?

22  Okaz'is la fest'o de inaŭgur'o en Jerusalem, kaj est'is vintr'o; 23  kaj Jesuo promen'is en la templ'o, en la portik'o de Salomono. 24  La Jud'o'j do ĉirkaŭ'is li'n, kaj dir'is al li: Ĝis kiam vi ten'as en dub'o ni'a'n anim'o'n? Se vi est'as la Krist'o, dir'u al ni mal'kaŝ'e. 25  Jesuo respond'is al ili: Mi dir'is al vi, kaj vi ne kred'as; la far'o'j, kiu'j'n mi far'as en la nom'o de mi'a Patr'o, atest'as pri mi. 26  Sed vi ne kred'as, ĉar vi ne est'as el mi'a'j ŝaf'o'j. 27  Mi'a'j ŝaf'o'j aŭskult'as mi'a'n voĉ'o'n, kaj mi ili'n kon'as, kaj ili mi'n sekv'as; 28  kaj mi don'as al ili etern'a'n viv'o'n; kaj ili neniam pere'os, kaj neni'u ili'n for'kapt'os el mi'a man'o. 29  Mi'a Patr'o, kiu don'is ili'n al mi, super'as ĉio'n; kaj neni'u pov'as i'o'n for'kapt'i el la man'o de mi'a Patr'o. 30  Mi kaj la Patr'o est'as unu. 31  Tiam la Jud'o'j de'nov'e pren'is ŝton'o'j'n, por ŝton'mort'ig'i li'n. 32  Jesuo respond'is al ili: Mult'a'j'n bon'a'j'n far'o'j'n mi montr'is al vi de mi'a Patr'o; pro kiu el ili vi vol'as ŝton'mort'ig'i mi'n? 33  La Jud'o'j respond'is: Ne pro bon'a far'o ni vol'as ŝton'mort'ig'i vi'n, sed pro blasfem'o, kaj ĉar vi, est'ant'e hom'o, pretend'as est'i Di'o. 34  Jesuo respond'is: Ĉu ne est'as skrib'it'e en vi'a leĝ'o: Mi dir'is: Vi est'as di'o'j? 35  Se li nom'is di'o'j tiu'j'n, al kiu'j ven'is la vort'o de Di'o (kaj la Skrib'o ne pov'as est'i nul'ig'it'a), 36  ĉu vi dir'as pri tiu, kiu'n la Patr'o konsekr'is kaj send'is en la mond'o'n: Vi blasfem'as; ĉar mi dir'is: Mi est'as Fil'o de Di'o? 37  Se mi ne far'as la far'o'j'n de mi'a Patr'o, ne kred'u al mi. 38  Sed se mi far'as ili'n, kvankam vi ne kred'as al mi, kred'u la far'o'j'n, por ke vi sci'u kaj kompren'u, ke la Patr'o est'as en mi, kaj mi en la Patr'o. 39  Ili de'nov'e cel'is kapt'i li'n, sed li ir'is for de ili'a man'o.

40  Li for'ir'is de'nov'e trans Jordan'o'n tie'n, kie Johano unu'e bapt'is, kaj tie li rest'ad'is. 41  Kaj mult'a'j ven'is al li, kaj dir'is: Johano ja ne far'is sign'o'n; sed ĉio, kio'n Johano dir'is pri ĉi tiu, est'is ver'a. 42  Kaj tie mult'a'j kred'is al li.

11

1  Kaj est'is unu mal'san'ul'o, nom'at'a Lazaro, el Betania, la vilaĝ'o de Maria kaj ŝi'a frat'in'o Mart'a. 2  Tiu Maria, kies frat'o Lazaro est'is mal'san'a, est'is tiu sam'a, kiu ŝmir'is la Sinjor'o'n per ŝmir'aĵ'o kaj viŝ'is li'a'j'n pied'o'j'n per si'a'j har'o'j. 3  La frat'in'o'j do send'is al li, dir'ant'e: Sinjor'o, jen tiu, kiu'n vi am'as, est'as mal'san'a. 4  Sed Jesuo, aŭd'int'e tio'n, dir'is: Ĉi tiu mal'san'o est'as ne por la mort'o, sed por la glor'o de Di'o, por ke la Fil'o de Di'o est'u per ĝi glor'at'a. 5  Kaj Jesuo am'is Mart'a'n kaj ŝi'a'n frat'in'o'n kaj Lazaron. 6  Kaj kiam li sci'iĝ'is, ke tiu est'as mal'san'a, li rest'is ankoraŭ du tag'o'j'n en la lok'o, kie li est'is. 7  Post'e li dir'is al la disĉipl'o'j: Ni ir'u re'turn'e en Jud'uj'o'n. 8  La disĉipl'o'j dir'is al li: Raben'o, la Jud'o'j ĵus cel'is ŝton'mort'ig'i vi'n; kaj ĉu vi de'nov'e ir'as tie'n? 9  Jesuo respond'is: Ĉu ne est'as dek du hor'o'j en la tag'o? Se iu ir'as dum la tag'o, li ne fal'et'as, ĉar li vid'as la lum'o'n de ĉi tiu mond'o. 10  Sed se iu ir'as dum la nokt'o, li fal'et'as, ĉar en li ne est'as la lum'o. 11  Tio'n li parol'is, kaj post'e li dir'is al ili: Ni'a amik'o Lazaro en'dorm'iĝ'is, sed mi ir'as, por vek'i li'n el li'a dorm'o. 12  La disĉipl'o'j do dir'is: Sinjor'o, se li en'dorm'iĝ'is, li re'san'iĝ'os. 13  Jesuo parol'is pri li'a mort'o; sed ili supoz'is, ke li parol'as pri ripoz'o en dorm'o. 14  Tiam Jesuo dir'is al ili klar'e: Lazaro jam mort'is. 15  Kaj pro vi mi ĝoj'as, ke mi ne ĉe'est'is tie, por ke vi kred'u; tamen ni ir'u al li. 16  Tiam Tomas'o, nom'at'a Didim'o, dir'is al si'a'j kun'disĉipl'o'j: Ni ankaŭ ir'u, por ke ni mort'u kun li.

17  Kiam Jesuo al'ven'is, li trov'is li'n jam kvar tag'o'j'n en'tomb'ig'it'a. 18  Kaj Betania est'is proksim'e de Jerusalem, en la distanc'o de ĉirkaŭ dek kvin stadi'o'j; 19  kaj mult'a'j el la Jud'o'j jam ven'is al Mart'a kaj Maria, por konsol'i ili'n pri ili'a frat'o. 20  Mart'a do, kiam ŝi ek'sci'is, ke Jesuo al'proksim'iĝ'as, ir'is al li renkont'e; sed Maria ankoraŭ sid'is en la dom'o. 21  Tiam dir'is Mart'a al Jesuo: Sinjor'o, se vi est'us ĉi tie, mi'a frat'o ne est'us mort'int'a. 22  Sed eĉ nun mi sci'as, ke kio'n ajn vi pet'os de Di'o, tio'n Di'o don'os al vi. 23  Jesuo dir'is al ŝi: Vi'a frat'o re'lev'iĝ'os. 24  Mart'a dir'is al li: Mi sci'as, ke li re'lev'iĝ'os ĉe la re'lev'iĝ'o en la last'a tag'o. 25  Jesuo dir'is al ŝi: Mi est'as la re'lev'iĝ'o kaj la viv'o; kiu kred'as al mi, eĉ se li est'os mort'int'a, tiu viv'os, 26  kaj ĉiu, kiu viv'as kaj kred'as al mi, por ĉiam ne mort'os. Ĉu vi tio'n kred'as? 27  Ŝi dir'is al li: Jes, Sinjor'o, mi jam kred'as, ke vi est'as la Krist'o, la Fil'o de Di'o, la ven'ant'a en la mond'o'n. 28  Kaj dir'int'e tio'n, ŝi for'ir'is, kaj vok'is sekret'e si'a'n frat'in'o'n Maria, dir'ant'e: La Majstr'o ĉe'est'as, kaj vok'as vi'n. 29  Kaj ŝi, aŭd'int'e tio'n, lev'iĝ'is rapid'e kaj ir'is al li. 30  (Sed Jesuo ankoraŭ ne en'ir'is en la vilaĝ'o'n, sed est'is en la lok'o, kie Mart'a li'n renkont'is.) 31  La Jud'o'j do, kiu'j est'is kun ŝi en la dom'o kaj konsol'is ŝi'n, vid'int'e, ke Maria lev'iĝ'is subit'e kaj el'ir'is, sekv'is ŝi'n, dir'ant'e: Ŝi ir'as al la tomb'o, por plor'i tie. 32  Kiam Maria al'ven'is al la lok'o, kie Jesuo est'is, kaj li'n vid'is, ŝi fal'is antaŭ li'a'j pied'o'j, dir'ant'e: Sinjor'o, se vi est'us ĉi tie, mi'a frat'o ne est'us mort'int'a. 33  Kiam do Jesuo vid'is ŝi'n plor'ant'a kaj la Jud'o'j'n ankaŭ, kiu'j ven'is kun ŝi, plor'ant'a'j, li ĝem'is en la spirit'o kaj mal'trankvil'iĝ'is, 34  kaj dir'is: Kie vi li'n kuŝ'ig'is? Ili dir'is al li: Sinjor'o, ven'u kaj vid'u. 35  Jesuo larm'is. 36  La Jud'o'j do dir'is: Jen kiel li li'n am'is! 37  Sed kelk'a'j el ili dir'is: Ĉu ĉi tiu, kiu mal'ferm'is la okul'o'j'n de la blind'ul'o, ne pov'us kaŭz'i ankaŭ, ke ĉi tiu hom'o ne mort'u? 38  Tiam Jesuo, de'nov'e ĝem'ant'e en si, ven'is al la tomb'o. Ĝi est'is kavern'o, kaj sur ĝi kuŝ'is ŝton'o. 39  Jesuo dir'is: For'pren'u la ŝton'o'n. Mart'a, la frat'in'o de la mort'int'o, dir'is al li: Sinjor'o, li jam mal'bon'odor'as, ĉar li est'is tie kvar tag'o'j'n. 40  Jesuo dir'is al ŝi: Ĉu mi ne dir'is al vi, ke se vi kred'os, vi vid'os la glor'o'n de Di'o? 41  Oni do for'pren'is la ŝton'o'n. Kaj Jesuo lev'is si'a'j'n okul'o'j'n, kaj dir'is: Patr'o, mi dank'as Vi'n, ke Vi mi'n aŭskult'is. 42  Kaj mi sci'is, ke Vi ĉiam aŭskult'as mi'n; sed pro la ĉirkaŭ'star'ant'a hom'amas'o mi tio'n dir'is, por ke ili kred'u, ke Vi mi'n send'is. 43  Kaj dir'int'e tio'n, li kri'is per laŭt'a voĉ'o: Lazaro, el'ven'u. 44  Kaj la mort'int'o el'ven'is, kun la man'o'j kaj pied'o'j lig'it'a'j per tomb'o'tuk'o'j; kaj li'a vizaĝ'o est'is ĉirkaŭ'lig'it'a per viŝ'tuk'o. Jesuo dir'is al ili: Mal'lig'u li'n, kaj las'u li'n ir'i.

45  Tiam mult'a'j el la Jud'o'j, kiu'j ven'is al Maria, kaj vid'is, kio'n li far'is, kred'is al li. 46  Sed kelk'a'j el ili for'ir'is al la Farise'o'j, kaj rakont'is al ili tio'n, kio'n Jesuo far'is.

47  Tial la ĉef'pastr'o'j kaj la Farise'o'j kun'ven'ig'is sinedri'o'n, kaj dir'is: Kio'n ni far'as? ĉar ĉi tiu hom'o far'as mult'a'j'n sign'o'j'n; 48  se ni las'os li'n tiel, ĉiu'j kred'os al li, kaj la Roman'o'j ven'os kaj for'ig'os ni'a'n lok'o'n kaj ni'a'n naci'o'n. 49  Sed unu el ili, Kajafas, ĉef'pastr'o en tiu sam'a jar'o, dir'is al ili: Vi sci'as neni'o'n, 50  nek konsider'as, ke bon'e est'as por vi, ke unu hom'o mort'u por la popol'o, kaj ke la tut'a naci'o ne pere'u. 51  Sed li dir'is tio'n ne de si mem; sed est'ant'e ĉef'pastr'o en tiu jar'o, li profet'is, ke Jesuo mort'os por la naci'o; 52  kaj ne nur por la naci'o, sed ankaŭ por ke li kun'ven'ig'u en unu la ĉie dis'ĵet'it'a'j'n fil'o'j'n de Di'o. 53  De post tiu tag'o do ili konsil'iĝ'is, por li'n mort'ig'i.

54  Tial Jesuo ne plu ir'is publik'e inter la Jud'o'j, sed for'ir'is de tie en la kamp'ar'o'n apud la dezert'o, en urb'o'n nom'at'a'n Efraim; kaj tie li rest'ad'is kun la disĉipl'o'j. 55  Kaj la Pask'o de la Jud'o'j proksim'iĝ'is, kaj mult'a'j supr'e'n'ir'is el la kamp'ar'o al Jerusalem antaŭ la Pask'o, por si'n sankt'ig'i. 56  Ili do serĉ'is Jesuon, kaj parol'is inter si, star'ant'e en la templ'o: Kio'n vi pens'as? Ĉu ke li ne ven'os al la fest'o? 57  Kaj la ĉef'pastr'o'j kaj la Farise'o'j jam antaŭ'e ordon'is, ke se iu sci'as, kie li est'as, tiu montr'u tio'n, por ke oni li'n kapt'u.

12

1  Jesuo do ses tag'o'j'n antaŭ la Pask'o ven'is al Betania, kie est'is Lazaro, kiu'n Jesuo re'lev'is el inter la mort'int'o'j. 2  Oni do pret'ig'is por li tie vesper'manĝ'o'n, kaj Mart'a serv'ad'is; sed Lazaro est'is unu el tiu'j, kiu'j sid'is kun li ĉe manĝ'o. 3  Tiam Maria pren'is funt'o'n da pur'a nard'a ŝmir'aĵ'o tre mult'e'kost'a, ŝmir'is la pied'o'j'n de Jesuo, kaj viŝ'is li'a'j'n pied'o'j'n per si'a'j har'o'j; kaj la dom'o plen'iĝ'is de la odor'o de la ŝmir'aĵ'o. 4  Sed dir'is Jud'as Iskariot'a, unu el li'a'j disĉipl'o'j, kiu est'is li'n perfid'ont'a: 5  Kial oni ne vend'is ĉi tiu'n ŝmir'aĵ'o'n por tri'cent denar'o'j kaj don'is al mal'riĉ'ul'o'j? 6  Tio'n li dir'is, ne ĉar li zorg'is pri la mal'riĉ'ul'o'j; sed ĉar li est'is ŝtel'ist'o, kaj hav'is la mon'uj'o'n kaj for'pren'ad'is tio'n, kio'n oni met'is en ĝi'n. 7  Sed Jesuo dir'is: Las'u ŝi'n konserv'i ĝi'n por la tag'o de mi'a en'tomb'ig'o. 8  Ĉar la mal'riĉ'ul'o'j'n vi ĉiam hav'as kun vi, sed mi'n vi ne ĉiam hav'as.

9  La amas'o de la Jud'o'j do sci'iĝ'is, ke li est'as tie; kaj ili ven'is ne nur pro Jesuo, sed ankaŭ por vid'i Lazaron, kiu'n li lev'is el la mort'int'o'j. 10  Sed la ĉef'pastr'o'j konsil'iĝ'is, ke ili mort'ig'u ankaŭ Lazaron; 11  ĉar pro li mult'a'j Jud'o'j for'ir'is, kaj kred'is al Jesuo.

12  En la sekv'ant'a tag'o grand'a hom'amas'o, ven'int'e al la fest'o, kaj sci'iĝ'int'e, ke Jesuo ven'as al Jerusalem, 13  pren'is branĉ'o'j'n de la palm'o'j, kaj ir'is al li renkont'e, kaj kri'is: Hos'an'a! Est'u ben'at'a la Reĝ'o de Izrael, kiu ven'as en la nom'o de la Etern'ul'o! 14  Kaj Jesuo, trov'int'e jun'a'n azen'o'n, sid'is sur ĝi, kiel est'as skrib'it'e: 15  Ne tim'u, fil'in'o de Ci'o'n: jen vi'a Reĝ'o ven'as, sid'ant'a sur id'o de azen'o. 16  Tio'n la disĉipl'o'j unu'e ne kompren'is; sed post la glor'iĝ'o de Jesuo ili re'memor'is, ke tio est'is skrib'it'a pri li kaj ke oni far'is al li tio'n. 17  La hom'amas'o do, kiu ĉe'est'is kun li, kiam li el'vok'is Lazaron el la tomb'o, kaj lev'is li'n el la mort'int'o'j, atest'is pri li. 18  Pro tio ankaŭ la hom'amas'o ir'is al li renkont'e, ĉar ili sci'iĝ'is, ke li far'is tiu'n sign'o'n. 19  La Farise'o'j do dir'is inter si: Vid'u, kiel neni'o prosper'is al vi; jen la mond'o el'ir'is post li.

20  Kaj inter tiu'j, kiu'j al'vojaĝ'is por ador'klin'iĝ'i ĉe la fest'o, est'is iu'j Grek'o'j; 21  tiu'j do ven'is al Filip'o, kiu est'is el Betsaida Galile'a, kaj pet'is li'n, dir'ant'e: Sinjor'o, ni vol'as vid'i Jesuon. 22  Filip'o ven'is kaj sci'ig'is Andre'o'n; kaj post'e Andre'o kaj Filip'o ven'is kaj sci'ig'is Jesuon. 23  Sed Jesuo respond'is al ili, dir'ant'e: Ven'is la hor'o, por ke la Fil'o de hom'o est'u glor'at'a. 24  Ver'e, ver'e, mi dir'as al vi: Se la tritik'a gren'er'o ne fal'as en la ter'o'n kaj ne mort'as, ĝi rest'as sol'a; sed se ĝi mort'as, ĝi don'as mult'e da frukt'o. 25  Kiu am'as si'a'n viv'o'n, tiu ĝi'n perd'as; kaj kiu mal'am'as si'a'n viv'o'n en ĉi tiu mond'o, tiu ĝi'n konserv'os ĝis etern'a viv'o. 26  Se iu mi'n serv'as, tiu sekv'u mi'n; kaj kie mi est'as, tie ankaŭ est'os mi'a serv'ant'o; se iu mi'n serv'as, tiu'n la Patr'o honor'os. 27  Nun mal'trankvil'iĝ'as mi'a anim'o; kaj kio'n mi dir'u? Patr'o, sav'u mi'n el ĉi tiu hor'o. Sed por tio mi ven'is ĝis ĉi tiu hor'o. 28  Patr'o, glor'u Vi'a'n nom'o'n. Tiam voĉ'o ven'is el la ĉiel'o: Mi jam glor'is ĝi'n kaj de'nov'e glor'os. 29  Do la apud'star'ant'a hom'amas'o, aŭd'int'e, dir'is, ke tondr'is; ali'a'j dir'is: Anĝel'o parol'is al li. 30  Jesuo respond'is kaj dir'is: Ne por mi ven'is tiu voĉ'o, sed por vi. 31  Nun est'as la juĝ'o de ĉi tiu mond'o; nun la estr'o de ĉi tiu mond'o est'os el'pel'it'a. 32  Kaj mi, se mi est'os supr'e'n'lev'it'a de sur la ter'o, al'tir'os al mi ĉiu'j'n hom'o'j'n. 33  Tio'n li dir'is, per alud'o montr'ant'e, per kia mort'o li mort'os. 34  La hom'amas'o respond'is al li: Ni aŭd'is el la leĝ'o, ke la Krist'o rest'ad'os por ĉiam; kaj kiel vi dir'as: La Fil'o de hom'o dev'as est'i supr'e'n'lev'it'a? Kiu est'as ĉi tiu Fil'o de hom'o? 35  Jesuo do dir'is al ili: Ankoraŭ mal'long'a'n temp'o'n est'as la lum'o kun vi. Ir'ad'u, dum vi hav'as la lum'o'n, por ke la mal'lum'o ne ven'u sur vi'n; ĉar tiu, kiu ir'ad'as en mal'lum'o, ne sci'as, kie'n li ir'as. 36  Dum vi hav'as lum'o'n, kred'u al la lum'o, por ke vi far'iĝ'u fil'o'j de lum'o.

Tio'n parol'is Jesuo, kaj li for'ir'is, kaj si'n kaŝ'is for de ili. 37  Sed kvankam li jam far'is tiom da sign'o'j antaŭ ili, tamen ili ne kred'is al li; 38  por ke plen'um'iĝ'u la vort'o de la profet'o Jesaja, kiu'n li parol'is:

39  Pro tio ili ne pov'is kred'i, ĉar Jesaja dir'is plu'e:

41  Tio'n dir'is Jesaja, ĉar li vid'is li'a'n glor'o'n kaj parol'is pri li. 42  Tamen eĉ el la reg'ant'o'j mult'a'j kred'is al li; sed pro la Farise'o'j ili ne konfes'is li'n, por ke ili ne est'u el'pel'it'a'j el la sinagog'o; 43  ĉar ili ŝat'is la laŭd'o'n de hom'o'j pli, ol la glor'o'n de Di'o.

44  Kaj Jesuo kri'is kaj dir'is: Kiu kred'as al mi, tiu kred'as ne al mi, sed al Tiu, kiu mi'n send'is. 45  Kaj kiu vid'as mi'n, tiu vid'as ankaŭ Tiu'n, kiu mi'n send'is. 46  Mi ven'is lum'o en la mond'o'n, por ke ĉiu, kiu kred'as al mi, ne rest'ad'u en mal'lum'o. 47  Kaj se iu aŭd'as mi'a'j'n dir'o'j'n kaj ne plen'um'as ili'n, mi li'n ne juĝ'as; ĉar mi ven'is, ne por juĝ'i la mond'o'n, sed por sav'i la mond'o'n. 48  Tiu, kiu for'rifuz'as mi'n kaj ne akcept'as mi'a'j'n dir'o'j'n, hav'as juĝ'ont'o'n; la vort'o, kiu'n mi parol'is, juĝ'os li'n en la last'a tag'o. 49  Ĉar mi ne parol'is de mi mem; sed la Patr'o, kiu send'is mi'n, mem ordon'is al mi, kio'n mi parol'u, kaj kio'n mi dir'u. 50  Kaj mi sci'as, ke Li'a ordon'o est'as etern'a viv'o; kio'n do mi parol'as, ĝust'e kiel la Patr'o dir'is al mi, tiel mi parol'as.

13

1  Kaj antaŭ la Pask'a fest'o Jesuo, sci'ant'e, ke li'a hor'o ven'is, por ke li trans'ir'u el ĉi tiu mond'o al la Patr'o, am'int'e si'a'j'n propr'ul'o'j'n, kiu'j est'is en la mond'o, am'is ili'n ĝis la fin'o. 2  Kaj dum la vesper'manĝ'o, kiam la diabl'o jam met'is en la kor'o'n de Jud'as Iskariot'a, fil'o de Sim'o'n, la intenc'o'n perfid'i li'n, 3  Jesuo, sci'ant'e, ke la Patr'o don'is ĉio'n en li'a'j'n man'o'j'n, kaj ke li ven'is de Di'o kaj ir'as al Di'o, 4  lev'iĝ'is de la vesper'manĝ'o kaj de'met'is si'a'j'n vest'o'j'n; kaj li pren'is viŝ'tuk'o'n, kaj si'n zon'is. 5  Post'e li verŝ'is akv'o'n en la pelv'o'n, kaj komenc'is lav'i la pied'o'j'n de la disĉipl'o'j kaj viŝ'i ili'n per la tuk'o, per kiu li est'is zon'it'a. 6  Tiam li ven'is al Sim'o'n Petro. Ĉi tiu dir'is al li: Sinjor'o, ĉu vi lav'as al mi la pied'o'j'n? 7  Jesuo respond'is kaj dir'is al li: Kio'n mi far'as, vi nun ne sci'as, sed post'e vi kompren'os. 8  Petro dir'is al li: Vi ja neniam lav'os mi'a'j'n pied'o'j'n. Respond'is al li Jesuo: Se mi ne lav'as vi'n, vi ne part'o'pren'as kun mi. 9  Sim'o'n Petro dir'is al li: Sinjor'o, ne nur mi'a'j'n pied'o'j'n, sed ankaŭ la man'o'j'n kaj la kap'o'n. 10  Jesuo dir'is al li: Kiu si'n jam ban'is, tiu bezon'as nur, ke oni lav'u la pied'o'j'n, kaj li est'as tut'a pur'a; kaj vi est'as pur'a'j, tamen ne ĉiu'j. 11  Ĉar li kon'is tiu'n, kiu perfid'os li'n; tial li dir'is: Vi ne ĉiu'j est'as pur'a'j.

12  Kiam do li jam lav'is ili'a'j'n pied'o'j'n kaj sur'met'is si'a'j'n vest'o'j'n kaj de'nov'e sid'iĝ'is, li dir'is al ili: Ĉu vi sci'as, kio'n mi far'is al vi? 13  Vi nom'as mi'n Majstr'o kaj Sinjor'o; kaj prav'e vi dir'as, ĉar tia mi est'as. 14  Se do mi, la Sinjor'o kaj la Majstr'o, lav'is vi'a'j'n pied'o'j'n, vi ankaŭ dev'as inter vi lav'i la pied'o'j'n. 15  Ĉar mi don'is al vi ekzempl'o'n, por ke vi ankaŭ far'u tio'n, kio'n mi far'is al vi. 16  Ver'e, ver'e, mi dir'as al vi: Sklav'o ne est'as pli grand'a ol li'a sinjor'o; nek est'as la send'it'o pli grand'a ol la send'int'o. 17  Se ĉi tio'n vi sci'as, vi est'as feliĉ'a'j, se tio'n vi far'as. 18  Ne pri vi ĉiu'j mi parol'as; mi sci'as, kiu'j'n mi elekt'is; sed por ke plen'um'iĝ'u la Skrib'o: Tiu, kiu manĝ'as mi'a'n pan'o'n, lev'is kontraŭ mi'n la pied'o'n. 19  De nun mi parol'as al vi pri tio, antaŭ ol ĝi okaz'os, por ke, kiam ĝi okaz'os, vi kred'u, ke mi est'as. 20  Ver'e, ver'e, mi dir'as al vi: Kiu akcept'as tiu'n, kiu'n mi send'as, tiu akcept'as mi'n; kaj kiu mi'n akcept'as, tiu akcept'as Tiu'n, kiu mi'n send'is.

21  Dir'int'e tio'n, Jesuo mal'trankvil'iĝ'is en spirit'o, kaj atest'e parol'is, dir'ant'e: Ver'e, ver'e, mi dir'as al vi, ke unu el vi mi'n perfid'os. 22  Tiam la disĉipl'o'j rigard'is unu la ali'a'n, dub'ant'e pri kiu li parol'as. 23  Est'is apud la sin'o de Jesuo unu el li'a'j disĉipl'o'j, kiu'n Jesuo am'is. 24  Sim'o'n Petro do far'is sign'o'n al li, ke li demand'u, pri kiu li parol'as. 25  Tiu do, klin'iĝ'ant'e al la brust'o de Jesuo, dir'is al li: Sinjor'o, kiu ĝi est'as? 26  Jesuo respond'is: Ĝi est'as tiu, por kiu mi tremp'os la pec'o'n kaj don'os al li. Kaj tremp'int'e la pec'o'n, li don'is ĝi'n al Jud'as Iskariot'a, fil'o de Sim'o'n. 27  Kaj post la pec'o, tiam Satan'o en'ir'is en li'n. Jesuo do dir'is al li: Kio'n vi far'as, tio'n far'u sen'prokrast'e. 28  Sed neni'u el la kun'manĝ'ant'o'j sci'is, kial li dir'is al li tio'n. 29  Iu'j pens'is, ĉar Jud'as hav'is la mon'uj'o'n, ke Jesuo dir'is al li: Aĉet'u tio'n, kio'n ni bezon'as por la fest'o; aŭ ke li don'u i'o'n al la mal'riĉ'ul'o'j. 30  Li do, ricev'int'e la pec'o'n, tuj el'ir'is; kaj est'is nokt'o.

31  Kiam li el'ir'is, Jesuo dir'is: Nun la Fil'o de hom'o est'as glor'at'a, kaj Di'o est'as glor'at'a en li; 32  kaj Di'o glor'os li'n en Si mem, kaj tuj Li glor'os li'n. 33  Infan'o'j, ankoraŭ mal'long'a'n temp'o'n mi est'as kun vi. Vi mi'n serĉ'os; kaj kiel mi dir'is al la Jud'o'j: Kie'n mi ir'as, tie'n vi ne pov'as ven'i, tiel ankaŭ al vi mi nun dir'as. 34  Nov'a'n ordon'o'n mi don'as al vi, ke vi am'u unu ali'a'n; kiel mi am'is vi'n, tiel vi ankaŭ am'u unu ali'a'n. 35  Per tio ĉiu'j hom'o'j sci'os, ke vi est'as mi'a'j disĉipl'o'j, se vi hav'os am'o'n unu al ali'a.

36  Sim'o'n Petro dir'is al li: Sinjor'o, kie'n vi ir'as? Jesuo respond'is: Kie'n mi ir'as, vi ne pov'as mi'n sekv'i nun, sed post'e vi mi'n sekv'os. 37  Petro dir'is al li: Sinjor'o, kial mi ne pov'as vi'n sekv'i nun? mi de'met'os por vi mi'a'n viv'o'n. 38  Jesuo respond'is al li: Ĉu vi de'met'os por mi vi'a'n viv'o'n? Ver'e, ver'e, mi dir'as al vi: La kok'o ne kri'os, antaŭ ol vi mi'n mal'konfes'os tri foj'o'j'n.

14

1  Ne mal'trankvil'iĝ'u vi'a kor'o; vi kred'as al Di'o, kred'u ankaŭ al mi. 2  Ĉe la dom'o de mi'a Patr'o est'as mult'e da loĝ'ej'o'j; se ne tiel est'us, mi dir'us al vi; mi ir'as, por pret'ig'i por vi lok'o'n. 3  Kaj se mi ir'os kaj pret'ig'os por vi lok'o'n, mi re'ven'os kaj ricev'os vi'n al mi mem, por ke vi ankaŭ est'u tie, kie mi est'as. 4  Kaj kie'n mi ir'as, vi sci'as, kaj vi kon'as la voj'o'n. 5  Tomas'o dir'is al li: Sinjor'o, ni ne sci'as, kie'n vi ir'as; kiel ni kon'as la voj'o'n? 6  Jesuo dir'is al li: Mi est'as la voj'o kaj la ver'o kaj la viv'o; neni'u ven'as al la Patr'o krom per mi. 7  Se vi mi'n kon'us, vi kon'us ankaŭ mi'a'n Patr'o'n; kaj de nun vi kon'as Li'n kaj Li'n vid'is. 8  Filip'o dir'is al li: Sinjor'o, montr'u al ni la Patr'o'n, kaj por ni tio sufiĉ'os. 9  Jesuo dir'is al li: Ĉu mi est'as kun vi tiel long'a'n temp'o'n, kaj vi mi'n ne kon'as, Filip'o? tiu, kiu vid'is mi'n, vid'is ankaŭ la Patr'o'n; kiel vi dir'as: Montr'u al ni la Patr'o'n? 10  Ĉu vi ne kred'as, ke mi est'as en la Patr'o kaj la Patr'o en mi? la vort'o'j'n, kiu'j'n mi parol'as al vi, mi parol'as ne de mi mem; sed la Patr'o, rest'ant'a en mi, far'as Si'a'j'n far'o'j'n. 11  Kred'u al mi, ke mi est'as en la Patr'o, kaj la Patr'o en mi; aŭ almenaŭ kred'u al mi pro la far'o'j mem. 12  Ver'e, ver'e, mi dir'as al vi: Kiu kred'as al mi, tiu ankaŭ far'os la far'o'j'n, kiu'j'n mi far'as; kaj li far'os pli grand'a'j'n ol tiu'j, ĉar mi ir'as al la Patr'o. 13  Kaj kio'n ajn vi pet'os en mi'a nom'o, tio'n mi far'os, por ke la Patr'o est'u glor'at'a en la Fil'o. 14  Se vi pet'os i'o'n de mi en mi'a nom'o, tio'n mi far'os. 15  Se vi mi'n am'as, vi observ'os mi'a'j'n ordon'o'j'n. 16  Kaj mi pet'os la Patr'o'n, kaj Li don'os al vi ali'a'n Paraklet'o'n, por ke li rest'ad'u kun vi por ĉiam; 17  tiu est'as la Spirit'o de la ver'o, kiu'n la mond'o ne pov'as akcept'i, ĉar ĝi li'n ne vid'as nek kon'as; vi li'n kon'as, ĉar li rest'ad'as kun vi kaj est'os en vi. 18  Mi ne las'os vi'n orf'a'j; mi ven'as al vi. 19  Ankoraŭ iom da temp'o, kaj la mond'o ne plu vid'os mi'n, sed vi vid'os mi'n; ĉar mi viv'as, tial vi ankaŭ viv'os. 20  En tiu tag'o vi sci'os, ke mi est'as en mi'a Patr'o, kaj vi en mi, kaj mi en vi. 21  Kiu hav'as mi'a'j'n ordon'o'j'n kaj observ'as ili'n, tiu est'as, kiu mi'n am'as; kaj kiu mi'n am'as, tiu est'os am'at'a de mi'a Patr'o, kaj mi am'os li'n, kaj el'montr'os mi'n al li. 22  Jud'as (ne la Iskariot'a) dir'is al li: Sinjor'o, kio okaz'is, ke vi el'montr'os vi'n al ni, kaj ne al la mond'o? 23  Jesuo respond'is kaj dir'is al li: Se iu mi'n am'as, tiu observ'os mi'a'n vort'o'n; kaj mi'a Patr'o li'n am'os; kaj ni ven'os al li kaj far'os loĝ'o'n kun li. 24  Kiu mi'n ne am'as, tiu ne observ'as mi'a'j'n vort'o'j'n; kaj la vort'o, kiu'n vi aŭd'as, est'as ne mi'a, sed de la Patr'o, kiu mi'n send'is.

25  Tio'n mi parol'is al vi, dum mi ĉe vi rest'as. 26  Sed la Paraklet'o, la Sankt'a Spirit'o, kiu'n la Patr'o send'os en mi'a nom'o, instru'os vi'n pri ĉio, kaj vi'n re'memor'ig'os pri ĉio, kio'n mi dir'is al vi. 27  Pac'o'n mi las'as al vi; mi'a'n pac'o'n mi don'as al vi; ne kiel la mond'o don'as, mi don'as al vi. Ne mal'trankvil'iĝ'u vi'a kor'o, nek sen'kuraĝ'iĝ'u. 28  Vi aŭd'is, ke mi dir'is al vi: Mi for'ir'as, kaj mi re'ven'as al vi. Se vi mi'n am'us, vi ĝoj'us pro tio, ke mi ir'as al la Patr'o, ĉar la Patr'o est'as pli grand'a ol mi. 29  Kaj nun mi dir'is al vi, antaŭ ol ĝi okaz'os, por ke vi kred'u, kiam ĝi okaz'os. 30  De nun mi jam ne mult'e parol'os kun vi; ĉar la estr'o de la mond'o ven'as; kaj li hav'as neni'o'n en mi; 31  sed por ke la mond'o sci'u, ke mi am'as la Patr'o'n, kaj kiel la Patr'o ordon'is al mi, tiel mi far'as. Lev'iĝ'u; ni for'ir'u de ĉi tie.

15

1  Mi est'as la ver'a vin'ber'arb'o, kaj mi'a Patr'o est'as la kultiv'ist'o. 2  Ĉiu'n ne'frukt'o'don'a'n branĉ'o'n en mi Li for'pren'as; kaj ĉiu'n frukt'o'don'a'n branĉ'o'n Li pur'ig'as, por ke ĝi don'u pli da frukt'o. 3  Jam vi est'as pur'a'j pro la vort'o, kiu'n mi parol'is al vi. 4  Rest'ad'u en mi, kaj mi en vi. Kiel la branĉ'o ne pov'as de si mem don'i frukt'o'n, se ĝi ne rest'as en la vin'ber'arb'o, tiel ankaŭ vi ne pov'as, se vi ne rest'as en mi. 5  Mi est'as la vin'ber'arb'o; vi est'as la branĉ'o'j; kiu rest'ad'as en mi, kaj mi en li, tiu don'as mult'e da frukt'o; ĉar sen mi vi neni'o'n pov'as far'i. 6  Se iu ne rest'as en mi, tiu est'as el'ĵet'it'a, kiel la branĉ'o, kaj sek'iĝ'as; kaj oni ili'n kolekt'as kaj ĵet'as en fajr'o'n, kaj ili brul'as. 7  Se vi rest'ad'as en mi, kaj mi'a'j vort'o'j rest'ad'as en vi, pet'u kio'n ajn vi vol'os, kaj tio est'os far'it'a por vi. 8  En tio mi'a Patr'o est'as glor'at'a, ke vi don'as mult'e da frukt'o; kaj vi est'os mi'a'j disĉipl'o'j. 9  Kiel la Patr'o mi'n am'is, tiel mi ankaŭ vi'n am'is; rest'ad'u en mi'a am'o. 10  Se vi observ'os mi'a'j'n ordon'o'j'n, vi rest'ad'os en mi'a am'o tiel sam'e, kiel mi observ'is la ordon'o'j'n de mi'a Patr'o kaj rest'ad'as en Li'a am'o. 11  Tio'n mi parol'is al vi, por ke mi'a ĝoj'o en vi rest'ad'u, kaj vi'a ĝoj'o est'u plen'a. 12  Jen est'as mi'a ordon'o: ke vi am'u unu ali'a'n tiel sam'e, kiel mi vi'n am'is. 13  Neni'u hav'as am'o'n pli grand'a'n ol tio, ke iu de'met'us si'a'n viv'o'n por si'a'j amik'o'j. 14  Vi est'as mi'a'j amik'o'j, se vi far'as tio'n, kio'n mi al vi ordon'as. 15  Mi jam ne nom'as vi'n sklav'o'j, ĉar la sklav'o ne sci'as, kio'n li'a sinjor'o far'as; sed mi nom'is vi'n amik'o'j, ĉar ĉio'n, kio'n mi aŭd'is de mi'a Patr'o, mi sci'ig'is al vi. 16  Vi ne elekt'is mi'n, sed mi elekt'is vi'n, kaj star'ig'is vi'n, por ke vi ir'u kaj don'u frukt'o'n, kaj ke vi'a frukt'o daŭr'u; por ke la Patr'o don'u al vi ĉio'n ajn, kio'n vi pet'os de Li en mi'a nom'o. 17  Tio'n mi ordon'as al vi, por ke vi am'u unu la ali'a'n. 18  Se la mond'o mal'am'as vi'n, vi sci'as, ke ĝi mal'am'is mi'n pli fru'e, ol vi'n. 19  Se vi est'us el la mond'o, la mond'o am'us si'a'j'n propr'a'j'n; sed ĉar vi ne est'as el la mond'o, kaj mi elekt'is vi'n for de la mond'o, tial la mond'o vi'n mal'am'as. 20  Memor'u la vort'o'n, kiu'n mi dir'is al vi: Sklav'o ne est'as pli grand'a ol li'a sinjor'o. Se ili mi'n persekut'is, vi'n ankaŭ ili persekut'os; se ili observ'is mi'a'n vort'o'n, ankaŭ vi'a'n ili observ'os. 21  Sed ĉio'n ĉi tio'n ili far'os al vi pro mi'a nom'o, ĉar ili ne kon'as Tiu'n, kiu mi'n send'is. 22  Se mi ne est'us ven'int'a kaj parol'int'a al ili, ili ne hav'us pek'o'n; sed nun ili ne hav'as pretekst'o'n por si'a pek'o. 23  Tiu, kiu mi'n mal'am'as, mal'am'as ankaŭ mi'a'n Patr'o'n. 24  Se mi ne est'us far'int'a inter ili far'o'j'n, kia'j'n neni'u ali'a far'is, ili ne hav'us pek'o'n; sed nun ili vid'is kaj mal'am'is mi'n kaj ankaŭ mi'a'n Patr'o'n. 25  Sed tio okaz'as, por ke plen'um'iĝ'u la vort'o skrib'it'a en ili'a leĝ'o: Ili mal'am'is mi'n sen'kaŭz'e. 26  Sed kiam ven'os la Paraklet'o, kiu'n mi send'os de la Patr'o al vi, la Spirit'o de la ver'o, kiu de'ven'as de la Patr'o, tiu pri mi atest'os; 27  kaj vi ankaŭ atest'as, ĉar vi est'is kun mi de la komenc'o.

16

1  Tio'n mi parol'is al vi, por ke vi ne fal'puŝ'iĝ'u. 2  Ili for'pel'os vi'n el la sinagog'o'j; eĉ ven'as la hor'o, kiam iu, kiu mort'ig'os vi'n, opini'os, ke li far'as serv'o'n al Di'o. 3  Kaj tio'n ili far'os pro tio, ke ili ne kon'is la Patr'o'n, nek mi'n. 4  Sed tio'n mi parol'is al vi, por ke vi re'memor'u, kiam ĝi'a temp'o ven'os, ke mi ĝi'n antaŭ'dir'is al vi. Sed en la komenc'o mi ne dir'is al vi tio'n, ĉar mi est'is kun vi. 5  Sed nun mi for'ir'as al Tiu, kiu mi'n send'is; kaj neni'u el vi demand'as mi'n: Kie'n vi ir'as? 6  Sed ĉar mi tiel parol'is al vi, mal'ĝoj'o plen'ig'is vi'a'n kor'o'n. 7  Tamen mi dir'as al vi la ver'o'n: Est'as bon'e por vi, ke mi for'ir'os; ĉar se mi ne for'ir'os, la Paraklet'o ne ven'os al vi; sed se mi for'ir'os, mi send'os li'n al vi. 8  Kaj kiam li al'ven'os, li pruv'os la mond'o'n kulp'a rilat'e pek'o'n kaj just'ec'o'n kaj juĝ'o'n: 9  rilat'e pek'o'n, ĉar ili ne kred'as al mi; 10  rilat'e just'ec'o'n, ĉar mi for'ir'as al la Patr'o, kaj vi jam ne rigard'as mi'n; 11  rilat'e juĝ'o'n, ĉar la estr'o de ĉi tiu mond'o est'as juĝ'it'a. 12  Mi hav'as ankoraŭ mult'o'n por dir'i al vi, sed vi ne pov'as ĝi'n nun el'port'i. 13  Tamen kiam ven'os li, la Spirit'o de la ver'o, li gvid'os vi'n en ĉi'a'n ver'o'n; ĉar li parol'os ne de si mem; sed kio'n ajn li aŭd'os, tio'n li parol'os; kaj li anonc'os al vi ven'ont'a'j'n afer'o'j'n. 14  Li glor'os mi'n, ĉar li ricev'os el mi'a'j kaj anonc'os al vi. 15  Ĉio ajn, kio'n la Patr'o hav'as, est'as mi'a; tial mi dir'is, ke li ricev'os el mi'a'j kaj anonc'os al vi. 16  Mal'long'a'n temp'o'n, kaj vi jam ne rigard'as mi'n; kaj de'nov'e mal'long'a'n temp'o'n, kaj vi mi'n vid'os. 17  Iu'j do el li'a'j disĉipl'o'j dir'is al ali'a'j: Kio est'as ĉi tio, kio'n li dir'as al ni: Mal'long'a'n temp'o'n, kaj vi ne rigard'as mi'n; kaj de'nov'e mal'long'a'n temp'o'n, kaj vi mi'n vid'os; kaj: Ĉar mi for'ir'as al la Patr'o? 18  Ili do dir'is: Kio est'as ĉi tio, kio'n li dir'as: Mal'long'a'n temp'o'n? Ni ne kompren'as li'a'n dir'o'n. 19  Jesuo ek'vid'is, ke ili dezir'as demand'i li'n, kaj li dir'is al ili: Ĉu vi serĉ'as inter vi klar'ig'o'n pri tio, kio'n mi dir'is: Mal'long'a'n temp'o'n, kaj vi ne rigard'as mi'n; kaj de'nov'e mal'long'a'n temp'o'n, kaj vi mi'n vid'os? 20  Ver'e, ver'e, mi dir'as al vi, ke vi plor'os kaj lament'os, sed la mond'o ĝoj'os; vi est'os mal'ĝoj'a'j, sed vi'a mal'ĝoj'o far'iĝ'os ĝoj'o. 21  Vir'in'o, kiam ŝi akuŝ'as, hav'as mal'ĝoj'o'n, ĉar ŝi'a hor'o ven'is; sed kiam ŝi nask'is la infan'et'o'n, ŝi jam ne memor'as si'a'n dolor'eg'o'n, pro ĝoj'o, ĉar hom'o nask'iĝ'is en la mond'o'n. 22  Vi do ankaŭ hav'as nun mal'ĝoj'o'n; sed mi re'vid'os vi'n, kaj vi'a kor'o ĝoj'os, kaj neni'u for'pren'os de vi vi'a'n ĝoj'o'n. 23  Kaj en tiu tag'o vi demand'os mi'n pri neni'o. Ver'e, ver'e, mi dir'as al vi, se vi pet'os i'o'n de la Patr'o, Li don'os ĝi'n al vi en mi'a nom'o. 24  Ĝis nun vi pet'is neni'o'n en mi'a nom'o; pet'u, kaj vi ricev'os, por ke vi'a ĝoj'o est'u plen'a.

25  Ĉi tio'n mi parol'is al vi alegori'e; sed ven'as la hor'o, kiam mi jam ne parol'os al vi alegori'e, sed anonc'os al vi mal'kaŝ'e pri la Patr'o. 26  En tiu tag'o vi pet'os en mi'a nom'o; kaj mi ne dir'as, ke mi pet'os de la Patr'o pro vi; 27  ĉar la Patr'o mem vi'n am'as tial, ke vi mi'n am'is, kaj kred'is, ke mi el'ven'is de Di'o. 28  Mi el'ven'is de la Patr'o, kaj al'ven'is en la mond'o'n; de'nov'e mi las'as la mond'o'n, kaj ir'as al la Patr'o. 29  Li'a'j disĉipl'o'j dir'is: Jen nun vi parol'as mal'kaŝ'e, kaj neni'a'n alegori'o'n dir'as. 30  Nun ni sci'as, ke vi ĉio'n sci'as, kaj ne bezon'as, ke iu demand'u vi'n; pro tio ni kred'as, ke vi el'ven'is de Di'o. 31  Jesuo respond'is al ili: Ĉu vi nun kred'as? 32  Jen ven'as la hor'o, kaj eĉ jam ven'is, kiam vi dis'iĝ'os, ĉiu al si'a lok'o, kaj vi las'os mi'n sol'a; kaj tamen mi ne est'as sol'a, ĉar la Patr'o est'as kun mi. 33  Tio'n mi parol'is al vi, por ke en mi vi hav'u pac'o'n. En la mond'o vi hav'os sufer'ad'o'n; sed kuraĝ'u; mi venk'is la mond'o'n.

17

1  Tio'n Jesuo parol'is; kaj lev'int'e la okul'o'j'n al la ĉiel'o, li dir'is: Patr'o, la hor'o ven'is; glor'u Vi'a'n Fil'o'n, por ke la Fil'o Vi'n glor'u; 2  kiel Vi don'is al li aŭtoritat'o'n super ĉiu karn'o, por ke li don'u etern'a'n viv'o'n al ĉiu'j tiu'j, kiu'j'n Vi don'is al li. 3  Kaj jen est'as la etern'a viv'o, ke ili kon'u Vi'n, la sol'e ver'a'n Di'o'n, kaj tiu'n, kiu'n Vi send'is, Jesuon Krist'o'n. 4  Mi glor'is Vi'n sur la ter'o, plen'um'int'e la far'o'n, kiu'n Vi don'is al mi por far'i. 5  Kaj nun, ho Patr'o, glor'u mi'n kun Vi, per la glor'o, kiu'n mi hav'is kun Vi, antaŭ ol la mond'o ekzist'is. 6  Mi el'montr'is Vi'a'n nom'o'n al la hom'o'j, kiu'j'n Vi don'is al mi el la mond'o; Vi'a'j ili est'is, kaj al mi Vi ili'n don'is; kaj ili konserv'is Vi'a'n vort'o'n. 7  Nun ili sci'as, ke ĉio ajn, kio'n Vi don'is al mi, est'as de Vi; 8  ĉar mi don'is al ili la vort'o'j'n, kiu'j'n Vi don'is al mi; kaj ili akcept'is ili'n, kaj sci'as ver'e, ke mi el'ven'is de Vi; kaj ili kred'as, ke Vi mi'n send'is. 9  Mi preĝ'as por ili; mi preĝ'as ne por la mond'o, sed por tiu'j, kiu'j'n Vi don'is al mi, ĉar ili est'as Vi'a'j; 10  kaj ĉio mi'a est'as Vi'a, kaj Vi'a est'as mi'a; kaj mi est'as glor'it'a per ili. 11  Mi jam ne est'as en la mond'o, kaj ĉi tiu'j est'as en la mond'o, kaj mi ven'as al Vi. Patr'o Sankt'a, gard'u en Vi'a nom'o tiu'j'n, kiu'j'n Vi don'is al mi, por ke ili est'u unu tiel sam'e, kiel ni. 12  Dum mi est'is kun ili, mi konserv'is en Vi'a nom'o tiu'j'n, kiu'j'n Vi don'is al mi; kaj mi gard'is ili'n, kaj neni'u el ili pere'is, krom la fil'o de perd'iĝ'o, por ke plen'um'iĝ'u la Skrib'o. 13  Sed nun mi ven'as al Vi; kaj tio'n mi parol'as en la mond'o, por ke ili hav'u mi'a'n ĝoj'o'n ĝis plen'ec'o en si mem. 14  Mi don'is al ili Vi'a'n vort'o'n; kaj la mond'o mal'am'is ili'n, ĉar ili ne est'as el la mond'o, kiel mi ne est'as el la mond'o. 15  Mi pet'as, ne ke Vi for'ig'u ili'n el la mond'o, sed ke Vi gard'u ili'n kontraŭ la mal'bon'o. 16  Ili ne est'as el la mond'o, kiel mi ne est'as el la mond'o. 17  Konsekr'u ili'n en la ver'o; Vi'a vort'o est'as ver'o. 18  Kiel Vi mi'n send'is en la mond'o'n, tiel ankaŭ mi ili'n send'is en la mond'o'n. 19  Kaj por ili mi konsekr'as mi'n, por ke ili mem ankaŭ est'u konsekr'it'a'j en la ver'o. 20  Kaj mi preĝ'as ne nur por ili, sed ankaŭ por tiu'j, kiu'j kred'os al mi pro ili'a vort'o; 21  por ke ili ĉiu'j est'u unu; kiel Vi, Patr'o, est'as en mi, kaj mi en Vi, tiel ili ankaŭ est'u en ni; por ke la mond'o kred'u, ke Vi mi'n send'is. 22  Kaj la glor'o'n, kiu'n Vi don'is al mi, mi don'is al ili; por ke ili est'u unu tiel sam'e, kiel ni est'as unu; 23  mi en ili, kaj Vi en mi, por ke ili perfekt'iĝ'u en unu; por ke la mond'o sci'u, ke Vi mi'n send'is, kaj ke Vi ili'n am'is, kiel Vi mi'n am'is. 24  Patr'o, pri tiu'j, kiu'j'n Vi don'is al mi, mi vol'as, ke ili ankaŭ est'u kun mi tie, kie mi est'as; por ke ili vid'u mi'a'n glor'o'n, kiu'n Vi don'is al mi; ĉar Vi am'is mi'n antaŭ la fond'o de la mond'o. 25  Ho Patr'o just'a, la mond'o Vi'n ne kon'is, tamen mi Vi'n kon'is; kaj ĉi tiu'j sci'as, ke Vi mi'n send'is; 26  kaj al ili Vi'a'n nom'o'n mi kon'ig'is kaj ankoraŭ kon'ig'os, por ke la am'o, per kiu Vi am'is mi'n, est'u en ili, kaj mi en ili.

18

1  Parol'int'e tiu'j'n vort'o'j'n, Jesuo for'ir'is kun si'a'j disĉipl'o'j trans la torent'o'n Kidron, kie est'is ĝarden'o, en kiu'n li en'ir'is kun'e kun si'a'j disĉipl'o'j. 2  Kaj Jud'as, li'a perfid'ant'o, kon'is la lok'o'n; ĉar Jesuo oft'e ven'is tie'n kun si'a'j disĉipl'o'j. 3  Jud'as do, ricev'int'e la kohort'o'n kaj ofic'ist'o'j'n, send'it'a'j'n de la ĉef'pastr'o'j kaj Farise'o'j, ven'is tie'n kun lantern'o'j kaj torĉ'o'j kaj batal'il'o'j. 4  Jesuo do, sci'ant'e ĉio'n, kio ven'os al li, paŝ'is antaŭ'e'n, kaj dir'is al ili: Kiu'n vi serĉ'as? 5  Ili respond'is al li: Jesuon Nazaret'an. Jesuo respond'is: Mi est'as tiu. Kaj Jud'as, li'a perfid'ant'o, star'is kun ili. 6  Kiam do li dir'is al ili: Mi est'as tiu, ili mal'antaŭ'e'n ek'paŝ'is kaj fal'is sur la ter'o'n. 7  Tiam de'nov'e li demand'is ili'n: Kiu'n vi serĉ'as? Ili dir'is: Jesuon Nazaret'an. 8  Jesuo respond'is: Mi ĵus dir'is al vi, ke mi est'as tiu; se do vi mi'n serĉ'as, las'u ĉi tiu'j'n for'ir'i; 9  por ke plen'um'iĝ'u la vort'o, kiu'n li dir'is: El tiu'j, kiu'j'n Vi don'is al mi, mi perd'is neniu'n. 10  Sim'o'n Petro do, hav'ant'e glav'o'n, el'tir'is ĝi'n, kaj frap'is sklav'o'n de la ĉef'pastr'o kaj de'tranĉ'is li'a'n dekstr'a'n orel'o'n. La nom'o de la sklav'o est'is Malĥo. 11  Jesuo do dir'is al Petro: Met'u la glav'o'n en ĝi'a'n ing'o'n; la kalik'o'n, kiu'n la Patr'o don'is al mi, ĉu mi ne trink'os?

12  La kohort'o kaj la mil'estr'o kaj la ofic'ist'o'j de la Jud'o'j kapt'is do Jesuon kaj lig'is li'n, 13  kaj konduk'is li'n unu'e al An'as; ĉar ĉi tiu est'is bo'patr'o de Kajafas, kiu est'is ĉef'pastr'o en tiu jar'o. 14  Kajafas est'is tiu, kiu don'is konsil'o'n al la Jud'o'j, ke est'os bon'e, ke unu hom'o mort'u por la popol'o.

15  Kaj Sim'o'n Petro sekv'is Jesuon, kaj ankaŭ ali'a disĉipl'o. Ĉi tiu disĉipl'o est'is kon'at'a de la ĉef'pastr'o, kaj en'ir'is kun Jesuo en la kort'o'n de la ĉef'pastr'o; 16  sed Petro star'is ekster'e apud la pord'o. Kaj la ali'a disĉipl'o, kiu est'is kon'at'a de la ĉef'pastr'o, el'ir'is kaj parol'is kun la pord'ist'in'o, kaj en'ir'ig'is Petron. 17  La sklav'in'o pord'ist'in'o dir'is al Petro: Ĉu vi ne est'as ankaŭ el la disĉipl'o'j de tiu hom'o? Li dir'is: Mi ne est'as. 18  La sklav'o'j kaj la ofic'ist'o'j, far'int'e karb'a'n fajr'o'n (ĉar est'is mal'varm'e), star'is kaj si'n varm'ig'is; Petro ankaŭ est'is kun ili, star'ant'e kaj si'n varm'ig'ant'e.

19  La ĉef'pastr'o demand'is Jesuon pri li'a'j disĉipl'o'j kaj pri li'a instru'ad'o. 20  Jesuo respond'is al li: Mi parol'is mal'kaŝ'e al la mond'o; mi ĉiam instru'is en la sinagog'o'j kaj en la templ'o, kie ĉiu'j Jud'o'j kun'ven'as; kaj sekret'e mi neni'o'n parol'is. 21  Kial vi mi'n demand'as? demand'u tiu'j'n, kiu'j aŭd'is, kio'n mi parol'is al ili; ili ja sci'as, kio'n mi dir'is. 22  Kaj kiam li parol'is tio'n, unu el la apud'e star'ant'a'j ofic'ist'o'j per la man'plat'o frap'is Jesuon, dir'ant'e: Ĉu tiel vi respond'as al la ĉef'pastr'o? 23  Respond'is Jesuo al li: Se mi mal'bon'e parol'is, atest'u pri la mal'bon'o; sed se bon'e, kial vi mi'n frap'as? 24  An'as send'is li'n lig'it'a'n al la ĉef'pastr'o Kajafas.

25  Sim'o'n Petro star'is kaj si'n varm'ig'is. Oni do dir'is al li: Ĉu vi est'as unu el li'a'j disĉipl'o'j? Li ne'is, dir'ant'e: Mi ne est'as. 26  Unu el la sklav'o'j de la ĉef'pastr'o, est'ant'e parenc'o de tiu, kies orel'o'n Petro de'tranĉ'is, dir'is: Ĉu mi ne vid'is vi'n kun li en la ĝarden'o? 27  Petro do de'nov'e ne'is; kaj tuj la kok'o ek'kri'is.

28  Kaj oni konduk'is Jesuon de Kajafas en la palac'o'n; est'is fru'maten'e; kaj ili ne en'ir'is en la palac'o'n, por ke ili ne mal'pur'iĝ'u, sed pov'u manĝ'i la Pask'o'n. 29  Pilato do el'ir'is al ili, kaj dir'is: Kia'n akuz'o'n vi prezent'as kontraŭ ĉi tiu vir'o? 30  Ili respond'is kaj dir'is al li: Se li ne est'us mal'bon'far'ant'o, ni ne trans'don'us li'n al vi. 31  Pilato do dir'is al ili: Vi mem pren'u li'n, kaj juĝ'u li'n laŭ vi'a leĝ'o. La Jud'o'j dir'is al li: Ne est'as permes'at'e al ni mort'ig'i hom'o'n; 32  por ke plen'um'iĝ'u la vort'o de Jesuo, kiu'n li parol'is, montr'ant'e, per kia mort'o li mort'os.

33  Pilato do re'en'ir'is en la palac'o'n, kaj al'vok'is Jesuon, kaj dir'is al li: Ĉu vi est'as la Reĝ'o de la Jud'o'j? 34  Jesuo respond'is: Ĉu vi tio'n dir'as de vi mem, aŭ ĉu ali'a'j dir'is ĝi'n al vi pri mi? 35  Pilato respond'is: Ĉu mi est'as Jud'o? Vi'a propr'a naci'o kaj la ĉef'pastr'o'j trans'don'is vi'n al mi; kio'n vi far'is? 36  Jesuo respond'is: Mi'a regn'o ne est'as el ĉi tiu mond'o; se mi'a regn'o est'us el ĉi tiu mond'o, mi'a'j serv'ant'o'j batal'ad'us, por ke mi ne trans'don'iĝ'u al la Jud'o'j; sed nun mi'a regn'o ne est'as el ĉi tie. 37  Pilato demand'is li'n: Ĉu vi do est'as reĝ'o? Jesuo respond'is: Vi dir'as, ke mi est'as reĝ'o. Por tio mi nask'iĝ'is kaj ven'is en la mond'o'n, ke mi atest'u pri la ver'o. Ĉiu, kiu est'as el la ver'o, aŭskult'as mi'a'n voĉ'o'n. 38  Pilato dir'is al li: Kio est'as la ver'o?

Kaj dir'int'e tio'n, li el'ir'is de'nov'e al la Jud'o'j, kaj dir'is al ili: Mi trov'as en li neni'a'n kulp'o'n. 39  Sed est'as ĉe vi kutim'e, ke mi liber'ig'u al vi unu dum la Pask'o: ĉu vi do vol'as, ke mi liber'ig'u al vi la Reĝ'o'n de la Jud'o'j? 40  Kaj ili kri'is de'nov'e, dir'ant'e: Ne ĉi tiu'n, sed Barabason. Barabas est'is rab'ist'o.

19

1  Tiam do Pilato pren'is Jesuon kaj li'n skurĝ'ig'is. 2  Kaj la soldat'o'j plekt'is kron'o'n el dorn'o'j kaj met'is ĝi'n sur li'a'n kap'o'n, kaj vest'is li'n per purpur'a mantel'o; 3  kaj ven'is al li, kaj dir'is: Salut'o'n, Reĝ'o de la Jud'o'j! kaj ili frap'is li'n per la man'plat'o'j. 4  Pilato do de'nov'e el'ir'is, kaj dir'is al ili: Jen mi el'konduk'as li'n al vi, por ke vi sci'u, ke mi trov'as en li neni'a'n kulp'o'n. 5  Jesuo do el'ir'is, port'ant'e la dorn'a'n kron'o'n kaj la purpur'a'n mantel'o'n. Pilato dir'is al ili: Jen la hom'o! 6  Kiam do la ĉef'pastr'o'j kaj ofic'ist'o'j li'n vid'is, ili kri'is: Kruc'um'u, kruc'um'u li'n. Pilato dir'is al ili: Mem pren'u li'n kaj kruc'um'u li'n, ĉar mi trov'as en li neni'a'n kulp'o'n. 7  La Jud'o'j respond'is al li: Ni hav'as leĝ'o'n, kaj laŭ tiu leĝ'o li dev'as mort'i tial, ke li pretend'is est'i Fil'o de Di'o. 8  Kiam do Pilato aŭd'is tiu'n dir'o'n, li des pli tim'is; 9  kaj re'en'ir'int'e en la palac'o'n, li dir'is al Jesuo: De kie vi est'as? Sed Jesuo neni'o'n respond'is. 10  Tiam dir'is Pilato al li: Ĉu vi ne parol'as al mi? ĉu vi ne sci'as, ke mi hav'as pov'o'n kruc'um'i vi'n, kaj pov'o'n liber'ig'i vi'n? 11  Jesuo respond'is: Vi hav'us neni'a'n pov'o'n kontraŭ mi, se ĝi ne est'us don'it'a al vi de supr'e; tial tiu, kiu trans'don'is mi'n al vi, hav'as la pli grand'a'n pek'o'n. 12  Ĉe tio Pilato pen'is liber'ig'i li'n; sed la Jud'o'j kri'is, dir'ant'e: Se vi liber'ig'os tiu'n, vi ne est'as amik'o de Cezar'o; ĉiu, kiu pretend'as est'i reĝ'o, parol'as kontraŭ Cezar'o. 13  Kiam do Pilato aŭd'is tiu'n vort'o'n, li el'konduk'is Jesuon, kaj sid'iĝ'is sur tribunal'a seĝ'o en lok'o nom'at'a La Pavim'o, sed en la Hebre'a lingv'o Gabata. 14  Est'is la Prepar'ad'o de la Pask'o, ĉirkaŭ la ses'a hor'o. Kaj li dir'is al la Jud'o'j: Jen vi'a Reĝ'o! 15  Ili kri'eg'is: For'ig'u, for'ig'u, kruc'um'u li'n. Pilato dir'is al ili: Ĉu mi kruc'um'u vi'a'n Reĝ'o'n? La ĉef'pastr'o'j respond'is: Ni ne hav'as reĝ'o'n krom Cezar'o. 16  Tiam do li trans'don'is li'n al ili, por est'i kruc'um'it'a.

17  Kaj ili pren'is Jesuon; kaj li el'ir'is, port'ant'e si'a'n kruc'o'n, al la lok'o nom'at'a Lok'o de Krani'o, kiu est'as en la Hebre'a lingv'o Golgota; 18  tie ili kruc'um'is li'n, kaj kun li du ali'a'j'n, ĉiu'flank'e po unu, kaj Jesuon mez'e. 19  Kaj Pilato ankaŭ skrib'is titol'o'n, kaj sur'met'is ĝi'n sur la kruc'o'n. Kaj est'is skrib'it'e: JESUO NAZARETA, La Reĝ'o De La Jud'o'j.

20  Tiu'n titol'o'n mult'a'j el la Jud'o'j leg'is; ĉar la lok'o, kie Jesuo est'is kruc'um'it'a, est'is proksim'e de la urb'o; kaj ĝi est'is skrib'it'a Hebre'e kaj Latin'e kaj Grek'e. 21  Tiam la ĉef'pastr'o'j de la Jud'o'j dir'is al Pilato: Ne skrib'u: La Reĝ'o de la Jud'o'j; sed, ke li dir'is: Mi est'as Reĝ'o de la Jud'o'j. 22  Respond'is Pilato: Kio'n mi skrib'is, tio'n mi skrib'is.

23  Kaj la soldat'o'j, kiam ili kruc'um'is Jesuon, pren'is li'a'j'n vest'o'j'n, kaj divid'is ili'n en kvar part'o'j'n, po unu part'o por ĉiu soldat'o; kaj la tunik'o'n; sed la tunik'o est'is sen'kudr'a, de'supr'e teks'it'a tra la tut'o. 24  Ili do dir'is unu al ali'a: Ni ne dis'ŝir'u ĝi'n, sed lotu pri ĝi, kies ĝi est'os; por ke plen'um'iĝ'u la Skrib'o, kiu dir'as:

Tio'n la soldat'o'j far'is. 25  Sed apud la kruc'o de Jesuo star'is li'a patr'in'o, kaj la frat'in'o de li'a patr'in'o, Maria, la edz'in'o de Klopas, kaj Maria Magdalena. 26  Jesuo, rigard'ant'e si'a'n patr'in'o'n, kaj la apud'star'ant'a'n disĉipl'o'n, kiu'n li am'is, dir'is al si'a patr'in'o: Vir'in'o, jen vi'a fil'o! 27  Tiam li dir'is al la disĉipl'o: Jen vi'a patr'in'o! Kaj de post tiu hor'o la disĉipl'o akcept'is ŝi'n en si'a'n dom'o'n.

28  Jesuo, sci'ant'e, ke ĉio jam fin'iĝ'is, por ke plen'um'iĝ'u la Skrib'o, dir'is: Mi soif'as. 29  Kuŝ'is tie vaz'o plen'a de vinagr'o; oni do met'is spong'o'n, plen'ig'it'a'n per la vinagr'o, sur hisop'o'n, kaj lev'is ĝi'n al li'a buŝ'o. 30  Kiam do Jesuo ricev'is la vinagr'o'n, li dir'is: Est'as fin'it'e; kaj, klin'int'e si'a'n kap'o'n, li el'las'is for la spirit'o'n.

31  La Jud'o'j, ĉar est'is la Prepar'ad'o, por ke la korp'o'j ne rest'ad'u sur la kruc'o'j dum la sabat'o (ĉar la tag'o de tiu sabat'o est'is grand'a tag'o), pet'is Pilaton, ke oni romp'u ili'a'j'n krur'o'j'n, kaj for'port'u ili'n. 32  Tiam la soldat'o'j ven'is, kaj romp'is la krur'o'j'n de la unu'a kaj de la ali'a kruc'um'it'a kun li; 33  sed kiam ili ven'is al Jesuo, kaj vid'is, ke li jam mort'is, ili ne romp'is li'a'j'n krur'o'j'n; 34  tamen unu el la soldat'o'j per lanc'o pik'is li'a'n flank'o'n, kaj tuj el'ven'is sang'o kaj akv'o. 35  Kaj la vid'int'o atest'is, kaj ver'a est'as li'a atest'o; kaj li sci'as, ke li dir'as la ver'o'n, ke vi ankaŭ kred'u. 36  Ĉar tio okaz'is, por ke plen'um'iĝ'u la Skrib'o: Ost'o en li ne est'os romp'it'a. 37  Kaj ankoraŭ ali'a Skrib'o dir'as: Ili rigard'os tiu'n, kiu'n ili tra'pik'is.

38  Post tio, Jozef el Arimateo, kiu est'is disĉipl'o de Jesuo, sed sekret'e pro tim'o antaŭ la Jud'o'j, pet'is Pilaton, ke li pov'u for'pren'i la korp'o'n de Jesuo; kaj Pilato permes'is. Li do ven'is kaj for'pren'is li'a'n korp'o'n. 39  Ven'is ankaŭ Nikodemo (tiu, kiu unu'e ven'is al Jesuo nokt'e), port'ant'a miks'aĵ'o'n de mirh'o kaj alo'o, ĉirkaŭ cent funt'o'j. 40  Ili do pren'is la korp'o'n de Jesuo, kaj ĉirkaŭ'vind'is ĝi'n per tol'aĵ'o'j kun arom'aĵ'o'j, laŭ la kutim'o de la Jud'o'j por en'tomb'ig'o. 41  Kaj est'is ĝarden'o en la lok'o, kie li est'is kruc'um'it'a, kaj en la ĝarden'o nov'a tomb'o, en kiu'n ankoraŭ neni'u est'is met'it'a. 42  Tie'n do, pro la Prepar'ad'o de la Jud'o'j (ĉar la tomb'o est'is proksim'a) ili en'met'is Jesuon.

20

1  La unu'a'n tag'o'n de la semajn'o MariaMagdalena ven'is fru'e, dum est'is ankoraŭ mal'lum'e, al la tomb'o, kaj vid'is la ŝton'o'n pren'it'a for de la tomb'o. 2  Ŝi do kur'is kaj ven'is al Sim'o'n Petro kaj al tiu ali'a disĉipl'o, kiu'n Jesuo am'is, kaj ŝi dir'is al ili: Oni for'pren'is el la tomb'o la Sinjor'o'n, kaj ni ne sci'as, kie'n oni li'n met'is. 3  El'ir'is do Petro kaj la ali'a disĉipl'o, kaj ir'is al la tomb'o. 4  Kaj ambaŭ ek'kur'is kun'e; kaj la ali'a disĉipl'o kur'is antaŭ'e'n pli rapid'e ol Petro, kaj unu'a al'ven'is al la tomb'o; 5  kaj klin'iĝ'int'e, li en'rigard'is, kaj vid'is la tol'aĵ'o'j'n kuŝ'ant'a'j'n; tamen li ne en'ir'is. 6  Kaj post'e ven'is Sim'o'n Petro, sekv'ant'e li'n, kaj en'ir'is en la tomb'o'n; kaj li vid'is la tol'aĵ'o'j'n kuŝ'ant'a'j'n, 7  kaj la viŝ'tuk'o'n, kiu est'is sur li'a kap'o, ne kuŝ'ant'a'n kun la tol'aĵ'o'j, sed kun'volv'it'a'n en apart'a lok'o. 8  Tiam en'ir'is do la ali'a disĉipl'o, kiu unu'a al'ven'is al la tomb'o, kaj li vid'is kaj kred'is. 9  Ĉar ili ankoraŭ ne kompren'is la Skrib'o'n, ke li dev'as re'lev'iĝ'i el la mort'int'o'j. 10  Kaj la disĉipl'o'j ir'is re'turn'e hejm'e'n.

11  Sed Maria star'is ekster'e apud la tomb'o, plor'ant'e; kaj dum ŝi plor'is, ŝi klin'iĝ'is, kaj en'rigard'is en la tomb'o'n; 12  kaj ŝi vid'is du anĝel'o'j'n en blank'a'j vest'o'j, sid'ant'a'j'n, unu ĉe la kap'lok'o kaj unu ĉe la pied'lok'o, kie la korp'o de Jesuo antaŭ'e kuŝ'is. 13  Kaj ili dir'is al ŝi: Vir'in'o, kial vi plor'as? Ŝi respond'is: Ĉar oni for'pren'is mi'a'n Sinjor'o'n, kaj mi ne sci'as, kie'n oni li'n met'is. 14  Dir'int'e tio'n, ŝi si'n turn'is mal'antaŭ'e'n, kaj vid'is Jesuon star'ant'a, kaj ne sci'is, ke ĝi est'as Jesuo. 15  Jesuo dir'is al ŝi: Vir'in'o, kial vi plor'as? kiu'n vi serĉ'as? Ŝi, supoz'ant'e, ke li est'as la ĝarden'ist'o, dir'is al li: Sinjor'o, se vi for'port'is li'n, sci'ig'u mi'n, kie'n vi met'is li'n, kaj mi li'n for'pren'os. 16  Jesuo dir'is al ŝi: Maria. Ŝi si'n turn'is, kaj dir'is al li Hebre'lingv'e: Raboni; tio est'as Majstr'o. 17  Jesuo dir'is al ŝi: Ne tuŝ'u mi'n; ĉar mi ankoraŭ ne supr'e'n'ir'is al la Patr'o; sed ir'u al mi'a'j frat'o'j, kaj dir'u al ili: Mi supr'e'n'ir'as al mi'a Patr'o kaj vi'a Patr'o, kaj al mi'a Di'o kaj vi'a Di'o. 18  MariaMagdalena ven'is al la disĉipl'o'j, sci'ig'ant'e: Mi vid'is la Sinjor'o'n; kaj ke li tio'n dir'is al ŝi.

19  Kiam do est'is vesper'o en tiu sam'a tag'o, la unu'a de la semajn'o, kaj kiam est'is ferm'it'a'j la pord'o'j, kie la disĉipl'o'j est'is, pro tim'o antaŭ la Jud'o'j, Jesuo ven'is kaj star'is mez'e de ili, kaj dir'is al ili: Pac'o al vi. 20  Kaj dir'int'e tio'n, li montr'is al ili si'a'j'n man'o'j'n kaj si'a'n flank'o'n. La disĉipl'o'j do ĝoj'is, vid'ant'e la Sinjor'o'n. 21  Jesuo de'nov'e dir'is al ili: Pac'o al vi; kiel la Patr'o send'is mi'n, tiel ankaŭ mi vi'n send'as. 22  Kaj dir'int'e tio'n, li el'spir'is sur ili'n, kaj dir'is: Ricev'u la Sankt'a'n Spirit'o'n: 23  kies pek'o'j'n vi pardon'os, al tiu'j ili est'as pardon'it'a'j; kies vi re'ten'os, ili est'as re'ten'it'a'j.

24  Sed Tomas'o, unu el la dek du, nom'at'a Didim'o, ne ĉe'est'is kun ili, kiam Jesuo ven'is. 25  La ali'a'j disĉipl'o'j do dir'is al li: Ni vid'is la Sinjor'o'n. Sed li dir'is al ili: Se mi ne vid'os en li'a'j man'o'j la tru'o'n de la najl'o'j, kaj se mi ne met'os mi'a'n fingr'o'n en la lok'o'n de la najl'o'j, kaj ne met'os mi'a'n man'o'n en li'a'n flank'o'n, mi tut'e ne kred'os.

26  Kaj post ok tag'o'j la disĉipl'o'j de'nov'e est'is intern'e, kaj Tomas'o kun ili. Kaj Jesuo ven'is, kiam la pord'o'j est'is ferm'it'a'j, kaj star'is en la mez'o, kaj dir'is: Pac'o al vi. 27  Tiam li dir'is al Tomas'o: Etend'u ĉi tie'n vi'a'n fingr'o'n kaj vid'u mi'a'j'n man'o'j'n; kaj etend'u vi'a'n man'o'n kaj en'met'u ĝi'n en mi'a'n flank'o'n; kaj ne est'u ne'kred'em'a, sed est'u kred'ant'a. 28  Tomas'o respond'is al li kaj dir'is: Mi'a Sinjor'o kaj mi'a Di'o. 29  Jesuo dir'is al li: Ĉar vi vid'is mi'n, vi kred'as; feliĉ'a'j est'as tiu'j, kiu'j ne vid'is, kaj tamen kred'as.

30  Jesuo far'is antaŭ la disĉipl'o'j mult'a'j'n ali'a'j'n sign'o'j'n, kiu'j ne est'as skrib'it'a'j en ĉi tiu libr'o; 31  sed ĉi tiu'j est'as skrib'it'a'j, por ke vi kred'u, ke Jesuo est'as la Krist'o, la Fil'o de Di'o, kaj ke kred'ant'e, vi hav'u viv'o'n en li'a nom'o.

21

1  Post tio Jesuo de'nov'e si'n montr'is al la disĉipl'o'j apud la mar'o de Tiberias; kaj li montr'is si'n jen'e. 2  Est'is kun'e Sim'o'n Petro, kaj Tomas'o, nom'at'a Didim'o, kaj Natanael el Kan'a Galile'a, kaj la fil'o'j de Zebedeo, kaj ali'a'j du el li'a'j disĉipl'o'j. 3  Sim'o'n Petro dir'is al ili: Mi ir'as, por fiŝ'kapt'i. Ili dir'is al li: Ni ankaŭ ir'as kun vi. Ili do el'ir'is, kaj ir'is sur la ŝip'o'n; kaj tiu'n nokt'o'n ili neni'o'n kapt'is. 4  Sed ĉe la tag'iĝ'o Jesuo star'is sur la mar'bord'o; tamen la disĉipl'o'j ne sci'is, ke ĝi est'as Jesuo. 5  Tiam Jesuo dir'is al ili: Infan'o'j, ĉu vi hav'as i'a'n manĝ'aĵ'o'n? Ili respond'is al li: Ne. 6  Kaj li dir'is al ili: Ĵet'u la ret'o'n ĉe la dekstr'a flank'o de la ŝip'o, kaj vi trov'os. Ili do ĝi'n el'ĵet'is; kaj pro la mult'ec'o de la fiŝ'o'j ili ne plu pov'is ĝi'n tren'i. 7  Tiu disĉipl'o, kiu'n Jesuo am'is, dir'is al Petro: Ĝi est'as la Sinjor'o. Kiam do Sim'o'n Petro aŭd'is, ke ĝi est'as la Sinjor'o, li al'zon'is al si si'a'n kitel'o'n (ĉar li est'is nud'a) kaj ĵet'is si'n en la mar'o'n. 8  Sed la ali'a'j disĉipl'o'j ven'is en la ŝip'et'o (ĉar ili est'is ne mal'proksim'e de la ter'o, sed nur ĉirkaŭ du'cent uln'o'j), tren'ant'e la ret'o'n plen'a'n de fiŝ'o'j. 9  Kaj kiam ili el'ir'is sur la ter'o'n, ili vid'is fajr'o'n karb'a'n aranĝ'it'a'n tie, kaj fiŝ'o'n kuŝ'ant'a'n sur ĝi, kaj pan'o'n. 10  Jesuo dir'is al ili: Al'port'u el la fiŝ'o'j, kiu'j'n vi ĵus kapt'is. 11  Sim'o'n Petro ir'is sur la ŝip'o'n, kaj tir'is la ret'o'n al la ter'o, plen'a'n de grand'a'j fiŝ'o'j, cent kvin'dek tri; kaj kvankam est'is tiel mult'a'j, tamen la ret'o ne dis'ŝir'iĝ'is. 12  Jesuo dir'is al ili: Ven'u, maten'manĝ'u. Kaj neni'u el la disĉipl'o'j kuraĝ'is li'n demand'i: Kiu vi est'as? sci'ant'e, ke ĝi est'as la Sinjor'o. 13  Jesuo ven'is kaj pren'is la pan'o'n kaj don'is al ili, kaj tiel sam'e la fiŝ'o'n. 14  Tiu est'as jam la tri'a foj'o, kiam aper'is Jesuo al si'a'j disĉipl'o'j, post si'a re'lev'iĝ'o el la mort'int'o'j.

15  Post la maten'manĝ'o Jesuo dir'is al Sim'o'n Petro: Sim'o'n, fil'o de Jon'a, ĉu vi am'as mi'n pli, ol tiu'j? Li dir'is al li: Jes, Sinjor'o; vi sci'as, ke mi vi'n am'as. Li dir'is al li: Paŝt'u mi'a'j'n ŝaf'id'o'j'n. 16  Li dir'is al li ankoraŭ la du'a'n foj'o'n: Sim'o'n, fil'o de Jon'a, ĉu vi mi'n am'as? Li dir'is al li: Jes, Sinjor'o; vi sci'as, ke mi vi'n am'as. Li dir'is al li: Zorg'u pri mi'a'j ŝaf'o'j. 17  Li dir'is al li la tri'a'n foj'o'n: Sim'o'n, fil'o de Jon'a, ĉu vi mi'n am'as? Petro ĉagren'iĝ'is, ke li dir'is al li la tri'a'n foj'o'n: Ĉu vi mi'n am'as? kaj respond'is al li: Sinjor'o, vi sci'as ĉio'n; vi sci'as, ke mi vi'n am'as. Jesuo dir'is al li: Paŝt'u mi'a'j'n ŝaf'o'j'n. 18  Ver'e, ver'e, mi dir'as al vi: Kiam vi est'is jun'a, vi zon'is vi'n, kaj ir'is, kie'n vi vol'is; sed kiam vi mal'jun'iĝ'os, vi etend'os vi'a'j'n man'o'j'n, kaj ali'a vi'n zon'os, kaj port'os vi'n, kie'n vi ne vol'os. 19  Tio'n li dir'is, montr'ant'e per alud'o, per kia mort'o li glor'os Di'o'n. Kaj dir'int'e tio'n, li dir'is al li: Sekv'u mi'n. 20  Petro, si'n turn'int'e, vid'is mal'antaŭ'e la disĉipl'o'n, kiu'n Jesuo am'is (kiu ankaŭ klin'is si'n al li'a brust'o dum la vesper'manĝ'o, kun la dir'o: Sinjor'o, kiu est'as la perfid'ant'a vi'n?). 21  Petro do, vid'int'e li'n, dir'is al Jesuo: Sinjor'o, kaj kio'n pri ĉi tiu? 22  Jesuo dir'is al li: Se mi vol'as, ke li rest'u, ĝis mi ven'os, kio est'as al vi? vi sekv'u mi'n. 23  Tial inter la frat'o'j dis'ir'is la fam'o, ke tiu disĉipl'o ne mort'os; tamen Jesuo ne dir'is al li, ke li ne mort'os, sed: Se mi vol'as, ke li rest'u, ĝis mi ven'os, kio est'as al vi?

24  Tiu est'as la disĉipl'o, kiu atest'as pri tio kaj skrib'is tio'n: kaj ni sci'as, ke li'a atest'o est'as ver'a.

25  Est'as ankaŭ mult'a'j ali'a'j far'o'j, kiu'j'n Jesuo far'is; kaj mi supoz'as, ke se ĉiu el ili est'us skrib'it'a detal'e, la tut'a mond'o ne hav'us lok'o'n por la skrib'ot'a'j libr'o'j.

1

1  La unu'a'n histori'o'n mi far'is, ho Teofil'o, pri ĉio, kio'n Jesuo komenc'is far'i kaj instru'i, 2  ĝis la tag'o, kiam li est'is akcept'it'a supr'e'n, don'int'e ordon'o'n per la Sankt'a Spirit'o al la apostol'o'j, kiu'j'n li elekt'is; 3  al kiu'j ankaŭ post si'a sufer'ad'o li montr'is si'n viv'ant'a per mult'a'j pruv'o'j, dum kvar'dek tag'o'j aper'ant'e al ili kaj parol'ant'e pri la afer'o'j de la regn'o de Di'o; 4  kaj kun'est'ant'e, li admon'is ili'n ne for'ir'i el Jerusalem, sed atend'i tiu'n promes'o'n de la Patr'o, pri kiu (li dir'is) vi aŭd'is de mi; 5  ĉar kiel Johano bapt'is per akv'o, vi bapt'iĝ'os per la Sankt'a Spirit'o post ne mult'e da tag'o'j.

6  Ili do, kun'ven'int'e, demand'is li'n, dir'ant'e: Sinjor'o, ĉu en ĉi tiu temp'o vi re'star'ig'as la reg'ad'o'n al Izrael? 7  Kaj li dir'is al ili: Ne aparten'as al vi sci'i temp'o'j'n aŭ epok'o'j'n, kiu'j'n la Patr'o rezerv'is en Si'a aŭtoritat'o. 8  Sed vi ricev'os pov'o'n, kiam la Sankt'a Spirit'o ven'os sur vi'n; kaj vi est'os mi'a'j atest'ant'o'j en Jerusalem kaj en la tut'a Jud'uj'o kaj Samario kaj ĝis la plej mal'proksim'a part'o de la ter'o. 9  Kaj tio'n dir'int'e, li supr'e'n'lev'iĝ'is, ankoraŭ dum ili rigard'is, kaj nub'o ricev'is li'n for de ili'a'j okul'o'j. 10  Kaj dum ili fiks'e rigard'is al la ĉiel'o, kiam li for'ir'is, jen star'is apud ili du vir'o'j blank'e vest'it'a'j; 11  kiu'j ankaŭ dir'is: Vir'o'j Galile'an'o'j, kial vi star'as rigard'ant'a'j al la ĉiel'o? ĉi tiu Jesuo, kiu est'as pren'it'a supr'e'n for de vi en la ĉiel'o'n, tiel sam'e re'ven'os, kiel vi vid'is li'n ir'ant'a en la ĉiel'o'n.

12  Tiam ili ir'is re'turn'e al Jerusalem de la mont'et'o nom'at'a Oliv'arb'a, kiu est'as proksim'e de Jerusalem, en la distanc'o de sabat'a vojaĝ'o. 13  Kaj kiam ili en'ven'is, ili supr'e'n'ir'is en la supr'a'n ĉambr'o'n, kie loĝ'is Petro kaj Johano kaj Jakobo kaj Andre'o, Filip'o kaj Tomas'o, Bartolome'o kaj Mateo, Jakobo, fil'o de Alfeo, kaj Sim'o'n, la Fervor'ul'o, kaj Jud'as, fil'o de Jakobo. 14  Ĉiu'j ĉi tiu'j unu'anim'e persist'is en preĝ'ad'o kaj pet'ad'o, kun la vir'in'o'j, kaj Maria, la patr'in'o de Jesuo, kaj kun li'a'j frat'o'j.

15  Kaj en tiu'j tag'o'j Petro, star'iĝ'int'e mez'e de la frat'o'j, dir'is (kaj mult'eg'o da person'o'j est'is kun'e, ĉirkaŭ cent du'dek): 16  Frat'o'j, est'is neces'e, ke plen'um'iĝ'u tiu Skrib'o, kiu'n la Sankt'a Spirit'o antaŭ'parol'is per la buŝ'o de David pri Jud'as, kiu far'iĝ'is gvid'ant'o al tiu'j, kiu'j kapt'is Jesuon. 17  Ĉar li est'is kalkul'it'a inter ni kaj ricev'is si'a'n part'o'n en ĉi tiu serv'ad'o. 18  (Tiu ja akir'is kamp'o'n per la rekompenc'o de si'a mal'just'ec'o, kaj fal'int'e kap'antaŭ'e, li dis'krev'is mez'e, kaj ĉiu'j li'a'j intern'aĵ'o'j el'ŝut'iĝ'is. 19  Kaj tio far'iĝ'is sci'at'a al ĉiu'j loĝ'ant'o'j en Jerusalem, tiel ke en ili'a dialekt'o tiu kamp'o est'as nom'it'a Akeldama, tio est'as, Kamp'o de Sang'o.) 20  Ĉar est'as skrib'it'e en la Psalm'ar'o:

kaj:

21  El tiu'j vir'o'j do, kiu'j ni'n akompan'is dum la tut'a temp'o, en kiu la Sinjor'o Jesuo en'ir'is kaj el'ir'is inter ni, 22  komenc'ant'e de la bapt'o de Johano ĝis la tag'o, kiam li est'is akcept'it'a supr'e'n for de ni, unu dev'as est'i atest'ant'o kun ni pri li'a re'lev'iĝ'o. 23  Kaj ili star'ig'is du: Jozefon, nom'at'a'n Barsabas, kies al'nom'o est'is Just'o, kaj Mattiason. 24  Kaj preĝ'ant'e, ili dir'is: Vi, ho Sinjor'o, kiu kon'as la kor'o'j'n de ĉiu'j, el'montr'u, kiu'n el ĉi tiu'j du Vi elekt'is, 25  por ricev'i la part'o'n en ĉi tiu serv'ad'o kaj apostol'ec'o, de kiu Jud'as for'fal'is, por ir'i al si'a propr'a lok'o. 26  Kaj ili lotis pri tio, kaj la loto fal'is por Mattias; kaj li est'is al'kalkul'it'a al la dek unu apostol'o'j.

2

1  Kaj kiam ven'is la Pentekost'a tag'o, ili ĉiu'j est'is unu'anim'e en unu lok'o. 2  Kaj subit'e ven'is el la ĉiel'o son'o kvazaŭ blov'eg'o de fort'a vent'o, kaj ĝi plen'ig'is la tut'a'n dom'o'n, kie ili sid'is. 3  Kaj al ili aper'is dis'ir'ant'a'j lang'o'j kvazaŭ el fajr'o, kaj sid'iĝ'is sur ĉiu'n el ili. 4  Kaj ĉiu'j plen'iĝ'is de la Sankt'a Spirit'o, kaj komenc'is parol'i ali'a'j'n lingv'o'j'n, kiel la Spirit'o don'is al ili parol'pov'o'n.

5  Kaj en Jerusalem tiam loĝ'is pi'a'j Jud'o'j el ĉiu naci'o sub la ĉiel'o. 6  Kaj kiam aŭd'iĝ'is tiu son'o, la hom'amas'o kun'ven'is kaj mir'eg'is, ĉar ĉiu apart'e aŭd'is ili'n parol'i per li'a propr'a dialekt'o. 7  Kaj ĉiu'j konfuz'iĝ'is kaj mir'is, dir'ant'e unu al ali'a: Rigard'u! ĉu ne est'as Galile'an'o'j ĉiu'j tiu'j parol'ant'o'j? 8  Kiel do ni aŭd'as ĉiu en si'a dialekt'o, en kiu ni nask'iĝ'is? 9  Part'o'j kaj Med'o'j kaj El'aman'o'j, kaj loĝ'ant'o'j en Mezopotami'o, Jud'uj'o, Kapadokio, Pont'o kaj Azi'o, 10  Frigi'o kaj Pamfilio, Egipt'uj'o kaj la part'o'j de Libio apud Kireno, kaj pas'loĝ'ant'a'j Roman'o'j, Jud'o'j kaj prozelit'o'j, 11  Kret'an'o'j kaj Arab'o'j—ni aŭd'as ili'n parol'i en ni'a'j lingv'o'j la mir'ind'aĵ'o'j'n de Di'o. 12  Kaj ĉiu'j konfuz'iĝ'is kaj embaras'iĝ'is, dir'ant'e unu al ali'a: Kio'n ĉi tio signif'as? 13  Sed ali'a'j mok'e dir'is: Ili est'as plen'a'j de most'o.

14  Sed Petro, star'iĝ'int'e kun la dek unu, lev'is si'a'n voĉ'o'n kaj parol'is al ili, dir'ant'e: Ho Jud'o'j kaj ĉiu'j loĝ'ant'a'j en Jerusalem, ĉi tio est'u al vi sci'at'a, kaj aŭskult'u mi'a'j'n vort'o'j'n. 15  Ĉar ĉi tiu'j ne est'as ebri'a'j, kiel vi supoz'as, ĉar est'as la tri'a hor'o de la tag'o; 16  sed jen tio, kio est'is dir'it'a per la profet'o Joel:

22  Izrael'id'o'j, aŭskult'u la jen'a'j'n vort'o'j'n: Jesuon, la Nazaret'an'o'n, vir'o'n de Di'o, el'montr'it'a'n al vi per potenc'aĵ'o'j kaj mirakl'o'j kaj sign'o'j, kiu'j'n Di'o far'is per li mez'e de vi, kiel vi mem sci'as, 23  li'n, laŭ la difin'it'a intenc'o kaj antaŭ'sci'o de Di'o trans'don'it'a'n, vi per la man'o'j de sen'leĝ'ul'o'j kruc'um'is kaj mort'ig'is; 24  li'n Di'o lev'is, mal'lig'int'e la sufer'o'j'n de mort'o, ĉar est'is ne'ebl'e, ke li est'u ten'at'a de ĝi. 25  Ĉar David dir'is pri li:

29  Frat'o'j, mi pov'as liber'e parol'i al vi pri la patriark'o David, ke li mort'is kaj est'is en'ter'ig'it'a, kaj li'a tomb'o est'as ĉe ni ĝis la nun'a tag'o. 30  Est'ant'e do profet'o, kaj sci'ant'e, ke Di'o ĵur'is al li per ĵur'o, sid'ig'i sur li'a tron'o iu'n el la frukt'o de li'a'j lumb'o'j, 31  li, antaŭ'vid'ant'e, parol'is pri la re'lev'o de la Krist'o, ke li ne est'os las'it'a al Ŝeol, kaj li'a karn'o ne for'putr'os. 32  Ĉi tiu'n Jesuon re'lev'is Di'o, pri kio ni ĉiu'j est'as atest'ant'o'j. 33  Lev'it'e do ĝis dekstr'e de Di'o, kaj ricev'int'e de la Patr'o la promes'o'n de la Sankt'a Spirit'o, li el'verŝ'is tio'n, kio'n vi vid'as kaj aŭd'as. 34  Ĉar David ne supr'e'n'ir'is en la ĉiel'o'j'n; sed li mem dir'is:

36  Kun cert'ec'o do sci'u la tut'a dom'o de Izrael, ke tiu'n Jesuon, kiu'n vi kruc'um'is, Di'o far'is Sinjor'o kaj Krist'o.

37  Kaj aŭd'int'e tio'n, ili est'is pik'it'a'j en la kor'o, kaj dir'is al Petro kaj la ali'a'j apostol'o'j: Kio'n ni far'u, frat'o'j? 38  Kaj Petro dir'is al ili: Ek'pent'u, kaj bapt'iĝ'u ĉiu el vi en la nom'o de Jesuo Krist'o por for'ig'o de pek'o'j, kaj vi ricev'os la donac'o'n de la Sankt'a Spirit'o. 39  Ĉar la promes'o est'as por vi kaj por vi'a'j infan'o'j, kaj por ĉiu'j ĝis mal'proksim'e, kiu'j'n al'vok'os la Etern'ul'o, ni'a Di'o. 40  Kaj per mult'a'j ali'a'j parol'o'j li atest'is kaj al'vok'is ili'n, dir'ant'e: Sav'u vi'n el ĉi tiu pervers'a generaci'o. 41  Tiu'j do, kiu'j akcept'is li'a'n parol'o'n, bapt'iĝ'is, kaj en tiu tag'o al'don'iĝ'is ĉirkaŭ tri mil anim'o'j. 42  Kaj ili persist'is en la instru'o de la apostol'o'j kaj en la kun'ul'ec'o, en la dis'pec'ig'o de pan'o kaj en preĝ'o'j.

43  Kaj ĉiu anim'o hav'is tim'o'n, kaj mult'a'j mirakl'o'j kaj sign'o'j far'iĝ'is per la apostol'o'j. 44  Kaj ĉiu'j kred'ant'o'j est'is kun'e, kaj hav'is ĉio'n komun'a; 45  kaj ili vend'is si'a'j'n hav'o'j'n kaj posed'aĵ'o'j'n, kaj divid'is ili'n al ĉiu'j laŭ ĉies apart'a bezon'o. 46  Kaj ĉiu'tag'e, vizit'ad'ant'e unu'anim'e la templ'o'n, kaj dis'pec'ig'ant'e pan'o'n dom'e, ili pren'is si'a'n nutr'aĵ'o'n kun ĝoj'o kaj unu'ec'o de kor'o, 47  laŭd'ant'e Di'o'n kaj hav'ant'e favor'o'n ĉe la tut'a popol'o. Kaj la Sinjor'o al'don'is ĉiu'tag'e al la eklezi'o la sav'at'o'j'n.

3

1  Kaj Petro kaj Johano est'is supr'e'n'ir'ant'a'j en la templ'o'n je la hor'o de preĝ'ad'o, la naŭ'a. 2  Kaj unu vir'o, lam'a de la patr'in'a ventr'o, est'is port'at'a; oni li'n met'is ĉiu'tag'e apud tiu pord'eg'o de la templ'o, kiu est'as nom'at'a La Bel'a, por ke li pet'u pri almoz'o'j la en'ir'ant'o'j'n en la templ'o'n; 3  tiu, vid'ant'e Petron kaj Johanon en'ir'ont'a'j'n en la templ'o'n, pet'is almoz'o'n. 4  Kaj Petro, fiks'e rigard'ant'e li'n, kun Johano, dir'is: Rigard'u ni'n. 5  Kaj li atent'is ili'n, atend'ant'e ricev'i i'o'n de ili. 6  Kaj Petro dir'is: Nek arĝent'aĵ'o'n nek or'aĵ'o'n mi hav'as, sed kio'n mi hav'as, tio'n mi don'as al vi. En la nom'o de Jesuo Krist'o, la Nazaret'an'o, pied'ir'u. 7  Kaj li pren'is li'n per la dekstr'a man'o kaj li'n lev'is; kaj tuj li'a'j pland'o'j kaj li'a'j maleol'ost'o'j fort'iĝ'is. 8  Kaj li supr'e'n'salt'e star'iĝ'is, kaj pied'ir'is; kaj li en'ir'is kun ili en la templ'o'n, pied'ir'ant'e kaj salt'ant'e, kaj laŭd'ant'e Di'o'n. 9  Kaj la tut'a popol'o vid'is li'n pied'ir'ant'a'n kaj laŭd'ant'a'n Di'o'n; 10  kaj ili re'kon'is li'n, ke li est'as tiu, kiu sid'is por almoz'o apud la Bel'a Pord'eg'o de la templ'o, kaj ili plen'iĝ'is de mir'eg'o kaj konfuz'iĝ'o pri tio, kio okaz'is al li.

11  Kaj dum li ten'is Petron kaj Johanon, la tut'a popol'o kun'kur'is al ili en la portik'o nom'at'a Salomona, mir'eg'ant'e. 12  Kaj Petro, vid'ant'e tio'n, respond'is al la popol'o: Izrael'id'o'j, kial vi mir'as pri ĉi tio? kaj kial vi fiks'e rigard'as ni'n, kvazaŭ per propr'a potenc'o aŭ pi'ec'o ni ig'is li'n pied'ir'i? 13  La Di'o de Abraham kaj de Isaak kaj de Jakob, la Di'o de ni'a'j patr'o'j, glor'is Si'a'n Serv'ant'o'n Jesuo, kiu'n vi trans'don'is, kaj mal'konfes'is antaŭ la vizaĝ'o de Pilato, kiam ĉi tiu decid'is liber'ig'i li'n. 14  Sed vi mal'konfes'is la Sankt'ul'o'n kaj Just'ul'o'n, kaj pet'is, ke mort'ig'int'o est'u don'it'a al vi, 15  kaj mort'ig'is la Estr'o'n de la viv'o, kiu'n Di'o re'lev'is el la mort'int'o'j, pri kio ni est'as atest'ant'o'j. 16  Kaj li'a nom'o, per fid'o en li'a nom'o, fort'ig'is ĉi tiu'n, kiu'n vi vid'as kaj kon'as; kaj la fid'o, kiu est'as per li, don'is al li ĉi tiu'n plen'san'ec'o'n antaŭ vi ĉiu'j. 17  Kaj nun, frat'o'j, mi sci'as, ke vi ag'is de ne'sci'o, kiel ankaŭ vi'a'j reg'ant'o'j. 18  Sed tiel Di'o plen'um'is tio'n, kio'n Li antaŭ'anonc'is per la buŝ'o de ĉiu'j profet'o'j, ke Li'a Krist'o sufer'os. 19  Pent'u do, kaj konvert'iĝ'u, por ke vi'a'j pek'o'j est'u for'viŝ'it'a'j, por ke ven'u temp'o'j de re'freŝ'iĝ'o de la vizaĝ'o de la Etern'ul'o, 20  kaj por ke Li send'u la por vi difin'it'a'n Krist'o'n, Jesuon, 21  kiu'n la ĉiel'o dev'as ricev'i ĝis la temp'o'j de re'star'ig'o de ĉio, pri kiu'j parol'is Di'o per la buŝ'o de Si'a'j sankt'a'j profet'o'j jam de antikv'a temp'o. 22  Ĉar Moseo dir'is: Profet'o'n el vi'a'j frat'o'j, simil'a'n al mi, star'ig'os por vi la Etern'ul'o, vi'a Di'o; li'n aŭskult'u pri ĉio ajn, kio'n li al vi parol'os. 23  Kaj ĉiu anim'o, kiu ne aŭskult'os tiu'n profet'o'n, eksterm'iĝ'os el la popol'o. 24  Kaj ĉiu'j profet'o'j de post Samuel kaj li'a'j post'e'ul'o'j, kiu'j parol'is, antaŭ'anonc'is ankaŭ tiu'j'n tag'o'j'n. 25  Vi est'as la fil'o'j de la profet'o'j, kaj de la inter'lig'o, kiu'n Di'o far'is kun vi'a'j patr'o'j, dir'ant'e al Abraham: Kaj ben'iĝ'os per vi'a id'ar'o ĉiu'j gent'o'j de la ter'o. 26  Al vi unu'e Di'o, re'lev'int'e Si'a'n Serv'ant'o'n, send'is li'n, por vi'n ben'i, de'turn'ant'e ĉiu'n el vi for de li'a'j pek'o'j.

4

1  Kaj dum ili parol'is al la popol'o, ven'is sur ili'n la ĉef'pastr'o'j, la kapitan'o de la templ'o, kaj la Saduke'o'j, 2  ĉagren'at'e, ke ili instru'as la popol'o'n kaj proklam'as per Jesuo la re'lev'iĝ'o'n el la mort'int'o'j. 3  Kaj ili met'is sur ili'n la man'o'j'n, kaj met'is ili'n en gard'ej'o'n ĝis la sekv'ant'a tag'o; ĉar est'is jam vesper'o. 4  Tamen mult'a'j el tiu'j, kiu'j aŭd'is la vort'o'n, kred'is; kaj la nombr'o de la vir'o'j est'is proksim'um'e kvin mil.

5  Kaj en la sekv'ant'a tag'o kun'ven'is en Jerusalem la reg'ant'o'j kaj pli'aĝ'ul'o'j kaj skrib'ist'o'j 6  kaj An'as, la ĉef'pastr'o, kaj Kajafas kaj Johano kaj Aleksandro, kaj ĉiu'j, kiu'j est'is de la ĉef'pastr'a parenc'ar'o. 7  Kaj star'ig'int'e ili'n en la mez'o, tiu'j demand'is: Per kia potenc'o aŭ per kia nom'o vi far'is tio'n? 8  Tiam Petro, plen'ig'it'e de la Sankt'a Spirit'o, dir'is al ili: Reg'ant'o'j de la popol'o kaj pli'aĝ'ul'o'j, 9  se ni hodiaŭ est'as el'demand'at'a'j pri la bon'far'o al la sen'fort'ul'o, per kio li re'san'iĝ'is, 10  est'u sci'at'e al vi ĉiu'j kaj al la tut'a popol'o Izraela, ke en la nom'o de Jesuo Krist'o, la Nazaret'an'o, kiu'n vi kruc'um'is, kiu'n Di'o lev'is el la mort'int'o'j, ĉi tiu star'as san'a antaŭ vi. 11  Tiu est'as la ŝton'o, kiu'n vi konstru'ant'o'j mal'ŝat'is, kaj kiu far'iĝ'is ŝton'o baz'angul'a. 12  Kaj en neni'u ali'a est'as sav'o; ĉar ne est'as sub la ĉiel'o ali'a nom'o, don'it'a inter hom'o'j, per kiu ni dev'as est'i sav'it'a'j.

13  Sed kiam ili rimark'is la kuraĝ'o'n de Petro kaj Johano, kaj kompren'is, ke ili est'as mal'kler'ul'o'j kaj ne'sci'ul'o'j, ili mir'is, kaj re'kon'is ili'n, ke ili est'is kun Jesuo. 14  Kaj vid'ant'e la re'san'ig'it'o'n star'ant'a'n apud tiu'j, ili ne hav'is, kio'n kontraŭ'dir'i. 15  Sed ordon'int'e ili'n for'ir'i el la sinedri'o, ili inter'konsil'iĝ'is, 16  dir'ant'e: Kio'n ni dev'as far'i al ĉi tiu'j hom'o'j? ĉar est'as vid'ebl'e por ĉiu'j loĝ'ant'o'j en Jerusalem, ke rimark'ind'a sign'o far'iĝ'is per ili, kaj ne'i ĝi'n ni ne pov'as. 17  Sed por ke ĝi ne plu dis'vast'iĝ'u inter la popol'o, ni minac'u ili'n, ke ili de nun ne parol'u al iu ajn en ĉi tiu nom'o. 18  Kaj ili vok'is ili'n, kaj ordon'is al ili tut'e ne parol'i nek instru'i en la nom'o de Jesuo. 19  Sed Petro kaj Johano respond'e dir'is al ili: Ĉu est'as just'e antaŭ Di'o aŭskult'i vi'n prefer'e ol Di'o'n, vi juĝ'u; 20  ĉar ni ne pov'as ne parol'i pri tio, kio'n ni vid'is kaj aŭd'is. 21  Kaj ili, de'nov'e minac'int'e, liber'ig'is ili'n, trov'int'e neni'o'n, pro kio ili pov'us ili'n pun'i, pro la popol'o; ĉar ĉiu'j glor'is Di'o'n pro la far'it'aĵ'o. 22  Ĉar est'is pli ol kvar'dek'jar'a la vir'o, sur kiu far'iĝ'is ĉi tiu sign'o re'san'ig'a.

23  Kaj liber'ig'it'e, ili ven'is al si'a'j kun'ul'o'j kaj rakont'is ĉio'n, kio'n la ĉef'pastr'o'j kaj pli'aĝ'ul'o'j dir'is al ili. 24  Kaj aŭd'int'e, ili lev'is la voĉ'o'n al Di'o unu'anim'e, kaj dir'is: Ho Plej'potenc'ul'o, kiu far'is la ĉiel'o'n kaj la ter'o'n kaj la mar'o'n, kaj ĉio'n, kio est'as en ili, 25  kaj kiu per la Sankt'a Spirit'o, per la buŝ'o de ni'a patr'o David, Vi'a serv'ant'o, dir'is:

27  ĉar ver'e en ĉi tiu urb'o kolekt'iĝ'is kontraŭ Vi'a sankt'a Serv'ant'o Jesuo, kiu'n Vi sankt'ole'is, kun'e Herodo kaj Pontio Pilato kun la gent'o'j kaj la popol'o'j de Izrael, 28  por far'i ĉio'n, kio'n Vi'a man'o kaj Vi'a intenc'o antaŭ'difin'is. 29  Kaj nun, ho Etern'ul'o, rigard'u ili'a'j'n minac'o'j'n; kaj don'u al Vi'a'j sklav'o'j parol'i Vi'a'n vort'o'n kun plen'a kuraĝ'o, 30  dum Vi etend'os Vi'a'n man'o'n por san'ig'ad'o, kaj sign'o'j kaj mirakl'o'j far'iĝ'os per la nom'o de Vi'a sankt'a Serv'ant'o Jesuo. 31  Kaj post ili'a preĝ'ad'o sku'iĝ'is la lok'o, en kiu ili kolekt'iĝ'is; kaj ili ĉiu'j plen'iĝ'is de la Sankt'a Spirit'o, kaj parol'is kuraĝ'e la vort'o'n de Di'o.

32  Kaj la an'ar'o de la kred'ant'o'j est'is unu'kor'a kaj unu'anim'a, kaj neni'u dir'is, ke io el li'a hav'aĵ'o est'as propr'a al li; sed ĉe ili ĉio est'is komun'a. 33  Kaj kun grand'a potenc'o la apostol'o'j atest'is pri la re'lev'iĝ'o de la Sinjor'o Jesuo; kaj grand'a grac'o est'is sur ĉiu'j. 34  Inter ili neni'u hav'is mank'o'n, ĉar ĉiu'j posed'ant'o'j de bien'o'j aŭ dom'o'j vend'is ili'n, kaj al'port'is la prez'o'n de la vend'it'aĵ'o'j 35  kaj met'is ĝi'n antaŭ la pied'o'j de la apostol'o'j; kaj est'is dis'don'at'e al ĉiu laŭ ĉies apart'a bezon'o.

36  Kaj Jozef, kiu de la apostol'o'j est'is al'nom'it'a Barnabas (tio est'as, Fil'o de Konsol'o), Levid'o, Kipr'an'o laŭ si'a nask'iĝ'o, 37  posed'ant'e kamp'o'n, vend'is ĝi'n, kaj al'port'is la prez'o'n kaj met'is ĝi'n antaŭ la pied'o'j de la apostol'o'j.

5

1  Sed unu vir'o, nom'at'a Ananias, kun si'a edz'in'o Sapfira vend'is posed'aĵ'o'n, 2  kaj re'ten'is iom el la prez'o, kun la konsent'o de si'a edz'in'o, kaj iu'n part'o'n al'port'is kaj met'is antaŭ la pied'o'j de la apostol'o'j. 3  Sed Petro dir'is: Ananias, kial Satan'o plen'ig'is vi'a'n kor'o'n tiel, ke vi mensog'as al la Sankt'a Spirit'o kaj re'ten'as iom el la prez'o de la bien'o? 4  Dum ĝi rest'is, ĉu ĝi ne est'is vi'a? kaj post la vend'o, ĉu ĝi ne est'is en vi'a rajt'o? Kial do ĉi tiu'n far'o'n vi cel'is en vi'a kor'o? vi mensog'is ne al hom'o'j, sed al Di'o. 5  Kaj aŭd'ant'e ĉi tiu'j'n vort'o'j'n, Ananias fal'is kaj sen'spir'iĝ'is; kaj grand'a tim'o ven'is sur ĉiu'j'n aŭd'ant'o'j'n. 6  Kaj la jun'ul'o'j lev'iĝ'is, kaj li'n ĉirkaŭ'vind'is, kaj for'port'is kaj en'ter'ig'is.

7  Kaj post pas'o de ĉirkaŭ tri hor'o'j en'ir'is li'a edz'in'o, ne sci'ant'e, kio okaz'is. 8  Kaj Petro ŝi'n demand'is: Dir'u al mi, ĉu por tiom vi vend'is la bien'o'n? Kaj ŝi respond'is: Jes, por tiom. 9  Kaj Petro respond'is al ŝi: Kial est'is inter'konsent'o inter vi, por incit'i la Spirit'o'n de la Etern'ul'o? jen la pied'o'j de tiu'j, kiu'j en'ter'ig'is vi'a'n edz'o'n, est'as apud la pord'o, kaj ili vi'n for'port'os. 10  Kaj ŝi tuj fal'is apud li'a'j pied'o'j kaj sen'spir'iĝ'is; kaj la jun'ul'o'j en'ir'is, kaj trov'is ŝi'n mort'int'a, kaj ŝi'n for'port'is kaj en'ter'ig'is apud ŝi'a edz'o. 11  Kaj grand'a tim'o ven'is sur la tut'a'n eklezi'o'n kaj sur ĉiu'j'n aŭd'ant'a'j'n pri tio.

12  Kaj per la man'o'j de la apostol'o'j est'is far'it'a'j mult'a'j sign'o'j kaj mir'ind'aĵ'o'j mez'e de la popol'o; kaj ili ĉiu'j est'is unu'anim'e en la portik'o Salomona. 13  Sed el la ceter'a'j neni'u kuraĝ'is al'iĝ'i al ili; tamen la popol'o glor'is ili'n; 14  kaj kred'ant'o'j pli'grand'nombr'e al'don'iĝ'is al la Sinjor'o, amas'o'j da vir'o'j kaj vir'in'o'j; 15  tiel, ke oni el'port'is la mal'san'ul'o'j'n sur la strat'o'j'n kaj kuŝ'ig'is ili'n sur lit'o'j kaj kanap'o'j, por ke ĉe la preter'pas'o de Petro, almenaŭ li'a ombr'o ombr'u iu'n el ili. 16  Kun'ven'is ankaŭ en Jerusalemon la amas'o el la ĉirkaŭ'a'j urb'o'j, port'ant'e mal'san'ul'o'j'n kaj la turment'at'a'j'n de mal'pur'a'j spirit'o'j, kaj ĉiu'j est'is san'ig'it'a'j.

17  Sed star'iĝ'is la ĉef'pastr'o, kaj ĉiu'j, kiu'j est'is kun li (tio est'as la sekt'o de la Saduke'o'j), kaj ili plen'iĝ'is de ĵaluz'o, 18  kaj ĵet'is man'o'j'n sur la apostol'o'j'n, kaj met'is ili'n en la publik'a'n gard'ej'o'n. 19  Sed anĝel'o de la Etern'ul'o nokt'e mal'ferm'is la pord'o'j'n de la karcer'o, kaj el'konduk'is ili'n, kaj dir'is: 20  Ir'u, kaj star'u kaj parol'u en la templ'o al la popol'o ĉiu'j'n vort'o'j'n pri ĉi tiu Viv'o. 21  Kaj tio'n aŭd'int'e, ili en'ir'is ĉe la tag'iĝ'o en la templ'o'n kaj ek'instru'is. Sed ven'is la ĉef'pastr'o, kaj tiu'j, kiu'j est'is kun li, kaj kun'vok'is la sinedri'o'n kaj la tut'a'n senat'o'n de la Izrael'id'o'j, kaj send'is al la mal'liber'ej'o, por ili'n ven'ig'i. 22  Sed la ofic'ist'o'j ven'is, kaj ne trov'is ili'n en la karcer'o, kaj ili re'ven'is kaj rakont'is, 23  dir'ant'e: Ni ja trov'is la mal'liber'ej'o'n ŝlos'it'a tut'e fortik'e, kaj la gard'ist'o'j'n star'ant'a'j antaŭ la pord'o'j; sed mal'ferm'int'e, ni trov'is intern'e neniu'n. 24  Kiam do la kapitan'o de la templ'o kaj la ĉef'pastr'o'j aŭd'is ĉi tiu'j'n vort'o'j'n, ili embaras'iĝ'is pri ili, kio far'iĝ'os el tiu afer'o. 25  Tiam iu ven'is, kaj sci'ig'is al ili: Jen la vir'o'j, kiu'j'n vi met'is en la karcer'o'n, est'as en la templ'o, kaj star'as kaj instru'as la popol'o'n. 26  Tiam for'ir'is la kapitan'o kun la ofic'ist'o'j, kaj al'konduk'is ili'n sen per'fort'o; ĉar ili tim'is la popol'o'n, por ke ili ne est'u pri'ĵet'it'a'j per ŝton'o'j. 27  Kaj oni al'konduk'is ili'n kaj star'ig'is ili'n antaŭ la sinedri'o. Kaj la ĉef'pastr'o ili'n demand'is, 28  dir'ant'e: Ni sever'e ordon'is al vi, ke vi ne instru'u en ĉi tiu nom'o; kaj jen vi plen'ig'is Jerusalemon per vi'a instru'ad'o, kaj intenc'as sur'ven'ig'i sur ni'n la sang'o'n de tiu hom'o. 29  Tiam Petro kaj la apostol'o'j respond'e dir'is: Oni dev'as obe'i Di'o'n prefer'e ol hom'o'j'n. 30  La Di'o de ni'a'j patr'o'j lev'is Jesuon, kiu'n vi pere'ig'is, pend'ig'ant'e li'n sur lign'aĵ'o. 31  Li'n alt'ig'is Di'o per Si'a dekstr'a man'o, por est'i Estr'o kaj Sav'ant'o, por don'i al Izrael pent'o'n kaj pardon'ad'o'n de pek'o'j. 32  Kaj ni est'as atest'ant'o'j de ĉi tiu'j vort'o'j, kiel ankaŭ est'as la Sankt'a Spirit'o, kiu'n Di'o don'is al tiu'j, kiu'j Li'n obe'as.

33  Kaj ili, aŭd'int'e tio'n, est'is pik'it'a'j en la kor'o, kaj ili konsil'iĝ'is, por pere'ig'i ili'n. 34  Sed unu Farise'o, nom'at'a Gamaliel, leĝ'instru'ist'o honor'at'a ĉe la tut'a popol'o, ek'star'is en la sinedri'o, kaj ordon'is, ke oni ekster'e'n for'ig'u la hom'o'j'n por kelk'a temp'o. 35  Kaj li dir'is al ili: Izrael'id'o'j, est'u si'n'gard'a'j rilat'e al ĉi tiu'j hom'o'j pri tio, kio'n vi cel'as far'i. 36  Ĉar antaŭ ĉi tiu'j tag'o'j lev'iĝ'is Teŭdas, dir'ant'e, ke li est'as ia person'o; kaj al li al'iĝ'is nombr'o da vir'o'j, ĉirkaŭ kvar'cent; kaj li pere'is; kaj ĉiu'j, kiu'j li'n obe'is, dis'pel'iĝ'is kaj nul'iĝ'is. 37  Post tiu lev'iĝ'is Jud'as, Galile'an'o, en la tag'o'j de la registr'ad'o, kaj for'tir'is post si hom'o'j'n; li ankaŭ pere'is, kaj ĉiu'j, kiu'j li'n obe'is, dis'pel'iĝ'is. 38  Kaj nun mi dir'as al vi: De'ten'u vi'n de ĉi tiu'j hom'o'j, kaj las'u ili'n; ĉar, se ĉi tiu intenc'o aŭ ĉi tiu labor'o est'as de hom'o'j, ĝi renvers'iĝ'os; 39  sed se ĝi est'as de Di'o, vi ili'n ne pov'os renvers'i; aŭ ebl'e iel vi trov'iĝ'os batal'ant'a'j kontraŭ Di'o. 40  Kaj ili konsent'is kun li; kaj al'vok'int'e la apostol'o'j'n kaj bat'int'e ili'n, ili ordon'is, ke ili ne parol'u en la nom'o de Jesuo, kaj liber'ig'is ili'n. 41  Sed ili for'ir'is de antaŭ la sinedri'o, ĝoj'ant'e, ke ili est'is juĝ'it'a'j ind'a'j sufer'i mal'honor'o'n pro la Nom'o. 42  Kaj ĉiu'tag'e en la templ'o kaj dom'e ili ne ĉes'is instru'i kaj predik'i Jesuon, la Krist'o'n.

6

1  Kaj en tiu'j tag'o'j, kiam la nombr'o de la disĉipl'o'j mult'iĝ'is, far'iĝ'is murmur'ad'o de la Grek'a'j Jud'o'j kontraŭ la Hebre'a'j pro tio, ke ili'a'j vidv'in'o'j est'as preter'las'at'a'j en la ĉiu'tag'a serv'ad'o. 2  Kaj la dek du, al'vok'int'e la amas'o'n de la disĉipl'o'j, dir'is: Ne est'as dezir'ind'e, ke ni for'las'u la vort'o'n de Di'o, por serv'i ĉe tabl'o'j. 3  Tial el'serĉ'u, frat'o'j, el inter vi sep hom'o'j'n, bon'e atest'at'a'j'n, plen'a'j'n de la Spirit'o kaj de saĝ'o, kiu'j'n ni difin'os por tiu afer'o. 4  Sed ni persist'os en preĝ'ad'o kaj la serv'ad'o de la Vort'o. 5  Kaj tiu dir'o plaĉ'is al la tut'a amas'o; kaj ili elekt'is Stefanon, vir'o'n plen'a'n de fid'o kaj de la Sankt'a Spirit'o, kaj Filip'o'n kaj Pro'ĥor'o'n kaj Nikanoron kaj Timon'o'n kaj Parmenason, kaj Nikolaon, prozelit'o'n el Antioĥia; 6  tiu'j'n ili star'ig'is antaŭ la apostol'o'j; kaj ĉi tiu'j, preĝ'int'e, met'is sur ili'n la man'o'j'n.

7  Kaj la vort'o de Di'o kresk'is, kaj la nombr'o de la disĉipl'o'j mult'iĝ'is tre'eg'e en Jerusalem, kaj grand'a ar'o el la pastr'o'j obe'is al la fid'o.

8  Kaj Stefano, plen'a de grac'o kaj potenc'o, far'is grand'a'j'n mir'ind'aĵ'o'j'n kaj sign'o'j'n inter la popol'o. 9  Sed star'iĝ'is iu'j el la sinagog'o nom'at'a la Sinagog'o de la Liber'ig'it'o'j, kaj el la Kirenanoj kaj el la Aleksandri'an'o'j kaj el la hom'o'j el Kilikio kaj Azi'o; kaj ili diskut'is kun Stefano. 10  Kaj ili ne pov'is rezist'i al la saĝ'ec'o kaj la Spirit'o, per kiu li parol'is. 11  Tiam ili sub'instig'is vir'o'j'n, kiu'j dir'is: Ni aŭd'is li'n parol'i blasfem'a'j'n vort'o'j'n kontraŭ Moseo kaj kontraŭ Di'o. 12  Kaj ili incit'is la popol'o'n kaj la pli'aĝ'ul'o'j'n kaj la skrib'ist'o'j'n, kaj ven'is sur li'n kaj kapt'is li'n, kaj konduk'is li'n al la sinedri'o, 13  kaj star'ig'is mensog'a'j'n atest'ant'o'j'n, kiu'j dir'is: Ĉi tiu hom'o ne ĉes'as parol'i vort'o'j'n kontraŭ ĉi tiu sankt'a lok'o kaj la leĝ'o; 14  ĉar ni aŭd'is li'n dir'i, ke ĉi tiu Jesuo, la Nazaret'an'o, detru'os ĉi tiu'n lok'o'n, kaj ŝanĝ'os la kutim'o'j'n, kiu'j'n Moseo trans'don'is al ni. 15  Kaj ĉiu'j, kiu'j sid'is en la sinedri'o, fiks'e rigard'ant'e li'n, vid'is li'a'n vizaĝ'o'n kvazaŭ vizaĝ'o'n de anĝel'o.

7

1  Tiam dir'is la ĉef'pastr'o: Ĉu ĉi tiu'j afer'o'j est'as tiel? 2  Kaj tiu dir'is:

Frat'o'j kaj patr'o'j, aŭskult'u. La Di'o de glor'o aper'is al ni'a patr'o Abraham, kiam li est'is en Mezopotami'o, antaŭ ol li loĝ'is en Ĥaran, 3  kaj dir'is al li: Ir'u el vi'a land'o kaj de vi'a parenc'ar'o, kaj ven'u en tiu'n land'o'n, kiu'n Mi montr'os al vi. 4  Tiam li ir'is el la land'o de la Ĥaldeoj, kaj loĝ'is en Ĥaran; kaj el tie, post la mort'o de li'a patr'o, Li trans'loĝ'ig'is li'n en ĉi tiu'n land'o'n, kie vi nun loĝ'as; 5  kaj Li don'is al li neni'a'n hered'aĵ'o'n en ĝi, eĉ ne pied'spac'o'n, sed Li promes'is don'i ĝi'n al li por posed'aĵ'o kaj al li'a id'ar'o post li, kiam li ankoraŭ ne hav'is infan'o'n. 6  Kaj Di'o parol'is jen'e: ke li'a id'ar'o loĝ'os en fremd'a land'o, kaj ke oni sklav'ig'os kaj turment'os ili'n dum kvar'cent jar'o'j. 7  Kaj la popol'o'n, ĉe kiu ili est'os sklav'o'j, Mi juĝ'os, dir'is Di'o; kaj post'e ili el'ir'os kaj far'os serv'o'n al Mi sur ĉi tiu lok'o. 8  Kaj Li don'is al li la inter'lig'o'n de cirkumcid'o; kaj tiel Abraham nask'ig'is Isaakon kaj cirkumcid'is li'n en la ok'a tag'o, kaj Isaak nask'ig'is Jakobon, kaj Jakob la dek du patriark'o'j'n. 9  Kaj la patriark'o'j, envi'ant'e Jozefon, li'n vend'is en Egipt'uj'o'n; kaj Di'o est'is kun li, 10  kaj liber'ig'is li'n el ĉiu'j li'a'j sufer'o'j, kaj don'is al li favor'o'n kaj saĝ'ec'o'n antaŭ Faraon'o, reĝ'o de Egipt'uj'o; kaj ĉi tiu estr'ig'is li'n super Egipt'uj'o kaj super li'a tut'a dom'o. 11  Kaj ven'is mal'sat'o sur la tut'a'n land'o'n Egipt'uj'o'n kaj Kanaanon, kaj grand'a sufer'o; kaj ni'a'j patr'o'j ne trov'is nutr'aĵ'o'n. 12  Sed kiam Jakob aŭd'is, ke est'as gren'o en Egipt'uj'o, li send'is unu'e ni'a'j'n patr'o'j'n. 13  Kaj la du'a'n foj'o'n Jozef re'kon'at'iĝ'is al si'a'j frat'o'j, kaj la gent'o de Jozef est'is montr'it'a al Faraon'o. 14  Kaj Jozef send'is, kaj al'vok'is si'a'n patr'o'n Jakob, kaj la tut'a'n parenc'ar'o'n, sep'dek kvin anim'o'j'n. 15  Kaj Jakob ven'is en Egipt'uj'o'n, kaj mort'is li mem kaj ni'a'j patr'o'j; 16  kaj ili est'is transport'it'a'j al Ŝeĥem kaj met'it'a'j en la tomb'o'n, kiu'n Abraham aĉet'is por prez'o arĝent'a de la fil'o'j de Ĥamor en Ŝeĥem. 17  Sed kiam al'proksim'iĝ'is la temp'o de la promes'o, kiu'n Di'o ĵur'is al Abraham, la popol'o dis'kresk'is kaj mult'iĝ'is en Egipt'uj'o, 18  ĝis aper'is ali'a reĝ'o, kiu ne kon'is Jozefon. 19  Tiu ag'is ruz'e kontraŭ ni'a gent'o, kaj prem'is ni'a'j'n patr'o'j'n tiel, ke ili el'ĵet'is si'a'j'n infan'o'j'n, por ke ili ne viv'ad'u. 20  En tiu temp'o Moseo nask'iĝ'is, kaj est'is ekster'ordinar'e bel'a; kaj li est'is nutr'at'a tri monat'o'j'n en la dom'o de si'a patr'o; 21  kaj kiam oni li'n el'ĵet'is, pren'is li'n la fil'in'o de Faraon'o kaj li'n nutr'is kiel si'a'n fil'o'n. 22  Kaj Moseo est'is instru'it'a en la tut'a saĝ'ec'o de la Egiptoj, kaj est'is potenc'a per si'a'j vort'o'j kaj ag'o'j. 23  Sed kiam li jam hav'is la aĝ'o'n de kvar'dek jar'o'j, ven'is en li'a'n kor'o'n la pens'o vizit'i si'a'j'n frat'o'j'n, la Izrael'id'o'j'n. 24  Kaj vid'int'e unu el ili sufer'i mal'just'ec'o'n, li defend'is kaj venĝ'is la prem'it'o'n, bat'ant'e la Egipton; 25  kaj li supoz'is, ke li'a'j frat'o'j kompren'os, ke Di'o per li'a man'o don'as al ili sav'o'n, sed ili ne kompren'is. 26  Kaj en la sekv'ant'a tag'o li aper'is al ili, dum ili mal'pac'is, kaj li dezir'is re'pac'ig'i ili'n, dir'ant'e: Ho vir'o'j, vi est'as frat'o'j; kial vi mal'bon'far'as unu al ali'a? 27  Sed la ofend'ant'o de si'a proksim'ul'o for'puŝ'is li'n, dir'ant'e: Kiu far'is vi'n estr'o kaj juĝ'ant'o super ni? 28  Ĉu vi cel'as mort'ig'i mi'n, kiel vi mort'ig'is la Egipton hieraŭ? 29  Kaj ĉe tiu parol'o Moseo for'kur'is kaj ek'loĝ'is en la land'o Midjana, kie li nask'ig'is du fil'o'j'n. 30  Kaj post pas'o de kvar'dek jar'o'j anĝel'o aper'is al li en la dezert'o apud mont'o Sin'a'j, en flam'a fajr'o en arb'et'aĵ'o. 31  Kaj kiam Moseo ĝi'n vid'is, li mir'is pri la fenomen'o; kaj kiam li al'proksim'iĝ'is, por rigard'i, ven'is al li voĉ'o de la Etern'ul'o: 32  Mi est'as la Di'o de vi'a'j patr'o'j, la Di'o de Abraham, kaj de Isaak, kaj de Jakob. Kaj Moseo trem'is, kaj ne kuraĝ'is rigard'i. 33  Kaj la Etern'ul'o dir'is al li: De'pren'u la ŝu'o'j'n de vi'a'j pied'o'j; ĉar la lok'o, sur kiu vi star'as, est'as ter'o sankt'a. 34  Mi rigard'is, kaj vid'is la mizer'o'n de Mi'a popol'o, kiu est'as en Egipt'uj'o, kaj Mi aŭd'is ĝi'a'n ĝem'ad'o'n, kaj Mi mal'supr'e'n'ir'is, por sav'i ĝi'n; ven'u do, kaj Mi vi'n send'os en Egipt'uj'o'n. 35  Tiu'n Moseon, kiu'n ili mal'akcept'is, dir'ant'e: Kiu far'is vi'n estr'o kaj juĝ'ant'o? tiu'n Di'o send'is, por est'i estr'o kaj sav'ant'o, per la man'o de la anĝel'o, kiu aper'is al li en la arb'et'aĵ'o. 36  Tiu el'konduk'is ili'n, far'int'e mir'ind'aĵ'o'j'n kaj sign'o'j'n en Egipt'uj'o, kaj en la Ruĝ'a Mar'o, kaj en la dezert'o dum kvar'dek jar'o'j. 37  Ĝi est'is tiu Moseo, kiu dir'is al la Izrael'id'o'j: Profet'o'n el vi'a'j frat'o'j, simil'a'n al mi, star'ig'os por vi la Etern'ul'o, vi'a Di'o. 38  Li est'is tiu, kiu est'is en la komun'um'o en la dezert'o kun la anĝel'o, kiu parol'is kun li sur la mont'o Sin'a'j, kaj est'is kun ni'a'j patr'o'j; kaj ricev'is viv'a'j'n orakol'o'j'n, por don'i al ni; 39  al tiu ni'a'j patr'o'j ne vol'is est'i obe'em'a'j, sed for'puŝ'is li'n, kaj re'turn'iĝ'is en si'a kor'o al Egipt'uj'o, 40  dir'ant'e al Aaron: Far'u al ni di'o'j'n, kiu'j ir'us antaŭ ni; ĉar pri tiu Moseo, kiu el'konduk'is ni'n el la land'o Egipta, ni ne sci'as, kio okaz'is al li. 41  Kaj ili far'is bov'id'o'n en tiu'j tag'o'j, kaj al'port'is ofer'o'n al la idol'o, kaj ĝoj'is pri la far'it'aĵ'o de si'a'j man'o'j. 42  Tiam Di'o turn'iĝ'is, kaj las'is ili'n serv'i al la arme'o de la ĉiel'o, kiel est'as skrib'it'e en la libr'o de la profet'o'j:

44  Kun ni'a'j patr'o'j en la dezert'o est'is la tabernakl'o de atest'o, kiel ordon'is Tiu, kiu parol'is al Moseo, ke li konstru'u ĝi'n laŭ la model'o, kiu'n li vid'is. 45  Ĝi'n ankaŭ ni'a'j patr'o'j si'a'vic'e en'port'is kun Josu'o, kiam ili en'ir'is en la posed'aĵ'o'n de la naci'o'j, kiu'j'n Di'o for'puŝ'is antaŭ ni'a'j patr'o'j, ĝis la tag'o'j de David; 46  kiu trov'is favor'o'n antaŭ Di'o, kaj pet'is trov'i loĝ'ej'o'n por la Di'o de Jakob. 47  Sed Salomono konstru'is por Li dom'o'n. 48  Tamen la Plej'alt'ul'o ne loĝ'as en man'far'it'a'j templ'o'j, kiel dir'is la profet'o:

51  Vi mal'mol'nuk'a'j, vi ne'cirkumcid'it'a'j je kor'o kaj orel'o'j, vi ĉiam rezist'as al la Sankt'a Spirit'o; kiel vi'a'j patr'o'j, tiel ankaŭ vi. 52  Kiu'n el la profet'o'j vi'a'j patr'o'j ne persekut'is? kaj ili mort'ig'is tiu'j'n, kiu'j antaŭ'montr'is pri la al'ven'o de la Just'ul'o, de kiu vi nun far'iĝ'is la perfid'int'o'j kaj mort'ig'int'o'j; 53  vi, kiu'j ricev'is la leĝ'o'n, kiel anonc'it'a'n per anĝel'o'j, sed ĝi'n ne observ'is.

54  Kaj aŭd'ant'e tio'n, ili koler'iĝ'is en la kor'o, kaj grinc'ig'is kontraŭ li si'a'j'n dent'o'j'n. 55  Sed li, plen'a de la Sankt'a Spirit'o, rigard'is fiks'e al la ĉiel'o, kaj vid'is la glor'o'n de Di'o, kaj Jesuon star'ant'a'n dekstr'e de Di'o, 56  kaj dir'is: Jen mi vid'as la ĉiel'o'n mal'ferm'it'a'n kaj la Fil'o'n de hom'o star'ant'a'n dekstr'e de Di'o. 57  Sed ili ek'kri'is per laŭt'a voĉ'o, kaj ferm'is si'a'j'n orel'o'j'n, kaj kur'eg'is sur li'n unu'anim'e, 58  kaj el'pel'is li'n el la urb'o, kaj ĵet'is sur li'n ŝton'o'j'n; kaj la atest'ant'o'j de'met'is si'a'j'n vest'o'j'n apud la pied'o'j de jun'ul'o, nom'at'a Saŭlo. 59  Kaj ili ŝton'mort'ig'is Stefanon, vok'ant'a'n kaj dir'ant'a'n: Jesuo, Sinjor'o, akcept'u mi'a'n spirit'o'n. 60  Kaj li genu'iĝ'is, kaj kri'is per laŭt'a voĉ'o: Sinjor'o, ne met'u sur ili'n ĉi tiu'n pek'o'n. Kaj tio'n dir'int'e, li en'dorm'iĝ'is.

8

1  Kaj Saŭlo konsent'is al li'a mort'ig'o.

Kaj en tiu tag'o komenc'iĝ'is grand'a persekut'ad'o kontraŭ la eklezi'o, kiu est'is en Jerusalem; kaj ĉiu'j est'is dis'pel'it'a'j tra la region'o'j de Jud'uj'o kaj Samario, kun escept'o de la apostol'ar'o. 2  Kaj pi'ul'o'j en'ter'ig'is Stefanon, kaj far'is pri li grand'a'n funebr'o'n. 3  Sed Saŭlo atak'is la eklezi'o'n, en'ir'ant'e en ĉiu'n dom'o'n, kaj li tren'is vir'o'j'n kaj vir'in'o'j'n, kaj trans'don'is ili'n en mal'liber'ej'o'n.

4  Sed la dis'pel'it'o'j tra'ir'is, predik'ant'e la vort'o'n. 5  Kaj Filip'o, mal'supr'e'n'ir'int'e en la urb'o'n Samario, proklam'is al ili la Krist'o'n. 6  Kaj la hom'amas'o unu'anim'e atent'is la parol'o'j'n de Filip'o, kiam ili li'n aŭd'is kaj vid'is la sign'o'j'n, kiu'j'n li far'is. 7  Ĉar el mult'a'j el ili, kiu'j hav'is mal'pur'a'j'n spirit'o'j'n, ĉi tiu'j el'ven'is, kri'ant'e per laŭt'a voĉ'o; kaj mult'a'j paraliz'ul'o'j kaj lam'ul'o'j re'san'iĝ'is. 8  Kaj est'is grand'a ĝoj'o en tiu urb'o.

9  Sed unu vir'o, nom'e Sim'o'n, jam antaŭ'e farad'is magi'o'n en la urb'o kaj sorĉ'ad'is la popol'o'n de Samario, dir'ant'e, ke li est'as iu grand'a; 10  al li atent'ad'is ili ĉiu'j, de la mal'grand'a'j ĝis la grand'a'j, dir'ant'e: Ĉi tiu hom'o est'as la grand'a potenc'o de Di'o. 11  Kaj ili atent'ad'is li'n, ĉar li jam de long'e sorĉ'is ili'n per magi'aĵ'o'j. 12  Sed kiam ili kred'is al Filip'o, predik'ant'a la evangeli'o'n pri la regn'o de Di'o kaj la nom'o de Jesuo Krist'o, ili bapt'iĝ'is, vir'o'j kaj vir'in'o'j. 13  Kaj Sim'o'n mem ankaŭ kred'is; kaj kiam li bapt'iĝ'is, li fort'e al'iĝ'is al Filip'o, kaj vid'ant'e sign'o'j'n kaj grand'a'j'n mirakl'o'j'n far'at'a'j, li konfuz'iĝ'is.

14  Kaj la apostol'o'j en Jerusalem, aŭd'int'e, ke Samario akcept'is la vort'o'n de Di'o, send'is al ili Petron kaj Johanon; 15  kiu'j, al'ven'int'e, preĝ'is por ili, ke ili ricev'u la Sankt'a'n Spirit'o'n, 16  ĉar ankoraŭ sur neniu'n el ili li fal'is; ili nur bapt'iĝ'is en la nom'o'n de la Sinjor'o Jesuo. 17  Tiam ili met'is la man'o'j'n sur ili'n, kaj ili ricev'is la Sankt'a'n Spirit'o'n. 18  Kaj kiam Sim'o'n vid'is, ke la Sankt'a Spirit'o est'is don'at'a per la sur'met'ad'o de la man'o'j de la apostol'o'j, li propon'is al ili mon'o'n, 19  kaj dir'is: Don'u ankaŭ al mi ĉi tiu'n rajt'o'n, por ke ĉiu ajn, sur kiu'n mi met'os la man'o'j'n, ricev'u la Sankt'a'n Spirit'o'n. 20  Sed Petro dir'is al li: Vi'a arĝent'aĵ'o ir'u kun vi en pere'o'n, ĉar vi pens'is ricev'i per mon'o la donac'o'n de Di'o. 21  Vi hav'as nek part'o'n nek loton en tiu afer'o, ĉar vi'a kor'o ne est'as rekt'a antaŭ Di'o. 22  Pent'u do pri tiu vi'a mal'bon'ec'o, kaj preĝ'u al la Etern'ul'o, se ebl'e la pens'o de vi'a kor'o est'u pardon'it'a al vi. 23  Ĉar mi vid'as, ke vi est'as en la gal'o de mal'dolĉ'ec'o kaj en la katen'o de mal'just'ec'o. 24  Kaj Sim'o'n respond'e dir'is: Preĝ'u vi al la Etern'ul'o por mi, ke traf'u mi'n neniom el tio, pri kio vi parol'is.

25  Ili do, atest'int'e kaj parol'int'e la vort'o'n de la Sinjor'o, re'ven'is al Jerusalem, kaj predik'is la evangeli'o'n al mult'a'j vilaĝ'o'j de la Samari'an'o'j.

26  Sed anĝel'o de la Etern'ul'o parol'is al Filip'o, dir'ant'e: Lev'iĝ'u, kaj ir'u sud'e'n ĝis la voj'o, kiu konduk'as de Jerusalem al Gaz'a; tio est'as dezert'o. 27  Kaj li lev'iĝ'is, kaj ek'ir'is; kaj jen vir'o, Etiop'o, eŭnuk'o, potenc'ul'o sub Kandake, reĝ'in'o de la Etiop'o'j, kaj kiu est'is super ŝi'a tut'a trezor'o, jam ven'is al Jerusalem, por ador'klin'iĝ'i; 28  tiu vojaĝ'is re'turn'e, kaj, sid'ant'e en si'a ĉar'o, leg'is la profet'o'n Jesaja. 29  Kaj la Spirit'o dir'is al Filip'o: Al'ir'u, kaj al'iĝ'u al tiu ĉar'o. 30  Kaj Filip'o al'kur'is, kaj aŭd'is li'n leg'i la profet'o'n Jesaja, kaj dir'is: Ĉu vi kompren'as tio'n, kio'n vi leg'as? 31  Kaj tiu dir'is: Kiel mi pov'as, se neni'u mi'n gvid'as? Kaj li pet'is Filip'o'n, ke li supr'e'n'ir'u kaj sid'iĝ'u kun li. 32  La pec'o de la Skrib'o, kiu'n li leg'is, est'is jen'a:

34  Kaj la eŭnuk'o respond'e al Filip'o dir'is: Mi pet'as vi'n, pri kiu parol'is la profet'o ĉi tio'n? ĉu pri si, aŭ pri iu ali'a? 35  Kaj Filip'o mal'ferm'is si'a'n buŝ'o'n, kaj komenc'ant'e de tiu Skrib'o, predik'is al li Jesuon. 36  Kaj dum ili ir'is sur la voj'o, ili al'ven'is al iu akv'o; kaj la eŭnuk'o dir'is: Jen est'as akv'o; kio mal'help'as mi'n bapt'iĝ'i? 37  Kaj Filip'o dir'is: Se vi kred'as per vi'a tut'a kor'o, tio est'as permes'at'a. Kaj li respond'is: Mi kred'as, ke Jesuo Krist'o est'as la Fil'o de Di'o. 38  Kaj li ordon'is, ke la ĉar'o halt'u, kaj ili ambaŭ mal'supr'e'n'ir'is en la akv'o'n, Filip'o kaj la eŭnuk'o; kaj li bapt'is li'n. 39  Kaj kiam ili supr'e'n'ir'is el la akv'o, la Spirit'o de la Etern'ul'o for'kapt'is Filip'o'n; kaj la eŭnuk'o ne plu li'n vid'is, kaj li ir'is si'a'n voj'o'n, ĝoj'ant'e. 40  Sed Filip'o trov'iĝ'is en Aŝdod; kaj tra'pas'ant'e, li predik'is la evangeli'o'n en ĉiu'j urb'o'j, ĝis li al'ven'is en Cezarean.